Het is alweer een half jaar geleden dat ik me voelde zoals jullie allen je waarschijnlijk nu voelen. Nog steeds kom ik regelmatig blogs lezen en bij elk verhaal voel ik de pijn van toen. Het is verschrikkelijk hoe je emoties een loopje met je kunnen nemen. Oók ik had een abonnement op de spreekwoordelijke achtbaan. Nadat het een maand uit is geweest is het gelukkig tussen ons weer goedgekomen. Het is erg moeilijk geweest, het ging (en gaat) niet altijd zonder vallen en opstaan. Het vertrouwen in hem was grotendeels verwoest.

Gisteravond was het dan zo ver. Dé eerste keer dat we elkaar weer zagen
nadat het uit is gegaan. 's Middags had ik er eigenlijk helemaal geen zin
meer in, waar moesten we het nu nog over hebben? Ik was niet verdrietig
meer (misschien tijdelijk),niet boos, niet hoopvol, eigenlijk helemaal
niks. Mijn planning liep een beetje uit dus ik heb hem op een gegeven
moment gesmst of het niet een uur later kon worden. Dat vond ie geloof ik
niet zo leuk. Maar ja hij is natuurlijk gewend dat ik altijd smachtend
een half uur te vroeg ben.

De begroeting was ook zo raar, ik had me in de auto al afgevraagd hoe je

Kreeg dus een smsje terug vanavond dat ie me een paar dingen moest
vertellen en proberen uit te leggen en dat ie (weer!!) een e-mail
ging fabriceren.

Ik belde hem op om te zeggen dat ik niet meer gediend ben van
contact via mail, omdat dat alleen maar meer vragen bij mij oproept.
Hij wilde wat zeggen maar hij durfde het niet omdat ie bang was voor
mijn reactie. Ik heb het er echt uitgetrokken: hij is dus met dat
meisje van die mails naar bed geweest!!

Vreemd genoeg bleef ik hier nog rustig onder, ja het is nu eenmaal uit
en hij hoeft dat soort dingen helemaal niet aan mij te vertellen.

Gisteren een enorme k*tdag gehad dus 's avonds een tante opgezocht die
ook een beetje last had van ldvd. Ik had expres mijn telefoon thuis
gelaten om te voorkomen dat ik om de vijf minuten kijk of ik wel of geen
sms/oproep heb gemist.

Uiteindelijk een erg gezellige avond gehad, ik kwam pas omstreeks twee
uur thuis. Hij had me twee smsjes gestuurd, de eerste daar vroeg ie in
hoe het met me ging en de tweede van een paar uur later dat ie met wilde
praten, desnoods op neutraal terrein.
Ik wilde hem eigenlijk bellen maar ik vond het te laat dus ik smsde dat
ik net pas thuis was en dat ik me telefoon was 'vergeten'.

Vannacht voor het eerst sinds de breuk heel onrustig geslapen, flarden
van onze gesprekken spoken steeds door mijn hoofd. Verdriet, eenzaamheid,
gemis, boosheid, zowel begrip als onbegrip wisselen zich in een razend
tempo af. Ik kan hier niet zo goed mee omgaan, omdat ik niet weet wat ik
op welk moment voel. Deze achtbaan gaat niet één keer over de kop, maar
blijft dit doen en ik raak uitgeput omdat de rit nooit eindigt.

Vorige week woensdagavond/nacht was de laatste keer dat ik hem sprak, een
emotioneel zwaar maar heel mooi gesprek. Voor het eerst sprak hij heel
duidelijk wat zijn gevoelens en gedachten waren. Dat gesprek had mij een

Ik ben dit weekend bij een vriendin in het hoge noorden geweest, twee keer
een autorit van ongeveer anderhalf uur. Als je in de auto zit dwalen je
gedachten steeds af naar hem, ik merkte op de heenreis dat ik nog vol
verdriet zit. Verdriet om mijn verloren liefde, verdriet dat hij zich nooit
heeft kunnen uiten, verdriet om het besef dat het echt gewoon over is.

De terugreis vanmorgen was anders, ik ben boos. Ik ben boos omdat ik voor
hem gelukkig was met mezelf, in mijn eentje, ik zat nooit verlegen om
een afspraakje, stappen, lol hebben...mijn leven was één groot feest.
Toen ik voor het eerst met hem zoende, dacht ik niet verder na over die

Gisteren heb ik alle fotolijstjes verwijderd van ons tweeen, dat was het
laatste zichtbare van ons samenzijn. Ik heb het mijn moeder moeten beloven.
Ten eerste voor mezelf en ten tweede omdat de ex van mijn ex gister op
bezoek zou komen en haar dochtertje heeft het na hun breuk erg lastig
gehad.

Alle sporen uitgewist dus. Nu overvalt me continu die leegte en eenzaamheid.
Ik weet niet goed hoe ik hier mee moet omgaan, ik doe mijn uiterste best
om andere dingen te blijven doen. Vandaag was ik naar een winkel met woon-
accessoires geweest waar ik voor het laatst met hem ben geweest. Ik werd