Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Moeilijk
Gister toen ik aankwam, kreeg ik vrijwel direct een kus op de mond en heb daarna alleen mijn aandacht gericht op de kinderen. We lagen direct op de bank te knuffelen met elkaar en tekenfilmpjes te kijken. De oudste zei direct dat hij mij had gemist en vroeg waar ik zo lang was geweest? En of ik niet meer met hen wilde spelen? Dit brak mijn hart om te horen! Daarna zijn we naar de kermis gegaan, handjes vast met de kinderen.
We zijn een paar uur lang op de kermis geweest en mijn aandacht ging alleen uit naar de kinderen, lekker geknuffeld, samen gespeeld met de grijpmachines... en ineens tussendoor kreeg ik een knuffel en een kus van hem. Ik viel bijna om, want dat had ik niet verwacht maar ik reageerde er niet echt op.
Toen we terug naar de auto liepen vroeg de oudste blijf je weer slapen!? En weer brak mijn hart. We zijn nog even naar de supermarkt gegaan om wat eten te halen, de kleinste sliep in de bus en die heb ik eruit getild en ze bleef maar om mijn nek hangen. Later in de supermarkt zei ze, waarom ben je niet zo vaak meer bij ons!? Ik weet er eerlijk gezegd steeds geen antwoord op te geven... hij zelf riep ja ze vind jullie niet meer lief en lachen dat hij deed, waarop ik reageerde nee hoor ik vind jullie hartstikke lief en wil wel iedere dag met jullie spelen alleen weet papa niet of hij mij nog wel lief vind. Toen we weer bij de auto aankwamen zei die kleine meid, jij bent mijn mammie... Ik schrok ervan dat ze dat zei.
We hebben gezamenlijk gegeten en nog een tekenfilmpje gekeken en later werd er weer gevraagd of ik bleef slapen. We hebben heel de film met zijn 3tjes geknuffeld en later hebben hij en ik samen de kinderen op bed gelegd.
Toen we eenmaal samen waren, heb ik het nergens over gehad. Denk hou het luchtig, wil niet die zeikerd zijn die continu vraagt waar ze aan toe is. Toen ik eenmaal naar huis ging, hebben we even geknuffeld en gezoend.. En weer die seksuele spanning, hij zei laten we dat maar niet doen want dat maakt het nog moeilijker. Mja de spanning won en zijn we intiem geweest. Misschien niet de handigste zet, maar het is gebeurd.
Hij begint morgen weer met werken en moet de kost in, dus elkaar zien zal lang duren. Ik weet nog steeds niet waar ik aan toe ben en wat ik moet denken. Ik leg er geen druk op, maar ga ook geen weken wachten tot hij het wel weet.
Mijn leven gaat door!
- Claudia29's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Claudia29
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
claudia
Zijn reacties naar de kinderen is een domme zet
Verder wil ik je zeggen dat ik je heel dapper vind
Jou leven gaat inderdaad door en wachten op hem??? Niet doen!!
Sterkte Meissie
Kiki
Hoi Claudia
Ik heb je verhaaltjes doorgelezen....... Ik denk dat jij harder moet worden. Als het niet aan is, dan is het uit. Hij is nu bezig jou in een onmogelijke positie te manoevreren. Hij behoudt zelf alle ruimte, maar dwingt jou om uitspraken te doen en bindingen aan te gaan. Maar dat kan alleen op basis van wederkerigheid, en anders niet. En als die wederkerigheid er niet is...........
Het incident met zijn kinderen is veelzeggend. Manipulatief en veelzeggend.... Eerlijk gezegd zou ik daarvan gaan steigeren, als ik jou was. (Fijn, he, goede raad van buitenstaanders
). Want hij legt daarmee alle verantwoordelijkheid bij jou, schakelt zijn kinderen daarvoor in, en is niet bereid zelf voor zijn eigen zaakje te gaan staan. Is hij serieus met jou? Hoe kan hij dan zeggen dat jij de kinderen niet meer leuk vind??????????????
Ik zou daar heel goed over nadenken, en hem heel goed duidelijk maken dat hij uitspraken moet doen. Niet definitief, geen trouwbeloften, of voor eeuwig bij elkaar.... Niet dat soort beloften, daarvoor is het te vroeg. Maar wil hij verder met jou? Wil hij serieus verder met jou? Dan gaat hij daar van nu af aan verantwoording voor dragen. De tijd van afschuiven is voorbij.....
En wil hij dat niet? Doet hij dat niet? Dan moet jij de consequenties trekken. Want zo gaat het niet. Na zo'n korte tijd is het al zooooo uit de hand gelopen......
