Niet gedacht hier weer te zijn...

afbeelding van AM

Al 2 jaar en 8 weken. Zo lang ben ik al lid van dit forum. Het heeft me veel goeds en moois gebracht en zelfs een vriendin opgeleverd. Ik heb een tijd geleden afscheid genomen, dacht dat ik sterk genoeg was om het weer alleen te kunnen. Mijn relatie was inmiddels al twee jaar voorbij, ik had een nieuwe liefde en zou gaan samenwonen. Maar van dat samenwonen is het nooit gekomen. Hij bleek niet eerlijk te zijn, net als die ex daarvoor. Nu ben ik weer hier. Ik voel me ontheemd en alleen. Voor de buitenwereld heb ik het leuk voor elkaar; eigen huis, lief kindje van 5, leuke, spontane, lieve en leuk uitziende vrouw van 35 met veel vrienden, goede baan en leuke collega's. Van buiten doe ik alsof ik vrolijk verder ga, maar van binnen ben ik dood. En ondanks mijn enorme liefde voor mijn zoontje, wens ik soms dat ik niet meer wakker word. Ik kan mijn leven maar niet op de rails krijgen en mijn verdriet over de breuk met mijn eerste ex (15 jaar samen en zoontje) maar geen plek geven. Ik vind mezelf soms zo'n zielig geval, dan ben ik boos op mezelf. Of huil ik uit de grond van mijn hart als ik alleen in bed lig. Geloof me ik heb alles geprobeerd; van antidepressiva tot psychologen en psychotherapeuten. Why can't I let go and move on?

afbeelding van spijt

Nog steeds

Nog steeds bezig met de eerste relatie....Na alles wat je geprobeerd hebt.Zo oneerlijk allemaal en loodzwaar.
Is de eerste relatie wel goed afgesloten?Heb je antwoordt kunnen krijgen op al je vragen?Voelt als terug naar af hee..Ik hoop dat je je bij elkaar kunt houden en als je al zo lang hier op dit forum zit weet je hoe het werkt,sCHRIJF HET VAN JE AF!!!!

Sterkte,Spijt

afbeelding van AM

thnx

Hoi spijt,

dank je wel voor je reactie. Ik weet dat schrijven helpt, moet het weer meer gaan doen. Het liefste zou ik er nooit meer over willen praten, laat staan schrijven. Maar goed zucht...zover is het nog niet. Antwoorden zal ik nooit krijgen, dat moet ik ook van me afzetten, dat besef ik.

gr. AM

afbeelding van Gaia

why not

Je hebt een liefdevol hart en dat kan lijden...
Het vraagt ook moed en een zekere stevigheid/hardheid om door te gaan.
Gelukkig heb jij je kind. Dat zal helpen!

Ik heb het idee dat veel vrouwen het zichzelf kwalijk nemen dat het fout is gelopen met hun ex. Dat geeft een soort depressie. Wat ik ergens las: voor vrouwen is het vaak goed om zich meer op werk/maatschappij te storten, als het gaat om het verwerken van liefdesverdriet. Daar kan je een stukje stevigheid halen.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, kijk maar....

Sterkte!

Gaia