Onbegrijpelijk moeilijke gedachten

Ik vind het moeilijk om de relatie te verwerken van 3 jaar. Vooral als zei binnen 2 maanden een ander heeft. Met de rede???? Mij te verwerken? Serieuze gevoelens? Of beide?? Het zou me niks uit moeten maken. Maar ondertussen.....maal je er zo ongeveer heel de dag over. Zit zeg maar met 3 gedachten.

1. Ik weet dat ik door moet, naar de toekomst moet kijken. Zonder haar in mijn leven. Het positieve overal weer van inzien. Nadat ik gevallen ben, of beter gezegd onderuit gehaald ben moet ik na dit vallen weer op staan. En ik weet als ik eenmaal ben opgestaan en weer door kan gaan ik hier vele malen sterker in ben geworden. En denk van verdomme, dit verdien ik niet!

2. Mijn andere gedachten zeggen, ik mis haar. Ze was het voor mij. Ik hield van haar en sterker nog ik hou nog steeds van haar. Ik verlang naar haar, heel erg. Een kus, een kroel. Samen dit doen, samen dat doen, samen zus doen. Noem het maar op. Ik herbeleef dagelijks goede herinneringen die het "normale" beeld weer doen op komen. Huh??? Zei was toch altijd mn vriendin? Je weet niet beter na 3 jaar samen dat zei van jou is. In de relatie denk je er stiekem wel eens aan...(wat hou ik toch van haar, zou nooit zonder haar kunnen. Hoe moet dat als zei een ander krijgt) AHH KUT gedachte poefff...back to reality. Ze is nog je vriendin. Maar nu is die gedachten werkelijkheid geworden. Dat vind ik ontzettend moeilijk. Slopend!! Ik voel dat ze bij mij hoort van mij is, wat doet HIJ er met zn handen aan?? Weer terug back to reality, ze is niet meer van mij ze heeft der eigen leven weer. En ik moet de rode draad ook op pakken.

3. Maar aan de andere kant, ze gaat met iemand anders. Daar raak ik gefrustreerd door. IK verlang naar haar, IK ben 3 jaar met haar gegaan, IK weet alles van haar, IK ben de gene die altijd belangrijk ben geweest voor haar. En ondertussen is een andere kerel blij met haar. Terwijl ik naar haar wil... Dat maakt het me moeilijk.

Deze 3 gedachten, op ongeveer deze volgorde malen door mijn hoofd. 'sochtends 's avonds en overdag ook. Je wordt er mee wakker en gaat er mee naar bed. Maar dat ik door moet in toekomst is het belangrijkste. Maar ik ben zo bang dat het zo lang gaat duren, zo bang dat ik haar tegen kom. Als ik haar zie weet ik gewoon dat al mijn gevoelige snaren die ik heb ook gelijk goed geraakt worden!! Dan zie ik haar weer, hoor ik haar weer dan gaat HEEEL het proces met haar door mijn hoofd. Weet zeker dat ik gek word. Dat wil ik voorkomen dus wil ik haar de komende tijd(en) niet zien tot ik zeg van.....nu maakt het me niet zo heel veel uit. Ik denk dat dat wel goed is. Contact hebben we ook al niet meer.

Toch is dit hele totaal plaatje mentaal slopend. Vooral door die herinneringen her te beleven. Bijv. vakantie afgelopen zomer. Ontzettend goede vakantie gehad met vrienden en mijn vriendin. Met zn allen. Gruwelijk moeilijk. Ik weet soms niet hoe ik hier mee om moet gaan. Soms word ik bang! Kom ik nog wel uit dit roesje, uit dit leven, uit dit cirkeltje. Soms zie ik het licht maar dan draai ik me onbewust om naar het dode verleden. Ik ben ontzettend hard gevallen, dan sta je op, je wankelt, je valt weer maar minder, en zo moet je door gaan tot je op eigen benen kan staan.

