Paniek in de tent

afbeelding van Trueheart

Vanmorgen paniek in de tent. Vriendin appte dat haar ex bij haar had geslapen en meteen was ik bang. Offcourse was ik blij voor haar en zou ik het haar gunnen als ze samenkomen...don't get me wrong. Maar ken dit gebeuren. Dan ben ik een vriendin kwijt. Het is me genoeg gebeurd. Ik weet dat het dan geen echte vrienden zijn als het zo is maar toch...angst zat er behoorlijk in.

Nu zijn mijn ochtenden al zo zwaar dus ik wanhoop en verdriet heb ik lieve ex weer een appie gestuurd. Wanhoop en verdriet spatte ook uit het appie en ook de eenzaamheid die ik voelde. Meteen toen ik het stuurde had ik al spijt. Maar hij negeerde me niet en probeerde mij in ieder geval te kalmeren. Zover hij dat kan. Mezelf kleineren was ik weer goed in en dat vond hij niet leuk....uiteindelijk kreeg ik weer de bevestiging waar ik altijd zo naar op zoek ben. Het ligt niet aan mij als persoon. Hij vind me nog steeds een mooi persoon en aantrekkelijk en ook erg lief. Dus mocht niet zo laag over mezelf denken. (hoe ik me irriteer aan mezelf).

Daarna kalmeerde ik wel en had ik even een meeting op werk waardoor mijn gedachten weer wat rustiger werden en ik weer wat realistischer kon nadenken. Daarna heb ik nog een appie gestuurd over afgelopen vrijdag en de sex en de klik die we altijd vanaf dag 1 hebben gehad met elkaar. Dat beaamde die....eigenlijk als grapje appte ik wie weet in de toekomst kunnen we dat gewoon voortzetten. Was ik nu serieus bezig om een "sexrelatie" te starten met mijn lieve ex in de toekomst? Hij wees me niet af maar gaf wel aan dat de tijd zal leren of we dat kunnen. Mee eens dacht ik ook meteen. Laatste wat ik wil is er achteraf een rotgevoel over krijgen en op dit moment zal het om alle verkeerde redenen zijn. Omdat ik dan wil tegenhouden dat hij iemand anders leert kennen (het is geen type dat rondscharrelt met meerdere meisjes) en in de hoop dat hij weer verliefd wordt op me. Nu kan ik het niet aan. Ik weet ook niet of ik dat ooit kan. Onze sex was echt goed altijd, die klik hebben we al vanaf dag 1.

een aantal dingen zijn weer compleet duidelijk uit dit hele verhaal.
1. ik mis hem nog elke dag
2. liefdesverdriet wil maar niet ophouden
3. mijn minderwaardigheidscomplex is echt irritant idioot
4. ik heb echt extreme verlatingsangst.

kortom: hard werk aan de winkel.

Overigens gisteren mezelf weer vertroeteld met een concertkaartje. Weer eeuwig over lopen twijfelen en mij erna opgelaten gevoeld over het feit dat iemand er een mening over zou kunnen hebben waarom ik in godsnaam dit voor mezelf heb gekocht....pfoe die was er weer even. Daarna voelde het heerlijk om eindelijk eens dingen voor mezelf te kunnen kopen die ik leuk vind om te doen Glimlach dat wil ik al best lang. Controle hebben over mezelf.....moeilijk...

Heb overigens een boek besteld die komt vandaag binnen: De Moed van Imperfectie van Brene Brown.

afbeelding van waterman

Hoi Trueheart.....

.... ik wil je iets moeilijks vertellen...... Over lieve ex. Ik heb wat moeite met die benaming. Want hij is ex. Hij is niet "slechte ex", of "vervelende ex" of "kwaaie ex", maar hij is wel ex........ En "lieve ex" klinkt alsof hij er nog steeds 100% voor je is. En dat is niet meer zo.

En "ex" betekent dat jij hem los moet gaan laten. Want hij is ex, en dus is het uit. Hoewel jij hem erg graag mag, en eigenlijk zou willen dat... is hij gewoon ex. Wat ze zeggen, he: "Aan is Aan en Uit is Uit. En Uit is niet Aan".

Het is uit, tussen jullie. Daarom is hij ex. En daarom moet jij je losmaken van hem. Je mist hem elke dag, je verlangt elke dag met hem, en je begint bijna een sexrelatie met hem. Allemaal recept voor extreme distaster. Laat hem los, laat hem gaan. Ga door zonder hem! Zorg dat je duidelijkheid krijgt, over jouw verhouding ten opzicht van hem.

En over een tijdje, dan kan je kijken of jullie elkaar weer opzoeken. Maar voor nu, laat hem los, want dat is wat er moet gebeuren.

Sorry..........
Knuffel
Waterman

afbeelding van kroegtijger

Ik snap je punt hier

Ik snap je punt hier inderdaad in ja. Misschien is de benaming niet heel handig, maar het maakt het voor de lezer wel duidelijk. Je zou hem ook Henk of Sjaak of iets dergelijks kunnen noemen; dat geeft een iets ander beeld, met hetzelfde resultaat. We weten dan ook om wie het gaat Glimlach

Ik ben het dan weer niet eens met je stelling van "Daarom moet jij je losmaken van hem". Ik ben van mening dat Trueheart niets "moet", behalve adem halen en belasting betalen. De rest is aan haar om te beslissen denk ik. Wel lijkt het me handig, maar dat is slechts mijn mening.

Maar goed, dan kom je natuurlijk wel snel uit bij de vraag "wat is los laten", en hoe doe je dat? Ook hier denk ik weer (en dat is wederom mijn mening natuurlijk) dat los laten in deze context in zou houden dat je de concrete verbindingen tussen jezelf en "Henk" verbreekt, zodat de emotionele band die er duidelijk nog is wat minder onder spanning komt te staan. De concrete banden zijn relatief makkelijk te verbreken (denk aan niet bellen, geen contact, geen "zakelijke" verbinding meer met elkaar hebben, geen spullen van elkaar meer hebben liggen), terwijl dat voor een emotionele band weer niet geldt. Je kan het heel graag willen, maar tussen willen en kunnen zit een wereld van verschil. Vanuit die ontspannen situatie kan je dan vervolgens weer aan jezelf gaan werken. Dat gaat dan een stuk eenvoudiger, omdat die emotionele band niet meer onder spanning staat. Die trekt dan lang niet zo veel meer aan je. Pas als je jezelf weer helemaal op orde hebt, kijk je naar hoe die emotionele band is, en kan je daarna besluiten of je die wilt laten bestaan of ook wilt afkappen. Maar juist door de spanning van die emotionele band af te halen geef je jezelf weer de ruimte en lucht om verder te komen.

