Moeilijk moeilijk moeilijk

afbeelding van Climb

Dit is moeilijk. Ik heb al een tijd een nieuwe vriendin. Meestal gezellig, soms moeilijk omdat ze soms depressief is. De laatste tijd is het eigenlijk alleen maar moeilijk. Ik bedoel hier mee, dat ze niets doet en niets zegt waaruit blijkt dat ze me leuk vindt. Vaak zit ze op de bank, zegt ongeveer niets, kijkt me niet aan en heeft nergens zin in. Ik vraag haar wat ze het liefst zou doen nu, leg een arm om haar heen, zoen haar, vertel haar dat ik haar leuk vind, dat ze mooi is, dat ik van haar hou en en enz. enz. Er komt geen reactie.

Ik ben veel te lief. Ik ga steeds een grens over, bedwing mijn woede omdat ze zo zielig is, probeer het nog een keer. En als ze naar huis is zit ik met een berg frustratie.
Gisteren heb ik haar gezegt dat ze bij mij verdrietig mag zijn, zich klote mag voelen, enz. maar dat het een relatie is wat we hebben, dus een wisselwerking. Niet de een die zich uit de naad werkt voor de andere. Dat het echt niet zo moeilijk is om een arm om me heen te slaan als ik haar knuffel. (Ze laat zich met twee armen naar beneden knuffellen!) Dat het niet zo moeilijk is te laten merken dat je het waardeerd dat iemand zijn best voor je doet. Maar er gebeurt niets. Ze zegt dat ze het niet kan in haar toestand.

Ik geef erg veel om haar. Maar ik kan dit niet lang volhouden. Wat moet ik doen?

Zij heeft vaak dingen die ze op me aan te merken heeft. Ik vind 't vaak niet leuk en voorlal onterecht. Ze kan tegen me zeggen dat ik te weinig lieve dingen zeg, terwijl ze zelf nooit meer iets zegt. Ik ga er tegen in. Dan is het ruzie. Daarna probeer ik het beter te doen dan eerst. Als ik iets zeg waar ik mee zit dan zegt ze dingen als, je kijkt op me neer, zie je wel ik ben niet leuk genoeg, en zelf als ik zonder enig verwijt en zo positief als ik kan me in een bocht wring om te vertellen hoe ik me voel dan wordt het uit zijn verband gerukt, krijg ik verwijten naar mijn hoofd en legt ze het uit op een manier die ik niet bedoel. Verwijt ze mij wat ik niet zeg.

Maar ik heb nog zo veel gevoelens voor haar. Als ze in haar slaap wel tegen me aankruipt dan voel ik me zo gelukkig en verliefd. En als ze belt om dan sorry te zeggen voor de dag ervoor, dan wil ik bij haar zijn omdat ik denk dat het gezellig gaat zijn. Maar als ik bij haar ben begint het weer opniew. Ik weet het niet meer.

Er met mensen over hebben. Is ze boos op me omdat ze in mijn telfoon heeft gekeken en sms gezien met mijn zus waarin ze ingaat op het gesprek wat we gehad hebben. Ze ivndt het heel erg dat ze in mijn telefoon gekeken heeft. Ze denkt dat ik haar ga dumpen. Ik vind het ook niet leuk maar heb eigenlij niets te verbergen. De spijt die ze heeft over het kijken doen me smelten. Ik betover mezelf weer met gedachten dat het goedkomt. Maar ondertussen ben ik leeg en lukt het me niet gelukkig te zijn. Kortom: HELP!

afbeelding van panic

Je zegt zelf al dat je

Je zegt zelf al dat je vriendin depressief is. Hoe zij zich gedraag en voelt heeft dan wss niks met jou te maken. Maar voor jou is het wel vreselijk dat jij haar niet kan troosten en dat ze haar liefde naar jou toe niet uit.
Het lijkt mij dat ze erg diep in haar depressiviteit zit en dat gebleken is dat jij haar hier niet bij kan helpen. Ik neem aan dat zij hulp heeft? Professionele bedoel ik. Zij zit er namelijk zo diep in dat ze wss niet beseft wat ze hiermee veroorzaakt. Zelf is mijn relatie vooral uitgegaan door mijn verlatingsangst. Ik zat hier zo diep in, dat ik niet inzag wat dat met mijn ex deed. Ongelooflijk, maar waar... Nu zie ik dat wel in, maar helaas te laat. IK vrees dat dat bij jou vriendin ook zo is. Ik vind het heel knap van jou dat je haar nog zo steunt. Ik vrees alleen dat jij haar niet meer kan helpen dan dat je al doet. Het enige wat er volgens mij op dit moment te doen is is dat zij verder hulp zoekt voor haar depressiviteit. En, hoe rot het ook is, dat jij accepteert dat je haar verder niet kan helpen.
Ik denk echt dat zij niet inziet wat dit met jou doet. Wellicht kunnen jullie ook nog samen in therapie?
Ik vind dit zo sneu voor je, en bewonder je liefde voor haar!

afbeelding van Climb

Panic, dank je wel! Ja, ik

Panic,

dank je wel! Ja, ik moet ervoor zorgen dat ze professionele hulp krijgt. Het vreemde is dat ze aangeeft dat het altijd rond deze tijd is. Dus ook volgend jaar en ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t jaar daarop.