Heb al van mensen reacties gehad, die je moed geven. Maar toch wil ik mn verhaaltje weer kwijt. Hoop dat jullie het begrijpen.

Dank jullie wel.

Groeten, Dwight

Dwight's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 13/12/2009 - 11:39 — Layla - Moderator (of verwijderd)

@ dwight

Het is ook best moeilijk om een verbroken relatie te verwerken, dat lukt ook niet 1, 2, 3 maar daar gaat veel tijd en energie in zitten.
En als de breuk dan ook nog eens niet je eigen keuze was, is de acceptatie nog veel moeilijker.
Je ex vriendin had na de breuk ook nog eens binnen 2 maanden een ander dus begrijp ik heel goed, dat je je verhaal kwijt wilt.
Je hebt 3 jaar lief en leed met haar gedeeld, en je moet dan opeens accepteren dat er voor haar een ander is.
Vaak blijft het onbegrijpelijk waarom mensen bepaalde keuzes maken, en daarmee blijven er vragen onbeantwoord, ze spoken ongewild door je hoofd maar je komt er geen steek verder mee, ik heb heel lang nagedacht over het waarom, maar ik heb de antwoorden nooit meer uit zijn mond gehoord.
De realiteit veranderd niet, hoe naar het ook is.
Ik heb het heel lang moeilijk gehad met de vraag "waarom" maar dit slijt.
Het terugdenken naar betere tijden, hoort bij een deel van de verwerking die je nu doormaakt.
Een soort van afscheid nemen, van iets wat ooit was maar niet meer is.
Er komt zeker weer licht in de duisternis, wanneer je dit alles een plek hebt gegeven.
Je zult zien, dat het licht steeds vaker blijft en de duisternis langzaam achter het licht schuilgaat maar neem de tijd te verwerken.
Ik wens je sterkte.
Layla.

Zon, 13/12/2009 - 14:51 — Dwight

@ Layla

Hey,

Ik begrijp goed wat je me probeerd te vertellen. Ik merk het ook wel dat het licht meer blijft dan de duisternis. Maar soms val ik gewoon terug. En wat ik zelf ook besef is, stel ik pink een traan om alles, of ik heb een kut gevoel en ik ga daar over zitten piekeren weet ik dat ik met het "verwerkings" proces bezig ben. Want wat ik al geleerd heb van deze tijd is dat als je juist word geconfronteerd met het ROT gevoel, dat het de volgende keer minder is. En stel je wil er niet over denken en je zoekt uivluchten(Wat soms nodig is) dan word je er nooit mee geconfronteerd. Nou is het eigenlijk bijna niet te ontlopen maar goed.

Vooral 's Ochtends heb ik er last van. Heb het idee dat ik er vaak over droom 's Nachts. Als ik dan wakker word dan is "my mind Twisted" maar na een aantal uur wakker en bezig te zijn realiseer ik me alles weer even. Het lijkt alsof als ik wakker word mijn rijtje door de war is getrapt. En ik het elke ochtend weer op een rij moet zetten. Want het is echt erg lastig iemand te vergeten die je niet WIL vergeten. Je gevoelens & Wil zeggen iets anders. (tegenstrijdig). En ondertussen gaat er een andere jonge met het meisje waar jij zoveel moeite mee hebt. Daar word ik ook gefrustreerd door. Heb al wel gemerkt dat het moet slijten.. Maar goed. soms gaat het voor me gevoel te langzaam. Omdat ik weet dat ik er boven sta....en ik het goed heb gedaan voor haar. IK kan er niks aan doen.