afbeelding van Trueheart

@waterman @kroegtijger

Waterman, ik begrijp echt wat je bedoelt en vind ergens ook wel dat je gelijk hebt. De naam "lieve ex" heb ik hem gegeven vanwege een uitleg omdat ik ook een "gemene ex" (zie ook mijn blog met de titel gemene ex en lieve ex). Het is voor mij om hier duidelijk te maken wie ik bedoel. Ik kan ze inderdaad ook Henk en Sjaak noemen maar ik heb gekozen voor gemene en lieve ex. Maar beiden zijn inderdaad, zoals je zegt een ex. En bij een ex hoort geen relatie meer. Hoe je het ook went of keert inderdaad. Uit is uit en niet aan. En weet ik inderdaad dat ik er nu weer "alles" voor zou doen om die band te houden.

Daarin hebben jullie beiden een punt dat geen contact voor nu het beste is. Hiermee kan en MOET (ja van mezelf moet ik dat ook) echt aan mezelf werken. Pas daarna kan ik beter oordelen. In de staat waar ik nu in zit, kan ik niet oordelen want ik wil nu alleen maar lieve ex terug. One way or the other en dat is gewoon niet goed....niet goed voor mij ten eerste maar ook niet voor de "band" die we nu hebben.

Ik loop mezelf weer compleet voorbij.....en ik snap jullie beide standpunten heel goed.
De spanning van de emotionele band is gewoon kut.....ik weet echt niet hoe ik moet loslaten....probeer elke keer van alles maar het is alsof er elke keer een stofzuiger onder me staat die me weer terug die put in zuigt.....

afbeelding van waterman

Hoi TrueHeart en Kroegtijger

TrueHeart, ik ben blij dat je het toch begrijpt.....

Moeten, moeten..... het blijft natuurlijk volledig je eigen verantwoordelijkheid he... Zoiets als in "Ik moet heel vaak aan je denken" of "Als ik dat lees moet ik altijd zo hard lachen". Zoiets.... Maar het blijft vanzelfsprekend iets wat jij voor jezelf "moet" beslissen.

Ik snapte ook wel jouw stukje over "lieve ex" ten opzichte van "gemene ex". Maar inderdaad, ook lieve ex is gewoon ex.

Nou ja, sterkte!!!!!!!!!!!!!!!! Deze fase van ldvd is een hele erge klote-fase, he!
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

Moeten

Hahaha, moet je koffie? Ik moet plassen, ik moet even eten nu, ik moet naar school, moet nog even naar Albert Heijn, ik moet ook om jou lachen waterman, moet eigenlijk aan het werk. Grijns Kroegtijger, jij moet niet zo zeuren, lol.
Moeten jullie niet aan het werk? Knipoog
Misschien is het omdat ik uit Amsterdam kom, hier hoor je het vaak, moet nu weer verder. Lachen

afbeelding van waterman

Nu moet ik heeeeeel hard lachen!!!!!!!!!!!!

Hahahahahahahahahaha!!!!!!!!

Zo kan die wel weer, he, HetLevenKanNietMooierZijn!!!!

afbeelding van Hetlevenismooi

Lachen is gezond, waterman

Jaaaaaaaaaaaaa hahaha, niet zo van de benauwde!!!!!

afbeelding van kroegtijger

ik ben een zeikstraal ;)

Ik weet het, ik kan soms zeiken Knipoog
Maar in deze context maakt “moeten” naar mijn mening een essentieel verschil. Juist omdat het niet moet, maar mag. Maar ok, de intentie van Waterman was wel duidelijk Tong

afbeelding van waterman

;-)

Citaat:

ik ben een zeikstraal Knipoog

Je zegt vaak hele zinnige dingen, hoor!

afbeelding van Hetlevenismooi

Zinnige dingen

Jaaaa mee eens met waterman. Knipoog

afbeelding van kroegtijger

Wat je ook kan proberen

Ik snap dat het los laten van die emotionele band heel lastig is. Dat heb ik zelf ook, en kan me dan ook goed voorstellen dat het niet zomaar even lukt. Vandaar ook dat ik aangaf om de concrete banden dan wel los te laten, zodat die emotionele band niet meer zo aan je trekt.

Wat je ook kan proberen, en dat werkt voor mij in ieder geval wel heel goed (maar of dat voor jou ook werkt, dat kan je alleen zelf beoordelen natuurlijk) is je motivatie uit je wilskracht halen. Je hebt als ik het zo lees een heel sterke wilskracht om weer bij "Henk" terug te komen, en een heel sterke wilskracht om jezelf te verbeteren. Ik noem het bewust verbeteren en niet veranderen. Want wat wil je nu eigenlijk? Als ik het zo lees, wil je je zwakke punten verbeteren, en je sterke punten eventueel nog verder verbeteren. Waarom zou je het dan veranderen noemen? Veranderen kan namelijk ook een verslechtering zijn, en dat wil je dus juist niet neem ik aan. Die wilskracht kan je natuurlijk volledig op “Henk” projecteren, maar dat gaat je niets opleveren blijkt wel. Dan is het nuttiger om die wilskracht te gebruiken om de veranderingen die je in jezelf wilt aanbrengen te realiseren toch? En als dat dan leidt tot dat “Henk” je weer ziet staan, dan is dat natuurlijk heel mooi, maar het is nog veel beter dat Trueheart dan weer blij met zichzelf kan zijn. En een blije Trueheart is toch het belangrijkste. Een “Henk” kan komen en weer gaan blijkt wel. Maar een Trueheart kan nooit voor zichzelf weglopen. Dus kan Trueheart dan maar beter stapelverliefd op haarzelf worden, en vanuit die liefde weer liefde aan een ander gaan geven.

Misschien klinkt het vrij suf, maar (en ook dit werkt voor mij nog steeds goed) schrijf eens op wat je goed vind aan jezelf. Waar je echt tevreden over bent. Schrijf alles op waar je blij over bent in jezelf. Het maakt niet uit wat het is, het is jouw lijst, jouw eigenschappen en jij waardeert dat in jezelf. Hou deze lijst goed bij je of, nog beter, hang hem zichtbaar op en elke dag of elk moment waarop je even twijfelt, kijk je naar je eigen lijst met je eigen kwaliteiten. Daardoor krijg je weer een goed gevoel over jezelf.

