mijn verhaal, hij heeft me net verlaten

afbeelding van Fro

Hallo allemaal,

Ik ga nu iets doen wat ik nooit eerder heb gedaan, maar moet toch iets. Dit is helaas niet mijn eerste keer ldvd, maar wil de verwerking wel een stuk beter doen dan een aantal jaar geleden. Ik hoop dat dit mij hierbij helpt.......ofwel dat jullie mij hierbij kunnen helpen.
Heb de afgelopen dagen uren en uren op deze site zitten lezen en voel nu vooral dat ik ook mijn verhaal wil vertellen. Om het maar van me af te schrijven zeg maar.

Mijn verhaal:
Afgelopen vrijdagavond heeft mijn vriend onze relatie van ruim 4 jaar verbroken. Om niet al te langdradig te worden, ga ik proberen het zo kort mogelijk op te schrijven. Opeens stond hij voor mijn deur, terwijl ik hem normaal ophaal van het station. had zijn weekendtas ook gewoon bij zich (zagen elkaar alleen in het weekend omdat we een uur bij elkaar vandaan wonen)
Direct voelde ik dat er iets was. daar heb ik ook een soort van voelsprietjes voor.
Na ongeveer 1,5 / 2 uur was de conclusie van het gesprek: Ik hou van je, maar ik mis iets. Met tranen rollend over zijn wangen vertelt hij dat hij niet meer gek op me is, ofwel dat zijn de woorden die ik in zijn mond gelegd heb daar hij geen prater is en niet weet hoe hij iets moet zeggen. dat hij al een tijd pijn in zijn buik kreeg als hij thuis zat door de week en besefte dat hij me niet miste. Nu was hij zo sterk dat hij eerlijk moest zijn naar zichzelf en mij en zijn hart moest volgen. Voor deze conclusie kwam, zei hij nog iets van dat hij op het moment dat hij me weer zag, toch wel weer twijfelde. maar aan het eind was van twijfel geen sprake. Hij zou ons deze pijn niet aandoen als hij niet zeker was. Uiteindelijk is hij vertrokken, al huilend liep hij weg met de woorden we zien elkaar nog wel weer eens.
Die avond heb ik geen traan gelaten, was compleet leeg..ongeloof etc.
Zaterdag kwam dat natuurlijk wel. Snap er niks van!! Wil hem terug! Hij is de liefde van mijn leven. ben 34 jaar, maar op hem ben ik voor het eerst van mijn leven echt verliefd geweest. terwijl ik al een relatie van 10 jaar achter de rug heb gehad.
Compleet onverwacht was dit voor mij en iedereen die ik het vertel, mijn familie, zijn familie etc..
Het is een goudeerlijke jongen, geen vreemdgaan, geen ruzie. Wel ging het een tijdje terug niet helemaal lekker en daar ben ik een gesprek over aangegaan. Ik laat dit soort dingen nooit onbesproken. In dat gesprek heb ik aangegeven het gevoel te hebben dat`we uit elkaar groeiden, terwijl ik dat niet wilde. Dat ik wil dat iemand bij me is omdat ik "de" ben en niet goed genoeg. Ook dat je een relatie niet moet laten sudderen omdat je bang bent om alleen verder te moeten.............................al met al was dat een heel goed gesprek en stonden we weer met de koppen dezelfde kant op en was er van genoeg nemen met en sudderen geen sprake. hartstikke gek waren we op elkaar. op elk vlak vriendschappelijk, emotioneel, intiem zat het goed. De weken daarna ging het ook echt goed. geen enkele onenigheid, maar geluk, plezier en passie.........tot vrijdag!
Er is geen contact meer geweest tot ik hem op zondag gebeld heb, moest hem spreken. Zo'n gesprek van vrijdag sla je namelijk niet op. Hij weer huilen. Maakt zich zorgen om me. Zijn bed voelt ook te groot als hij alleen wakker wordt en broodjes staat af te bakken voor hem alleen. Maar voelt zich opgelucht dat hij eerlijk is geweest. De beslissing zoals hij die nu genomen heeft, is goed.

Lieve mensen, ik wil hem alleen maar terug. hoe kom ik over hem heen? Er is geen enkele hoop meer toch?
Gek wordt ik ervan. 3 nachten geen minuut geslapen en gegeten. Al 3 kilo eraf en had al geen overgewicht! Ben nu wel aan de medicijnen om in ieder geval rust te vinden om te slapen, want ik stond maandag echt op instorten..................ben ik nou zo'n slap wicht. Waarom gaan anderen hier veel beter mee om.
Ik heb sindsdien geen contact meer met hem gehad, maar check regelmatig of hij op whatsapp geweest is............alsof dat wat zegt! Halleluja.....heb ik geen facebook!!!!

Nou ben mijn eerste verhaal kwijt. Kunnen jullie hier iets mee? Willen jullie nog mer weten? Tips, trucs, hellup!!!