Voor jezelf opkomen, hoor!!! Jij bent absoluut niet gek!! Laat je niet gek maken....
Liefs en sterkte van Waterman
Aanvulling............ Ik zou als ik jou was even heeeeeeeeeeeeel voorzichtig zijn om een band met de kinderen aan te gaan. Hoewel zij er niets mee te maken hebben, ben jij erg gevoelig voor hun. En zijn ze dus een extra argument voor jou om hem met wat mildere kijk te bekijken..... Dat is iets wat je nu eigenlijk absoluut niet kunt hebben, hoor! Dus laat de kinderen even op afstand. Wordt het serieus, dan heb je gauw genoeg weer een band met ze opgebouwd. Wordt het niet serieus....... wees dan blij dat je emotioneel wat afstand van ze gehouden hebt............ Dat is eigenlijk nog de meest belangrijke boodschap die ik je mee wil geven.
Ik vind het juist fijn advies
Ik vind het juist fijn advies van buitenstaanders, jullie kijken er toch allemaal anders tegenaan dan mijn familie en vrienden. Doet mij veel goed jullie adviezen.
Het is ook vreselijk uit de hand gelopen in zo korte tijd, ik ben niet alleen verliefd op hem geworden maar ook gek op zijn kinderen. Iets wat ik niet had verwacht, althans niet zo snel! Je hebt gelijk, ik moet ook afstand nemen van hen maar ik vind het vreselijk als ik dan weer van hem hoor dat ze steeds naar mij vragen. Hij moet dat niet zeggen, hierdoor kan ik het maar niet loslaten.
Ik moet inderdaad mijn conclusies gaan trekken en aan mijzelf denken, vandaag heeft hij de verjaardag van zijn moeder. Morgen start het werk weer, dan zal ik hem in de loop van de week toch vragen een keus te maken. Ik ga nu ook wel door met mijn leven, maar toch in je achterhoofd die hoop dat het weer wordt zoals het was. Het is even kut wanneer eenmaal het definitieve wordt uitgesproken, maar ook hier kom ik overheen net als eerdere relaties... Ik zal alleen maar sterker worden.
Citaat: Je hebt gelijk, ik
Je hebt gelijk, ik moet ook afstand nemen van hen maar ik vind het vreselijk als ik dan weer van hem hoor dat ze steeds naar mij vragen. Hij moet dat niet zeggen, hierdoor kan ik het maar niet loslaten.
Maar pas op he.... Hij heeft dat waarschijnlijk feilloos door, en misbruikt dat tegenover jou..... Misschien is dat niet zo, en is hij alleen maar van goede wil. Maar zijn daden laten een ietsje ander beeld zien. Hij lijkt bereid zijn kinderen hiervoor te gebruiken......
Laat dit zo snel mogelijk los, ga nu geen emotionele banden met die kinderen aan. Dat is de heel harde boodschap.
Ik snap alleen niet wat hij
Ik snap alleen niet wat hij hier dan mee wilt bereiken? Mag ik niet verder? Mag ik niet iemand ontmoeten die wel voor mij gaat? Ik ben zelf wel iemand die graag uit gaat en nieuwe mensen leert kennen, hij daar in tegen is geen sociaal bloempje en gaat weinig naar feestjes. Hij weet niet wat hij wilt, maar laat me ook niet los..
Claudia
Claudia
Dan moet jij hem loslaten. Niet op hem wachten. Jij hebt ook een leven...
Of verwacht hij dat jij op hem wacht? Dat kan hij toch niet van jou verlangen. Laat de bal maar bij hem liggen.
Kiki
Poeh Claudia
Sommige mensen zijn meer uit op controle en bezit dan op relatievorming........... Zijn wat te veel met zichzelf ingenomen...... Zijn niet gericht op wederkerigheid en relatievorming...... Sommige mensen zijn zo.....
Sommige mensen zijn gewoon uit op controle.......... Over jou.........
Als hij een relatie met je wil (wat toch een geheel normale procedure zou zijn) dan gaat hij daar serieus voor.... Wil hij geen relatie met je (wat toch ook een heel normaal proces zou zijn) dan laat hij je met rust......
Maar nu???????????? Wat wil hij????????????
"Twijfel meneertje????? Twijfelen doe je maar in je eigen tijd. Niet in de mijne. Mijn tijd is daar te kostbaar voor."
Waarom hij dit doet????????? Doet er niet toe........ Het lijkt gewoon onaanvaardbaar gedrag. En dat moet jij gaan inzien. En de consequenties daaruit trekken.