Maak daarnaast een lijst met punten die je aan jezelf zou willen verbeter. Alles waarvan je denkt dat niet goed is aan jezelf, of wat je graag beter in jezelf zou willen zien. Met deze lijst ga je aan de slag. Die lijst vormt het hele uitgangspunt van je werkplan. Per punt dat je tegen komt op die lijst kan je dan vervolgens gaan kijken wat dat punt precies is en hoe je dat punt dan weer kan gaan aanpakken, gaan verbeteren. Die lijst zal in de loop der tijd dynamisch blijven. Er gaan dingen af, en er komen dingen bij. Naarmate je meer gaat leren over bepaalde punten op de lijst, kom je weer meer te weten over hoe iets werkt, ontdek je nieuwe sterke en nieuwe zwakke punten en kan je steeds gerichter en steeds beter te werk gaan. Je uiteindelijke doel is om alle (of in ieder geval zoveel mogelijk) punten van de “zwakke” lijst op de “sterke” lijst te gaan krijgen. Dat is een proces dat nooit stopt. Ieder mens heeft sterke en zwakke punten; je zal niemand vinden die geen zwakke punten op zijn of haar lijstje heeft. Als iemand van zichzelf meent geen zwakke punten te hebben, dan is dat automatisch dus al een zwak punt.

Het is eigenlijk helemaal niet zo’n ingewikkeld proces dus. Het is een kwestie van doen. Het begint allemaal bij analyseren en eerlijk tegenover jezelf durven zijn. Durven toegeven dat iets bij jezelf je niet bevalt. Durven zien wat er is, en durven doorzetten. Hou het grotere doel voor ogen, namelijk jezelf verbeteren. En af en toe blijkt iets wat een heel moeilijk punt was super-eenvoudig op te lossen te zijn, of wat een zwak punt lijkt juist een sterk punt te zijn als je het op de juiste manier leert in te zetten. Andere keren zal het een heel moeizaam proces zijn wat heel pijnlijk kan zijn. Dat hoort er helaas bij. Ook dan weer, hou het doel voor ogen, bijt door die zure appel heen en zorg ervoor dat je blij bent met jezelf, of nog beter, stapelverliefd wordt op jezelf. Als je het in zakelijke taal zou bekijken is het een soort van SWOT-analyse van jezelf (SWOT = strengths, weaknesses, opportunities en threats). Uiteraard wel iets aangepast op jezelf, maar het idee is hetzelfde. Je maakt een analyse van je sterke punten, je zwakke punten, je kansen en je bedreigingen. Sterke en zwakke punten zijn vrij duidelijke begrippen. Je kansen zijn de dingen die je kan aanpakken; die je kan verbeteren. De bedreigingen bestaan uit de dingen die mis kunnen gaan. Naarmate je verder in je analyse komt nemen, doordat je de kansen benut, je sterke punten toe, je zwakke punten af en daardoor nemen de bedreigingen af. Het is dus allemaal gerelateerd aan elkaar.

Ik heb volgens mij dat proces bij mij vrij uitgebreid beschreven in m’n blog. Heel wat goede en heel wat slechte momenten zijn de revue gepasseerd de afgelopen weken. En ja, daar is behoorlijk wat tijd in gaan zitten. Enkele uren per dag ben ik er zeker wel aan kwijt geweest. Sommige dagen bestonden alleen maar uit aan mezelf werken. Af en toe helemaal niet leuk, af en toe geweldig, maar eigenlijk altijd wel vrij vermoeiend. Voor mij werkte het door mezelf een deadline te stellen. Ik moest van mezelf binnen 3 weken klaar zijn. En nee, dat lijkt niet helemaal te gaan lukken. Sommige onderdelen kosten nu eenmaal een heel stuk meer tijd, maar het heeft wel gezorgd dat ik in korte tijd enorme stappen heb kunnen maken. Ik heb voor mezelf nu wel duidelijk wat ik wil verbeteren, hoe ik dat kan doen en ben daar actief mee aan de gang. Elke dag opnieuw weer. (ik zou je dan ook naar m’n blog kunnen verwijzen, maar ik weet dat het mogelijk wel erg veel tekst is geworden, en niet altijd even begrijpelijk zal zijn. Het is “tijdens het proces” geschreven, en dus gaan gedachten soms alle kanten op)

Je psycholoog kan je hier ook uitstekend in van dienst zijn en kan je het nodige zoekwerk besparen. Zelf vond ik het juist wel prettig om het zelf uit te moeten zoeken. Het zorgde er bij mij voor dat ik niet beperkt werd tot een voorgekauwd verhaaltje, maar dat ik uit de enorme stortvloed aan informatie over dit onderwerp zelf moest gaan filteren wat wel en wat niet nuttig voor me is. Daardoor kreeg ik een veel bredere blik erop dan uitsluitend hetgeen dat 1 iemand aandraagt. Soms is dat heel verwarrend, en soms blijkt dat iedereen min of meer hetzelfde aandraagt.

Uiteraard kan ik je er nog veel meer over vertellen (gelukkig ben ik vrij kort van stof Knipoog ) maar ik denk dat je hier voorlopig wel even genoeg stof over hebt tot nadenken. Je mag me natuurlijk altijd alles vragen hierover; ik help je graag verder als ik kan Glimlach

afbeelding van Zaza

Ja, dat zou fijn zijn he. Als

Ja, dat zou fijn zijn he. Als je die adviezen zou kunnen toepassen. Wil je zelf natuurlijk ook wel. Probleem is een beetje dat als je echt met hardnekkige verlatingsangst te maken hebt, dat zo'n gevoel alles overstemt. Ik zie zoiets als pure paniek. En dan voelt het alsof die paniek alleen maar door de persoon waar de paniek over lijkt te gaan (ex) weggehaald kan worden. Lijkt, zeg ik want dat is niet zo. Oppervlakkig gezien wel, maar in de kern komt die paniek natuurlijk ergens anders vandaan.

