Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Onsamenhangend
Eigenlijk had ik al zo'n twee uur op bed moeten liggen. Het is tenslotte donderdagavond; morgen wacht het werk gewoon weer. Maar ik heb online in m'n agenda gezet dat ik wat later ben, dus dat geeft me een beetje ruimte. Al moet ik ervoor oppassen dat niet te vaak te doen; de verleiding bestaat nogal eens helaas.
De titel heb ik als eerste geschreven; 'onsamenhangend'. Ik denk omdat mijn gedachten onsamenhangend zijn. Ik ben verdrietig, maar me ervan bewust dat ik wellicht ook niet (meer) goed in staat ben om onder woorden te brengen waarom.
Desalniettemin wilde ik een stukje schrijven hier, vanavond, vanwege die gevoelens.
Met de rest van mijn over mijn ldvd gaande blogs heeft het niet eens zoveel te maken. Sterker nog, ik heb al een poos het gevoel dat het verleden niet meer zo speelt, niet meer actueel is. Dat lijkt op dit moment niet echt een rol te spelen.
Het is meer het hier en nu, en de toekomst. Het besef dat ik heb dat ik eigenlijk heel graag weer iemand tegen zou willen komen met wie ik de juiste aantrekking en klik heb, dat het weer ergens naartoe kan gaan. Een besef dat niet echt nieuw is; het is latent al een lange tijd aanwezig. Dat, gecombineerd met de realisatie dat het allemaal niet bepaald van een leien dakje verloopt.
Vanavond had ik afgesproken met een meisje dat ik nu een paar maanden ken. Ik heb haar leren kennen terwijl ik op stap was met een goede vriend. We raakten aan de praat en het was hartstikke gezellig. In een ludieke bui besloot ik haar mee te vragen als mijn date naar de bruiloft van een andere goede vriend van me, waar ze ja op zei. Ze is ook meegegaan, was wederom gezellig. Voor die tijd hadden we ook nog een keertje afgesproken. Ook na de bruiloft hebben we elkaar nog een aantal keer gezien; op haar verjaardagsborrel waarvoor ze me had uitgenodigd, een keer een avond spelletjes spelen bij mij thuis met vrienden van mij en ook gewoon een op een. Vanavond dus weer.
Op dit meisje ben ik niet verliefd, maar ze heeft wel een sterke aantrekking op me. Anders gezegd: ik zou het wel naar een 'hoger niveau' willen tillen, maar met de manier waarop we tot dusver met elkaar zijn omgegaan, is dat lastig. Kort gezegd heb ik de indruk dat ik al in de 'friend zone' geparkeerd ben. Waarschijnlijk omdat ik te weinig 'op jacht' geweest ben, te weinig flirterig, te aardig, te begripvol. Het is ook moeilijk om dat dan ineens 'bij te stellen'. Of: ik vind dat moeilijk. Of: ik zie er al weinig heil meer in.
Daar heb ik vaker last van, als ik interesse in iemand heb. Dan blijf ik liever dichtbij mezelf en ga ik niet 'spelen'. Maar dat lijkt voor geen meter (meer) te werken. Het is dat ik toen nog niet leefde, maar wat dat betreft verlang ik af en toe terug naar de Renaissance, of beter nog, de periode daarna: de tijd van de romantiek. Waar we ons allang niet meer in bevinden.
Het lijkt bij mij een beetje zo te zijn dat als ik niet echt interesse in iemand heb, ik van alles en nogwat wel voor elkaar kan krijgen, door te 'spelen' in mijn woorden. Minder dicht bij mezelf te blijven, meer uit te dagen, meer te flirten, noem maar op. Maar het wordt lastig als ik oprecht interesse in iemand heb. Natuurlijk dringt de gedachte zich ook aan me op dat het juist goed is wat ik doe, dicht bij mezelf blijven, zodat als er wederzijdse interesse is, dat dat niet is vanwege een karakter dat ik heb neergezet. Maar het lijkt nergens toe te leiden. Slechts spaarzaam kom ik tegenwoordig nog meisjes tegen waarvan ik denk: hé, leuk! En als dat dan een keer gebeurt, vind ik mijzelf regelmatig in dezelfde situatie terug. Te bang, denk ik, om te 'spelen'. Het gevoel dat er iets 'op het spel staat'. Ik weet het niet.
En in theorie, observeren en analyseren ben ik best goed. Vanaf de zijlijn zie ik het ook zo vaak gebeuren, dat de grootste klootzakken met het grootste gemak met enige regelmaat (naar het lijkt) wie dan ook om hun vinger kunnen winden. En ik begrijp waarom dat gebeurt en waarom dat lukt. Maar je kunt er niet voor kiezen om ineens een klootzak te worden, om ineens buiten je eigen karakter te gaan staan. Je bokst wel weer een beetje op tegen 'liefde is niet rechtvaardig'. Want zo'n lul de behanger, die zo'n meisje een nacht mee naar bed neemt en daarna dumpt, heeft meestal ook weinig te bieden. Ik heb het gevoel dat ik van alles te bieden heb, maar ik blijf aan de zijlijn staan kijken.
En nee, het is niet dat ik timide of introvert ben. Of dat ik geen flair heb of kan hebben, of whatever. Maar op de een of andere manier geraak ik in een modus als ik iemand echt leuk vind die niet lijkt te helpen. Die me in die fucking 'friend zone' doet belanden, waar ik niet in wil zitten. Het gáát me verdomme niet om vriendschap op zo'n moment. En zelfs al maak je dat vanuit de 'friend zone' duidelijk, dat heeft doorgaans weinig zin.
Dus, ik zoek dat in mezelf. Doe iets 'fout', voor mijn gevoel, wat moeilijk te corrigeren lijkt. En voel me daar kut over, zelfs gefrustreerd. En ik denk dat ik vanavond in die stemming beland ben (waar ik wel vaker in zit) doordat ik met dat meisje vanavond er een gesprekje over had. Niet heel diepzinnig, maar het ging eer zijdelings een beetje over. Vooral in de context 'goede mannen' en 'foute mannen', waarbij wij het met elkaar eens waren dat 'foute mannen' op veel vrouwen aantrekkingskracht hebben (waarbij ik wederom voor mezelf wil opmerken dat ik geen saaie lul ben en ook heus zo m'n ondeugende kanten heb). En dat zij observeerde dat ik inderdaad niet zo flirterig overkwam. Waarop ik denk: dat pak ik dus weer niet goed aan. Weggeparkeerd in de categorie goede mannen. Heel fijn, daar wil een vrouw graag vrienden mee zijn, om vervolgens een hete nacht te beleven met een man van de foute categorie. Ik schiet er geen flikker mee op.
Licht fatalistisch denk ik dan ook na zo'n avond: laat ook maar zitten. Het hoeft voor mij al niet meer. Als ik weer de man kan zijn met het luisterend oor, het 'gezellige vriendje', bij wie je idealiter uithuilt omdat zo'n lul van een vent je kwetst, ik heb daar geen zin in. Me ondertussen realiserend dat dat ook wat kort door de bocht is, want ook vriendschap is wat waard. Maar het is, eerlijk is eerlijk, niet de gedachte waarmee ik liep toen ik haar aanvankelijk uitnodigde voor die bruiloft. Waarover ze overigens vanavond nog opmerkte dat ze waarschijnlijk meegegaan was, wie het ook was geweest die haar had meegevraagd, gezien het gemoed waar ze zich in bevond. Dat doet een 'goede man' geen goed.
Nou, dat dus. Ik loop er vaker tegenaan en ik word er wat moedeloos van. Het maakt dat ik me als man soms wat incapabel voel. Soms, want ik weet dat ik het heus kan, die rol aannemen van 'spannend zijn' of whatever, maar dat komt alleen uit de verf als ik eigenlijk geen speciale interesse heb. Ik weet dat dit schijnbaar een probleem is waar veel mannen tegenaan lopen. Maar nu, na al 4,5 jaar single te zijn, moet ik eerlijk zeggen dat ik er wel wat moe van word.
Ik heb verdomme weer eens behoefte aan romantiek, na al die tijd. En dat is slecht, want hoe groter de behoefte, hoe kleiner de kans dat het wat wordt. De frustrerende cyclus van 'als je op zoek bent, vind je het niet; het moet je overkomen'. Maar hoe kun je ophouden met graag iets te willen?
Blegh.
- Unremedied's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Unremedied
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
..
Parkeer je jezelf niet bij voorbaat al in de categorie "lieve man" en geloof je er bij voorbaat al niet in dat je in de "friend zone" komt als je een meisje echt leuk vindt?
Ik val echt niet op foute mannen, juist op de lieve man! Uiteindelijk heb je daar veel meer aan. Alleen heeft een dame wel nodig te weten dat jij haar leuk vindt, dat het goed zit ook van jouw kant.
Ik denk dat jou je kansen ontgaat. Dat heeft dan niks te maken met dat je buiten je eigen karakter moet gaan, meer met aanrakingen.
Raak haar arm eens aan, of ga net iets dichter bij haar zitten dan normaal. Als zij terug trekt weet je dat het de "friend zone" is. Zo niet, mag je echt aannemen dat ze je wel ziet zitten.
Het gaat niet vanzelf. Komt het misschien door eigen gedachten die je hebt? Als ik je verhaal zo doorlees dan kan je wel avances maken bij vrouwen die er in jou ogen niet toe doen. Ik kan mij dan zo voorstellen dat het bij jou druk oplevert, want straks ziet zij het ook zo. Dat zij een vrouw is die er niet toe doet, omdat jij het weet dat het bij jou zo werkt. Maar bedenk wel, dat zij dat niet weet, dat jij het dan alleen maar kan. En zij doet er wel toe!
Zij verdient het juist om meer van jou te krijgen, dat ben ook jij! Dat is niet ineens een hele andere unremedied, soms moet je wat extra moeite doen.
Wat is het ergste dat kan gebeuren? Een afwijzing?
Wat nog erger is, is die twijfel van het niet weten en het niet geprobeerd hebben.
Ga er voor, vertel het haar wat je voor haar voelt. Kan op een grappige of serieuze manier. Of geef hints doormiddel van aanrakingen, zodat je haar al kan peilen. Het is dan niet "spelen" wat je doet, al voelt dat voor jou misschien zo! Het is de liefde die zijn werk wil doen, liefde die je absoluut mag geven!
Succes, ik hoop voor je dat je het aandurft!
Liefs Binas
Hoe verder
Bij het antwoord van Binas kan ik me aansluiten.
Ik heb nog een andere optie in gedachten, mij ooit overkomen :
na een etentje bij jou thuis zeg je : Zullen we even op bed gaan liggen?
Je kunt dan heel ontspannen toenadering tot elkaar zoeken, en uiteindelijk kan het dan uitmonden in : met alles erop en eraan (of eerst iets minder, natuurlijk).
als een man dat zomaar zou
als een man dat zomaar zou zeggen als er verder nog geen enkele romantische toenadering is geweest, zou ik om eerlijk te zijn heel hard wegrennen. Een man moet toch op zijn minst op een subtiele manier laten merken dat hij mij wel ziet zitten...
ja, dat wel
Dat wel. Maar het is/was een aardige manier om over de drempel te komen.
Ghehe, ik schreef het net ook
Ghehe, ik schreef het net ook in mijn reactie op Binas' bericht, maar ik denk dat je ook wel eens té subtiel kunt zijn - of anders gezegd, dat ik misschien soms té subtiel ben. Als je subtiele wenken niet worden opgepikt, dan heb je misschien 'grover geschut' nodig. En dat is waar de schoen bij mij soms een beetje lijkt te wringen.
Unremedied
Grover geschut....nou kijk haar eens even in haar ogen tot zij wegkijkt.
Dat werkt bij mij wel tenminste...en ik heb ooit gelezen dat dat ook voor de verliefdheid zorgt..oogcontact dus!!
Niet dat ik de meest ervaren vrouw hier ben hoor
@Jeannette: diep in de ogen
Op deze manier ?
Torn...
Jij lijkt het helemaal te snappen!!!!!
Mmmm.....blauwe ogen....
