Er zijn momenteel 0 gebruikers en 9 gasten online.
Niet bellen!!
Het is zondag ochtend. Mijn meisje zit voor de tv en eet een broodje hagelslag. Ik voel me zo beroerd en laat dat niet aan haar merken. Althans, dat denk ik. Ze is zo gevoelig en merkt dat ik 'afwezig' ben.
Van binnen huil ik, schreeuw ik. Ik weet dat hij nog slaapt en sowieso nooit vriendelijk reageer als ik hem wakker maak. Ik heb al 2 dagen geen contact opgenomen. Een absoluut record. Per 1 juli woont hij in ons dorp. Zo'n absurd idee. Hij woont niet meer bij mij, maar wel in dezelfde stad.
Ik wil bellen om te praten met hem. Om te zeggen dat dit niet nodig was geweest. Dat ik zoveel van hem hou en hem nodig heb (daar is hij denk ik allergisch voor!). Hij zegt dat hij wel van mij houdt maar dat houden van niet genoeg is. Dat ik op mijn eigen benen moet staan. Mijn man geeft nooit direct antwoord. Nooit een nee of ja. Al vraag je daarom, je krijgt het nooit. Daarom blijf ik hopen dat hij ooit de 'nieuwe' mij ziet en daar voor valt. Ik had hem gevraagd wat het was wat hem verliefd deed worden op mij. Volgens hem was ik zo zelfverzekerd, sterk, jong, goede baan enz.
Als ik bel, krijg ik of een geirriteerd persoon, of iemand die niet in discussie wil gaan, of iemand die mij enorm kwetst. Dus...niet bellen. Maar dit is zo moeilijk. Ik lees internet pagina's vol over verlies, scheiding. En volgens mij ga ik van de ontkenningsfase naar de depressie fase. Ik moet door de pijn heen zegt men. Daarom had ik hem ge-smst om te zeggen dat ik afstand wilde. Hij was gemiddeld 3 keer week bij ons en speelde we het gezinnetje. Zo absurd! Hij was er vaker dan tijdens ons huwelijk. Maar niet voor mij. Zo blijf ik in de ontkenningsfase en hij gaat door.
Ik word gek. Ik moet hem bellen. Maar krijg ik te horen wat ik wil horen? Ik voel me een junk. Wil zo graag en ben zo bang voor de pijn. De keiharde afwijzing. Help! Ik ziet nu zo diep.
Morgen en overmorgen is hij vrij. Ons meisje moet naar school. Hij zal dan wel bellen. Wat moet ik doen?! Mijn hart zegt JA!! Mijn verstand zegt: OH NO! Maar de kans is ook aanwezig dat hij geen contact opneemt omdat hij het druk heeft met zijn verhuizing. En dan moet ik dit nog langer volhouden. Die onthoudingsverschijnselen.
Ik voel het fysiek. Ik tril, ik rook, mijn hart bonst, krijg geen hap door mijn keel.
Somebody please tell me: THIS WILL PASS. YOU WILL BE HAPPY ONE DAY. PLEASE, PLEASE, OH PLEASE.
- MaanElfje's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
elfje
Beste Elfje
Wat je noemt is voor ons alleen hier zo herkenbaar.
En ja je moet door je verdriet, door je pijn.
Helaas.
Maar er komen andere dagen hoor dat beloof ik je.
Zelf heb nik ook enorm diep gezeten maar het gaat nuiets beter.
Natuurlijk heb ik ook mijn rot dagen er nog tussen, dat hoort erbij.
Maar echt dit gevoel gaat voorbij hoor meid.
Probeer je te focussen op je kindje en ga iets doen met haar waar ze blij van word.
Dat zal ook bij jou een glimlach op je gezicht geven weer.
En een advies: nee ga niet bellen.
Dat maakt alles alleen maar erger.
Antwoorden zul je niet krijgen dat weet ik uit eigen ervaring.
Althans niet de antwoorden die je graag wilt horen.
Maar kop op meid en laat je niet naar beneden trekken.
Het klinkt zo simpel maar ook ik weet dat t reuze moeilijk is.
Maar ik beloof je: dit gaat echt voorbij.
Heel veel sterkte
Stapper
Dank, dank, dank!