Wat mij hielp, en dat klinkt misschien stom, was om in de paniek of er net voor of na, te gaan mediteren. Wekker zetten voor tien minuten en alleen focussen op ademhaling. Paniek sijpelt er op het begin doorheen maar 'gewoon' verder gaan met focussen op ademhaling. Dan ebt het wat weg.

afbeelding van Trueheart

@Kroegtijger @Zaza

Wat Zaza zegt legt goed uit wat ik onderga op dat moment. Complete paniek. Angstaanval en paniekaanval en je bent totaal niet meer jezelf. Na zo'n paniekaanval, om het maar zo te noemen, kan je helder nadenken en denk je vaak : oh jeee wat was dit nu weer voor een onzin. Verlatingsangst...tjaaaa daar moet ik zeker aan werken...dat is een algemeen bekend iets bij mij en iedereen kent het bij me eigenlijk.

Wat betreft jouw SWOT-analyse....goede. Heb er 100 gemaakt tijdens mijn opleiding haha.....het punt bij mij is dat ik nog niet erg mijn positieve eigenschappen weet te omschrijven. Ik heb in het begin van de relatie met lieve ex wel eens gevraagd of hij mijn positieve en negatieve punten wil opschrijven. Heb deze toen altijd bewaard (nu niet meer maar weer nog wel wat erop staat globaal) Ik zelf zie die eigenschappen niet zozeer als positief maar als normaal. Slechte eigenschappen. Ik denk wel dat ik een boekwerk erover kan schrijven wat ik vind dat ik kan verbeteren aan mezelf......ben zoals meesten zeggen errrugg streng naar mezelf toe. Ik ben soms ook bang dat ik kan doorslaan in deze dingen. Ik ben al zo kwaad op mezelf....want dat is het hele eieren eten. Ik weet echt wel waar de kern zit. Ik moet mezelf iets vergeven, ik neem mezelf heel veel kwalijk. En ook al weet ik ergens diep van binnen dat ik er geen controle of zeggenschap over had, verteld de grootste schreeuwlelijk binnen in mij dat ik beter had moeten weten....hoe kon ik zo dom zijn? Nu weer met lieve ex.....hoe vaak hij kan zeggen dat het niet aan mij alleen ligt of als persoon maar meerdere oorzaken......het land niet bij me. Het is MIJN schuld. Ik had dingen anders moeten doen? Waarom ik dit elke keer blijf doen weet ik dus echt niet? Ik vraag mezelf vaak wel eens af waar het precies vandaan komt en soms denk ik het wel te weten?! Maar echt zeker weten doe ik het niet.

Maar goed.....ik had dus dat boek besteld van Brene Brown. De moed van imperfectie. Beetje over acceptatie dat je niemand perfect hoeft te zijn. Alleen stomme man van de post is zijn afspraak niet nagekomen. Heb hem nog niet binnen helaas.

afbeelding van waterman

Lieve lieve TrueHeart

afbeelding van Trueheart

@Waterman

Dat heb ik naar andere personen. Ik hou onvoorwaardelijk van iemand. Als ik van iemand hou is dat met alle goede en slechte eigenschappen omdat dat de persoon maken waar ik van hou.

Maar blijkbaar geldt het andersom naar mij toe niet zo :'-(

afbeelding van waterman

Maar trueheart

weet je, eigenlijk moet het ook naar jezelf gelden, he! Onvoorwaardelijk van jezelf gaan houden! Je hebt goede eigenschappen, slechte eigenschappen, maar wees onvoorwaardelijk je eigen beste vriendin! Je bent echt de moeite waard! Voor jezelf! Voor jezelf veel meer dan anderen!

En ook al vind je jezelf niet helemaal perfect (en wie wel????) dan nog heel veel van jezelf houden. Zie ook dat liedje van Harrie Jekkers dat ik vandaag geplaatst had Glimlach (Bij jan560)

afbeelding van kroegtijger

Dit inderdaad

Helemaal mee eens Waterman Glimlach

Lees anders dit artikel eens: http://sochicken.nl/ja-jij-bent-goed-genoeg
Het beschrijft het volgens mij perfect

afbeelding van kroegtijger

sterke en zwakke punten

Ik herken heel duidelijk je punt met moeite met sterke eigenschappen te benoemen. Ik had dat zelf, zeker in het begin, ook wel. Zeker omdat sommige eigenschappen zowel sterke als zwakke eigenschappen kunnen zijn. Neem bijvoorbeeld streng zijn naar jezelf. Dat kan een heel sterke, maar ook een heel zwakke eigenschap zijn. Het gaat niet zozeer om die eigenschap zelf, maar hoe je het toepast en of je het weet te doseren.

Door een lijst te maken met zwakke eigenschappen krijg je overzicht, en kan je ook veel makkelijker prioriteiten geven, ga je vanzelf relaties zien etc. De truc zit hem in het vereenvoudigen. Vereenvoudiging maakt het begrijpelijk en overzichtelijk. Zodra het te veel wordt schieten veel mensen heel snel op de handrem, weten dan van voor naar achter niet meer waar ze ook maar moeten beginnen. Door op te ruimen wordt het dan al snel overzichtelijker en handelbaar. Opruimen in zowel letterlijke zin (dus geen rommel om je heen hebben geeft rust in je hoofd), maar ook opruimen in je hoofd. Ook daar moet van tijd tot tijd wel eens de bezem door. Alles wat niet nodig is eruit gooien. Je houdt dan vanzelf een handelbare hoeveelheid over, en daar ga je mee aan de slag.

Ik denk dat het heel nuttig voor je is om met name het 1e van de 5 punten van het boekje "Leuker Leven" te lezen (te downloaden via http://sochicken.nl/gratis-eboek/) daarvoor. Hierin wordt o.a. uitgelegd hoe je makkelijk een mindmap kan maken, prioriteiten kan geven etc. Heel makkelijk en overzichtelijk en geeft je een goede uitgangspositie om van daaruit te gaan werken.

Wel geldt, niets gaat vanzelf. Je moet er wel écht energie in steken. Dat gaat zitten in het zoeken naar antwoorden, het zoeken naar oplossingen, methoden etc, maar ook het denken en het nemen van rust. Voor een deel kan je daar hulp bij krijgen natuurlijk. Het zoekwerk kan een ander je deels uit handen nemen door je e.e.a aan te dragen. Het denken, dat zal je zelf moeten doen, net zo goed als het concreet aanpakken/uitvoeren van de oplossingen.

afbeelding van Trueheart

@Kroegtijger

Ik snap waar je heen wilt.....en het is goed wat je zegt ook en ik zie er ook wel wat in. Ik denk dat ik dit vast als voorwerkje kan doen naar mijn psycholoog en therapie toe. Ik denk namelijk niet dat ik het zelf kan helemaal.....omdat ik wel iemand ben nu op dit moment die door paniek aan de handrem trekt, ik heb nog veel angst en paniek en daarom denk ik dat ik het nog niet helemaal alleen kan. Dat het werken wordt weet ik....ben er ook een beetje bang voor....maar het gaat om de uitkomst.