Bedankt Layla,

Zon, 13/12/2009 - 16:23 — Layla - Moderator (of verwijderd)

@ dwight

Ik snap je helemaal en heb verleden jaar toen het tijdelijk helemaal over was tussen ons (hij is later weer teruggekomen maar dit is uiteindelijk op niets uitgelopen, waarnaar ik er dit keer een definitieve streep heb onder gezet) ook dromen gehad.
Je raakt er erg door in de war, en ook bij mij was het zo dat mijn gevoelens constant in de gevecht waren met het verstand.
Je wordt er doodmoe van, en frustraties, ja ook die waren er!
Je denkt dat je helemaal niets opschiet als het om ldvd gaat, en dat je geen stap vooruit gaat.
En ik moet je eerlijk bekennen dat dit proces (in mijn geval) ook heel langzaam is verlopen.
Praten, praten en nog eens praten met lotgenoten hier was het enige waar ik steun in heb gevonden, want hier begreep men waar ik over sprak.
Uiteraard begrepen mijn familieleden het ook wel, en mijn vrienden zeker maar die hadden zoiets van, ga je eigen leven leiden want dit maakt je verre van gelukkig.
Maar vertel dat maar eens, aan iemand die nog gevoelens voor zijn ex heeft.
Ik heb ergens geluk gehad, dat ik eerder dit jaar zelf geen trek meer had om nog één minuut in stress, onzekerheid, oneerlijkheid en ellende te leven, waardoor het dit keer voor mij makkelijker was, de knop definitief om te zetten.
En nog, er kwam rust maar ondanks alles voelde dit de eerste tijd als onrust aan.
Ik begrijp dus heel goed hoe het voor jou zo ongeveer moet voelen, en de verwarring en de strijd die je met jezelf levert, is zeker niet makkelijk.
Ook ik wist in mijn achterhoofd dat ik alles en meer had gegeven om hem maar gelukkig te maken, waardoor ik mijn eigen geluk en identiteit uit het oog verloren was.
Zolang je voor jezelf weet, dat je het goed hebt gedaan, is dat één stap de goede richting uit.
En zul je heel langzaam maar zeker, minder gaan dromen, en zul je steeds vaker dat licht weer zien.
Wanneer je een bepaalde droom vaker krijgt, kun je voor jezelf ook eens proberen te zien, wat die droom jou probeert te zeggen of leren.
Een andere stap is, de acceptatie dat het is zoals het nu is, dan is niet easy to do, maar er komt een tijd dat je niet meer alleen verdriet voelt maar er ook een soort van boosheid naar voren komt om het feit dat je ex vriendin al zo snel een ander heeft.
Op dat moment voor jou de kans om echt los te gaan laten, en te denken, heb ik dit verdiend?
Sommige mensen beklimmen bergen als hobby, ldvd-ers beklimmen dagelijks de berg, soms zijn we ver gekomen en vallen dan terug, maar wanneer wij aan de top staan, zijn we moe maar hebben we meer kracht in onszelf opgebouwd en hebben we meer overwonnen dan de bergbeklimmer.
Je beklimt die berg niet alleen dwight, samen met jou zijn er nog meer mensen op die berg bezig om stapje voor stapje aan die top te komen en straks over het mooie landschap uit te kijken.
Echt waar!
Liefs en groet Layla

Zon, 13/12/2009 - 17:08 — Dwight

@layla 2

Je kan het er goed uitleggen layla. Je hebt ook gelijk. Die boosheid is grotendeels al naar vorgen gekomen. Wat ik eerlijk moet toegeven: Dit is de hardste manier maar voor mij de beste manier dat zei nu een ander heeft. Want ik ben iemand die gevoelig is en mezelf er kan hechten ergens aan. Zou je niet zeggen van zo'n stoere kerel. Maar dat is mijn emotionele kant. Stel dat zei contact bleef houden en we vrienden willen blijven dan had het contact verbreken en het verwerken mij NOOIT gelukt.

