Mooie uitspraak is dat! Als deze nou ook zo werkte bij liefdesverdriet dan was het helemaal mooi geweest. Helaas daar gaat een tijdje overheen.... begin mij af te vragen in welk stadia ik zit van mijn rouwproces. Zat gisteren even te lezen op internet, liefdesverdriet heeft veel weg van een traumatische stress stoornis. Nou mooi! Schiet er geen ruk mee op verder maar dan weet je waar het op lijkt. Vandaag op de kop af 3 weken uit! Heb sinds een week niks meer laten horen en tja zij, ja zij helemaal niets uit haar zelf.... ja dat was te verwachten. respectloos kind! Handen wassen in onschuld en mij verder de diepte ingooien. Ben het rouwen eigenlijk gewoon zat! Het is het niet eens waard, maar ja toch dat gevoel kan je nu eenmaal niet zomaar uitschakelen. Waar zit die knop? Nou! Waar zit die knop? Nergens, je mag het zelf allemaal oplossen.... niemand kan je eigenlijk echt helpen, je moet het zelf doen. Ik ken alle clichés, ja ik ken ze wel: Het komt wel goed, tijd heelt alle wonden. Voor mij voelt het gewoon als BLADIEBLABLA! Zal best heb er nu geen ruk aan!

Bij deze wil ik de farmaceutische industrie oproepen een pil te ontwikkelen tegen liefdesverdriet!

Wat is liefdesverdriet eigenlijk.... heel simpel je verliest iemand die je lief hebt, rouwen dus! Maar ik rouw alleen als er iemand is overleden, nou mijn ex is er nog steeds, lijkt wel of dat meer pijn doet dan. Ja dat doet het ook. Een internet bevriende lotgenote van mij (en dan heb ik het niet over liefdesverdriet lotgenote) is psychologe. ironisch genoeg! Maar hoe dan ook, zij vertelde mij dat het een dubbelgevoel is. Als er iemand sterft dan ga je rouwen en gaat het weg omdat die persoon er nooit meer zal zijn. Bij liefdesverdriet is dat gevoel heftiger want je rouwt om iemand die er nog is! Het dubbelgevoel dus! Leggen jullie die link?

Bij deze wil ik graag deze geweldige dame die mij een beetje bijstaat hartelijk danken voor haar inzet tot nu toe, want zonder haar had ik al lang mijzelf verhangen, zij heeft mij wakker geschud op het juiste tijdstip en ze is nu voor mij even een engel, een echte engel.

Dat zijn jullie trouwens ook! Ik vind het fijn dat er een aantal van jullie de tijd nemen mijn of de blogs van een ander door te lezen en er op te reageren! Mijn dank is groot, als ik kon dan had ik zo al jullie verdriet en pijn uit jullie getrokken zodat iedereen vrolijk verder kan gaan zonder die vreselijke pijn en dat wij allemaal gewoon kunnen zeggen.... Morgen lach je erom!