Misschien kun je beter even afwachten en hem aan zet te laten. Je niet onnodig pijn laten doen... Ik weet als de beste hoe moeilijk het is hoor!!! Gedachten van "mischien vergeet hij me anders wel" of "hij wil miscchien wel (weer) maar durft de stap niet te zetten" doen pijn en maken je erg onzeker. Bang om later te moeten zeggen, "had ik het nou toch maar gedaan dan had ik het misschien nog kunnen redden". Die eeuwige hoop...

Sterkte Marloes! Je verdient het!

Hoi Marloes,

Het dilemma van wel en niet contact leggen, kan ik goed begrijpen. Ik zit met hetzelfde. Ik denk dat het goed is om afstand te nemen. Maar je zou ook in een mailtje kunnen schrijven dat je hem mist, dat je van hem houdt, dat je niet graag hebt dat hij boos op je is, maar dat dat gezien de omstandigheden even niet anders is. En dat je daarnaast een tijdje afstand neemt om los van hem te komen (als dat is wat je wil natuurlijk). Volgens mij is het prettig om eerlijk te zijn naar jezelf en naar hem toe. Waarom zou hij niet mogen weten dat je zoveel pijn om hem hebt? Dat geeft toch alleen maar aan dat je van hem houdt?

En dat hij niet aan je denkt, klopt volgens mij niet. Je weet dit niet, omdat hij geen contact met je heeft gezocht, maar misschien zit hij wel met hetzelfde dilemma als jij: wil hij wel even contact om te laten weten dat hij een tijd geen contact met je wil. Soms moet je de problemen op een plank leggen, afstand nemen, verdrietig zijn en na een tijdje, als jullie er allebei aan toe zijn, weer in gesprek gaan. Misschien een utopie? Als je maar vanuit je hart reageert en daarbij je verstand gebruikt. En denk inderdaad aan je eigen hart, bescherm het. Hopelijk heb je iets aan mijn visie. Dag!

M.