Weer zo'n lang verhaal over hém. Ik noem hem F.
Heerlijke site trouwens dit! Echt fijn dat er zoiets bestaat. Ik voel me vaak opgelucht en bevrijd als ik hier mijn verhaal heb gedaan. En onvoorstelbaar dat er mensen zijn die de moeite willen nemen mijn (enorm lange) verhalen te lezen en er zelfs nuttige tips en adviezen onder plaatsen! Erg bedankt hiervoor!

...

Pfff... Vandaag weer school en ik zou F dus weer zien.
Ik was een uur te laat. Het was ondertussen koffiepauze (11 uur). Iedereen zat in de pauzeerruimte. Afgelopen zaterdag had ik mijn verjaardag gevierd en we hadden taart over, dus de left overs gingen mee naar school. Voor ik de pauzeerruimte binnen wou lopen, hoorde ik F's stem boven die van iedereen uit brullen. Ik durfde niet naar binnen (onzekerheid)...

Gisteravond had ik hem nog heel kort even gesproken op MSN. Wonderbaarlijk genoeg kregen we geen ruzie ofzo. Hij kwam kalm over. Aan het eind van het gesprek, zei hij: "Weltrusten en tot morgen". Hmm... Dit kwam bij mij over, dat hij er wel naar uitkeek om me weer te zien. Hij zegt dat niet vaak.

Dus ik stond vlak voor de opening van de pauzeerruimte, maar durfde niet. Een leraar kwam al handenwrijvend naar buiten en zei: "Kom je nog? We zitten met smart te wachten op je taart!" Ik raapte al mijn moed maar bijeen en stapte met taart en al de ruimte binnen. Ik werd overladen met reacties. Vooral dat ik er leuk uitzag. En felicitaties... dacht ik... Iedereen blèrde door elkaar heen.
Ik had me vandaag extra leuk gekleed. Velen dachten dat ik dat natuurlijk deed voor mijn verjaardag. Maar niemand weet, dat ik het eigenlijk voor F doe. Normaal draag ik altijd slobbertruien van bekende merken (Nike, Puma, Le Coq Sportif enz). Nu had ik echt vrouwelijk, afkledende kleding aan. Ik zag hem zitten, vanuit mijn ooghoek. Het was stil aan zijn kant geworden...
Ik liet het over aan de leraar om de taart te verdelen.
Ik had een zonnebril gekregen voor mijn verjaardag. Ik had hem op gedaan en ging bij F aan tafel zitten. Fijn, zo'n zonnebril. Ik kan zo naar iedereen kijken, zonder dat ze het doorhebben. En vooral zou ik natuurlijk naar F kijken. Ik zag dat hij één of twee keer naar me keek. Een paar seconden hield hij zijn blik op me vast (op mijn zonnebril). Vervroegd stond hij op, om weer aan de slag te gaan (doet hij vaker).

Laatste kwartier voor de lunch (12:15) was verrot voor mij. Ik was naast F gaan zitten. Beiden zaten we achter een computer. We wisselden zoals gewoonlijk geen woord uit. Ik zag dat hij oordopjes inhad, dus hij kon me waarschijnlijk ook niet verstaan, als ik wat tegen hem zou zeggen. Plus: Het was altijd stil... Als we een gesprek zouden beginnen, zou iedereen meeluisteren waarschijnlijk.
Hij rekte zich uit op een gegeven moment. (Ik had nog steeds mijn zonnebril op) Terwijl hij dat deed, zag ik hem kijken naar een meisje (H ). Hij gaat de laatste tijd veel met H om. Hij loopt ook echt achter haar kont aan. Echt misselijkmakend is het om te zien. Soms denk ik dat hij haar leuk vindt. Maar thank God dat ze een vriend heeft! Althans, dat zei ze enkele weken geleden. Misschien dat het onderhand uit is? Oh, ik hoop het niet! Naja, als ik eerlijk ben, vind ik ze ook niet echt bij elkaar passen. Dat meisje is te slim, te aardig en vooral té normaal voor hem En mocht hij haar echt leuk vinden, het zal vast niet wederzijds zijn. Ik merk dat zij weinig aandacht aan hem besteed. Ze kijkt nooit naar hem ofzo... Ze moet ook wel van buitenaardse afkomst zijn, mocht ze hem wel leuk vinden (Ik snap zelf eigenlijk ook niet wat ik in hem zie, maar goed...)

