Ik weet niet zeker hoe ik de dingen in jouw situatie zou aanpakken, maar waarschijnlijk op dezelfde manier als ik mijn problemen nu aanpak.

Ik denk dat je het beste verder kan gaan met de gedachte dat het niet meer goedkomt. Op die manier kan het als een verrassing komen als ze zich bedenkt, maar val je ook niet in een zwart gat wanneer dit niet gebeurt... Ijdele hoop brengt je niet verder.

Geloof me, ik heb er ook even gedaan om tot deze conclusie te komen. Je vriendin lijkt nog steeds niet op haar beslissing terug te komen. Ik denk dat het inderdaad beter is om haar de tijd te geven. Ze moet ook voelen wat het is om zonder je te leven, dat lukt natuurlijk niet als je telkens onmiddellijk op elk teken van leven van haar reageert.

Maar het is natuurlijk allemaal heel begrijpelijk, ik zou niet weten wat te doen na 10 jaar, na 3 was het voor mij al zo moeilijk...

Heel veel sterkte in elk geval!