Claudia...... ik ben er niet bij, he.... Ik lees alleen wat jij schrijft....... Daar baseer ik mijn verhaaltjes op. Jij bent erbij.... Jij hebt dus meer gelijk dan ik. Ik ben maar buitenstaander........... Maar soms is het de moeite waard te kijken wat die proberen te zeggen
Waterman
Claudia
Claudia,
Ik heb het nog eens gelezen en ik vind dat hij jou aan het lijntje houdt. Mijn ex was ook zo, ik hield van zijn kinderen en zijn kinderen van mij. Het was zelfs zo erg dat zijn dochter mij mamma noemde. En dat ze bij mij wilde slapen. Ik heb dat 1x gedaan maar daarna nooit meer. Die kinderen verdienen een stabiele omgeving en een vader die geen keuzes kan maken daar hebben die kinderen niets aan maar jij ook niet. Je bent te lief om aan het lijntje gehouden te worden. En daarom moet je aan jezelf gaan denken. Wees lief voor jezelf.
Kiki
Ja die kleine zei gister al,
Ja die kleine zei gister al, jij bent mijn mammie. Ja sta je dan, met je mond vol tanden. Ik heb het tegen hem gezegd waarop hij zei, gek he dat kinderen het zo zwart en wit zien?
Ik hoor van vele dat ik veel te lief ben, ik moet keuzes gaan maken.. ook al zijn het geen leuke beslissingen.
@Claudia
Alsof er hier nog niet genoeg wijsneuzen zijn, kom ik me er ook nog even mee bemoeien;-) Dat doe ik eigenlijk om de bovenstaande reacties kracht bij te zetten, waar ik het zeer mee eens ben.
Dit gedoe is echt schadelijk voor alle partijen en niet in de laatste plaats voor zijn kinderen. Dit moet je niet nog een keer toelaten. Ik zou een ultimatum stellen...bijvoorbeeld dat je binnen 1 week duidelijkheid wilt. Maar kijk uit, een structurele twijfelkont wil nog weleens blijven twijfelen. Dus mocht hij naar zijn zeggen voor jou gaan, houd dan toch voor een bepaalde periode zijn kinderen buiten de deur, anders worden zij keer op keer beschadigd. Een soort proefperiode zonder kids zou denk ik verstandig zijn.
Succes. Lars
Ik ga om duidelijkheid vragen
Ik ga om duidelijkheid vragen en dat hij binnen een week moet aangeven wat zijn beslissing is. Ik doe dit het liefst persoonlijk, kijken hoe hij reageert. Dan kan ik alvast peilen wat ik na een week zou kunnen verwachten. Mocht hij nog steeds komen met het verhaal, ik weet het niet? Dan hak ik de knoop door... Ik ben beter dan dit, wachten op iemand? Pff heb ik nog nooit gedaan, maar helaas nu echt goed verliefd geworden. Zal moeilijk zijn, maar ik moet aan mijzelf denken.
Dapper van je... Dapper en
Dapper van je... Dapper en heeeeeeeel verstandig!
Sterkte, heel veel sterkte!
Claudia
Klein vraagje..... Weet je iets van zijn eerdere relatie? Waarom dat is uitgegaan? Wat hij daarin zocht, en toch niet vond? Weet je daar iets van af?
Geeft misschien wat aanknopingspuntjes voor zijn houding.....
Zij heeft de relatie
Zij heeft de relatie verbroken, het ging al een tijdje niet goed. Ze leefde langs elkaar heen en waren al geruime tijd niet intiem geweest. Werd een broer een zus relatie, ze hebben het nog 1,5 jaar gerekt. Op een gegeven moment hebben ze een gesprek gehad, er toch nog een laatste keer voor te gaan en nog geen 3 dagen later heeft zij toch besloten weg te gaan.
Er zijn heel veel dingen voorgevallen, zij had een gigantisch gat in haar handen op het gebied van kleding. Deed dit veel stiekem, heeft geld uit de kluis gestolen hiervoor. Door dat het slecht ging, begon hij veel met drinken en werd hierdoor ook niet gezelliger. Veel ruzies en dergelijke.
Nadat de relatie over was, heeft hij 3 maanden in zak en as gezeten. Uit eindelijk besloten te stoppen met drinken, hij drinkt nog steeds niet.. geen druppel. Goed aan het sporten, werkt aan zich zelf. Toen hij mij ontmoette rookte hij nog zware shag, hier is hij ook mee gestopt.