Probeer het maar te zien als sporten....als je resultaat ziet wordt het steeds leuker

afbeelding van kroegtijger

Heel goed :)

Heel goed dat je toe durft te geven dat je iets niet zelf kan. Dat is erg belangrijk; durf aan te geven als je iets niet lukt, niet kan of niet weet. Je kan beter om hulp vragen en het achteraf misschien niet nodig blijken te hebben dan niet vragen en daarna tot de conclusie komen dat het handiger was als je dat wel had gedaan Glimlach

En ja, het wordt werken. Maar zoals je zelf al aangeeft, het gaat om de uitkomst. En af en toe is dat werken helemaal niet leuk, en andere keren is het weer superleuk. Zeker als je plots dingen gaat zien, en er je voordeel mee gaat leren te doen. Naarmate je verder komt, wordt het steeds makkelijker, steeds duidelijker.

Bedenk wel dat je ook wel weer meer kan dan je denkt; ook net als met sporten dus. Het is elke keer jezelf tot het uiterste duwen. Grenzen opzoeken en verleggen. Wees dus niet bang om de grenzen bij jezelf op te zoeken. Uiteindelijk geeft het heel veel voldoening Glimlach

afbeelding van Hetlevenismooi

@Trueheart

Lieve schat toch!

Je doet er alles aan om hem maar bij je te houden. Ik ook in het begin hoor, zo een pijnlijke 'afkick' anders.
Liefdesverdriet is soms waanzin! Ik was ook volledig in shock en daardoor mezelf kwijt. Zware paniek door het liefdesverdriet. Toch na een paar deksels op mijn neus heb ik mezelf kunnen vermannen, met heel veel pijn. En dat is voor mij 'goed' geweest.Je kunt een gevoel overwinnen, er doorheen gaan.

Ik had dan geen sex meer met ex maar ging hem in de shock wel behoorlijk overtuigen om de relatie weer aan te krijgen, hoe zielig kon ik zijn, ik was nog nooit een man gaan overtuigen. Aan de andere kant kwam mijn zelfrespect weer opborrelen en zei ik wat ik er van vond tegen ex. Van de ene naar de andere emotie.

Achteraf denk ik, ik was toen echt raar en waarom zou ik een man gaan overtuigen die met mij geen relatie meer wil. Dronken

De laatste keer toen jij sex met je ex had wilde jij bevestiging dat je mooi, lief en aatrekkelijk bent en dat heeft kort resultaat gehad voor jouw behoefte aan bevestiging, vanmorgen weer wilde je dat weer horen. Natuurlijk ben je dat, hij is toch op jou gevallen? Hier op de site zitten ook heeeeel veel Ldvders die verlaten zijn en de exen werden ook verliefd, ook aantrekkingkracht. Liefde, gevoelens kun je niet sturen.
Soms worden gevoelens anders, kan niemand iets aan doen.

Een sexrelatie is niet de liefdevolle relatie die jij wil toch?
Ik zou het niet doen persoonlijk omdat het je eigenwaarde nog meer naar beneden kan halen. Never! Zorg goed voor jezelf!

Veel liefs!!!

afbeelding van Trueheart

@Hetlevenismooi

Met alles wat je zegt ben ik het mee eens. Als een vriendin van me mij dit zou vertellen zou ik het haar ook afraden en zeggen: come on meid. Ik denk dat ik mijn emotie omzet in verlangen om hem inderdaad one way or the other bij me te houden. Het is dan ook een vorm van commitment, maar tuurlijk lijk ik wel gek.

Het is mij helemaal en all the way en je helemaal geven. De lasten en de lusten. Als ik alleen een sexrelatie met hem aanga wie hou ik dan voor de gek? Mezelf. Ik geef hem de lusten maar niet de lasten. Ik geef me weer 100% dan en krijg 50% terug. Dus je hebt ook gelijk.....het gaat dan weer om de bevestiging, het bij me houden van die persoon, in de hoop dat hij weer verliefd wordt op me....we zijn ook zo ergens begonnen waarom kan het dan niet weer zo uitkomen?

Hij heeft het uitgemaakt, daarom. Rationeel weet ik ook dat het dan geen zin heeft omdat je gevoel niet kan afdwingen. Maar misschien kan ik het gevoel weer naar boven halen door gewoon weer bij het begin te beginnen maar dat moet van 2 kanten komen,

Belangrijkste lijkt mij nu inderdaad wat kroegtijger zei. Verliefd worden op mezelf.

afbeelding van Hetlevenismooi

:-)

Een paar deksels op mijn neus heeft bij mij wonderen verricht, misschien ga jij dat ook zo ervaren en mijn ex heeft na een lange tijd gezegd dat hij nog van mij houdt.
Mijn torenhoge hoop was er weer en ik heeeeel blij, alleen zag ik woorden en geen daden. Soms erg enthousiast en dan weer een kruimel. Tot het te erg werd.Jij gaat het natuurlijk ook ervaren hoe jouw ex gaat handelen.
En toen dacht ik afstand.......!
Het maakt mij kapot.
Ik dacht toen beter het liefdesverdriet gaan verwerken zodat ik niet meer zo intens verdrietig ben en me beter kan weren, het is me gelukt. Ik heb mezelf weer terug, met grens en al.
Nu jij nog, je hebt wel een goed inzicht maar het gevoel neemt nog de bovenhand, het liefdesverdriet is natuurlijk niet niks.
Ook ik heb een lange weg belopen om tot hier te komen.
Je kunt niet zeggen, ik ben nu los, je kun er wel naar toe werken.
Wees zelf je beste vriendin, mooi doel. Glimlach

afbeelding van Trueheart

@Hetlevenismooi

Je hebt de ervaring dus zo te horen het is beter eerst de liefdesverdriet te verwerken. Dat heb ik na gemene ex sowieso nooit helemaal gedaan. Wel de liefdesverdriet maar niet de schade die hij heeft aangericht. Zo'n relatie van 6 jaar met een narcist verwerk je niet in 6 maanden tijd. Dat moet ik nu dus maar wel gaan doen. Want het heeft mijn nieuwe relatie met lieve ex niet overleefd.

