Vandaag wordt weer zo'n slechte dag, ik voel het sluimeren in mijn lijf, het verdriet. Waarom doet het zo'n pijn? Ik probeer mezelf altijd maar wijs te maken dat het vrijdag, wanneer me elkaar zullen zien, niet goed komt. Waarom zou het goedkomen? Omdat hij nog twijfelt? Waarom nou toch... Wanneer gaat deze rotpijn eindelijk es over... Ik moet studeren, ik mag mezelf niet in zelfbeklag wentelen, ik moet voort. Waarom is het zo moeilijk?!
Gisteren zag ik hem overal lopen, echt overal, ik werd er bijna gek van.
Als ik overdag niet aan hem denk, dan komt hij 's nachts langs. Hij was zo dicht vannacht, ik kon hem voelen, ruiken, zien van heel dicht bij, bijna neus tegen neus. Wat bezielt 'hen hierboven' om me dat toch zo vaak aan te doen .

*traantje*