Voor mij heeft hij zoals hij 't noemt een rebounder gehad, dat was niet zo serieus als ik... maar dat betwijfel ik nu, die uitspraak. Ik heb hem voorafgaand vaak aangegeven dat ik geen tussenstop wil zijn, hij gaf steeds aan dat dit niet het geval was. Maar goed, voor mijn gevoel ben ik dit alsnog geworden.
@Claudia29: Duidelijkheid
Nog een wijsneus...
wat ik na een week zou kunnen verwachten.
Wat ik een beetje mis in je verhaal en de uitwisselingen die er plaatsvinden is wat JIJ wil....
Ja je wil duidelijkheid en dat hij niet meer (hoor en voelbaar) twijfelt om een relatie (verbinden) met jou aangaan. Wat heb jij nodig (zou jij willen 'horen en zien') van hem om nog überhaupt verder met hem te willen gaan nu hij herhaaldelijk heeft aangegeven met twijfel in de relatie/omgang met jou te staan ?
Je lijkt, zo lees ik het, een beetje in een passieve afwachtende houding te zitten nu en de besluitvorming bij hem te laten liggen. En als hij over een week aangeeft met je verder te willen gaan wat dan ? Is dan zijn twijfel volledig verdwenen, of maakt hij het dan niet meer bespreekbaar met je uit angst dat jij de beslissing zal nemen ?
Het zou voor jezelf meer helderheid kunnen geven om die 'duidelijkheid' wat meer, binnen de mogelijkheden van jezelf en hem, concreter te maken.
Zoals:
Wat gaat hij doen met het gegeven dat hij nog steeds van zijn ex houdt (wat op zich niet zo gek is na net een jaar uit een 12 jaar durende relatie te zijn), maar weet dat het niet meer goed komt.
Wat zegt hij daar nu eigenlijk feitelijk mee richting jou of de fase waar hij nu (nog) inzit ? Is hij er wel aan toe om al 'volledig' (emotioneel te verbinden) een relatie aan te gaan met een ander en te voldoen aan de verwachtingen die daarbij komen. Hoe minimaal die ook kunnen zijn.
Wat gaat hij doen met zijn angst om weer gekwetst te worden binnen een relatie ? Gaat hij daar actief mee aan de slag of krijg je het antwoord dat het een kwestie van tijd is ?
Wat heb jij nodig om hierin te blijven zitten en wat heeft hij nodig ? En wat kunnen jullie daarin voor elkaar betekenen of heb je van die ander nodig ? Wat hoop/verwacht/wil je daarin 'horen en zien' van elkaar ?
Schept duidelijkheid naar elkaar wat haalbaar is of niet......
Even een zijpaadje: hoe is dat voor jou als hij zegt nog te houden van zijn ex ? Of aangemoedigd moet worden door buitenstaanders (zijn moeder en ex) dat jij een goede 'keuze' zou zijn ?
Hoef je hier geen antwoord op te geven, kan wel goed zijn om daar even voor jezelf bij stil te staan.
Oh geen wijsneus hoor, alleen
Oh geen wijsneus hoor, alleen maar fijn vind ik dit.
Je hebt gelijk, ik neem steeds de afwachtende positie aan. Terwijl ik normaal nooit zo ben, ik ben echt een type die van haar hart geen moordkuil maakt. Duidelijk weet wat ze wilt en daar dan ook voor gaat. Maar door deze situatie word ik onzeker, en onzeker ben ik eigenlijk nog niet eerder geweest. Het niet weten waar je nu aan toe bent, dat nekt mij.
Ik wil hem, ik wil voor hem gaan.. maar ik kan niets met 50% hij moet er ook voor de volle 100% voor gaan. Wat je zegt is ook helemaal waar, stel dat hij er voor wilt gaan? Wie weet heeft hij over 2 maanden weer die twijfels en kwakkelen we zo door.
In een eerder gesprek heb ik hem ook gezegd, volgens mij voel jij nog ontzettend veel voor je ex. Hij gaf, misschien wel? Maar het komt toch niet goed? En er zal altijd wel een soort houden van zijn, we hebben hartstikke veel mee gemaakt en 12 jaar is niet niets. Ik begrijp dat er altijd een houden van zal zijn, maar hou het contact minimaal anders kom je emotioneel gezien nooit los van elkaar. Ik heb ook gevraagd over de angst, dat de angst nu zijn gevoel voor mij blokkeert? Maar meer dan een ik weet het niet krijg ik eigenlijk niet te horen. Vreselijk irritant, het ik weet het niet?
Mijn verstand zegt, vergeet hem en ga lekker je ding doen! Maar op één of andere manier kan ik hem niet loslaten, althans nu nog niet.