@UNREMEDIED
stel je open, en wees echt open..stel je kwetsbaar op en spreek je behoeften gewoon eens uit...doe het met humor en laat de ruimte voor de nee...een lachende vraag , gevolgd door een lachende afwijzing...en daarna gevolgd door gezamenlijk leuke dingen doen is niet erg, want levert je desondanks een leuke avond op ! en afhankelijk daarvan is het de volgende keer jouw beurt om te mogen kiezen ........humor en positiviteit gaan je redden !
groetjes
bjm
@Binas
Dank je voor je bericht! Het zou heel goed kunnen dat mij mijn kansen ontgaan... Ik heb dat al 'n aantal keren aan mijn broek gehad, dat ik me achteraf ineens realiseerde dat ergens kansen waren, en dat ik die had laten liggen. Soms zelfs bijna in de vorm van een open deur. En ik geloof wel dat ik daarvan geleerd heb (open deuren zullen me niet zo snel meer overkomen), maar ook dat ik het nog niet altijd goed in de smiezen heb. Bij anderen wel, uiteraard, maar dat zal vast herkenbaar zijn, dat je dan meteen spot hoe 't in elkaar steekt
.
Het klopt dat ik doorgaans een stuk minder moeite heb met avances maken bij vrouwen die ik eigenlijk niet echt bijzonder vind. Ik geloof niet dat ik dat spiegel op iemand die ik wel bijzonder vind, dat ik onbewust bang ben dat zij avances zal opvatten alsof ze niet bijzonder zou zijn.
In mijn blog schreef ik dat het niet de eerste keer is dat me dit gevoel bekruipt. Dat is ook iets wat meespeelt, denk ik. Want de hints die je omschrijft, die zijn doorgaans het probleem niet; dat lukt allemaal wel. Ik heb het gevoel dat het misgaat daar waar ik op een gegeven moment 'iets' zou moeten doen om de omgang met zo'n vrouw 'van kleur te doen verschieten'. Je hoort natuurlijk vaak dat mannen initiatief moeten nemen tot dingen (hetgeen me op zich wel aardig lukt vaak), maar ik vind het moeilijk om een initiatief te nemen waardoor het 'van kleur verschiet', misschien omdat ik niet goed weet hoe dat te doen, behalve dan als ik allang doorheb dat de interesse wederzijds is en ik een en ander kan 'maken'. Maar goed, doe ik dan niet iets waardoor het 'van kleur verschiet', dan blijft het dus zoals het was en dan wordt de kans misschien steeds groter dat ik in de 'friend zone' beland, misschien wel vooral omdat de vrouw in kwestie onterecht concludeert dat ik niet geïnteresseerd ben, bijvoorbeeld omdat mijn subtiele hints niet worden opgevangen.
Ik geloof dat ik doorgaans namelijk subtiel ben en vraag me wel af of het wel opgepikt wordt, of het niet té subtiel is. Maar minder subtiel zijn, duidelijk zijn, duidelijkheid verschaffen, dat is (hoewel op andere gebieden doorgaans totaal geen probleem) iets wat ik moeilijk vind; ik heb het gevoel dan 'out of character' te raken, eigenlijk daarmee dus minder mijzelf te zijn.
Een bekende vorm van duidelijkheid zou bijvoorbeeld zijn iemand op een goed moment te (proberen te) zoenen. Maar voor mij voelt dat impertinent en daarmee zou het 'out of character' zijn om dat te doen. Rationeel snap ik heus dat dit zo niet (altijd) wordt opgevat, zeker niet als het goed getimed is, maar gevoelsmatig kan ik die drempel doorgaans niet nemen, in ieder geval niet als het er echt toe doet.
Het risico van afwijzing, zelf heb ik het gevoel dat dat op zich me niet zozeer dwarszit. Ik heb ook wel eens (tegen meisjes waarin ik misschien minder geïnteresseerd was, okee) kansloze acties ondernomen waarvan ik van tevoren inschatte dat het op een afwijzing zou uitdraaien en daar kan ik wel mee dealen.
Het probleem zit voor een groot deel in mijn hoofd, teveel denken, teveel analyseren, te weinig doen... Denk ik. Met een stuk ervaringen uit het verleden misschien, die me voorzichtiger hebben gemaakt.
Hoe dan ook las ik vanochtend jouw bericht en het maakte wel dat ik ineens weer wat anders tegen mijn situatie aankeek. Had ik gisteravond nog dat fatalistische 'laat ook maar'-gevoel, dat was eigenlijk vandaag wel weer weg. Ik zal eens kijken hoe dit verder gaat lopen...
Echt lastig lijkt mij dat. Ik
Echt lastig lijkt mij dat. Ik schreef net hierboven al als antwoord op Torn dat ik inderdaad ook een verwachtingspatroon heb ontwikkeld dat een man mij moet "veroveren". Dat legt een enorme druk, dat geloof ik zeker.
De onzekerheid die dan boven komt drijven maakt dan dat je weggaat van wie je bent, al hoort dat deel ook zeker bij je!
Kan het zo zijn dat je dan te hard voor jezelf bent waardoor het alleen maar wordt versterkt? Als je er nou eens anders naar gaat kijken: Ok dan voel je je "out of character" wat is dan het ergste dat er kan gebeuren? Dat je onhandig wordt? Dat het niet zo soepel gaat als dat je voor ogen had?
Ik weet niet of humor bij je past? Los het op met een grapje.
Stel dat deze dame niks van je zou willen, heb je het in elk geval wel weer geprobeerd, kan je weer van leren. Misschien iets uit mee nemen voor een volgende dame die jij het waard vind.
Maar stel dat ze het wel wil!!!! Niks mooiers dan dat.
Fijn dat ik iets voor je kon betekenen met mijn vorige bericht, ik hoop echt dat je je kans grijpt. Niet geschoten is altijd mis. Hou ons op de hoogte, heb je al weer een date staan met haar?
Oh nog een vraag: komt het contact voornamelijk van jou, of ook van haar? Daaruit kan je ook veel opmaken, ook in hoe zij communiceert naar jou toe.
Liefs Binas
Van kleur verschieten
Lang geleden wilde ik na een fijne nacht samen, waar ik echt wel blijer van wakker werd dan normaal, ook iemand in de friendzone parkeren. Begrijp me niet verkeerd, in die fijne nacht was er niets anders gebeurd dan dat wij samen op een zitzak vertoefden, eerst kletsend, daarna stil in elkaars armen. Net als overigens anderen, op zitzakken om ons heen. Ik vond het een lieve jongen, maar dacht dat hij niet tegen mij was opgewassen. We gingen een wandeling maken omdat ik hem dat wilde vertellen, vanwege een akkefietje met een andere vent, die mij met verkeerde verwachtingen had achtergelaten. Vond dus dat ik helderheid verplicht was. Tijdens het wandelen echter bleek deze lieve man ook nog eens goed te kunnen luisteren. Hij weerlegde mijn ideeën, en aan het eind van de wandeling zoende hij me plotseling en onverwacht. Onervaren en onhandig, maar ik was erg onder de indruk. Het was het begin van iets moois.
Dus net toen ik dacht, je moet haar gewoon (proberen te ) zoenen, schreef je dat je dat impertinent vind. Ik vraag me dan weer af, hoezo?
Groetjes
Teigetje
wat jij schrijft over hoe de
wat jij schrijft over hoe de vrouw zou denken en het onderscheid tussen foute en goede man gaat bij mij dus echt al helemaal niet op. Ik wil gewoon iemand tegenkomen met wie het klikt! En die friend zone, tja dat is dan gewoon omdat het niet genoeg klikt op het romantische vlak, maar dat heeft helemaal niets met fout of goed of te flirterig of niet flirterig genoeg of weet ik veel te maken. Er zijn inderdaad wel vrouwen die zo redeneren, en die houden van spelletjes en 'de jacht' enzovoorts. Maar eerlijk, zijn dat dan jouw type vrouwen? Dus denk er niet al te veel over na, denk niet in zulke hokjes, ze is gewoon nog niet langsgekomen maar wie weet kom je haar dan ineens wel tegen.
Natuurlijk, je wilt iemand
Natuurlijk, je wilt iemand tegenkomen met wie het klikt, en ik denk dat dat voor iedereen wel zal gelden! Maar misschien heb je ook kliks op verschillende niveaus ofzo, ik weet het niet. Want wat is het verschil tussen een vriendschappelijke klik en een romantische? Dat verschil is er, maar in beide gevallen is er een klik. De ontbrekende schakel zal denk ik aantrekkingskracht zijn, die doorgaans niet te verklaren is maar gewoon vanuit het gevoel komt. Dat is er of juist niet. En ik heb wel het gevoel dat de aantrekkingskracht die een man op een vrouw heeft, sterk beïnvloed kan worden door het gedrag van die man. Immers, als je elkaar nog niet zolang kent, weet je nog niets van de persoonlijkheid van de ander, het karakter en alles wat erbij komt kijken, maar je weet vaak al wel vrij snel of er wel of geen aantrekkingskracht is.
Het stigma wil dat mannen wat dat betreft wat eenvoudiger zijn. Mannen zijn vaak, zo wil het stigma, in eerste instantie vooral visueel ingesteld en kijken vooral naar uiterlijk. Uiterlijk is voor vrouwen, naar het schijnt, ook niet zonder belang, maar wel minder belangrijk dan voor mannen. Voor vrouwen is het, wederom naar het schijnt, belangrijker hoe een man overkomt, hoe een man zich gedraagt (en ik zeg bewust niet: hoe een man is, want dat weet je nog niet als je in een kennismakingsfase zit).
Je hebt waarschijnlijk gelijk, dat de friend zone een resultaat is van te weinig klik op het romantische vlak (of misschien beter: te weinig aantrekkingskracht?). Ik vraag me dus alleen af in hoeverre je die aantrekkingskracht kunt sturen door 'gedrag'. Ik wil dat niet doen, ik hou daar niet van, maar de indruk bekruipt me soms wel dat dat kan en misschien zelfs nodig is of verwacht wordt als je iemand leuk vindt.
En nee, de spelletjesliefhebbende vrouwen zijn inderdaad niet mijn type vrouwen. En je hebt gelijk, ik denk er teveel over na, maar het is moeilijk dat uit te schakelen en ermee op te houden. In hokjes denken doe ik ook niet zo hoor, ook al lijkt dat misschien anders; mijn blog was wat ongenuanceerd omdat ik even in niet zo'n blije stemming was en even van me wilde afschrijven
.
Gedachten lezen
Helaas is het nog niet eerder voorgekomen dat vrouwen de gedachten van een man kunnen lezen.
Dus zal jou vrouw nooit weten wat jij van haar vindt!
Trek de stoute schoenen eens aan en waag een poging!
Succes!
Liefs Missty
Hier spelen ook ervaringen
Hier spelen ook ervaringen uit het verleden een beetje een rol... Dat ik het gevoel had in de friend zone beland te zijn, of erin te zullen belanden. En dan gaf ik de duidelijkheid wel, maar kreeg ik inderdaad te horen dat ik een bijzonder fijne vent ben, "maar...". Jeweetwel, om vrienden mee te zijn enzo. Die ervaringen zullen ook wel een beetje debet zijn aan het ding dat ik in mijn blog omschreef, denk ik.
En tja, dat gedachten lezen niet gaat, daar kan ik inkomen... Maar hints lezen, of gedrag lezen, of wat dan ook, en daar conclusies uit trekken, dat zou toch wel een beetje moeten kunnen lukken, hoop ik dan. Dat het niet specifiek noodzakelijk is om zonder aankondiging iemand te proberen te zoenen of bluntly te moeten zeggen "ik vind jou leuk" (en dan ook nog op zo'n manier dat daarmee "leuk-leuk" bedoeld wordt
).
@Unremedied:flirten en versieren
Als ik je blog zo lees dan vraag ik mijzelf af of jij jezelf niet bij voorbaat al in de "friendzone" parkeert wanneer je een vrouw leuk vindt. Daarnaast denk ik ook wat tegenstrijdigheden bij je waar te nemen. Althans op basis van hoe ik het lees.
Aan de ene kant geef je aan dat als je echte interesse hebt in een vrouw je graag dicht bij jezelf te willen blijven. Geen "karakter wil neerzetten. Niet flirterig, niet uitdagend, niet spelend met woorden, etc,etc. (Wat saai trouwens
)
Daar waar je aangeeft als je geen serieuze belangstelling in een vrouw hebt daar wel toe in staat te zijn en dat ook te doen. Wie is dan de "echte" Unremedied ?
