nieuw begin of een niet afgesloten einde...

afbeelding van T16

Ik heb sinds 2 weken contact met een man. Ik had me echt voorgenomen door te gaan nadat mijn hoop volledig vervlogen was. Mijn ex is daar van op de hoogte. Sinds dat mijn ex weet dat k iemand heb ontmoet belt hij me elke dag. Elke dag wil hij het hebben over mijn gevoelens, hoe serieus het met hem is (nou niet want heb hem nog niet 1 op 1 gezien), of ik alles voor hem zou laten vallen. Hij huilt continue aan de telefoon, zegt dat hij niet zonder me kan. Dat ik 100% klop met hem en zijn relatie niet. Hij zegt ik voel zo erg dat ik je kwijt raak, dat ik mijn proces moet versnellen om dingen af te sluiten en het LUKT me gewoon niet. Ik heb hem afgelopen week even kort gezien. Ik schrok me kapot. Wat zag deze man er gebroken uit, verdwaald in zijn ogen. Ik geloof oprecht dat hij van me houdt maar wat een puinhoop heeft hij gemaakt.. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik nog zielsveel van hem hou maar mijn vertrouwen een enorme klap heeft gekregen. Ik vertrouw hem niet op woorden, ik ben bang voor zijn acties. Er is altijd een wat als geweest met zijn huidige relatie.. Ik wil geen wat als meer, ik wil werkelijkheid, leven in het hier en nu. Het hier en nu laat heel duidelijk zien dat hij NIET bij mij is maar bij haar. Al een half jaar. Dat wij elkaar 2mnd niet gezien en nagenoeg niet gesproken hadden en dat blijkbaar gewoon kon.
Lekkere echte liefde dus.

Aan de andere kant heb ik dus echt een geweldig lieve man ontmoet. Respectvol, grappig, zaken op orde, het plaatje KLOPT. Dit weekend ga ik hem zien, ik zal niet zeggen dat we niet gaan zoenen - wel duidelijk aangegeven dat het zeker niet verder zal gaan dan dat. Toch voel ik me.. dubbel.. Ik wil graag door.. Dit moet ik ook doen. Stel mijn ex wordt toch helemaal gelukkig in zijn relatie dan laat ik gewoon een jackpot lopen omdat ik OPNIEUW op het wachtbankje zit. Ja hoe stom kan je zijn. Anderzijds.. mijn liefde voor hem is wel oprecht, het was niet zo maar een bevlieging.. Hoe ga ik me voelen als hij direct alles afsluit met zijn vriendin en ik ben verder met een ander. Dan zit ik dus weer in een drama situatie.. breek ik wellicht iemand zjin hart.. Ik vind het echt heel lastig.

afbeelding van torn

Het kloppende plaatje

T16 schreef:

Stel mijn ex wordt toch helemaal gelukkig in zijn relatie dan laat ik gewoon een jackpot lopen omdat ik OPNIEUW op het wachtbankje zit

Ik vind het altijd vrij bijzonder als mensen na 2 weken al een potentiële "jackpot" en een kloppend plaatje in een ander te zien......... om dan vervolgens een heel blog te gaan wijden aan een ex.

Klinkt wat kritisch maar bij mij rijst dan de vraag op in hoeverre jij nu hetzelfde met de potentiële jackpot aan het doen bent als je ex met jou gedaan heeft: aan iets anders beginnen terwijl je amper, of nog niet het oude hebt verwerkt en afgesloten.

T16 schreef:

Sinds dat mijn ex weet dat k iemand heb ontmoet belt hij me elke dag.Elke dag wil hij het hebben over mijn gevoelens, hoe serieus het met hem is (nou niet want heb hem nog niet 1 op 1 gezien), of ik alles voor hem zou laten vallen. Hij huilt continue aan de telefoon, zegt dat hij niet zonder me kan. Dat ik 100% klop met hem en zijn relatie niet.

Ergens vermoed ik dat dit soort praat je vast een goed gevoel geeft, maar het waarschijnlijk niets anders is dan een lijntje wat je in alle wanhoop (weer) met 2 handen vastgrijpt.

afbeelding van T16

@ torn

Je hebt gelijk. Ik snap je kritische opmerking.
Het punt is, ik hou van mijn ex, maar ik wil hem niet terug. Dingen zijn gebroken en kapot. Dat stuk heb ik verwerkt. Het verdriet, de pijn etc. Dat neemt niet weg dat zulke gesprekken met wel aan het denken zetten. Ik trek me dingen enorm aan. Waarom.. omdat ik dus eerder het gevoel had dat alles klopte. Wat betekent dan echt 'kloppen' voor me. Betekent dat dat je alles gaat vergeven wat iemand doet? Dat je nog een miljoenste kans moet geven.
Dit soort blogs helpen om mijn gedachten op een rijtje te zetten.

Ik doe met de 'nieuwe' jongen niet wat mijn ex bij mij deed. Ik weet hoe ik ben. Als ik voor iemand ga dan is het 100%. Ik heb nog niet met hem afgesproken, dit is ook met reden. Ik kan alleen wel zeggen dat iemand qua normen en waarden erg goed met me klikt, dat bedoel ik met jackpot. Ik ben me er goed van bewust dat ik het rustig aan moet doen.