Ik wil hem wel een ultimatum stellen, en als hij mij opnieuw geen duidelijkheid kan geven? Dan moet ik toch ergens de kracht vandaan vinden om zelf de knoop door te hakken.
Ik ben een sociaal bloempje en ga graag weg, opstap, feestjes, festivallen... afgelopen weekend een avond in de kroeg. Dan heb je ineens sjans van verschillende mannen (alsof ze het ruiken) en ja ik praat met ze en flirt.. maar alsnog voelt het alsof ik vreemd ga. Stom he? Dit weekend een festival Mysteryland, ik heb er heel veel zin in.. maar toch ook niet? Dubbel allemaal.
@Claudia29
Het is niet zo vreemd dat jij onzeker wordt van de situatie waar je nu inziet. Jij wil graag en spreekt dat duidelijk uit en de ander kan of is niet instaat duidelijk aan te geven waar hij emotioneel t.o.v. jou 'staat'. Van zijn probleem maakt hij nu ook jouw probleem,.....i.p.v. zelf met een oplossing te komen of een keuze te maken.
Een ongelijkwaardige situatie waarvan jij alleen maar onzekerder wordt, hem steeds meer de ruimte gaat geven die hij nodig heeft en het jou ontzettende veel energie kost en je steeds meer op je tenen of eieren gaat lopen.
Dat je nog van iemand houdt of omgeeft waar je een relatie mee hebt gehad vind ik op zich niet heel vreemd. Doe ik ook. Zeker als je samen kinderen hebt. Ik vind het zelf ook wel iets 'moois' hebben als mensen met een zekere mate van 'Liefde' en respect over een ex-partner kunnen praten en terugkijken op een relatie.
Alleen als hij dit uitspreekt:
volgens mij voel jij nog ontzettend veel voor je ex. Hij gaf, misschien wel? Maar het komt toch niet goed?
Dan kan je je afvragen of hij wel echt al helemaal emotioneel los is van de relatie met zijn ex en geaccepteerd heeft dat het voor beiden goed en beter is zoals het nu is.
Maar meer dan een ik weet het niet krijg ik eigenlijk niet te horen. Vreselijk irritant, het ik weet het niet?
Is een te makkelijk antwoord. Ik weet het niet, dus hoef en ga ik er verder niet over nadenken of een duidelijke keuze maken.
Hoe vervelend vind hij dit getwijfel en al die onduidelijkheid van zijn kant voor voor jou ? Wat zegt en doet hij om jou te laten merken dat hij het vervelend vindt dat hij van zijn probleem jouw probleem maakt ?
Dit weekend een festival Mysteryland, ik heb er heel veel zin in.. maar toch ook niet?
Lekker gaan en ontzettend veel plezier gaan maken. Zijn probleem, het niet weten, bij hem laten liggen en vooral niet meer jezelf eigen gaan maken.
Kan even heel rationeel overkomen, maar kan helpen om het wat 'afstandelijker' en meer vanuit je zelf en eigen gevoel te bekijken
Ja je ben n wijsneus. Denkt
Ja je ben n wijsneus. Denkt net als die chelle da je t altijd beter weet. Jullie hebbe me ook belachelijk lope maken op me blog. Hou k nie van. Wa is da toch met mensen hier ? Bang voor vragen die ik stel meteen in de aanval me negeren of belachlijk make. Bahbah. En da zijn mensen die hier andere probere te helpen. Allemaal vriendjes politiek hier.
Ik kreeg trouwens vanochtend
Ik kreeg trouwens vanochtend uit het niets een berichtje van hem, zijn moeder was gisteren jarig en ik had haar prive via facebook een bericht gestuurd om te feliciteren en een fijne dag te wensen.
Zijn bericht;
Leuk trouwens dat je me moeder nog had gefeliciteerd was ik vergeten te zeggen
Wat moet ik hiermee? Is dit aandacht vragen? Ik heb er overigens nog steeds niet op gereageerd.
Claudia
Eigenlijk geloof ik dat jij weet wat je wilt. Dat jij weet hoe je het aan moet pakken. Dat je de valkuiltjes die er misschien zijn zo langzamerhand ziet. Jij bent niet gek, laat je nu ook niet gek maken.
Het gaat niet om zijn berichtje nu. Het gaat om zijn intentie en zijn (ooooh, wat een toepasbaar woord
) betrouwbaarheid. Daar moet jij duidelijkheid over krijgen. En dat weet je.
Ga achter jezelf staan, ga voor jezelf opkomen! Je kan het!!!!!!!!!!!!!!!
Waterman