Mooi gezegd: Wees zelf je beste vriendin.
Want merkte het vanmorgen al de angst om een vriendin kwijt te raken...de angst die zit veels te diep die moet ik weghalen...verwerken.

afbeelding van Hetlevenismooi

Treuhaert

Ik bedoelde eigenlijk dat ik het liefdesverdriet ging verwerken om me tegen laatste ex te weren, waar ik hier voor op de site zit, die mij had 'gedumpt' en afstand van hem nam voor zelfbescherming.

Ik heb ook meegemaakt dat ik net als jij zeg maar na een tijdje weer een relatie met die laatste ex waar ik hier voor zit aanging en heb het ook verteld aan laatste ex over die ex van ervoor. En hij wilde het aan gaan. Ik had het al uitgemaakt voor ik met laatste ex ging daten en had liefdesverdriet, dat viel me zwaar maar ik kon niet anders door zijn omstandigheden die hij had verzwegen in het begin. Allebei liefdesverdriet toen.
Laatste ex zei weleens, het zit je nogal hoog hè?
En toen, ongeveer na een paar weken dat ik hem kon was ik versnelt uit het liefdesverdriet. Totaal geen last meer van.Tot over mijn oren verliefd op de laatste ex. Andere ex deed me niks meer. Voor jou ligt het anders, jij zit nog met de naweeën van die ex toch, dat heb ik niet.
En tot op de dag van vandaag is het gevoel weg voor die ex van voor mijn laatste ex haha, wat een puzzel hè?
Eigenlijk had ik beter single kunnen blijven, vond ik prima maar ja dat is achteraf.

Is het weer goed met je vriendin?

afbeelding van 8ball

Hey Trueheart

Ik denk, dat je jezelf een heleboel pijn kunt besparen.
Jouw situatie valt met die van mij te vergelijken, alleen...
Ben ik nu een paar jaar verder. Ik ben uiteindelijk wel die sexrelatie aangegaan, deze voelde voor mij totaal niet als een sexrelatie want je geeft toch nog om elkaar. Zo hielden mijn ex en ik allebei nog van elkaar alleen was het ' naampje' eraf.

Deze situatie resulteerde in heel veel verdriet bij mij. Altijd voor mijn gevoel een gebrek aan betrokkenheid. Dit kwam doordat hij maar geen relatie met me wilde. Bovendien ging mijn zelfvertrouwen met de dag omlaag. Want ja, we hebben het toch zo leuk? Ik weet dat hij van me houdt, maar waarom wil hij dan geen relatie? Waarom ben ik niet goed genoeg voor hem?

Hoe meer de tijd verstreek hoe moeilijker het werd om hier uit te stappen. Ik raakte gewend aan de situatie en zag niet meer in dat dit niet hoorde. Ik nam genoegen met wat ik wel van hem kreeg, terwijl ik ergens wel wist dat ik meer verdiende. Los hiervan was ik alleen maar plannetjes aan het bedenken om ervoor te zorgen dat hij mij wel wilde. Real killer.

Ik had de vier jaar die we samen waren ' mooi' moeten houden, koesteren als een mooie herinnering. Helaas kan ik nu alleen maar zeggen dat ik hierdoor mezelf volledig ben kwijtgeraakt.
Wil natuurlijk niet zeggen dat dit bij jou ook zal gebeuren, maar als ik uit eigen ervaring mag spreken, zou ik nu stoppen. Want ik denk met hem zijn zal je voldoening geven op het moment zelf, maar daarna alleen maar onrust in je hoofd.

Ik wens je heel veel succes, ik zie dat je iemand bent die goed is in zelfreflectie. Als je dat kan, ben je echt heel ver in mijn opinie.

Groetjes!
8ball

afbeelding van Pallie

@Trueheart: Verleden en angsten....

Ik heb even de tijd genomen, om al jou vorige blogs door te nemen, en ik had je nog beloofd om er bij jou op terug te komen.... er vallen me een aantal dingen bij jou op, je geeft in 1 van je eerste blogs eigenlijk al aan dat je extreme verlatingsangst hebt, ik zie dat gaande weg in al je blogs weer naar voren komen, het zit diep in jou geworteld dat blijkt ook wel hoe je aangeeft, hoe afhankelijk je je op kan stellen, dat deed je bij "gemene ex", en dat deed je ook bij "lieve ex," ik ga deze titels even voor mezelf in deze reactie veranderen naar ex 1 en ex 2, dat doe ik omdat het voor mij prettiger voelt, na het lezen van al jou blogs krijg ik niet echt de indruk krijg dat ex 1. echt de gemene was in de relatie die jullie hadden, maar dat jou woede en pijn meer komt uit het feit dat hij er niet zo netjes een punt achter gezet heeft, en al een ander had, toen hij jou melde dat het niet meer ging.
Ik zie jou meerdere malen schrijven dat jullie relatie goed was, dat hij er steeds voor je was in de relatie, jou ook veel leerde, jou vertrouwen gaf, enz enz....eigenlijk schrijf je nu bij ex 2. exact hetzelfde, alleen ex 2 heeft jou na de breuk niet zodanig pijn gedaan als ex 1 dat gedaan heeft....

Keer op keer lees ik jou angst terug op het moment dat die ander in het spel kwam, na de breuk dus, in de relatie zelf spreek je vol lof over ex 1....
Tot je op een dag hier op het forum de vraag stelt of er mensen zijn die ervaringen hebben met een narcist, (en daar heb ik een beetje moeite mee, dat is overigens iets van mij en hoef jij je verder niets van aan te trekken, ik hou niet van labelen, omdat je dan snel geneigd bent de persoon te behandelen als zijnde label, en uit t oog verliest dat we te maken hebben met een mens ipv van een label) je begint daarna ook met schrijven dat jullie relatie misschien dan toch niet zo mooi was zoals jij het voor je zag, dat kan natuurlijk, ik oordeel daar verder ook niet over ben er niet bij geweest, maar afgaande op wat ik van jou gelezen heb reageer ik....