Lieve Stapper,
Bedankt voor je bemoedigende woorden. Ik schaam me dat ik ze zo nodig heb. Ik heb nog nooit zoiets afschuwelijks meegemaakt en ik heb al heeel veel meegemaakt.
Ik ben bang dat hij niet belt, en bang als hij belt. Net zoals het was toen hij nog thuis woonde en hij de trap opkwam. Bang dat hij een slechte bui zou hebben en me weer zou negeren, bang dat hij niet thuis zou komen. En dat na de hele dag geduldig afwachten.
Ik hoop zo dat dit echt voorbij gaat. Hoe lang duurd het?
Morgen is helemaal een moeilijke dag. Hij is vrij en tot nu toe belde hij altijd om 'wat leuks' te gaan doen. Ik moet afstand bewaren want anders blijf ik hopen. En de hele wereld vertelt mij dat er geen hoop meer is.....
bemoedigende woorden
MaanElfje,
schaam je alsjeblieft niet, dat is nergens voor nodig. Geniet van bemoedigende woorden, van vrienden, familie en van hen hier die je een hart onder de riem willen steken. Hier heeft een ieder zo zijn eigen verhaal, maar hetzelfde gevoel. En dat gevoel delen we met elkaar, geven tips en bemoedigende woorden. Dat zorgt ervoor dat de dagen mooier zullen zijn. Natuurlijk zijn er ook mindere dagen. Dat mag, nee... dat moet. Emoties en gevoelens zijn niet uit te schakelen en komen soms zomaar naar boven. Niemand kan je zeggen hoe lang het zal duren, dat is voor een ieder verschillend. Maar het zal over gaan. Geef het ook de tijd. En denk vooral aan jezelf, maar zeker ook aan je kind. Die heeft jou nu ook nodig.
Liefs en sterkte...
verloren woorden...
Zoals water het gezicht weerspiegelt,
zo weerspiegelt het hart de mens.
Een boom om onder te schuilen
Lieve verloren woorden,
Ik ben zo blij en dankbaar dat ik hier mag schuilen. Ik voel de drang om te bellen nu een stuk minder.
Op dit moment hou ik in blind geloof vast aan jullie woorden: Dit gaat voorbij! Er komt een dag dat ik weer blij zal zijn! Ik kan niet wachten!
Maar tot die tijd (en ook daarna!) zal ik er ook voor jullie zijn. Een schouder om op te huilen. Een boom om onder te schuilen als je bent nat geregent door je tranen.
Liefs en dank,
MaanElfje
Jij bent die boom
Heb de volgende tekst al eens geschreven in 1 van m'n blogs. Je had het over een boom en vond het wel van toepassing:
De zomer is in aantocht, maar van binnen voelt het nog even als de herfst. Bladeren die langzaam van de bomen waaien en moeite hebben om los te laten. Het loslaten van iets wat vertrouwd voelde. Die ene tak waar ze deel van hebben mogen uitmaken. Die tak dat weer een onderdeel was van die grote bloeiende boom. Die bloeiende boom die nu z’n bladeren verliest. Wetend dat er weer nieuw groen zal komen. Nieuwe bladeren aan z’n takken zullen groeien. Takken die er voor zorgen dat het weer die grote bloeiende boom zal zijn.
Gevallen bladeren blijven nog even bij de boom liggen, maar de wind zal ze meenemen. Meenemen naar een andere bestemming waarna ze langzaam op zullen gaan in iets nieuws of uiteindelijk zullen vergaan. Maar die boom blijft. Met zijn takken, wortels en nieuwe bladeren. En zal sterker worden en groter groeien. Ik ga maar eens even tegen die boom aan zitten, om de bladeren na te kijken die worden meegenomen door de wind.
verloren woorden...
Zoals water het gezicht weerspiegelt,
zo weerspiegelt het hart de mens.
Jelle @ MaanElfje: Zoek het geluk op
De pijn, daar moet je doorheen. Het wordt alleen wel erger als je niks doet. Doe er alles aan om je ervan af te leiden. Ga hardlopen, schilderen, extra lekker koken voor je kleine, ga naar een pretpark met de kleine. Ga voor mijn part alle kroegen in de stad langs. Blijf in beweging, want zodra je stilzit, voel je de pijn alleen maar erger.
Jelle