We werden omgeroepen voor de lunch. Het lokaal stroomde leeg. Alleen wij tweeën waren nog over. En zelfs dan... zei hij niks! Hij keek me niet eens aan. Ik leek wel onzichtbaar te zijn voor hem! Ik had de computer afgesloten en liep het lokaal uit. Onopvallend keek ik even achterom, om te kijken of hij me nog nakeek (deed hij vaak)... Maar nee hoor...
Ik wou mijn jas pakken om weg te gaan. Ik lunchte vrijwel nooit mee. Ik voelde me al behoorlijk rot. Ik hoorde zijn voetstappen naderen en hij liep achter me langs, meteen de pauzeerruimte in. Zonder me een blik waardig te gunnen. OH, wat had ik een zin om mezelf op de grond te laten vallen en keihard te huilen. Ik voelde dat alle hoop vervlogen was. Hij ziet me niet meer staan... Wat is dit?! Ene moment heb je een leuke, gezellige, intieme middag samen... ik werd bedolven onder zijn liefde, zei hij echt dat hij me leuk vond enzo... Week later negeert hij je compleet. Besta je gewoon niet meer voor hem. Misschien dat hij zijn hoop gevestigd heeft op H... Hij is best wel wanhopig naar een vriendin.

Weet je, ik denk erover na om hem te vragen (proberen in het echt en niet op MSN) of hij weer eens wat wil afspreken. En als hij dan "ja, is goed" zegt, ga ik hem denk ik vragen voor een serieuze relatie. Naja, wel pas aan het einde van de dag. Als ik echt merk dat we het beiden leuk hebben gehad. Dan zou ik op het laatst, voordat hij wil vertrekken, op één knie voor hem gaan zitten. En dan doosje tevoorschijn halen (ik hoor hem al in mijn gedachten roepen: "Ohw GOD!" xD). Doosje openen onder zijn neus en zeggen: "Lieve F, wil je officeel een relatie met mij?"... Binnenin het doosje staan duidelijk de woorden: "Ik hou van je"+ een armbandje (hij draagt dat soort armbandjes). En als hij dan mijn vraag beantwoord met "ja", zou ik zeggen: "we mogen elkaar nu kussen" *smak* LOL... wat vinden jullie ervan? Overdreven? Of juist niet? Oooh, ik zie het allemaal voor me Het zou de gelukkigste dag van mijn leven zijn. Maar ja, het zal waarschijnlijk toch nooit gebeuren... Ik zal hem eerst zover moeten zien te krijgen, dat hij wil afspreken. Het zou me toch niet overkomen dat hij gewoon "nee" zou zeggen in mijn gezicht? Dan zou ik écht half doodgaan van schaamte en verdriet. En zou ik nooit meer naar school durven gaan! Nooit meer hem onder ogen durven te komen... Maar zoals ik zei: ik ga het alleen doen en vragen als het écht fijn was die dag... En ik duidelijk kon merken dat hij dat ook vond. Maar ik zie het somber in Hij vindt waarschijnlijk H leuk... Omdat hij vaak bij/naast haar gaat zitten en altijd reageert, als ze wat zegt Zou hij dan niet weten dat ze een vriend heeft? ... Maar ja, aan de andere kant: het kan ook gewoon vriendschappelijk zijn natuurlijk... Zucht, ik weet het allemaal niet...

Maar ik heb dan wel weer het gevoel dat ik weer wanhopig achter zíjn kont aan loop. Mensen zeggen me dat hij werk van míj moet maken en niet andersom... Maar... Ja, als ik op hem moet wachten, gaat er waarschijnlijk niks gebeuren, vrees ik

Nog even een toevoeging: Het valt me nu ineens op dat hij sinds gister veel vaker en langer online is. Dit doet me zó vermoeden dat hij iemand in zijn MSN heeft, die hij leuk vindt en veel en graag mee praat. Misschien zijn H en hij al veel verder en hebben ze elkaars MSN al O_O oooh, ik ben zo bang!!! Ik maak mezelf gek van angst hier!
Dit denk ik, omdat dit bij mij eerst ook het geval was. Toen hij mij nog echt leuk vond in het begin, was hij ook heel vaak online. En toen hij me minder vond worden, was hij zelden meer online.
OHH, ik wil zo graag zekerheid!!!
Het liefst zou ik hem nu aan willen klikken op MSN en hem overladen met vragen als: "Heb je H op MSN? Vind je haar leuk? Of misschien iemand anders? Heb je nog interesse in mij??" enz... Maar dat gaat niet goed uitpakken denk ik. Dan zouden we denk ik weer ruzie krijgen. Hij zou vast reageren met: "Nou en? Wat zou dat?? Wat dan nog?! Wat gaat jou dat nou aan?!?! En nee, ik hoef je niet meer..... " Ik voel al tranen opkomen, als ik eraan denk...
Bah! Ik voel me machteloos, radeloos, hopeloos, toekomstloos... gewoon alles... waar 'loos' achter staat. Of ik zou zijn MSN willen hacken ofzo Om eenmalig te kijken of er iemand tussenstaat die me niet bevalt en die er dan uit te kicken. Maar ik wil ook weer niet zó iemand zijn!

(Sorry voor eventuele spel- en typfouten)