Ik vraag me af of ik nog iets van hem hoor. Hij zei vorige week dat ie me
deze week nog zou bellen. Gisteren in mijn boosheidsfase had ik besloten
dat ik dan niet op zou nemen, maar vandaag snak ik om maar iets van hem
te horen. Ik weet niet wat ik wil horen. Horen dat ie me mist en dat ie
het er ook moeilijk mee heeft en nog steeds van houdt kan ik nu niet aan.

Ik vraag me af hoe het nu verder moet, zullen we het aankunnen om vrienden
te kunnen zijn. Gewoon bij elkaar over de vloer komen, even wat drinken,
samen praten over koetjes en kalfjes en dan aan het einde van de avond
'gewoon' afscheid kunnen nemen.

Moet ik nu gewoon niet meer opnemen en het een tijdje laten rusten? Ik ben
dan bang dat ik als ?ɬ?k er eenmaal aan toe ben, hij geen zin meer heeft in
contact met mij.

Waarom kan een mens zich niet gewoon over ldvd heen zetten? Gewoon
accepteren dat het een mooie tijd was en verder niks. Er af en toe met
een glimlach aan terugdenken, zonder dat je hart huilt. Verd*mme! Waarom
heb ik vandaag zo een zware dag? Het ging wel redelijk met me en vandaag
een enorme terugval. Ik heb nergens zin in, heb de afgelopen dagen al
veel afgesproken, alles strak en vol ingepland om mezelf die schop onder
mijn kont te geven en door te gaan met mijn leven.

Ik trek dit niet meer! Ik wil me niet meer zo voelen, ik wil niet meer
aan hem denken, of aan 'ons'. Ik wil wel janken maar ik heb geen tranen
meer, ik heb alleen dat onbestemde gevoel. Al zou je me in een voetbalstadion
vol met mensen neerplanten zou ik nog steeds het gevoel hebben dat ik
alleen ben.

Ik krijg al drie weken amper een hap door mijn keel, ik leefde op hoop en
wilskracht. De hoop is weg en de wilskracht wordt ook steeds minder. Voel
me steeds zwakker worden, lichamelijk. Het enige lichtpuntje is dat ik
volgende week vertrek voor tien dagen. Geen internet zodat ik niet in de
verleiding kom om zijn mail te bekijken, geen bereik op mijn mobiel zodat
ik niet om de vijf minuten kijk of ik niet per ongeluk een smsje of
een oproep heb gemist. Zou dat me helpen om de liefde uit te wissen?

Ik heb even een 'sterk' moment nu...maar dat ligt zo weer in puin. Ik voel precies wat jij voelt. De stabiliteit is ver te zoeken. Ik ken dit ook totaal niet. Dat je je al zo lang (na 2 maanden is er bij mij in ieder geval nog weinig vooruitgang geboekt) zo verschrikkelijk lamlendig voelt is heel moeilijk te accepteren. Je bent gewend dat je rot voelen maar even duurt, kort daarna ben je weer helemaal gelukkig. Maar in het proces van ldvd werkt het niet zo ben ik achter gekomen. Die emtionele instabiliteit is iets waar je heel veel geduld mee moet hebben, omdat dit niet op de korte termijn over is. Het is inderdaad een uitputtingsslag. Ben in m'n hele leven nog nooit z?ɬ? moe geweest...en toch niet kunnen slapen.
Het voelt ook heel raar, net alsof je jezelf niet bent ofzo. Zo sta je mee te zingen op 'nobody's wife' van Anouk en zo zit je weer totaal aan de grond. dat put echt uit.

Daarbij is het ook moeilijk dat je omgeving op gegeven moment nog weinig begrip kan opbrengen. Zij gaan door en jij blijft voor je gevoel hangen in het verleden. Zo voelt dat voor mij althans. Ik heb zelf onwijs veel aan deze site. Alleen al het van je afschrijven werkt zo goed. En die lieve reacties van mensen die precies hetzelfde doormaken.

Wat ikzelf heel erg heb is dat ik de laatste tijd niet zo goed meer weet hoe ik me voel. Ik weet eigenlijk niet of ik me nu ?ɬ©cht bij zijn besluit heb neergelegd of dat ik toch nog steeds hoop heb. Ik heb echt geen flauw idee meer...na al die emoties die zich in zo'n razend tempo elkaar afwisselen.
Ik weet wel dat als onze liefde is voorbestemd dat onze wegen elkaar dan weer zullen kruisen. Misschien moeten wij ons eerst los van elkaar nog verder ontwikkelen (ben tenslotte nog maar 22). Is het niet voorbestemd dan komen er waarschijnlijk andere dingen op mijn pad die beter voor me zijn. dat biedt mij wel wat vertrouwen en stelt een beetje gerust.

Maar begrijp je volkomen. Ook voor mij voelt dit z?ɬ? verkeerd. Toen ik zijn foto zag op die site voelde het zo verkeerd. Ik voel dan zo sterk dat we bij elkaar horen, dat we perfect zijn voor elkaar. Had hij nou maar vertrouwen in het feit dat ik veranderd ben dat ik hem geen pijn meer zal doen...maar dat heeft hij niet. En dat doet zo'n pijn. Het is inderdaad zo moeilijk iemand los te moeten laten waar je nog zoveel van houdt. Voor mij voelt het nog steeds als een schieronmogelijke opgave.

Zou ook z?ɬ? graag contact met hem willen. Maar hij laat mij niet meer toe, hij denkt dat hij niet anders kan dan totaal en volledig met mij te breken. Zelfs vrienden zijn is voor hem geen optie meer. In ieder geval dat denk ik want ik hoor niks meer van hem. Ik hou me nu maar een beetje vast aan het feit dat het het verwerken wel makkelijker maakt...totaal geen contact. Dat schreef ik ook al aan Ansi. Het is misschien wel zwaarder, maar ik denk wel dat het proces sneller gaat. Althans, daar houd ik me maar aan vast.

Heel veel sterkte. Ik voel me vandaag weer even sterk. Maar het kan goed zijn dat ik me morgen weer precies zo voel als jij. Inderdaad, wanneer komt er stabiliteit? Wanneer is dit gedaan?