Echter geef je meerdere malen aan, dat je eigenlijk al je hele leven onzeker bent, je vind jezelf niet goed genoeg, niet mooi genoeg, je kleineert jezelf omdat je jezelf niet goed genoeg vind, en als daar ook nog die extreme verlatingsangst bij komt kijken, is dat heel zwaar, zo ook voor de partner die op dat moment naast je staat, zo lijkt me dat ook best moeilijk geweest voor ex 1. om daar mee om te gaan, ik ga hiermee niet voorbij aan het feit dat hij het op het einde niet netjes heeft aangepakt, maar wat ik me dan wel afvraag heb jij wel het besef gehad wat die extreme onzekerheid en die verlatingsangst met hem gedaan kan hebben, in die periode?

Echter om ex 1"de gemene ex" te noemen omdat hij jou eigenwaarde afgepakt zou hebben, vind ik in dat opzicht nogal zwaar, je was namelijk al extreem onzeker over jezelf, en je had al extreme vormen van verlatingsangst, voordat je een relatie met hem kreeg, dat hij dat na de breuk versterkt heeft door al vrij snel die ander te hebben, en het gedoe wat er was om het koophuis wat jullie samen hadden, en daarin wat ruzies ontstonden begrijp ik, maar maakt hem dat dan ook echt een narcist? of heeft het meer te maken met het feit, dat jij je super gekwetst voelde je onzekerheid die je al je hele leven hebt, en je verlatingsangst,die jou uiteindelijk partte ging spelen, of je psycholoog van toen, die jou leesvoer mee gaf, over narcisten, en jij daar herkenning in zag, hoe hij zich na de breuk to jou gedroeg?
Is geen vraag die je hoef te beantwoorden maar misschien wel een vraag die jou zelf wat helderheid kan bieden.

Het patroon wat je nu met ex 2 hebt, lees ik glashelder terug in de verhalen van ex 1.....de sex die je hebt, met ex bv, de bevestigingen die je vraagt, je angst, je onzekerheid, je verlatingsangst, enz enz enz....deze angsten heb je niet in de relatie met ex 1 gecreeerd, maar ver voor die tijd, ik denk dat daar dan ook voor jou de kern zou kunnen liggen, en niet in ex 1, maar ver voor ex 1, dat je ex 1 niet verwerkt hebt, is duidelijk, maar is hij dan ook verantwoordelijk voor jou eigen angsten? en aandeel, die je eigenlijk al had voor je ex 1 leerde kennen?

Het zou om te beginnen kunnen helpen om je eigen angsten, en onzekerheden niet te blijven projecteren op de relatie van (om in jou woorden te blijven)   Knipoog gemene ex!) 
Maar dat deel van je leven te koesteren, ongeacht hij wel of niet slecht voor je was, je hebt immer ooit van die persoon gehouden, en je kampte zelf ook met het een en ander, (ik zie een breuk nooit van 1 kant, er zijn er altijd 2 voor nodig) hoe je het ook went of keert, het is altijd iemand geweest die jou bewust of onbewust iets meegegeven heeft in t leven, en jij hem, koesteren dat is geen makkelijke opgave, maar wel 1 die alles voor jezelf stukken lichter kan maken.

als laatste dit nog even....

Ik lees vooral zelfreflectie en kwetsbaarheid in je verhalen met, zowel ex 1 en ex 2, dat vind ik mooi om te zien, en met de hulp die je nu binnenkort gaat krijgen, zul je zien dat je flinke stappen kan gaan maken richting jezelf, 1 tip stop niet met de psycholoog mocht er te veel bagger omhoog komen, en je misschien een andere man in je leven tegenkomt, waarvan je dan misschien snel geneigd kan zijn dezelfde fout te maken die je eerder ook maakte....die put van het verleden, moet echt een keer schoon, wil je verder kunnen in de toekomst, het is voor jou alleen maar een win win situatie...jezelf en de toekomst.... Knipoog

liefs pallie

afbeelding van mark31

Sta jezelf maar eens toe om

Sta jezelf maar eens toe om boos te zijn op je exen. Klootzakken zijn het om niet het vermogen op te brengen om te zien hoeveel liefde jij bezit en hoeveel jou liefde waard is. Hoe echt en intens het is. Wees maar eens boos , lieve ex ...hell no ook gewoon slappe was die jou liefde niet waard is ,hoe smooth hij de situatie ook behandeld. Wees maar eens goed boos op ze. In de toekomst mag je ze vergeven maar voor nu ......

afbeelding van waterman

Goed kwaad

Trueheart, ik ben het eens met Mark.....

Wees maar flink kwaad, als je dat ben. Later, of je dan nog kwaad bent, dat zie je later wel. Maar als je nu kwaad bent, dan is dat zo, hoor! Meer dan alle reden toe, toch?

afbeelding van Trueheart

@mark31 en @waterman

Tuurlijk heb je gelijk mark31 maar ik kan niet zo goed kwaad zijn. Nooit gekund overigens. Dat slaat bij mij om in complete paniek.

Lief bedoeld en snap het ook wel en hoe graag ik het ook wil...(en ik heb het geprobeerd) het lukt me niet. Puntje waar ik aan kan gaan werken

afbeelding van waterman

Hoi Trueheart

Citaat:

Puntje waar ik aan kan gaan werken

Niet te makkelijk overheen stappen, hoor!!!! Ben jij het dan niet waard om je eigen grenzen te stellen? Ben jij het dan niet waard om je eigen grenzen te bewaken? Want daar gaat boos worden om, he. Mensen doen dingen waarvan jij niet wilt dat ze dat doen. En als je niet boos wordt, dan weten anderen niet dat ze over je grenzen heen zijn..... En dan doen ze het dus nog een keertje..... En nog een keertje...... En nog een keertje..... Net zo lang tot jij wel ontploft.....

Dus is misschien niet een "puntje waar je aan kan werken", maar "een PUNT van LEVENSBELANG" Knipoog

Verstop jezelf niet!!!! Jij mag er ook zijn!!!! Jouw kwaadheid is ook geldig!!!!! Jouw grenzen zijn belangrijk!!!!!
Waterman

afbeelding van Trueheart

@waterman

Ik vat het niet te licht op alleen weet ik serieus niet hoe ik boos kan zijn. Het gebeurt gewoon niet ook al probeer ik het. Veel mensen hebben mij gevraagd: ben je niet boos? Wat een lul dit en dat....