Zoals ik het lees geef je eigenlijk zelf al het antwoordt; te bang om te spelen, het gevoel dat er iets op het spel staat. Ik vraag mijzelf dan af in hoeverre je zelf al in die "veilige" zone gaat zitten omdat je ergens een angst hebt voor afwijzing ? Bang om niet goed genoeg te blijken te zijn. Dat is wat ik lees. Dus parkeer jij jezelf maar alvast in de rol van het "lieve" begripvolle vriendje met het luisterend oor.
Ik vraag mij ook af in hoeverre je de beeindiging van je laatste relatie echt hebt verwerkt. In je laatste blog speelde je ex nog een hoofdrol. Sterker ze komt nog regelmatig terug in je blogs. Heeft dat echt met je ex te maken of is er iets anders wat erachter zit ?
En voor romantiek hoef je niet terug naar de Renaissance. Flirten, versieren, spelen en verleiden hoort nou eenmaal bij romantiek. Alleen jij schijnt het, om wat voor reden dan ook, niet (meer) aan te durven.
@torn
Binas vroeg zich dat ook al af, of ik me niet bij voorbaat in de 'friend zone' parkeer... Misschien is dat ook wel een beetje zo. Uiterlijk schijnt het niet zo waarneembaar te zijn, maar ik loop niet over van zelfvertrouwen. Schijnen trouwens ook meer mannen te hebben. Van binnen voel ik mij uiteraard ook onzeker als ik iemand leuk vind en dat speelt minder als ik geen bijzondere interesse heb. Diep van binnen vind ik het altijd nog heel bijzonder dat iemand mij "op een speciale manier" bijzonder vindt, misschien inderdaad door dingen uit het (verdere) verleden. Terwijl ik (misschien iets minder diep van binnen?) mezelf eigenlijk verdomd bijzonder vind
. Mezelf in de "friend zone" parkeren komt daar misschien een beetje vandaan.
Het klopt niet helemaal wat je schrijft dat ik graag dicht bij mezelf wil blijven als ik echt interesse heb in een vrouw. Het is namelijk zo dat ik dan dat flirterige, uitdagende niet in schijn te kúnnen zetten. Vroeger (ok, jaren geleden) werd ik gewoon een verlegen ventje als ik iemand echt leuk vond. Zo erg is het nu niet meer, maar het is wel zo dat ik 'voorzichtiger' lijk te worden. Ik heb dat niet onder controle. Naar vrienden heb ik dat wel eens omschreven dat ik verander in 'malle Jopie' tegenover iemand die ik echt leuk vind. Het echte spontane, zoals dat soms gaat met iemand die ik dus niet echt interessant vind, gaat een stuk moeizamer dan. Bij wijze van 'compromis' probeer ik dan 'mezelf te zijn', wat eigenlijk inhoudt dat ik open in een afspraak stap en niets van mezelf verwacht en niets probeer te forceren. Maar daarmee wordt het inderdaad, misschien, minder 'spannend'.
De "echte" Unremedied is beiden. Het zijn dus beide eigenschappen van mij. Als ik mij op mijn gemak voel, ben ik niet bepaald teruggetrokken of voorzichtig. En ik voel me in veel situaties best op mijn gemak. Maar op het moment dat het "erom gaat", dat het voor mijn gevoel om iets belangrijks gaat, dan gaat, of ik het nu wil of niet, de voorzichtige modus aan, ondanks dat ik wéét dat die niet beter is dan mijn "normale modus", ook in die situaties niet. Inderdaad, er staat dan iets op het spel en dat maakt me voorzichtig. Ik moet je ook eerlijk bekennen dat mijn leven van de afgelopen paar jaren ook niet bepaald bezaaid lag met (ontmoetingen met) vrouwen die ik echt interessant vond.
Mijn ex M.; in hoeverre heb ik dat nu echt verwerkt? Ik geloof dat ik dat wel heb. Ze was alleen mijn eerste liefde en tot nu toe grote liefde. Inderdaad heb ik tot vrij recent nog over haar geschreven hier en ik sluit ook niet uit dat ik dat nog wel eens weer doe. Ik denk alleen ook dat er verband is met het feit dat ik al lange tijd eigenlijk wel behoefte heb aan romantiek, aan een "speciaal iemand", maar er tot dusverre verstoken van ben. Dat maakt me bij tijden kwetsbaarder voor het verleden, te herbeleven hoe het ook alweer was, hoe het kan zijn. Men zegt dat je niet iets kunt missen wat je niet kent en ik mis de aanwezigheid van een "speciaal iemand". Dat legt de connectie, denk ik. Maar ik geloof wel dat ik inmiddels (eindelijk!) helemaal de situatie en gang van zaken tussen M. en mij heb geaccepteerd. Maar soms grijp ik er, in tijden waarin ik mij wat eenzamerig, wat verdrietig voel, naar terug, en soms triggert dat een periode van een aantal dagen dat ze toch weer speelt in mijn geest.
Renaissance was eigenlijk niet goed gekozen inderdaad; het gaat om de filosofische periode daarna; de Romantiek. Daar zouden we naar terug moeten. Dat postmodernisme van tegenwoordig, dat vind ik maar verdraaid lastig...
@Unremedied
hoi
je bent verdrietig, je hebt gemengde gevoelens. je verleden heb je afgesloten je kijkt nu naar de toekomst.
je wordt bang omdat je ongerust wordt, het duurt immers al lang. ( de realisatie dat het allemaal niet bepaald van een leien dakje verloopt.)
je wilt graag weer een relatie, de klik, je wilt gezelligheid, aantrekking, je wilt jezelf kunnen zijn, je zoekt de romantiek.
je hebt normen en waarden beste Unremedied, normen die jou grenzen laten aangeven hoe je met anderen om wilt gaan. je wilt met respect behandelt worden dat doe je dus een ander ook. je wilt eerlijk zijn naar anderen toe en verwacht ook eerlijkheid terug.
je wilt een langere termijn relatie hebben en niet slechts kort gewin. (Want zo'n lul de behanger, die zo'n meisje een nacht mee naar bed neemt en daarna dumpt)
tegelijk zit je met je zelf in de knoop. want waar je afgeeft op die klootzakken in jouw ogen...schrijf je "Die me in die fucking 'friend zone' doet belanden, waar ik niet in wil zitten. Het gáát me verdomme niet om vriendschap op zo'n moment" alsmede "Heel fijn, daar wil een vrouw graag vrienden mee zijn, om vervolgens een hete nacht te beleven met een man van de foute categorie. Ik schiet er geen flikker mee op "
beste unremedied..mag ik constateren dat jij een norm hebt neergelegd waarbij je romantiek uit de renaissance tijd wilt gaan beleven..dus misschien eerst wel de dame leren kennen...aandacht geven...het hof maken....en na heel lange tijd van kennismaken...overgaan tot de volgende fase ....maar waar je tegelijkertijd niet in de zone friend wil terechtkomen en eigenlijk direct over wil gaan tot de andere fase zoals de door jou gekwalificeerde klootzakken doen ?
je hebt geen zin om het luisterend oor, het 'gezellige vriendje', bij wie je idealiter uithuilt omdat zo'n lul van een vent je kwetst, te zijn...diep in je hart wil je nu zelf wel eens die glijer zijn ?
wat is voor jou romantiek ?
je wordt moedeloos, je voelt je incapabel, je voelt je k.t en je vindt dat je fout bezig bent.....je gooit het in het algemeen op je man zijn. maar is er hier nu niet iets heel anders aan de hand ? is het niet zo dat jij jezelf niet vertrouwt ? dat jouw eigen normen je in de weg zitten ? dat jij vindt dat het niets zal worden ? dat je kansen verkeken zijn ? heb je wel eens aan dat meisje gevraagd wat zij er van vindt ? wat zij van jou zou verwachten ? hoe spontaan ben je naar haar toe ? (zie verder ), wat zijn haar behoeftes eigenlijk ?
je hebt veel oordelen over andere mannen...over hoe je een relatie met een vrouw ziet ook...je praat over klootzakken die slechts een nacht met een meisje gaan en haar dan dumpen...dat is niet passend volgens jou....? wat nu als het meisje dat doet bij jou en jou zou dumpen er na , alleen voor die hete nacht die je verwacht ? jij vindt dat mannen moeten flirten....want je schrijft dat jij het niet goed aanpakt...85 % van alle relaties worden gestart door de vrouw..85 % van alle relaties ook door hen geëindigd...mannen denken jagers te zijn...feitelijk zijn vrouwen dat...als een vrouw naar je kijkt..(uiteraard mag je best eerst zelf haar ogen zoeken) ....kijk dan terug en lach niet....als zij langer kijkt dan normaal...kijk dan weg en ga wat anders doen...grote kans dat zij naar jou toe zal gaan een hele tijd later....maar ga er niet zelf op af...dat is in strijd met wat ik je probeer te vertellen.....als zij komt....wees dan attent en geef haar de aandacht die zij van je vraagt..luister naar wat zij zegt....en koppel af en toe eens wat terug....
flirterig...denk het niet...een relatie begint in het algemeen met vriendschap...en niet met romantiek. met aantrekkingskracht ook natuurlijk wel.
is het niet zo dat jij veel te veel aan het idealiseren bent ? is het niet zo dat jij misschien nu juist wel op de categorie goede vrouwen valt. die net zo eerbaar zijn als jij ? die niet zo maar met een man het bed delen..maar deze eerst grondig willen leren kennen ? die diezelfde romantiek misschien wel willen beleven maar daar wat anders onder verstaan dan jou ? die eerst vrienden willen worden, die vertrouwen willen opbouwen, die eerlijkheid en betrouwbaarheid willen zien alvorens verder te gaan en zich te openen ?
is het niet juist dat jij zou willen vallen op de categorie foute vrouw ? die jou verleid en dan zou snel mogelijk met jou tussen de lakens gaat omdat zij liefde en lust verwarren ?
en jij je vervolgens zonder verdere avances te maken kunt laten troosten door de goede vrouw uit de andere categorie die dan denkt...ik heb hier geen zin in misschien wel
beste unremedied : je praat over goed en slecht...goed en fout....maar er is geen goed en slecht...goed en slecht is een illusie...het gaat erom dat je accepteert wie je zelf bent...dat je gaat houden van je zelf als je dat nog niet doet...dat je positief wordt...in plaats van moedeloos...angstig....angstig om alleen te blijven misschien ? , angstig om je doel niet te halen (wat is je doel ? ).........
als je het mij zou vragen denk ik ...je wilt veel te veel, je wilt te snel...mi vergeet je nl een stap....doe onderzoek naar wat zijn jouw behoeftes...en kijk dan wat haar behoeftes zijn...denk out of the box hoe je deze kunt invullen en ga dat doen. een man wordt gelukkig door te geven, door te helpen...waarom doe je dat dan niet gewoon ?
welke boodschap probeert dat meisje je te geven ? welke boodschap geef je haar ? hoe kan je je boodschap zo veranderen dat zij jou gaat begrijpen. jij wilt romantiek...wat verstaat zij er onder ? jij ziet het als een spel dat je niet kunt spelen als je om iemand geeft ? weet zij dat jij om haar geeft ? hoe heb jij het haar verteld dat dat zo is ? hoe heb je haar verteld dat jij je tot haar aangetrokken voelde ? zo ja ..hoe reageerde zij ?
je schrijft dat jij vindt dat het slecht is...weer die slecht...weer dat oordeel.....dat je zo belemmerd. jij bent van mening dat je niet moet zoeken, want wie zoekt die vindt niet ! het moet je overkomen....is jouw stelling. immers je schreef : "De frustrerende cyclus van 'als je op zoek bent, vind je het niet; het moet je overkomen'. Maar hoe kun je ophouden met graag iets te willen?"
wel als je passief blijft , niet je leven in je eigen handen neemt, maar gaat zitten wachten tot alles beter wordt, dan zul je slechts de conclusie kunnen trekken dat vroeger alles beter was. neem het verleden niet als leidraad maar bepaal je eigen toekomst ! wordt van passief actief en verander je zelf en niet de wereld ! pak je zelf samen en ga op weg ! wordt positief en je zult positieve mensen tegen komen. zie de kansen die op je pad komen en wees je zelf ! wees niet bang. je geluk zit heel diep van binnen in jezelf. en wil je dat delen ? besef dan dat je op de verkeerde plekken zoekt, daar zul je het niet vinden. zij zoekt jou ! het enige dat jij hoeft te doen is haar blik op te vangen !