Ik weet na het schrijven van deze blog gewoon dat ik door wil met mijn leven, dat zeg ik al maanden. Daar mag bijhoren dat je een nieuwe persoon leert kennen. Dat betekent niet meteen dat ik iets op ga bouwen. Het betekent wel dat ik een keer n koffie ga drinken of naar een concert. Wat er uit komt zie ik dan wel weer..

afbeelding van torn

Onnodig ingewikkeld maken voor jezelf

T16 schreef:

Dat neemt niet weg dat zulke gesprekken met wel aan het denken zetten. Dat neemt niet weg dat zulke gesprekken met wel aan het denken zetten. Ik trek me dingen enorm aan.

Mag ik vragen op wat voor manier, of in welke zin die gesprekken je aan het denken zetten?

Het is uiteraard een persoonlijke keuze, alleen lijk je het voor jezelf zo onnodig ingewikkeld te makendoor dagelijks dit soort emo-huilie-huilie gesprekken met elkaar te voeren? Wat is het doel om hem te vertellen dat je nog zoveel van hem houdt maar het niet kan vertrouwen? Of aan te willen horen dat hij het gevoel heeft dat hij je kwijt aan het raken is, het hem niet lukt zijn proces te versnellen en jij door dit soort dramatische BS uitspraken weer gaat lopen denken of twijfelen? Dit soort emotioneel geladen gesprekken vol met drama blijven een vorm van binding geven waar jij verder niets mee kan.

Laat die drama daar waar het hoort,....bij hem. Hij heeft een keuze gemaakt die pijnlijk voor jou is maar waar jij verder geen invloed op kan en 'moet'willen hebben. Dit soort gesprekken zou hij beter met zijn huidige partner kunnen voeren ipv met jou.

Het kan soms helpen om, los van je gevoel en de roze wolkjes, heel feitelijk te kijken naar het pad wat je inmiddels met deze man gelopen hebt en war het je tot nu toe gebracht heeft . Niet dat het ineens je gevoel voor hem zal genezen of je sluimerende (wan)hoop zal wegnemen, het kan wel helpen om langzaam maar zeker de realiteit te zien

afbeelding van T16

@ torn

bedankt voor je wederom kritische antwoord.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik denk na over deze gesprekken omdat er wel echt liefde vanuit mij was naar mijn ex. Ongeacht situatie of wat dan ook. Ik heb me volledig open gesteld en gegeven en ben daarna volledig naar de filistijnen gegaan. Voor mijn gevoel klopte het plaatje. Dat gevoel is nog steeds zo afgezien van het feit dat ik mijn twijfels heb over de duurzaamheid van een relatie met hem. Dit door ontbreken van vertrouwen, zijn acties, egoisme, het niet kunnen vrijlaten en daarmee eigenlijk niet samen groeien en iets opbouwen. Als ik op deze manier naar de situatie kijk, klopt het plaatje dus ook niet. Het is bljikbaar een illusie en idee in mijn hoofd.
Ik analyseer veel, altijd gedaan. Ben daarbij een gevoelsmens en heb echt wel moeite met loslaten. Deze combinatie samen plus het feit dat ik veel van mijn ex houd maakt dat ik ga nadenken.
Het nadenken kan per dag een andere uitkomst hebben. Het ene moment ben ik enorm sentimenteel en denk ik terug aan alle fijne momenten en negeer ik de werkeljike situatie. Andere momenten ben ik veel beter in staat om naar de situatie te kijken zoals deze is en bij mezelf te blijven: 'wat wil ik, wat heb ik nodig en boven alles.. hoe laat hij me voelen'. Conclusie = ex is niet de persoon, maakt me niet gelukkig.

Gelukkig ben ik op hetzelfde punt beland als wat jij hier schetst: we worden niet gelukkig door dagelijks dramatische gesprekken te hebben. Allemaal leuk en aardig maar het kost ENORM veel negatieve energie. Het veranderd de uitkomst niet en het brengt ons beiden nergens. Ik heb exact hetzelfde gezegd vrijdag tegen hem. Dat ik hoeveel ik ook van hem hou dit niet meer wil. Ik wil hem niet, relatie niet, gezeik niet, niks niet. Dat gaf natuurlijk weer drama, bovenop het feit dat hij wist dat ik een afspraak met een andere man had. Hij bleef zo enorm aan me trekken en dingen invullen dat ik de blok erop heb gezet. Vind het lastig om te doen maar dit cirkeltje blijft maar zo lopen. We zijn 7 maanden verder, situatie is niet veranderd, er gaat wel een hoop (negatieve) aandacht naar hem en ik kom geen moer verder. In mijn hoofd weet ik dondersgoed hoe de vork in de steel zit, maar inderdaad door dit soort 'binding' krijg ik een pathologische band met hem PLUS om op je vorige reactie terug te komen, creeer ik ook een gestoorde situatie met de nieuwe man.

Punt is. Relatie met ex is klaar. Keuzes zijn gemaakt. Alles gaat van kwaad tot erger. Ik weet wat ik wil, hij past daar niet bij. KLAAR. DOOR. En ik denk dat ik daar inderdaad alleen van los kom als ik mijn ex een ZEER lange tijd niet ga spreken..