Nu word ik idd boos omdat ik denk van; Je meid moet je is luisteren ik ben 100% voor jou gegaan, als jij nu zo ondankbaar gaat lopen doen en respectloos met mij om gaat dan vind ik dat totaaaaal niet dat ik dat verdien. En heb ik momenten waar ik serieus echt moet lachen en denk waar ben je (ex vriendin) toch mee bezig. Zie je dan niet wat je weg gooit?? Zie je niet dat je nu super snelle keuzes maakt? Denk even na, je gaat er op achteruit met die jonge. Die jonge doet het niet beter dan mij...zie dat dan zelf. Dan moet ik echt lachen. Want omdat ik voor mezelf weet dat ik boven die kerel sta, maakt me dat sterk. Ik voel me beter. eigedunk of niet interesseert me niet. Als ik daar sterk van word denk ik dat.

Maar de emotionele kant heb ik ook, waarop ik telkens momenten herbeleef. Dan wil ik bij haar zijn, knuffelen,haar een kus geven, haar in mijn armen slaan. Helaas, voel me zeker wel eenzaam nu. Je bent toch iemand's dierbaars verloren. Dat vind ik moeilijk. Sommige herinneringen vind ik niet leuk om aan terug te denken. Heb een kei goede vakantie gehad afgelopen zomer. Vind het rot om er aan terug te denken.... Ben in februarie t/m maart in Afrika geweest voor stage, 7500 km gereden met een auto van nederland tot Gambia. Schitterende ervaringen op gedaan. Mijn vriendin ontzettend gemist, omdat ik in gebieden kwam waarvan je zegt: Hier kom ik nooit meer weg. Veel contact gehad met haar. Voor we weg gingen heb ik haar tranen weg moeten praten, ze wilde niet dat ik ging. Moest door landen waar het gevaarlijk was. mensen dood geschoten etc. Ze was bang. Heb dat weg gepraat. Ze belde me huilend op toen in marokko was. Je steunt elkaar. Uit eindelijk alles goed gekomen. Maar rot om daarover terug te denken. Omdat je in die tijden elkaar nodig had en het fijn was als je er voor elkaar was.

Vind het jammer dat die herinneringen niet leuk zijn om aan terug te denken. Want niet iedereen maakt zo'n stage mee. En wat is er mooier als aan je zomer vakantie terug denken die zeer goed is bevallen? maar toch voelt het niet fijn. Je begrijpt het wel.

Ga weer stoppen anders word het voor Layla en de rest zo lang om te lezen.

Bedankt,

Liefs, Dwight

Zon, 13/12/2009 - 17:44 — Layla - Moderator (of verwijderd)

@ dwight

Ik vind het een heel mooie eigenschap dat je ook emotioneel durft te zijn, dat maakt ons mensen.
Ook ik heb zo mijn mooie herinneringen die ik ook zeker met mijn ex vriend heb beleefd.
Deze herinneringen kunnen pijnlijk zijn, omdat je terugverlangd naar die tijden, tijden waarbij je steun kon vinden bij elkaar, en er voor elkaar was.
Ik weet zeker dat ook je ex vriendin deze tijden niet zal vergeten, ik kreeg laatst een mail van mijn ex vriend waarin hij zegt veel respect voor mij te hebben en inziet dat hij bepaalde dingen anders had moeten aanpakken.
Dat doet ergens wel goed, hoewel ik denk, waarom kunnen mensen pas nadat alles kapot is, inzien wat ze hadden?
Helaas werkt dit wel vaak zo, en zo lees je dat ook de andere partij niet zomaar bepaalde momenten uit een relatie vergeet.
Ik snap wel wat je zegt, dat je niet kunt begrijpen waarom ze juist voor deze man gekozen heeft.
Zoals ik al zei, zal ze dit zelf moeten ondervinden, en zul je het waarschijnlijk nooit helemaal kunnen snappen waarom iemand bepaalde keuzes maakt.
Wat overblijft is dat je met jezelf verder moet, en je nu bezig bent het ldvd te verwerken met alle emoties die daarbij horen.
Wanneer je deze emoties voor jezelf kunt uiten en het ze een plek kunt geven, dan ben je verder dan je zelf weet.
Wat je nooit uit het oog moet verliezen, is dat je de moeite waard bent, no matter what.
Liefs van Layla