als jij wat achterhoudt voor haar zal zij dat weten, als jij niet open bent voor haar zal zij dat merken en zich dus ook niet open stellen naar jou toe ! dus je dient mi juist begripvol te zijn, maar wel duidelijk in wat je wilt bereiken en in welke stappen. bij sommige vrouwen helpt het ook gewoon als je zegt wat je wilt hoor ! maar laat hen wel de ruimte voor de nee ! en accepteer dat...maar luister vooral naar wat zij zeggen en hoe zij dat zeggen...en probeer er achter te komen wat zij nu echt bedoelen.
en als je wat met dat meisje wil, waar je nu mee omgaat...waarom wordt je niet verliefd op haar ? wat is daar voor nodig ? vind je dat jij verliefd moet zijn op iemand om verder te kunnen dan vriendschap ? is dat wat je bedoeld met romantiek ? hoe verhoudt dat zich met de romantiek uit de renaissance ? hoe kun je zorgen dat je verliefd wordt op iemand ? wat is dat daar voor nodig ? wat zou je dan doen als je verliefd was ? schijt aan de hele wereld ? veel spontaniteit ? zo maar uit het niets hartjes...bonbons eten samen, lekker door de duinen lopen en neervallen.....zomaar in de zee zwemmen zonder kleren aan...de ander wachtend met de handdoek of samen met jou er in ? samen in het badhokje, onder de douche..naar de bioscoop , de sportclub, het zwembad, de sauna...pfff..zoveel is mogelijk...doe gewoon samen leuke dingen en lach veel mi ! en eens komt het moment dat jullie hoofden heel dicht tegen elkaar zijn, er ineens een spontane aanraking is...een schrikreactie tot gevolg..een lach vervolgens en dan....de vraag .....vind je het goed als........maar je zult het niet af kunnen maken die zin !
gelukkig zijn zij die dromen en bereid zijn de prijs te betalen om hun dromen uit te zien komen !
groetjes en hoop dat je er wat mee kunt !
bjm
@bjm
Sodeju, jij presteert het om een reactie die nog langer is dan mijn blog, en ik sta er al om bekend lang van stof te zijn!
Even wat citaatjes:
beste unremedied..mag ik constateren dat jij een norm hebt neergelegd waarbij je romantiek uit de renaissance tijd wilt gaan beleven..dus misschien eerst wel de dame leren kennen...aandacht geven...het hof maken....en na heel lange tijd van kennismaken...overgaan tot de volgende fase ....maar waar je tegelijkertijd niet in de zone friend wil terechtkomen en eigenlijk direct over wil gaan tot de andere fase zoals de door jou gekwalificeerde klootzakken doen ?
Soms verlang ik daar wel naar. Ik neig mezelf als 'gentleman' te beschouwen (terecht of niet
) die ook vooral bezig is met een vrouw geen gevoel van onbehagen te willen bezorgen. En misschien is dat iets wat mijn moeder mij ongewild in mijn opvoeding heeft meegegeven: als een man explicieter wordt, "wil hij misschien wat" en dat kan een gevoel van onbehagen geven. Mijn moeder was vroeger naar het schijnt bepaald niet onaantrekkelijk en sprak uit haar eigen ervaring. Zij en ik hebben het er ook wel eens over gehad, dat dat als boodschap aan een puberende ik misschien niet heel handig was.
Maar het is ook weer niet zo dat het van mij allemaal heel lang moet duren, dat er een langdurig 'proces' van het hof maken aan vooraf moet gaan... Maar wel dat het allemaal niet zo blunt hoeft te zijn, maar dat gewoon nog wat gemakkelijker 'tussen de regels door' gelezen kan worden, dat het niet zo is dat de prepositie is dat mannen alleen uit zijn op seks. Begrijp me niet verkeerd, ik vind seks fantastisch, maar dan wel met iemand die ik echt speciaal vind. Ik heb misschien onderbewust het gevoel dat ik het vertrouwen moet geven dat ik het meisje in kwestie echt bijzonder vind en niet slechts mooi aan het lullen ben om een avond lol te kunnen hebben tussen de lakens.
wat is voor jou romantiek ?
Fantastische vraag. In ieder geval niet de clichématige romantiek van samen naar de sterren kijken, rozenblaadjes op bed, waxinelichtjes in een hartvorm neerzetten (al ben ik daar ook niet wars van trouwens). Ik beleef dat vooral op geestelijk niveau, het niveau van 'samen zijn', het niveau van elkaar over en weer bijzonder vinden en waarderen, het niveau van het niet bagatelliseren van aantrekkingskracht, verliefdheid en liefde, maar het zien als iets heel bijzonders; mentale (en natuurlijk zo af en toe ook fysieke) 'samensmelten'... Het steunen van elkaar, het elkaar helpen te groeien... En qua klassieke zinnebeelden, waar je je vraag misschien op doelt: als uitgangspunt nemen dat je de ander respecteert en niet ziet als lustobject, dat interesse wordt opgevat als interesse en niet als geveinsde interesse in een poging eens goed van bil te kunnen gaan voor één nacht... Het feit dat dat geen nadere toelichting behoeft, dat het niet wantrouwd wordt... Zoiets.
je hebt veel oordelen over andere mannen...over hoe je een relatie met een vrouw ziet ook...je praat over klootzakken die slechts een nacht met een meisje gaan en haar dan dumpen...dat is niet passend volgens jou....? wat nu als het meisje dat doet bij jou en jou zou dumpen er na , alleen voor die hete nacht die je verwacht ? jij vindt dat mannen moeten flirten....want je schrijft dat jij het niet goed aanpakt...
Nee, eigenlijk heb ik niet zoveel oordelen. Ik schreef ongenuanceerd omdat ik daar even behoefte aan had (al vind ik uiteraard dat mijn ongenuanceerde stellingen geen totale onzin zijn, maar ze kunnen een stuk genuanceerder). Ik vind niet dat mannen moeten flirten, ik heb alleen de indruk dat het erg helpt om dat te doen, omdat de combinatie 'subtiliteit' en 'jezelf zijn' vaak niet voldoende is. En then again, flirten, laten we wel wezen, dat doe ik genoeg, ook met meisjes die ik leuk vind, maar dat is onderdeel - denk ik - van het subtiel laten merken dat je iemand leuk vindt.
85 % van alle relaties worden gestart door de vrouw..85 % van alle relaties ook door hen geëindigd...mannen denken jagers te zijn...feitelijk zijn vrouwen dat...
Los van de percentages (waar baseer je die op?) geloof ik wel dat je gelijk hebt. Mannen denken jagers te zijn, maar uiteindelijk is het de vrouw die kiest.
flirterig...denk het niet...een relatie begint in het algemeen met vriendschap...
Dat is pertinent niet waar. Het kán uiteraard met vriendschap beginnen, maar al mijn relaties tot nu toe begonnen daar niet mee. Daar was vanaf het eerste moment van kennismaking al 'iets' gaande.
is het niet zo dat jij misschien nu juist wel op de categorie goede vrouwen valt. die net zo eerbaar zijn als jij ?
Ik geef toe dat ik niet erg gecharmeerd ben van vrouwen die 'makkelijk' zijn, die 'makkelijk' met iemand het bed in duiken bijvoorbeeld.
is het niet juist dat jij zou willen vallen op de categorie foute vrouw ? die jou verleid en dan zou snel mogelijk met jou tussen de lakens gaat omdat zij liefde en lust verwarren ?
Neen, dat is niet juist. Nogmaals: van seks ben ik heus niet vies, maar ik heb ervaren dat seks met een vrouw voor wie ik geen speciale gevoelens heb voelt als een soort 'veredeld masturberen' (maar dan vaak met veel gedonder na afloop). Het heeft het gewoon niet, voor mij althans.
doe onderzoek naar wat zijn jouw behoeftes...en kijk dan wat haar behoeftes zijn...
Over dat laatste kan ik slechts speculeren. Wie vertelt mij wat haar behoeftes zijn? Als ik die zou kennen, zou het allemaal zo ingewikkeld niet worden...
een man wordt gelukkig door te geven, door te helpen...waarom doe je dat dan niet gewoon ?
Dat geldt denk ik niet voor iedere man, bjm! Maar "waarom doe je dat dan niet gewoon?". Ik ben zo iemand die heel lang gevend en helpend door het leven is gegaan, maar op het moment dat ik de balans opmaakte, kwam ik erachter dat het antwoord op de vraag "wat heb IK er nu aan gehad" doorgaans met stilzwijgen beantwoord moest worden. Wat kort door de bocht, maar toch. Ik heb er wel wat van geleerd. Ik geloof dat ik wat minder "soft" ben geworden. Maar dat neemt niet weg dat het er nog steeds in zit. Nog steeds vind ik mijzelf vaak terug in situaties waarin ik aan het geven en helpen ben en nog steeds keert met enige regelmaat de vraag terug van "waarom eigenlijk, wat schiet ik ermee op?".
wordt positief
Een cliché dat je vaker hoort, maar ik ben de (werkende) cursus "word positief" nog niet tegengekomen. Dat kun je nu eenmaal niet forceren. Je voelt je zoals je je voelt en doorgaans gaat dat met ups en downs.
besef dan dat je op de verkeerde plekken zoekt, daar zul je het niet vinden. zij zoekt jou ! het enige dat jij hoeft te doen is haar blik op te vangen !
Waar kan ik haar blik vinden? En waarom denk je dat ik het op verkeerde plekken zoek? Wat zijn de goede plekken?
en als je wat met dat meisje wil, waar je nu mee omgaat...waarom wordt je niet verliefd op haar ?
Dat weet ik zelf nog niet goed. Een belangrijke factor bij mij is dat ik mezelf (hey, ik zit niet voor niets al 6,5 jaar op ldvd!) in bescherming neem. Ik geloof dat ik ontwikkeling van verliefdheid tegenhoud zolang ik nog niet het gevoel heb dat "er wat in zit". Ik heb dat voor het laatst aan de broek gehad bij mijn ex K. met wie ik daarna "vriendjes" werd; op haar werd ik ook weer verliefd terwijl ik beter wist en dat heeft ook weer voor gedonder gezorgd (check mijn blogs van rond 2009, 2010). Ik fantaseer niet, ik verlies me er niet in, totdat ik weet of dat "veilig" is. Ik denk dat het daarom vooral blijft bij iemand heel leuk of interessant te vinden en dat ik de sluis naar verliefdheid pas durf open te zetten op het moment dat ik denk dat dat wel eens wederzijds zou kunnen zijn of worden.
@UNREMEDIED
hoi, even een reactie terug , hoop dat je er wat mee kunt.
je schrijft ;
je verlangt soms naar de door jouw benoemde explicite volgende fase, maar je wordt tegen gehouden door je behoefte aan veiligheid. is die veiligheidsbehoefte nu juist niet je angst om je te geven aan iemand die voor jou speciaal is maar het achteraf niet blijkt te zijn ? komt daar het verhaal rond je ex weer boven ? of is het gewoon je onzekerheid die maakt dat je hints geeft in plaats van het gewoon vraagt aan de ander welke behoeftes die persoon heeft , wat die persoon denkt , vindt en voelt ?
je wilt naar de explicite fase, maar je wordt tegen gehouden doordat je je als gentleman wilt gedragen. je wilt een vrouw geen gevoel van onbehagen geven, je opvoeding speelt hierin mogelijk een rol schreef je. maar mag ik je ergens op wijzen, even iets aan je voorhouden ?
stel nu eens dat het volgende zou gelden mbt beschikbare vrouwen : ik heb geen idee of deze percentages kloppen , maar stel dat :
25 % van de vrouwen heeft geleerd dat zij als zij aandacht wil van een man dat zij dan sex moet geven. reden dat zij daar dan ook soms vrij snel op aan sturen. zij denken de man op die manier te kunnen binden.
