Lieve Fay,

Dat soort dingen doen ook vreselijk veel pijn meis..... Dat gaat door merg en been, kan je verscheuren! Maar misschien is dat uiteindelijk wel iets heel goeds, zodat het tussen jou en hem nu eindelijk eens afgesloten kan worden.
Misschien kan je nu eindelijk opnieuw beginnen zonder hem.... En ok, dat zal niet makkelijk zijn in het begin, maar het kan later allemaal alleen maar beter worden toch?

Niet meer hopen nu, niet meer heen en weer geslingerd worden. Er is nu duidelijkheid....

Ik leef met je mee... En schrijf hier gewoon van je af, hier zal je ook je steun vinden hoor!

Liefs en knuf

Loslaten is moeilijk, erg moeilijk. Vooral als diegene nog lijfelijk in je omgeving is, en nog erger, als je hem nog vaak ontmoet. Ik weet, ik kan erover meepraten.
Het beste is toch echt het contact verbreken, hoe moeilijk ook.
Zelf heb ik ook ruim een maand hiermee gezeten, zij was ook nog altijd aanwezig. Ik kan je zeggen dat het niet werkt op deze manier.
Neem afstand, dan ga je op termijn vanzelf de dingen anders zien.

Dat je veel verdriet hebt is normaal, en mag getoond worden.
Zoals al gezegd, schrijf het van je af, het helpt echt.

Sterkte en liefs,

LB.

dank jullie wel voor de lieve reacties, het geeft me zeker steun..
ik denk ook dat ik hem absoluut niet meer wil zien, maar als hij dan weer belt, en ik ben vlakbij waar hij is.. dan kan ik het gewoon niet laten. het voelt nog steeds vertrouwd. en af en toe moet hij ook opeens huilen en zegt hij ook dat hij het eig zo erg vind. op dat soort momenten voel ik me opeens ook sterker..heel raar, ik kan het niet verklaren..
ik moet hem inderdaad loslaten en het contact verbreken.. maar als ik met hem afspreek en de stad inga ofzo, is het weer altijd zo leuk. en dat wil ik eigenlijk echt niet missen. ook al eindigt dat vaak weer met seks en een naar leeg gevoel als ik weer alleen ben. het is niet dat ik seks met hem heb voor hem, ik wil het zelf ook.
ik vind het nu een sukkel, hij is ook zo enorm veranderd na het uit is gegaan. hij gaat zo vaak uit en flirt met iedereen en is helemaal van god los gegaan. ook als hij mij ziet doet ie heel anders (behalve soms dus als ie zn huilmomenten heeft , die hij heeel soms heeft).
het is denk ik ook dat ik niet wil geloven dat het over is. ik wil zograag blijven denken dat wij nog steeds iets speciaals hebben. iets wat wij tweeen alleen weten en hebben. maar het is gewoon niet meer zo.
ik kan het ook niet om geen contact met hem te hebben als ik bij hem in de buurt ben ( we wonen niet in dezelfde stad, maar ik ben weleens waar hij woont). dan Moet ik hem gewoon smsen of bellen.
hoe doe je dat toch? ik probeer het en ik probeer het, maar het lukt me gewoon niet. ik voel me dan ook zo zwak. en ik haat mezelf dat ik dit mezelf weer aan doe. en het idee dat hij waarschijnlijk erna , zich helemaal niet zo kut voelt als ik, doet me ook zoveel pijn.
waarom doe ik mezelf dit aan? ik moet streng voor mezelf zijn, maar hoe doe ik dat?!
ik moet uit dit dal komen. want ik ga eraan kapot..