Zon, 13/12/2009 - 19:44 — Dwight

@layla 2

Ik snap je weer helemaal. Ik denk vaak aan dingen uit het verleden van onze relatie. Soms heb ik het gevoel dat het haar niks uitmaakt. Maar ergens weet ik ook wel dat zei niks is vergeten. Ze was altijd iemand die zelfs de kleinste details van sommige dingen onthield. Dat ik dacht....man, hoe kom je erop. Dat doet ze nu ook wel. We zijn zeker niet met ruzie uit elkaar gegaan. En ik weet zeker dat ze dagelijks aan me denkt. Niet dat het mij helpt maar het gebeurd. Toen ze 3 a 4 weken terug met die andere jongen aan het klooien was deed ze raar tegen me. Wilde me niet meer spreken etc. Ze deed respectloos en ondankbaar. Ze keerde haar rug volledig tegen mij. Toen heb ik het contact verbroken, was boos,gefrustreerd. Ik dacht nu gaat het me te ver. Dit hoef ik niet te pikken. Zo'n goede jonge die alles heeft gegeven hoeft niet zo met zich te laten spelen. Ze had niet verwacht dat ik het contact zou verbreken. Ze was online vorige week op msn, ik zei express niks. Dat heeft ze overduidelijk gemerkt. 'S avonds smste ze dat ze zich niet lekker voelde bij hoe het nu ging. Ik was goed geweest voor haar, adt moest ik weten. Ze hoopte dat het beter ging met me en ze haar gevoelens niet tegen wilde houden. Ze had door dat het lullig was verlopen. Dan denk ik jah meid, beetje laat. Ben er klaar mee. Dat het lullig is verlopen dat is wel HEEL erg zacht uit gedrukt. Ze denkt er niet reeel over na, dat merk ik gewoon. Ik ken haar zo goed, dat ik sommige dingen met 80% zekerheid van haar kan voorspellen. In al die tijd dat ik haar ken, kwamen er vaak situaties voor dat ik van te vore al wist hoe het zou gaan lopen. Maar goed het leven gaat zoals het gaat. Je kunt er niks meer aan doen. Heb nu niet echt behoefte aan een andere vriendin, wel zo ik niet meer zo eenzaam willen zijn, en gewoon weer een fijn gevoel met een meid. Het gevoel waar je gelukkig door wordt. Je kent het wel. Ze weet alles ook donders goed. was haar eerste vriendje en ik ben zeer zeker een belangrijk persoon voor haar geweest. Niet al te lang geleden 2 mensen overleden waarbij ik 100% er voor haar was. Waarbij ik een kaart heb gekregen. Dankje, ik hou van je. Dat doet me goed. Ook al offer ik mijn vrije dag op waar ik andere belangrijke dingen heb te doen ga ik met haar mee. Ben ik er voor haar. Dan doet het me enorm veel extra pijn. En ik weet zeker, uit ervaring van die voorspelbare momenten met haar, dat ze er OOIT goed achter komt wat ze mij heeft aan gedaan. Dan is het te laat.
Maar ik ben ook zo bang dat ik haar blijf missen. En het harde is dan dat die gene niks meer om jou geeft. Ik ben natturlijk voor haar misschien nog een zwak. Toch der eerste vriendje waar ze het goed heeft gehad. Je ziet elkaar nooit meer zoals een normaal iemand die je kent. Soms heb ik het gevoel, als ik nu een andere meid heb....zou ik het stukken beter van me af kunnen zetten. Omdat ik dan mezelf niet eenzaam meer voel? Maar sommige mensen zeggen dat dit niet de goede manier is. En daar misschien spijt van krijgt. Maar dat betwijfel ik. Ook kan ik het niet hebben dat zei niet voelt wat k voel, dat zei zich gelukkig voelt met die anderen, en die zelfde mensen waar ik mee praat zeggen; Misschien is ze wel niet gelukkig...Maar heeft ze overduidelijk ook een rot gevoel.