25 % van de vrouwen houdt er van de man te veroveren.
de andere vrouwen denken anders en willen dat de man hen veroverd, waarvan een aantal misschien wel bepaalde overtuigingen heeft waardoor de explicitite fase niet gehaald kan worden voor het huwelijk.
van deze 50 % denkt weer de helft dat de man geen interesse in hen heeft als hij op sexueel vlak geen stappen zet en maken het daarom na verloop van tijd uit met die man of verliezen al veel eerder hun interesse.
bij de eerste categorie zou jij jouw verhaal lezend snel afgehaakt zijn, maar wie zegt dat zij niet heel speciaal voor jou kunnen zijn / worden en dat je de doelstellingen die jij hebt rondom de romantiek (geestelijk gelijk niveau ..wanneer bereik je dat trouwens ? / over en weer bijzonder vinden en waarderen ......is nu juist niet het heel speciaal om het bed met iemand te delen ? zou het in ieder geval moeten zijn in ieder geval..bedenk het gemiddelde aantal bedpartners is geloof ik iets van 8 momenteel dus het is minder speciaal dan in de renaissance ben ik bang...hoewel) / het zien als iets bijzonders....ben je hier niet aan het idealiseren ? is dat nu juist niet wat je dwars zit in de huidige tijd gegeven het voorgaande ? ) uiteindelijk wel zou kunnen halen ? maar voor je daar achter komt is jouw boek al dicht wat haar betreft !
want jij wilt de vrouw niet zien als lustobject.....als gentleman tegemoet treden....geen gevoel van onbehagen geven..maar dat doe je bij deze categorie vrouwen dus juist wel, want je vervult hun behoeftes niet !
de 2 e categorie ga je ook niet voor je winnen. want jij denkt dat jij een vrouw moet veroveren toch ? dus ook hier zul je hun behoeftes niet kunnen vervullen ben ik bang.
dan houdt je nog 2 delen van 25 % over. het laatste deel verwacht dat je stappen neemt, dat je haar verovert en haar aangeeft dat je meer met haar wil. en je geeft deze dame subtiele hints..omdat jij vanuit haar stappen verwacht....er gebeurd niets en jij bent teleurgesteld...zij ook want zij had van jou andere stappen verwacht en na verloop van tijd is de belangstelling weg want zij denkt bij zichzelf...hoe lang moet ik nog wachten..jij denkt het zelfde....en jullie stellen je niet meer open voor elkaar..maar gaan uit elkaar want de aantrekkingskracht is weg......het gevoel voor elkaar is weg !
de andere categorie laat ik even buiten beschouwing. want als je gaat wachten tot je getrouwd bent ..ik weet niet of dat je bedoeling is..wat je onder relatie verstaat natuurlijk..hoe speciaal iemand voor je moet en kan worden)
beste unremedied..je zult begrijpen als deze theorie klopt dan worden jouw kansen wel heel erg klein om te vinden wat je zoekt op de manier dat je zoekt , op de manier waarop je communiceert en op de manier hoe je denkt te moeten reageren op vrouwen.
je zou mi beter eens anders kunnen gaan communiceren. dan bereik je direct ook het gelijkschakelen op geestelijk niveau. luister naar haar. vraag de ander wat zij bedoeld. stel jezelf open, stel je kwetsbaar op, durf te vragen, durf de nee te ontvangen, de kans dat je een ja zal krijgen neemt daar ongelooflijk door toe !
je wilt echter nuanceren........ik zou je echter willen vragen niet politiek correct te willen zijn, maar nu gewoon eens te schrijven wat je echt wilt..mag ook in pb hoor als je het niet op de site wilt zetten.....immers volgens mij zit je nog al dubbel in elkaar...immers je schrijft : ik heb in mijn leven al zo veel geholpen..maar wat heeft het mij gebracht ?
dat klinkt als het type helper..die gevraagd en ongevraagd zijn hulp heeft geboden, zichzelf heeft weggecijferd en nu boos is geworden omdat hij zelf de hulp die hij anderen heeft geboden niet terug heeft ontvangen. of te wel die zijn eigen behoeftes graag vervuld ziet worden door die ander die hij geholpen heeft maar niet vervuld krijgt. iemand die heel erg gaat voor gevoel en loyaal is...de negatieve kant van de helper ? wordt wel gezien als bemoeial en type schoonmoeder......
weet niet of je eea herkend misschien ? hoe zou jij jezelf omschrijven ? hoe communiceer jij ? kom je wel eens bot over ? maak je het snel goed als je ruzie hebt ?
of ga je juist ruzie uit de weg ?
beste unremedied ...een helper en een relatie......als je het herkend heb je ook meteen de angel te pakken waarom dingen niet lukken misschien wel....je bent nooit eens de foute man, nooit de glijer, maar juist het vriendje...bij jou is de ander veilig....grappig dat je dan juist bang bent dat de ander denkt dat zij niet veilig is bij jou ! en dat je daar dan nog eens de nadruk op gaat leggen ook ! maar waarom doe je er dan niets mee ? verder op heb ik een voorbeeld weergegeven voor je hoe je juist die veiligheidsgedachte kunt inzetten om je doel te bereiken.
weet je bij wie ik mij veilig voel ? bij mijn broertje of bij mijn zusje ! soms ook bij mijn ouders. bij mijn familie dus. jij voelt je toch ook veilig bij je familie ? en ga je met je familie een intieme relatie aan ? nee dat dacht ik ook niet ! dan zal het toch allemaal wat spannender moeten worden ? dan zal het verder moeten gaan dan een innige vriendschapsband.
je schrijft bij mij was het in mijn vorige relaties direct meer. stap uit het verleden en bepaal je toekomst zou ik zeggen ! laat je verleden los ! vergeet wat je moeder gezegd heeft over een man die te veel wil, vergeet ook wat je exen met je hebben gedaan..maar bepaal wat jij wilt en hoe je dat wilt gaan bereiken !
wie ben je, wie wil je zijn ? stop met jezelf kwellen, stop met je verschuilen , sta op en wordt actief in plaats van passief ! denk out of the box en zoek het onverwachte en handel ook onverwacht...verras jezelf en de ander !
als subtiele hints niet werken..als praten op jouw manier niet werkt..stop dan met jezelf in bescherming nemen, maar ga op avontuur. stap uit je eigen comfortzone en ga de wereld in ! je zult nooit zeker weten wat de ander voor gevoel heeft, tenzij je dat gaat benoemen. jij blijft echter maar raden of de ander hetzelfde denkt en daarmee kwel je jezelf al heel wat jaren als ik zo lees wat je schrijft ! je kunt ook als gentleman vragen stellen hoor, zelf als die heel expliciet worden !
jij hebt geen werkende cursus kunnen vinden hoe je positief moet worden. ik weet echter zeker dat je dat wel hebt gevonden alleen pas je het nog niet toe : geluk zit nl in jezelf en je dient te accepteren wie je zelf bent, van jezelf te houden om wie je bent voor dat je van een ander kunt houden ! begin eens te onderzoeken wie je bent, wat je wilt, waarom je dingen doet, maar tegelijkertijd daarbij ook wat je tegen houdt om je doelen te bereiken. als je dat nog niet gedaan hebt natuurlijk. schrijf dat in hele zinnen op en je zult zien dat je daar vervolgens je behoeften uit kunt halen die je hebt. als je het bij jezelf kunt kun je het uiteraard bij de ander ook
probeer vanuit positiviteit te praten, dat is niet zo moeilijk hoor..geef complimenten aan jezelf en aan anderen, stel je zelf open en kwetsbaar op en zet je trots en angst op zij (de meeste vrouwen hebben een zwak voor een kwestbare man die echter wel weet wat hij wil) , luister naar haar en neem haar serieus....vraag haar voor je een knuffel geeft of dat mag..de intensiteit ervan zegt heel veel ! vraag of je haar mag aanraken omdat je behoefte hebt aan haar warmte ..geef daarbij aan dat je jezelf bij die vraag wat ongemakkelijk voelt omdat jij niet zeker weet of zij dat ook wil...zij zal verrast zijn door de attentheid en het past bij je gentleman verlangen.....en als zij dat niet wil dan zal zij waardering hebben voor de manier hoe je het aan hebt gepakt en je passend afwijzen......vraag haar daarna gezamenlijk wat leuks te gaan doen....ze zal je vertrouwen en geen nee zeggen.....jij bent immers de gentleman wat je net bewezen hebt ! je respecteert ook nog eens haar gevoel...en als zij ja zegt.....maak er dan geen misbruik van...maar zeg dan dat je wat onzeker bent en dat je graag wilt dat zij aangeeft wat zij prettig vind en wat zij zou willen. grote kans dat zij helemaal niets meer zegt maar je meeneemt naar de plekken waar zij jou wil hebben......zeg wat je wel wilt en niet wat je niet wilt (vrouwen zeggen over het algemeen wat zij niet willen en dan is het aan jou te achterhalen wat zij wel willen..kun je dus beter gewoon vragen als je het wilt weten ! is direct heel goed om te laten zien dat je aandacht voor haar hebt ! )
of vraag het met humor als je wat wil vragen op expliciet vlak. en houdt rekening met de afwijzing. al eerder schreef ik wat je zou kunnen doen om spanning te creeren, dat weet je zelf denk ik echter ook wel.
in de ogen van een vrouw kun je veel lezen. zo kun je zien in welke fase van haar maandelijkse cyclus zij zit, of zij verliefd is, of zij zwanger is, of zij zin heeft in sex of niet...en uiteraard ook of zij je aantrekkelijk vind of niet ! het is een hele cursus als je er in geloofd
tjsa wat zijn de goede plekken. elke plek is goed. zolang je maar de blikken kunt opvangen van de vrouw die jou aan het zoeken is. je hebt haar nog niet gevonden ? mogelijk is zij dichterbij dan je zelf denkt ? maar heb je haar gebruiksaanwijzing nog niet gevonden ? of heb je het niet gedurfd om jouw gebruiksaanwijzing op die van haar af te stemmen ?
hoop dat je er wat aan hebt
groetjes
bjm
ps : heb hier niet alle reacties op dit blog gelezen, maar slechts jouw reactie op mijn antwoord, dus kan zijn dat er wat dubbel in staat of dat ik bepaalde info die je hebt gegeven hier niet heb meegenomen. daarvoor bijvoorbaat mijn excuses dan.
Heel herkenbaar, hoor
Ha Unremedied,
toch is wat je schrijft heel herkenbaar, hoor. Ook voor mij, en waarschijnlijk voor veel mannen. Je bent gewoon leuk, niet saai, gezellig, maar als het echt spannend wordt klap je een beetje dicht. Dat noem je dicht bij jezelf blijven, maar eigenlijk zit je dan gewoon niet echt lekker meer in je vel. En dingen lopen dus niet helemaal vanzelf, en het wordt krampachtig... En die ander ziet dat ook, en dus wordt alles een beetje gefrustreerd. Het spontane is er direct helemaal een beetje van af, zeg maar.....
Maar, er komt dan ook ineens iets op het spel te staan, he. Jouw gevoelens staan ineens op het spel. Je kunt afgewezen worden. Als je niks voor een meisje voelt gaat het makkelijk, dan kun je ook niet afgewezen worden, immers. Maar nu wel... Toch is dat wel hoe het spelletje hoort te gaan, hoor, denk ik. Maar je moet een beetje af van die angst voor het afwijzen. Of dat een beetje hanteerbaar krijgen. Het is niet het meest vreselijke wat je kan overkomen, hoor. Je kunt er wel mee omgaan. Ook jij. Het is wel hanteerbaar. En je wordt/bent/zal worden in je leven al honderden keren afgewezen. Hoort bij het leven, het is nou eenmaal niet een lange succes-story. Bij vriendjes vroeger, bij je werk, bij allemaal andere dingen. Meestal denk je WTF, en ben je het daarna weer vergeten. Ook bij vrouwen wordt je heel vaak wel afgewezen. (Vrouwen worden overigens ook continu door mannen afgewezen, dus wij zijn ook zowel 'afwijzer' als 'afgewezene'). En dan moet je dus ook denken WTF, en dan ga je weer door. Het voelt alsof het niet zo werkt, maar toch werkt het zo. En soms wordt je niet afgewezen. En daar doe je het allemaal voor. Maar al die afwijzingen, dat moet je een beetje speels zien te houden. Alles staat dan op het spel, maar tegelijkertijd staat er niets op het spel.....