Je zegt dat ik niet meer kan doen. Daar ben ik blij om. Het klopt, ik moet het laten rusten. Het doet me veel verdriet voor haar en omdat ik zo graag iemand dicht bij me heb.

Ik weet niet of ik kan leven met iemand met zo'n depressie. Ik weet het niet.

... en de rest drinkt bier in het cafe ...

afbeelding van Climb

eigen reactie

Haha, even zelf reageren. Ik heb zitten nadenken en wil die gedachten even vastleggen. Vinden jullie dat ze kloppen? Voor de duidelijkheid, dit gaat niet over een avond, maar over weken.

1. Als je heel veel om iemand geeft dan doe je VANZELF dingen waardoor je de gevoelens naar die ander uit.
2. Als je heel veel om iemand geeft en die persoon geeft ook heel veel om jou dan WIL met die ander je gevoelens delen.
3. Als je je vriend/vriendin niet laat merken dat je om hem geeft dan verslechterd de relatie vanzelf.

Ik ga mijn grenzen aangeven. En als mijn vriendin niet in staat is om het enigzins gezellig te maken en uitstraalt dat het een verplichting is dan ga ik weg of vraag ik of ze weg gaat.

Tsja. Tot later dan maar

... en de rest drinkt bier in het cafe ...

afbeelding van panic

hey climb

Op zich geef ik je gelijk in je punten. Maar helaas kan je ergens heel diep inzitten en dit niet meer zo rationeel zien. Zo vond ik tijdens mijn relatie ook dat mijn ex zijn gevoelens te weinig uitte, aan het einde dan vooral. Nu weet ik dat hij dat wel deed, maar op zijn manier. Daarnaast weet ik nu ook dat hij moeite heeft met emoties (heel ander verhaal). Dus al heb je gelijk dat je moet laten merken dat je om iemand geeft. Bij sommigen zijn dingen aan de hand of gebeurd waardoor dat moeilijk is.
Wat betreft jouw grenzen aangeven, ik weet niet of je dat zo expliciet moet zeggen tegen haar. Ik zou met haar praten over het zoeken van hulp. Er zijn meer mensen die zich in deze periode depri voelen, maar ook daar kan je hulp bij krijgen. Ik zou daar haar bij steunen en adviseren.
Nogmaals: zij heeft zelf denk ik niet door wat zij veroorzaakt. Dat kan je haar zeker wel vertellen. Maar ook hierin...ook mijn ex heeft mij wel gewaarschuwd dat "het zo niet ging". Hoewel ik best een slimme meid ben, had ik toch niet in de gaten hoe fout het liep. Dus ook al zeg je het haar, het is maar de vraag of zij het zich dan realiseert en direct de omslag gaat maken.
De omslag bij haar zal pas komen als zij inziet wat er met haar aan de hand is, en daar eens goede gesprekken over voert.

Het gene waar ik je dus voor wil 'waarschuwen': Jij en ik en anderen op deze site zien heel helder in dat zij niet slim bezig is. Wat ik vrees is zij dat zelf niet inziet. ZIj zal het neem ik aan niet bewust doen. Om dat inzicht te krijgen voor haarzelf is meer voor nodig. Dat jij je grenzen aangeeft is denk ik niet voldoende.
Sterkte... ik hoop echt dat zij inziet dat ze moet gaan praten met deze of gene.

afbeelding van eeffie

Ik sluit me aan bij panic,

Ik sluit me aan bij panic, probeer naast je grenzen aan te geven eertst te kijken of ze hulp zou willen. Volgens mij is dat de beste stap om nu te zetten. Je vriendin is heel down als ik het zo lees. Ik schrik daar een beetje van,

Sterkte Jullie samen

Eeffie

afbeelding van JuJuBe

Ben zelf ook depressief geweest

Had helemaal geen zin of lief en leuk tegen mijn vriend te doen terwijl ik heel veel van hem hield.
Het ligt aan haar depressie en niet aan jullie relatie. Als je depressief bent vind je gewoon echt helemaal niks leuk en voel je je alleen maar verdrietig. Hulp heeft mij wel geholpen, maar ben wel mijn vriend kwijtgeraakt....