Moeilijk zeg, ben nog nooit met zoiets geconfronteerd geweest.

Dankje

Ma, 14/12/2009 - 20:03 — Dwight

Slechte dag

Vandaag had ik mn dag niet.

Vandaag zat ik met mijn brein aan de emotionele kant. Herinneringen kwamen weer eens in me op. Besef dat ik nog erg veel van deze meid hou. Terwijl ik donders weet dat zei me niet waard is. Dat ik "te" goed voor haar ben geweest. Zei was dat niet voor mij. Ik ging denken hoe ik haar miste, dat ik haar wil kussen, haar in mijn armen slaan, bij haar liggen, bij haar zijn, met haar praten, met haar lachen, de antwoorden krijgen op de vragen waar mijn hoofd vol mee zit. Piekeren & malen. Piekeren & Malen.... zo'n beetje heel de dag op sommige momenten. Me de gedachten er doorheen geweven dat ze een ander heeft. Verdomd wat doet dat zeer... 3 jaar close, 3 jaar er voor elkaar zijn, 3 jaar lachen,huilen,kletsen,leuke dingen doen. Iedereen kent het zo'n relatie. Trots, dat was ik erop. Trots bij wat ik had op gebouwd met mijn goede gedrag. POEF weg...... als sneeuw voor de zon. HOE KAN IEMAND OPEENS ZULKE BESLISSINGEN NEMEN. Heeft ze behoefte aan een ander? Doet ze het voor afleiding.... Nog steeds (op 17 dec 2 maaden uit, en 1 maand geleden te horen gekregen dat ze met een ander ging nog vers dus) ben ik te veel met haar bezig. Kan het nog moeilijk los laten. Denk er nog te vaak aan. Wat doet zei, wat doen "ze." Enige wat ik kan zeggen; Mentaal slopend. Ik word er zo moe van, het kost me zoveel energie. Ben een paar weken terug kilo of 3 a 4 afgevallen. Heb al geen vet. Eerder afgetraind door het fitnessen. Dan denk ik bij mezelf....trainen als een gek in de sportschool geen 1 gram vet aan mijn lichaam en toch 3 a 4 kg afvallen?? Afvallen terwijl er niks zit door iets wat tussen je oren ligt te malen. Te woelen.

Eten gaat alweer stuk beter. Slapen gaat ook wel weer. Heb mijn vader al 10 jaar niet naar zijn werk horen gaan (vertrekt 6 uur) maar sinds kort ongeveer elke ochtend. Voor de wekker wakker, bezweet wakker worden, naar dromen, volledig verward wakker worden. Kost bergen met energie.

Terwijl ik weet, dat als ik het van me afzet hoeveel ik ook van haar hou, hoe veel ik haar ook mis dat dat de beste manier is voor mezelf. Wat ben ik blij als ik hier klaar mee ben. Echt waar. Niet meer heel de dag gespannen rond lopen, lopen te piekeren, te malen, haar te missen. Maar gewoon weer mijn eigen ding. Heb in mijn 2 bloggen al meerdere keren aangegeven dat ik er zo tegen op zie om haar te zien. Zou niet weten wanneer maar dan zou mij zo'n pijn doen. Waarom? Zou het niet weten, zo zit ik in elkaar. Het zou altijd raar zijn om elkaar voor de eerste keer weer te zien. Maar er is een verschil met het zo erg vinden dat je weer in de put zit, of er een kut gevoel bij hebben maar dat je wel gewoon met een fijn gevoel door kunt. Ik zorg gewoon dat ik haar de komende tijd niet zie. Tot ik voor mezelf weet; Nu ben ik sterk genoeg. Lijkt me een goede optie niet?

Zo, weer dat is weer even van me af.

Dwight

Wie is online

Enquête

Dwight's Buddies