@waterman
Je hebt helemaal gelijk! Mijn blog was eigenlijk ook meer een uiting van (misschien niet eens terechte) frustratie over dat 'krampachtig worden' dan dat ik dit nu als een 'groot probleem' zie... Ik geloof ook helemaal niet dat ik er nou zoveel minder goed in ben dan veel andere mannen. Het is alleen vooral een beetje irritant als je pad niet bezaaid ligt met ontmoetingen met echt interessante vrouwen, dat je het gevoel hebt ineens minder goed in staat te zijn het daar naartoe te brengen waar je het wilt hebben, terwijl dat in de tussentijd doorgaans wel gelukt is met vrouwen waarbij die behoefte eigenlijk niet zo sterk was. Met het risico dat het daardoor juist nergens naartoe gaat. En inderdaad, een afwijzing vergeet je vrij snel en als man heb ik ook wel afgewezen - je WTF-benadering is een goeie
. Ik heb alleen wel eens het gevoel dat het niet eens zozeer is dat ik mezelf in bescherming neem misschien, maar ook zoiets heb van: dan gaat het leuk en gezellig, heeft zo'n meisje het idee iemand te hebben leren kennen met wie het allemaal fijn en ongecompliceerd is, gaat die ineens toch ook weer op dié toer. Net alsof het somehow het vertrouwen kan beschadigen dat ik nou doorgaans juist probeer op te bouwen ofzo.
Maar goed, in essentie maakt het allemaal niet uit: je hebt gelijk, relativeren is het beste. Maar dat neemt niet weg dat het soms wel even knap irritant kan zijn
.
Op die toer
Ha Unremedied,
je zegt: "dan gaat het leuk en gezellig, heeft zo'n meisje het idee iemand te hebben leren kennen met wie het allemaal fijn en ongecompliceerd is, gaat die ineens toch ook weer op dié toer." Ook daar moet je niet te krampachtig over doen, hoor. Als mannetjes vrouwtjes tegenkomen, en andersom, weten beide partijen dat dit eventueel op de loer ligt. Dus niemand kan zich naief verschuilen achter: "En gaat ie ineens op die toer. Dat had ik echt helemaal niet verwacht!" Als de andere partij niet geinterresseerd is, moet die dat maar mededelen, en dan weer doorgaan. Ook allemaal onderdeel van het spel. Het zou veel erger zijn als nooit iemand op die toer zou gaan. Dan zou de mensheid zeer spoedig uitsterven, en zou het lang niet zo leuk zijn, hier.
Blijft een spel, met zeer hoge inzet, en soms win je wat.....
@Waterman & Unremedied: mannenblogje
Hehe, leuk eindelijk een "mannenblog". * dat gezeur van die vrouwen steeds
*
Ik herken wel iets in wat je schrijft Waterman. Behalve dat saai zijn en dichtklappen.
En ook wel het wat ongemakkelijke gevoel als er iets op het "spel"staat. Voor mij was het altijd even
een gevoel van over drempeltje heen stappen voor benadering, wanneer ik echt "serieuze" belangstelling had. Is toch een vorm van verlegenheid die ik in de beginfase altijd heb als er dus ook bij mij iets op het "spel" staat. Maar ik gedraag mij daar niet anders door heb ik de indruk. What you see is what you get.
Ja natuurlijk, de wat irritante, onschuldige en kinderlijke eigenschappen komen later wel boven water. Dus in die zin doe ik mij niet anders voor.Maar die zullen er ook vast wel aan de andere kant zitten. Is een kwestie van elkaar beter leren kennen. En of het op de lange termijn allemaal past, zal dan nog moeten blijken.
Zoals ik het zie is het een kwestie van durven. Kans op afgewezen worden loopt iedereen. Zoals Waterman aangeeft op alle fronten die verder gaan dan liefde op relaties. Je zal toch die ervaringen weer moeten durven aan gaan om daar mee om te leren gaan en je eigen "manier" daarin te vinden. Zeker als je een hele tijd uit de "running"bent geweest door LDVD.
Neemt niet weg dat ook ik ervaar dat als je LDVD begint te verlaten je toch wel wat kwetsbaarder bent voor afwijzing. Toch wat angstiger om avances te maken naar iemand waar ik interesse in zou hebben. En ik toch het gevoel van een afwijzing misschien groter en persoonlijker maak dan nodig zou hoeven zijn. Daar waar het misschien helemaal niet nodig is.
Haha! Ik moet wel lachen:
Haha! Ik moet wel lachen: Eindelijk een mannenblog...... Ik weet niet wat we allemaal nog ter tafel gaan krijgen. Kan interressant worden!
@Mannenblog: vrouwelijke kant.
Wij zouden ons zelf de vraag kunnen stellen of wij mannen zijn waarvan de vrouwelijke (emotionele) kant meer ontwikkeld is dan bij de "gemiddelde man". Sowieso lijkt het erop alsof de mannen hier in de minderheid zijn. Wij zijn hier omringd door vrouwen en schijnen daar geen "last" van te hebben. Daarnaast schijnt de gemiddelde man de gewoonte hebben na een break-up meteen door te denderen naar de volgende gegadigde. Maakt deze misschien meer "ontwikkelde" vrouwelijke kant dat wij langer doen over het herstel van LDVD ? En hoe aantrekkelijk is dat eigenlijk voor vrouwen, een emotionele gevoelige en begripvolle man.
@ Torn
Deze vrouw wil zich toch even in dit mannenblog mengen
Een emotionele, gevoelige en begripvolle man is zeer aantrekkelijk! Tenzij hij hemel en aarde beweegt om de vrouw het naar haar zin te maken. Mijn ex deed dat en ging daarmee voorbij aan wie hij was, dat maakt een relatie instabiel.
Ik hou er zeker van als een man zijn best doet, als hij zichzelf maar blijft en ook de ruimte neemt om zijn eigen ding te doen en te willen.
Nee hoor, voor mij geen onbereikbare spannende man, leuk voor even, niet voor de rest van je leven!
@Binas: vrouwen zijn zeker welkom
Binas, vrouwen zijn zeker welkom in het mannenblog. Zeker jij.
Dat geeft "ons"mannen wat meer inzicht in de psyche van de vrouw.
Jij geeft aan dat je ex aan zichzelf voorbij ging tijdens jullie relatie. Kan jij aangeven wat jij daaronder verstaat ? En heb jij ook het beeld ervan dat het erop lijkt dat vrouwen veel beter in staat zijn om alleen te zijn dan mannen ? Het valt mij op dat vrouwen veel langer single lijken te kunnen zijn dan mannen.
:)
Hij deed bijvoorbeeld alles wat ik wilde, had vrij weing zijn eigen mening. Leunde veel op mij, keek tegen mij op terwijl ik graag naast iemand sta en er niet boven. Hij is echt een schat van een man, misschien ben ik wel te directief. Ik neem graag de taak op mij van regelen en ben best controlebehoeftig. Een man moet daar wel weerstand aan kunnen bieden en mijn ex leek dat niet te kunnen en ging er helemaal in mee, tot het punt dat hij zichzelf niet meer was.
Dat is verkeerd, we hadden beide een verkeerde uitwerking op elkaar. Hij mag van zichzelf wat evenwichtiger worden en ik mag wat minder proberen de controle te behouden.
Ik heb gemerkt dat dit dus vaker zo gaat, in mijn geval dan. De onbereikbare, spannende man gaat boven mij staan, de emotionele, lieve man gaat onder mij staan.
Het is of een valkuil van dit soort mannen, of ik heb dat effect op de mannen die in mijn leven voorbij zijn gekomen. Hopelijk vind ik nu met de wijze lessen die ik heb geleerd een lieve, emotionele man die zichzelf kan blijven en mij af en toe even op mijn plek zet
Evenwichtigheid dat kan balanceren, maar grotendeels in het midden blijft hangen.
Wat je zegt dat valt mij ook wel op. Wat ik persoonlijk ook merk is dat mannen vaak te graag willen. Soms krijg ik het gevoel dat mannen al voor een leuk hoofd zwichten en niet verder naar de inhoud van de persoon kijken. Ik heb dus gemerkt dat lieve, emotionele mannen (blijkt ook weer uit het blog van unremedied) wat kritischer zijn en dat is goed!
Vrouwen zijn sowieso kritisch en ik denk ook dat daar de oorzaak ligt dat een vrouw langer alleen is en kan/wil zijn. Sowieso denk ik dat je als vrouw, doordat we nu eenmaal emotioneler zijn, veel meer tijd nodig hebt om te herstellen. Natuurlijk zijn er ook veel mannen die net zo zijn. Ik waardeer dat, ik hou er niet van als een man of vrouw van relatie naar relatie gaat. Waar is dan het moment tot jezelf herontdekken als persoon? Mijns inziens leef je dan op karakters van anderen en bouwt daar je eigen persoon om heen.
Maar toegegeven, ik vind wel dat je het als man zwaar hebt. De meeste vrouwen verwachten toch dat je ze min of meer veroverd. Ook ik heb dat verwachtingspatroon. Dat maakt een man sexy en uitdagend, als ik zelf de stap moet zetten, houdt het voor mij snel op. Tuurlijk flirt ik en geef ik hints, maar de man moet het oppakken en er wat mee gaan doen.
Ik kan mij voorstellen hoe onzeker je daar als man van kan worden. En jammer dat dit bij Unremedied dus in de weg zit.
Wat ik dan zou waarderen is als een man daar open over is, dan ligt het op tafel. Kwetsbaarheid kan prachtig zijn en heel stoer. Verover je ook menig vrouwen hart mee
@Binas: "directieve" vrouwen
Uit je blogs en manier van schrijven denk ik wel de conclusie te mogen trekken dat je onder de "pittige" verbaal krachtige (directieve) vrouwen valt. Overigens positief bedoeld En ook de controle behoeftigheid die bij dit "type"hoort. Iets waar niet iedere man even goed mee om kan gaan. Wat mij opvalt is dat in mijn vrienden/kennissen/collega kringen mannen daar het liefst een blokje om heen lopen. Er is wel respect voor dit "type"vrouw qua way of life of carrierematig, maar relationeel, toch maar liever niet. (overigens haat ik het labelen of in hokjes stoppen van mensen).
Dus krijg je wel de ervaring die jij beschrijft, mocht er zich een kandidaat aandienen. Dat of de man teveel "mee buigt" of dat er een "battle of ego's" kan ontstaan. Maar komt dat dan, in het laatste geval. doordat de man als te dominant wordt ervaren ? Of dat de vrouw dan moeite heeft die controle behoeftigheid los te laten ? En wat heeft dan zo'n type vrouw nodig hebben om die controle behoeftigheid los te laten vieren? Waar komt die eigenlijk vandaan en welke veiligheid/zekerheid heeft een vrouw dan nodig om daar de teugels in te laten vieren ?
Overigens ben ik het er zelf, uit eigen ervaring, wel mee eens dat het nodig is om na een verbroken relatie echt de tijd te nemen om te herstellen. Jezelf als het ware te "herijken".
@ Torn
Haha leuk om te weten dat mannen met een boog om types als mij heen lopen. Ik ben daarentegen ook heel erg lief, dat is wat ik meestal terug te horen krijg.
De dominantie van mannen doen mij klein maken en wegvagen, dan is er van mijn communicatieve vaardigheden niks over. Ik ben geen dominant type, alleen de controle (=overlevingmechanisme) maakt dat ik minder flexibel ben.
Bij dominante mannen, pas ik mij aan, bij lieve mannen passen zij zich aan mij aan.
Mijn volgende relatie is hopelijk een mooie middenmoot, die mijn controlebehoeftigheid kan begrijpen, het is heel makkelijk op te lossen in veel gevallen. Als je het maar begrijpt en ik ken mijn eigen gebruiksaanwijzing door en door.
Althans ik niet, ik heb alleen iemand nodig die mij evenwichtigheid kan bieden, soms mijn rationele ik kan zijn, waar ik door sla in het emotionele. Die mij met beide benen op de grond kan zetten en af en toe op mijn plek zet en zijn eigen ding doet. Zonder mij te domineren.
Waar controle in mijn geval vandaan komt, heeft alles met mijn jeugd te maken. Toen was dat iets wat goed was, zo "overleefde" ik. Nu is het iets wat zo in mij zit en niet makkelijk los te laten is. Wel heel goed mee om te gaan.