Sorry, kort verhaal was het ook niet he!!!

afbeelding van Curly

Jeetje.. wat klote voor

Jeetje.. wat klote voor je.
Ja, en wat kan je hier nu op zeggen. Alle goede adviezen en tips nemen jouw pijn niet weg...
Ik kan alleen maar zeggen dat omdat je dit niet in de hand hebt (het is zijn beslissing en zijn gevoel) je nu ook niks kan doen. Wel zou ik eerlijk naar hem uitspreken wat jouw gevoelens hierbij zijn maar verder zou ik echt proberen hem met rust te laten. Dat is namelijk de enige manier waarop hij tot rust kan komen en misschien alsnog spijt te krijgen van zijn beslissing.
Heel veel sterkte de aankomende tijd.
liefs

afbeelding van Fro

dank je wel Curly, Hij weet

dank je wel Curly,

Hij weet hoe ik me voel en wat ik denk. Ben ik eerlijk in geweest. Was het maar een klootzak, een bedrieger of wat ook, dan kon ik in ieder geval boos worden! Maar helaas........
Ik laat hem met rust, maar hoop elke minuut van de dag dat hij me belt.
Hij heeft ook gezegd dat hij me zal laten weten als hij voelt dat hij zich vergist heeft, als hij me mist...............aaaarggghhhhh en daar zit ik nu op te wachten!
Hoelang voel ik me nog zo K*T???

afbeelding van Fro

dank je wel Curly, Hij weet

dank je wel Curly,

Hij weet hoe ik me voel en wat ik denk. Ben ik eerlijk in geweest. Was het maar een klootzak, een bedrieger of wat ook, dan kon ik in ieder geval boos worden! Maar helaas........
Ik laat hem met rust, maar hoop elke minuut van de dag dat hij me belt.
Hij heeft ook gezegd dat hij me zal laten weten als hij voelt dat hij zich vergist heeft, als hij me mist...............aaaarggghhhhh en daar zit ik nu op te wachten!
Hoelang voel ik me nog zo K*T???

afbeelding van Hetlevenismooi

@Fro

Ik weet niet of jij een slap wicht bent, denk het niet. Juist sterk denk ik, omdat je toch sterk bent om die shock te doorstaan. Ik, precies hetzelfde toen ik in die shock terecht kwam. Ik voelde dat ik IJZERSTERK moest zijn om uit het liefdesverdriet te gaan komen. Het was TE erg! Een grote liefde is dan ook een groot liefdesverdriet. Dat doet zeer! Jij wilt nu de verwerking een stuk beter doen dan een aantal jaar geleden, dat is een goed idee, kom je er misschien eerder uit.

Ik zou zeggen haal ook zijn nummer weg dan hoef je ook niet steeds op WhatsApp te kijken, misschien totdat je er over heen bent? Het geeft ook meer rust (voor mijn gevoel wel). Schrijft hij je er iets dan zie jij dat bericht vanzelf wel er uit springen.

Ik wens je veel kracht toe om dit liefdesverdriet te ondergaan, hulp heb je hier zeker wel genoeg!Knipoog

afbeelding van Lovertje85

@Fro

Allereerst welkom hier! Goed dat je je verhaal kwijt kan hier! Kan je alleen maar helpen denk ik en het lucht misschien sowieso al op dat je het ergens van je af kunt schrijven!

Wat betreft het hem terugkrijgen. Tja dat er geen hoop meer is zal ik je niet gaan zeggen en dat er wel hoop is ook niet. Ik denk dat je vooral moet luisteren naar wat hij aangeeft. Hij ziet het niet meer zitten, hij wil niet meer en zijn twijfel is te groot. Dat zijn de feiten waar jij mee moet dealen. Ik denk dat dat ook het uitgangspunt is waar je mee om moet gaan....

Wat dus inhoudt dat je moet gaan bouwen vanuit jezelf. Tegen je eigen wil en zin in, en dat is moeilijk want het onbegrip werkt je tegen.... Maar maakt je uiteindelijk alleen maar sterker!

Meis ga ervoor... Neem dit mee als een mooie periode in je geheugen en ga met opgeheven hoofd door naar het volgende hoofdstuk!

Sterkte!

afbeelding van Just a guy

Hey Fro

Welkom hier en goed dat je het van je afschrijft, naar mijn ervaring helpt dat ook al iets en alle beetjes helpen he...

Ik herken grote delen van je verhaal, ook bij ons (relatie van 9 jaar) geen enorme ruzies, ook bij ons ging het "niet helemaal lekker" maar dat ze bij me weg zou gaan... nee dat had ik niet zien aankomen en net als bij jou... niemand in haar of mijn familie.
Als je "goed" uit elkaar gaat, dan is dat uiteraard rationeel gezien veel beter en mooier dan met haat en nijd... maar wat maakt het het moeilijk he?
Mijn ex is nu 4 maanden bij me weg, ik ben inmiddels 25 kilo afgevallen (ik woog wel wat teveel, dus kon het missen, maar moet nu wel gaan opletten) en veel slapen doe ik nog steeds niet, ik leef puur op de automatische piloot, veel sporten, mezelf dwingen iig iets te eten, veel contacten opzoeken met familie, vrienden en buren, maar ik wil haar nog steeds terug...
Normaal ben ik extreem rationeel en nuchter "DE ware" daar heb ik nooit zo in geloofd, rationeel weet ik dat er op deze planeet echt wel een aantal mensen rondhobbelen die heel erg goed bij je passen, maar mn gevoel roept iets heel anders...

De beste tip die ik je kan geven is... hou je zelf bezig, blijf actief, ga hardlopen, fietsen, naar de sportschool, onderneem dingen met familie, vrienden, buren, dingen die je vroeger leuk vond (al vind je op dit moment helemaal niets leuk) al die dingen zullen de pijn en het verdriet niet direct wegnemen, maar het dwingt jezelf wel weer in een patroon en je gaat iig door met leven, doorgaan met "je leven" komt dan hopelijk vanzelf wel weer.

Als je meer kwijt wilt dan mag dat altijd, maar dat is aan je zelf Fro en hoe lang of hoe kort dat is, daar hoef je geen sorry voor te zeggen.

Heel veel sterkte