If it doesn't kill you it makes you stronger!!!

afbeelding van Climb

Jujube en mad about a

Jujube en mad about a boy

fijn dat jullie reageren, het helpt me echt met het ordenene van mijn gedachten.

Ik kan veel begrip opbrengen voor mijn vriendin en doe dat ook. Vertel haar dat ik wil helpen, dat ze bij mij depressief mag zijn, dat het echt niet altijd super gezellig hoeft te zijn, enz. Maar er is wel een grens. Als je op een gegeven moment merkt dat het net is alsof je geen vriendin hebt, niet merkt dat iemand iets van vreugde of dank voelt en het samenzijn alleen als een belasting beschouwd dan komt er een moment waarop de relatie een zware last wordt. En dan ga ik er zelf aan onderdoor. Ik ben emotioneel betrokken bij mijn vriendin, ik kan wel denken/weten dat het niet aan mij ligt maar als je liefste altijd bot is dan breekt dat je door je emotionel betrokkenheid.

Ik ben ook niet altijd vrolijk. Als ik dan samen ben wil ik niets liever dan mijn hoofd op haar schoot leggen en me dicht bij haar voelen. Gaat het dan beter met me? Nee. Maar ik kan me zo voelen bij mijn vriendin zonder haar af te stoten. Ik denk ondertussen dat dit een waarde is die misschien wel essentieel is voor een relatie.

Vannavond zie ik haar weer. We hebben gebeld en ze klonk goed. Mijn verwachting is dat het anders is. Hoop zo dat het niet weer een domper wordt. We gaan ergens wat eten. Morgen horen jullie meer.

liefs

Climb
... en de rest drinkt bier in het cafe ...

afbeelding van mike_r

is dit zoals freespirit soms

is dit zoals freespirit soms wel eens zegt de beroemde "nemer"?

afbeelding van Climb

lief

Ik zal de freespirit eens lezen. Maar de term 'nemer' klinkt juist. Het lijkt wel alsof ze het zonde vindt om iets vrolijker te reageren, het is wel erg fijn al die lieve woorden dus laat nog maar even door gaan. Het is slecht gedrag belonen. Alleen als ik niets zeg dan is dat uiteraard ook niet goed. Ik zeg nu duidelijk wat ik van haar vind en stop dan met lief doen totdat ze iets terug doet. Meestal lukt dat niet, er gebeurt niets meer en dan krijgt mijn gevoel weer de overhand en vertel ik haar weer hoe leuk ik haar vind.

Gisteren was best ok. Ze heeft me eindelijk verteld van har depressies. Professionele hulp maakte haar boos. Ze wilde dat ik ging zeggen dat ik er volledig voor haar was. Iets wat ik niet kon beloven en dat maakte haar ook boos. Maar ik kan mezelf niet uitschakelen en volledige opoffering geven. Onzin. Het moet geven en nemen zijn. Toch was ?¢‚Ǩ‚Ñ¢t wel een goed gesprek. Ik kom een beetje uit haar macht en ben blij dat ik kan blijven volhouden.

Het lijkt alsof mijn vriendin niet lief is. Dat is ze soms ook niet. Maar vaak wel en dat wil ik ook even benadrukken.

Tot snel

Climb

afbeelding van panic

Hai Climb

Ik ging er van uit dat je vriendin ook lief is, anders ging je er toch niet voor?? Dat zij boos wordt als jij begint over professionele hulp betekent dat zij er niet aan toe is. Wat dan lastig is, is dat zij dus echt niet zelf inziet wat ze aan het doen is, en wat voor gevolgen dit kan hebben. Hoe vaak jij het haar ook zegt, het zal dus echt niet doordringen! Zij moet het zelf inzien, en er samen met een hulpverlener van een afstandje naar kunnen kijken. Mss was ik ook wel boos geworden als mijn ex er toen mee gekomen was. Maar op het einde viel bij mij zelf het kwartje. Helaas maakte mijn ex het toen die avond uit.
Het is echt net als bij een verslaving: je moet zelf inzien dat je hulp nodig hebt. En dat is absoluut geen zwakte!! Het zal haar alleen maar sterker maken. Je zal het nu echter moeten laten rusten. Want zij wordt dan toch alleen maar boos.
Maar probeer idd niet alleen maar te geven!! Een relatie is 2-richtingsverkeer. Je moet ervoor waken dat het 1-richtingsverkeer wordt, wat ook nog eens doodloopt. Je kan jezelf niet volledig opofferen.
Succes!