Ik denk dat als ik een man tref die mij daarin begrijpt, ik mij ook veilig voel en aandurf de teugels te laten vieren. Maar het grootste gedeelte komt toch echt uit mezelf en dat klusje ga ik ook wel klaren! Wat dat betreft heeft het mij veel gebracht dat overlevingsmechanisme.
Niet nodig dat mannen dit soort type vrouwen uit de weg gaan, zo eng zijn we niet
Ik ben benieuwd of er zo'n man bestaat, die mij aanvult waar ik het nodig heb. Alhoewel ik wel moet bekennen dat ik nu zelf evenwichtiger raak en ik daarvoor toch keuzes maakte vanuit een ander oogpunt. Ik denk dat ik daarmee ook de verkeerde man bleef aantrekken, toen ik nog keuzes maakte terwijl ik mezelf nog niet goed genoeg kende.
Maar mijn voorkeur blijft uitgaan naar een man met diepgang, die lief is en meer met zijn emotionele kant in verbinding staat dan zijn stoere mannelijke kant. Als hij mij maar aan kan, dat is super sexy overigens
@Binas/Chelle:Mannenblog
Prachtige bijdrage aan dit "mannenblog" dames.
Mooi ook, de openheid te lezen die gegeven wordt. Op mij komt het over alsof beiden dames, vanuit verschillende dynamiek, in de kern dezelfde "behoeftes" (
) en verwachtingen hebben van een man binnen een relatie. Om het maar even heel kort door de bocht op zijn Torn's te zeggen: Captain Caveman met een ontwikkelde emotionele kant, "voelend", communicatief vaardig, evenwichtig, enz,enz.
Gaat de goede kant op met dit blog. Uiteraard zal/wil ik hier op gaan reageren. Nu gaat even niet lukken i.v.m. drukte. Andere mannen en vrouwen zijn natuurlijk vrij om hierop in te haken.
Irritant van deze site opbouw vind ik dat reacties Kris-kras door elkaar lopen, waardoor uitwisselingen lastig te volgen zijn. Mijn voorkeur voor een topic als dit, zou uitgaan naar alleen een mogelijkheid om te reageren op de laatst geplaatste reactie. Zodat het chronologisch allemaal wat beter te volgen is.
Kan de Admin daar niet iets aan veranderen ? En hoe komt het allemaal ineens smaller wordt ?
Eens
Irritant van deze site opbouw vind ik dat reacties Kris-kras door elkaar lopen, waardoor uitwisselingen lastig te volgen zijn. Mijn voorkeur voor een topic als dit, zou uitgaan naar alleen een mogelijkheid om te reageren op de laatst geplaatste reactie. Zodat het chronologisch allemaal wat beter te volgen is.
Kan de Admin daar niet iets aan veranderen ? En hoe komt het allemaal ineens smaller wordt ?
Helemaal mee eens! En doordat je kan kan quoten kan iedereen volgen waar je op reageert en van wie de reactie is etc. Ik laat nu veel liggen met lezen, omdat ik de volgorde niet meer snap.
Neem verder je tijd Torn, ik heb ook lang over mijn antwoord gedaan vanwege drukte.
Mja, en dat lees of hoor je
Mja, en dat lees of hoor je dan, in het algemeen gezegd: een omschrijving van wat voor man een vrouw zoekt. Het overkomt me met enige regelmaat (zoals nu) dat ik zo'n omschrijving van iemand lees en dat ik dan denk: ik herken mijzelf daar wel in. Maar dat is ook eigenlijk niet het punt. Eerlijk gezegd heb ik er sowieso wel vertrouwen in dat als een relatie eenmaal daar is, een vrouw bij mij niet snel afhaakt. Een wat gedurfde stelling misschien, maar het sluit een beetje aan bij mijn ervaring tot dusver (en wellicht enig daaruit voortvloeiend zelfvertrouwen, want ik weet ook wel wat ik te bieden heb
).
Het probleem zit 'm alleen in de fase daarvoor. Je kunt nog zo fantastisch goed bij iemand passen, als je in de datingfase als een soort malle Jopie er raar in omhakt juist omdat je iemand leuk vindt, kom je nergens, is mijn ervaring. Het feit dat je misschien als geliefde heel goed bij iemand zou passen, impliceert helaas niet automatisch dat je er ook gemakkelijk mee tot een relatie komt (even vanuit mij als man geredeneerd). Het lijkt er een beetje op dat de kwaliteiten die je als man in een relatie zou moeten hebben, niet van pas komen bij de eerste fase, de datingfase. Want dat is een unieke situatie, eentje die zich (als het goed is) ook niet meer voordoet als je een relatie hebt.
Want je kunt - op zich - nog zoveel zelfvertrouwen hebben, iemand erg leuk vinden is volgens mij voor de meesten gewoon best eng, zeker als het niet zo vaak gebeurt. En dat (misschien moeten we het situationeel gebrek aan zelfvertrouwen noemen?) veroorzaakt - bij mij - vaak dat ik, als ik mezelf observeer, mezelf niet half zo leuk vind als ik in 'normale' doen zou zijn, maar ik ben tegelijkertijd op zo'n moment helemaal kwijt hoe je ook alweer 'normaal' doet. Terwijl ik als ik niet in zo'n situatie zit (rationeel dus) buitengewoon goed meen te snappen hoe het werkt.
@unremedied
Ik heb dat dan weer net andersom. Een relatie krijgen is meestal het probleem niet. Maar hem houden, dat wel. En ja ook dat heeft met (zelf)vertrouwen te maken. Mensen zien dan ook mijn mindere momenten, en mijn spastische kwetsbaarheid. Leer pas nu langzaam dat mij dat niet tot een slecht mens maakt. In het begin kan ik juist nog voldoende afstand houden om niet in dergelijke emotionele toestanden te raken. Mannen die op mij vallen gaan denk ik ook voor mijn kracht-gevoeligheid combi. Had altijd het idee, dat als ze dan ontdekten dat ze niet alleen op mij kunnen steunen, maar dat ik soms zelf ook steun nodig heb, dat het weer mis gaat. Maar dit laatste idee is momenteel aan het evolueren. Het zou nl ook best eens kunnen dat het vooral ligt aan mijn onvermogen om met liefde en steun om te gaan op dergelijke momenten, omdat ik vooral zelf zo'n oordeel had, dat ik niet meer 'normaal' kan doen.
Unremedied: Ingewikkeld allemaal
Pffffffffff, wat maak jij het ingewikkeld allemaal.
Je kunt nog zo fantastisch goed bij iemand passen, als je in de datingfase als een soort malle Jopie er raar in omhakt juist omdat je iemand leuk vindt, kom je nergens, is mijn ervaring.
Blijft dan toch interessant waar dat malle Jopie gedrag bij je vandaan komt ? En hoe zoiets er dan uit ziet ?
En hoe verloop zo'n selectie procedure dan bij jou ? Aan welke randvoorwaarden moet een vrouw in de eerste instantie voldoen om jou in Malle Jopie rol te doen vervallen.
Het komt op mij allemaal erg ingewikkeld over, en vraag ik mij af of je die lat bij voorbaat al niet erg hoog legt voor jezelf en de andere partij. Alsof een vrouw bij voorbaat al aan enkele standaards moet voldoen om in de categorie "ik heb interesse" bij je te vallen. Het is toch zo dat er een eerste klik ergens kan zijn en daar vandaag de weg ingeslagen wordt naar elkaar beter leren kennen. Iemand die ook interesse in jou zou hebben zou door dat "malle Jopie" gedrag kunnen heen prikken, of daar zelf gecharmeerd van kunnen zijn.
En daarvandaan moet dan nog blijken of het daadwerkelijk meer zou kunnen worden. Het lijkt echter alsof je die "zone" niet in durft te gaan, om wat voor reden dan ook. Eigenlijk voor jezelf al allemaal excuses en aanleidingen verzint (niet willen flirten, Romantiek, weet niet hoe ik "normaal" moet doen) om niet het water in te springen en te merken dat wat er ook gebeurd, je altijd vanzelf weer boven komt drijven en vanzelf gaat leren zwemmen. Terwijl je hier en daar tussen de regels door aardig wat ingenomenheid met jezelf laat doorschemeren. Je lijkt het allemaal bij voorbaat al zo ingewikkeld te maken bij jezelf. En jezelf daarmee groei en ontwikkeling te ontnemen m.b.t. Terwijl je hier en daar tussen de regels door aardig wat ingenomenheid met jezelf laat doorschemeren.
Daarbij ben ik het niet vaak eens met de man met het surfzeilplaatje, maar ook ik meen oordelen en pittige stellingnames in je reacties te lezen t.o.v. vrouwen en mannen die het allemaal wat "minder zwaar nemen" met omgangen en relaties.
Deze vind ik wel weer interessant:
. En misschien is dat iets wat mijn moeder mij ongewild in mijn opvoeding heeft meegegeven: als een man explicieter wordt, "wil hij misschien wat" en dat kan een gevoel van onbehagen geven. Mijn moeder was vroeger naar het schijnt bepaald niet onaantrekkelijk en sprak uit haar eigen ervaring. Zij en ik hebben het er ook wel eens over gehad, dat dat als boodschap aan een puberende ik misschien niet heel handig was.
*Nog niet helemaal wakker, zie ik nu terug.Komt allemaal wat onsamenhangend over waar ik naar toe wil*
Hmm, maak ik het ingewikkeld,
Hmm, maak ik het ingewikkeld, of is het ingewikkeld voor mij, of klinkt het ingewikkeld in een poging het onder woorden te brengen? Het is geloof ik niet zo ingewikkeld eigenlijk, maar ik kan er ook weinig invloed op uitoefenen hoe het is, dus ik geloof niet dat ik het ingewikkeld maak
.
Er bestaat (bij mij) niet zoiets als een selectieprocedure; het is simpelweg: ik vind ik iemand leuk of niet. En uiteraard speelt daarbij de door jou genoemde klik een rol. Randvoorwaarden, zoals jij dat noemt, kan ik niet noemen; het is er of het is er niet. Wel is het zo dat malle Jopie doorgaans pas komt kijken als het traject van elkaar beter leren kennen al is ingeslagen. Zolang alles spontaan en ongedwongen gaat omdat je elkaar net leert kennen, is er niet veel aan de hand, maar als je na die eerste keer van het elkaar leren kennen dan bijvoorbeeld weer afspreekt, dan lijkt het dat mijn hoofd niet stil wil worden. Dat hoofd is namelijk de veroorzaker van malle Jopie; het gaat maar door met malen. Dat gaat ten koste van de spontaniteit en zo wordt malle Jopie geboren. Geloof ik zo ongeveer.
Ik denk veel te veel. Dat is niets nieuws, maar hoe stop je ermee?
De zelfingenomenheid die je leest, heb ik bewust laten doorschemeren, omdat ik niet geloof dat het aan een inherente ontevredenheid met mezelf of zoiets zou liggen (want zoiets zou naar mijn idee voor de hand kunnen liggen). Al kent ook dat z'n betere en z'n slechtere momenten.
Mooi dat ik het voor elkaar krijg dat je je kunt vinden in iets wat 'de man met het surfzeilplaatje' schrijft
. Zoals ik eerder al schreef, was ik bewust wat ongenuanceerd. Feit is wel dat als je om je heen kijkt, het over het algemeen helemaal niet zo'n issue lijkt te zijn, dat vinden van liefde, wat soms vraagtekens doet zetten bij wat sommigen zien als liefde. Eerlijk is eerlijk, soms is dat wel eens frustrerend, vooral als je net zo'n malle Jopie-avond achter de rug hebt.
Dat van mijn moeder is slechts speculatie. Zo heb ik nog wel meer speculaties uit mijn verleden. Die speculaties, of ze nu waar zijn of niet, brengen me echter niet verder.
Welkom Binas!
He Binas. Gezellig dat je er bent! Heel welkom. We zijn een heel open groepje, hoor! Als we maar af en toe ook over gekke dingen mogen praten.
@unremedied, torn, waterman, Binas e.a.
Ik had begrepen van de man met de (voorheen) zwarte, bloedende roos dat hier een zeer mannelijk blog was opgestart. Uiteraard voelde ik mij direct aangesproken
Kan ik nog instappen?
