Ik denk dat ik maar moet accepteren dat dat rotgevoel voornamelijk
overheerst als ik net wakker ben. Als ik naar mijn werk moet heb ik
niet zoveel tijd om erover na te denken, maar zoals vandaag had ik
er weer de grootste moeite mee.

Al die vragen die door me hoofd spoken; heb ik er goed aan gedaan,
denkt ie aan me, mist ie me, houd ie nog van me?
Vragen die,als ik er logisch over nadenk, allen met een "ja" te
beantwoorden zijn. Dat het over is betekent niet dat al het gevoel
gedeleted is. Dat troost me ergens.

Daarnet heb ik ietwat impulsief een ticket geboekt, naar een warm
oord. Hiermee wil ik letterlijk afstand nemen van de situatie, misschien
dat ik de situatie daardoor anders ga zien. Hopelijk kom ik dan iets
meer los van alles. Ik moet mezelf weer terugvinden, de persoon die
ik twee jaar geleden was.

Soms zou ik willen dat ik heel even gevoelloos door het leven kon.
Dat ik de wonden die zijn ontstaan heel even niet kan voelen!