Mijn naam is 'de dromer'. Naast mijn vaste baan als balletdanser doe ik in mijn vrije tijd aan bloemschikken en 's avonds ga ik graag verkleed als vrouw de stad in om in contact te kunnen komen met mijn vrouwelijke kant (en omdat mijn figuur in die kleding beter uitkomt)
hmmm mijn melige bui is geloof ik nog niet helemaal over... ter compensatie:
@de Dromer: Drag queen.
Je hebt besloten deze kans aan te grijpen om "out in the open" te gaan en met ons te delen dat je naast dirigent ook als Drag queen door het leven gaat ?
Interessant is nou om te vertellen wat voor invloed dat op je relatie heeft gehad. En nou zijn wij niet geïnteresseerd in zaken als dat je met je ex aan het ruziën was wie wanneer de lakrode pumps aan mocht.
@Chelle: mannenblog
Ik ben wel eens benieuwd hoe een vrouw als jij hier tegen aan kijkt.
vraag?@torn
En die vraag is, concreet?
@Chelle: onderzoeksvraag
Hmmmm, wist niet dat ik er echt een onderzoeksvraag van moest gaan maken.
Lees gewoon even door, en typ gewoon neer hoe jij als vrouw aankijkt tegen emotioneel ingestelde mannen, mannen die niet alleen kunnen zijn, of jij je zelf als directieve vrouw ervaart en hoe jouw ervaringen daarin zijn in relaties ?Ik probeer hier een inhoudelijk blog van de grond te trekken waarin leden (Mannen) zich open en kwetsbaar durven op te stellen. En dames zich laten uitnodigen, of op eigen initiatief instappen, om bevraagd te worden.
Hell yeah, we kunnen als mannen zelfs een contest starten :vrouwelijk lid (ligt dit aan mij dat ik dit in deze context vreemd vind klinken) van de maand.
Of misschien moet ik de Admin om naast het kippenhok een mannenblog aan te maken.
Chelle @ "Mannenblog"
Hmm. Ik val een beetje op een combi tussen de Conan-man met een knots die in dierlijke oerkreten elk gevaar van me vandaan mept, me veiligheid biedt—en diezelfde man die daarna zijn knots in de paraplu-bak steekt en verandert in een toegankelijk, emotioneel wezen die heel gearticuleerd kan spreken
Ik, als vrouw, wens voor mijzelf een man die emotioneel ontwikkeld is. Maar voor mij gaat het er niet zozeer om dat zijn ‘vrouwelijke kanten’ zijn ontwikkeld, maar is het meer dat hij de vrouwelijke 'methode' (het in ieder geval onder woorden kunnen brengen van wat er innerlijk speelt) op zijn mannelijke eigenschappen weet toe te passen. Zodat ik, als vrouw, een beter kijkje krijg in zijn gevoels- en belevingswereld.
Soms is het dan al helemaal niet eens nodig dat hij aanpassingen doet op zijn mannelijke gedrag. Liever niet, eigenlijk. Ik 'heb' de man graag zoals hij in zijn oorspronkelijkheid is 'gemaakt', is 'bedoeld'. Het maakt mij nog steeds niet uit of die wc-bril nu omhoog staat of niet als ik in die kleine kamer binnenloop. Nooit begrepen waarom sommige vrouwen daar zo'n issue mee hebben....(maar ik dwaal af).
Ik heb vriendjes gehad die na of zelfs tijdens een ruzie ‘weg wilden’. Voor mij voelde dat als ‘wegvluchten’ en mij in de steek laten. Pas later, toen mij een blik werd gegund in zijn mannelijke brein, begreep ik dat het niets te maken had met afwijzing van mij, maar simpelweg zijn behoefte om ‘weg/los van mij’ te bezinnen, omdat hij dit gewoonweg niet kon wanneer ik maar aaneengesloten tegen hem bleef praten en ‘antwoorden van hem eiste’. Dát is werkbaar voor me.
De blogs en reacties van mannen die ik op deze site met plezier en grote interesse lees, zijn mannen die buitengewoon goed in staat lijken te zijn om hun innerlijke belevingswereld binnenste buiten te keren. Ik denk hierbij aan Unremedied, Torn, Waterman en ook MrPither (hoewel deze uitwisseling achter de schermen plaatsvindt). Hoewel ik geen van deze mannen persoonlijk ken, vind ik hen wel bij uitstek ‘aantrekkelijk’ (in de ruime zin van het woord, dan) omdat zij in contact lijken te staan met hun emoties en dit ook verhelderend lijken te kunnen delen. En ik heb bij geen van hen het idee dat zij ‘mietjes’ zijn, integendeel.
Nog iets wat mij zo even te binnen schiet is de mannelijke energie versus de vrouwelijk energie. Als vrouw, met een energie die verzorgend is, delend, creërend en compassievol is, heb ik de mannelijke energie, in zijn oorspronkelijkheid, ook echt nodig. Ik vind het prettig (ook al is dat niet altijd op het moment dat ik wens dat de man gewoon eerst luistert en mijn verhaal ‘ondergaat’) wanneer een man uiteindelijk opstaat en zich als de oplossende & logische factor laat gelden. Het even zal gaan ‘fixen’ en ‘het probleem’ als een uitdaging ziet om zichzelf te bewijzen. Dit samenspel van energie, werkt prima. Voor mij. Het zorgt voor een gezonde, vruchtbare spanning en aantrekkingskracht. Zijn oplossingsgerichte focus maakt, als je het zo weet te benaderen, dat ik me veilig voel. Waar ik iets laat liggen, vult (mijn/) de man dit aan en visa versa. We zijn complementair. Qua evolutie-tactiek geniaal.
Wat ik me altijd afvraag, zeker na de broeierige jaren ’70 waar vrouwen zich Onafhankelijkheid & Zelfstandigheid steeds meer gingen aanmeten waardoor de traditionele (emotionele) rolverdeling steeds meer ging verschuiven, is: zijn wij als vrouw niet te veeleisend geworden? Castreren we de man niet van zijn mannelijkheid door te verwachten dat hij zich als een sterke, oplossingsgerichte en beschermende kerel in zijn mannelijkheid staande kan blijven houden, terwijl wij ook constant zijn kwetsbare, emotionele kant wensen te (blijven) zien? Hem daar soms ook heel geraffineerd, zoals alleen wij vrouwen kunnen, toe proberen te dwingen?
Is het niet teveel gevraagd, om tijdens de vrouwelijke ‘slechte buien’, ‘de stemmingswisselingen’ en ‘hysterie’, begrip te moeten blijven tonen voor haar irrationele en onlogische emoties, hierin mee te gaan, het over je heen te laten komen, de weg hierin kwijt te raken en tegelijkertijd bewust te blijven van zijn eigen onwrikbaar zelfbewustzijn? (*Hier spreekt de Advocaat van de Duivel, overigens…)
Over mannen ‘die niet alleen kunnen zijn’, heb ik hetzelfde te zeggen als de vrouwen die dit niet kunnen: wanneer je niet ‘genoeg hebt’ aan het gezelschap dat je met jezelf bent of zou behoren te zijn, heb je een probleem.
Een probleem in die zin, dat je wellicht onverstandige en zelfs destructieve keuzes gaat maken, om die leegte in jezelf op te vullen. Om een ander de rol van ‘het gezelschap’ (dat je zelf niet voor of met jezelf kunt bewerkstelligen) te laten invullen en daardoor dus heel afhankelijk te worden. Een makkelijke ‘prooi’ zelfs, om misbruik van te maken.
Dit onderwerp maakt veel bij me los. Het heeft zoveel fascinerende sub-onderwerpen. Ik heb het nog niet eens gehad over mijzelf en hoe ik als ‘zelfstandige, onafhankelijke en sterke vrouw’ (met ontwikkelde ‘mannelijke kwaliteiten’, zoals logica, oplossingsgericht zijn, analytisch, risico-nemend) dus ook een ‘bepaald soort man’ naast me nodig heb. Een man met een gebrek aan zelfkennis of een slecht ontwikkelt (emotioneel) bewustzijn, gaat naast mij genadeloos ten onder. Ik heb het meegemaakt. Ik ging 'moederen' en de man in kwestie liet het zich (gewillig) welgevallen. Uhuh. Chelle, die zijn boterhammetjes in de ochtend klaarmaakte en een thermoskan met koffie-verkeerd meegaf voordat hij naar zijn atelier vertrok. Chelle die 'zorgde'. Voor sommigen hier misschien een shock dat Chelle ook deze eigenschappen met zich meedraagt
Het frustrerende was, dat hij tijdens onze date-periode overkwam als een zelfstandige, autonome man die heel goed wist wat hij wenste en het prima voor elkaar leek te hebben. Zich tot me aangetrokken voelde omdat ik, in tegenstelling tot zijn vorige meisje-meisje vriendin, een autonome vrouw was die haar mannetje prima staat. En 1,5 jaar verder, had ik een puberende zoon als vriend. Deze anecdote is een heel verhaal op zichzelf; over de dynamiek tussen man & vrouw en hoe je elkaar ook naar beneden kunt trekken in de krachtige eigenschappen die je individueel bezit. Ander keer, maar.
Terug naar de topic. Ik heb het nodig, als tijdens één van mijn irrationele emotionele vrouwen-buien, de man in staat is om die scheiding te maken (welke emotie hoort en is van mij—en welke van hem?) en dan tegen me zegt: “luister, ik begrijp dat je overstuur bent, maar je bent irrationeel en draait door. Wat is nu feitelijk het wérkelijke probleem?”
Dus kort samengevat: is dit wellicht niet zozeer een man-vrouw issue, maar gewoon welke ontwikkelde karaktereigenschappen het ‘goed’ bij elkaar doen?
Het komt mij ook voor dat
Het komt mij ook voor dat mannen die willen pleasen, doorgaans juist het tegenovergestelde bereiken. Al is een vrouw die alleen maar wil pleasen voor een man doorgaans ook niet erg aantrekkelijk. Een beetje spanning moet er inderdaad wel zijn; initiatief van beide kanten, een eigen karakter met een eigen wil van beide kanten. Mijn eerste vriendin M. was op een gegeven moment, zonder dat ik het zozeer doorhad, een beetje beziggegaan met mij te pleasen, toen de relatie zo ongeveer tegen het einde liep... Dat vertelde ze me achteraf; ze noemde dat een soort 'Unremedied-filter' waar ze eerst alles doorheen haalde voordat ze wat zei of deed. Dat vond ik pijnlijk om te horen en was natuurlijk ook nooit de bedoeling geweest, maar daar kwam bij dat ik het gevoel had gehad dat ik M. zoals ze eerst was inderdaad had gemist in die laatste fase. In die zin had het pleasen van haar kant uit juist ook eerder een averechts effect gehad.
Re:
En hoe aantrekkelijk is dat eigenlijk voor vrouwen, een emotionele gevoelige en begripvolle man.
Lange omschrijving voor datgene wat vroeger gewoon "een mietje" werd genoemd......
Niet aantrekkelijk dus....
@mrpither: Op zijn Pithers
Dit is weer een overduidelijk mrpither statement.
Klaarblijkelijk schijnt de metroseksuele man tegenwoordig beter in de smaak te vallen bij de dames mrpither. Wat in de "Dark Ages" werd aangezien voor een "mietje" schijnt nu meer de voorkeur te hebben bij de dames. Ogenschijnlijk.
Lastig voor mannen, lijkt mij. Aan de ene kant je territoriumdrift zo af kunnen grenzen dat de hedendaagse vrouw zich niet overruled en bedreigt voelt. Maar ook weer niet zo ver dat de vrouw het gevoel heeft dat zij met een watje door de wereld loopt.
Re:
Lastig.. zoniet onmogelijk... eigenlijk een discussie die de meisjes moeten voeren, en niet wij.. en ik al helemaal niet
@mannen met ontwikkelde vrouwelijke kanten
Jullie zijn juist heel aantrekkelijk
Vraagje daarbij, vallen jullie ook op vrouwen met ontwikkelde mannelijke kanten? En als ja, hoe zorg je dan, dat je de man blijft in de relatie?
Er is zelfs iemand die een relatietraining heeft ontwikkeld: Help, mijn man is een watje