Maar het eindigt in woede naar mezelf toe wat ik helemaal niet kan gebruiken. En in dit geval weet ik dat het allemaal onzin is maar in dit geval weet ik gevoel nietnte scheiden van verstand. Woede is een emotie. Ik ben het eens dat ik zeker realistisch denk: wil je niet bij me zijn? Flik je me dit? Jij bent mij niet waard en je bent een lul en ik verdien wel liefde en flikker maar op als jij t niet wil geven dat maakt jou slecht en niet mij. Ja dat weet ik en dat denk ik ook vaak wel. Maar emotioneel gezien voel ik vooral veel woede naar mezelf toe en zegt mijn gevoel het tegenovergestelde. Dus als ik de emotie woede opmde vrije loop laat resulteert zich dat uiteindelijk in woede naar mezelf toe.

Snap je me een beetje?

afbeelding van waterman

Hoi TrueHeart

Zou je misschien eens kunnen oefenen? Met een goede vriendin? Die effe jou helpt heel boos worden. Op je ex-en. En die je waarschuwt als je weer boos wordt op jezelf. Neeneenee... waar zit je emotie ten opzichte van hem???? Waarom ben je boos op hem? En dan alles er eens uitgooien? Misschien lucht het op. En misschien is het zo dat oefening kunst baart? Anders blijf je het maar inslikken. En jij mag er ook zijn, hoor!!!!!

En praat er over met je psycholoog, hoor, dit soort dingetjes... Psychologen zijn er voor om je met emoties te leren omgaan. Om je handvatjes te geven om jezelf te snappen, en jezelf te helpen...... Praat er over.

Heel veel sterkte, en een fijne dag!
Waterman

afbeelding van torn

@Trueheart: Boos zijn

Citaat:

Snap je me een beetje?

Ja ik hb het gevoel van wel. Net zoals ik het boos (laat ik het verdriet over jezelf noemen) op jezelf, i.p.v. op een ander zijn, wel herken. Op zich geen verkeerde eigenschap, wel belangrijk dat je daar een gezonde balans in weet te vinden.

Trueheart schreef:

Ik vat het niet te licht op alleen weet ik serieus niet hoe ik boos kan zijn. Het gebeurt gewoon niet ook al probeer ik het. Veel mensen hebben mij gevraagd: ben je niet boos? Wat een lul dit en dat....

Ik neem even voor het gemak aan dat het hierom nu om je 'lieve' ex gaat?
Het ontgaat mij even wat de reden zou kunnen zijn dat je boos op hem zou kunnen/moeten zijn. Een gevoel van verdriet en teleurgesteld zijn lijken mij gevoelens die wat meer op zijn plaats zijn en die ruimte verdienen i.p.v. ee geforceerde boosheid.

Je kan boos zijn op het gegeven dat hij al twijfelde over de relatie, dat niet met jou besproken heeft, de relatie heeft verbroken en jou confronteert met zijn keuze waar je verder geen invloed meer op hebt gehad en nu met alle verdriet en andere opspelende onverwerkte zaken die boven komen je weg in aan het zoeken bent. In een ideale wereld had hij het anders gedaan. Een relatiebreuk brengt altijd verdriet met zich mee bij een of beide partijen, verschil is wel dat jij, als ik je verhaal goed gelezen heb, te maken hebt met een ex die dat heel keurig, eerlijk respectvol richting jou lijkt aan te pakken.

Menig forumlid zou haar/zijn handen dichtknijpen voor de manier van 'closure' die jullie nu samen (hebben) doorlopen. Hij heeft zijn gevoel en hoe hij de relatie heeft ervaren uit gesproken en jij hebt jouw gevoel over zijn besluitvorming naar hem uit kunnen spreken. Welke reden is er feitelijk, buiten dat zijn gevoel anders over de relatie was dan jij die had, te vinden dat jij nu geforceerd boos op hem zou moeten zijn en het als middel wordt aangedragen om je verdriet en de bijkomende paniek (om jezelf staande te houden) de baas te kunnen,......en daarmee onder het vloerkleed weg te vegen

Boosheid kan op zich een prima functie hebben op het moment dat jij het gevoel hebt dat je grenzen worden overtreden en je niet gehoord voelt als je dat duidelijk kenbaar hebt gemaakt richting een andere partij. Net zoals het voor een korte tijd, met de nadruk op korte tijd, functioneel kan zijn om kracht uit te halen. Nadeel is daarvan dat het vaak zo lijkt te zijn dat die boosheid bij mensen vaak naar een ongezonde vorm van bitterheid transformeert.

Laat je niet gek maken of aanpraten hoe je het zou moeten doen. Als boosheid iets is wat niet bij je past heeft het ook weinig zin om effe geforceerd met de hulp van een ander, alsof je in een drama-lesje voor kleuters zit of effe een rollenspelletje gaat doen, te gaan oefenen omdat wel te leren zijn. Complete BS...

Hou je alleen een katterig gevoel van over, is niet wie jij bent of misschien zelfs wil zijn en feitelijk zeggen mensen net dat wat jij nu in het proces wat jij doormaakt net effe niet nodig hebt,......hoe jij het doet, aanpakt, ziet, voelt, of bent is niet goed. Het moet anders.....wordt er goedbedoeld en met stelligheid tegen je geroepen.

Veel interessanter is die boosheid naar jezelf te onderzoeken/bekijken. Als vriend, kennis of lezer zou ik je vragen waar die boosheid naar jezelf op gericht is.

Richt je energie op jezelf en opdat waar jij sturing aan kan geven en invloed op hebt.

Wat je paniek aanvallen betreft kreeg je eerder een goede tip. Meditatie kan daarin echt helpen.

afbeelding van Trueheart

@torn en @waterman

Ik snap wat torn bedoelt en ik snap wat waterman bedoelt. Ik kan iemand heel makkelijk mijn grenzen laten overgaan. Dat heb ik 6 jaar gedaan met gemene ex. Ik heb daar nooit echt woede over geuit. In het begin wel omdat je machteloos staat over de situatie. Maar met die woede kon ik niet omgaan en stortte in elke keer. Ik voelde me er zeker niet beter door. Ik ben van nature geen kwaad of boos persoon. Nooit geweest. Wat niet goed is, is dat ik mensen snel mijn grensen laat overgaan. Mee eens. Maar ik moet zeggen dat ik het leer.

Wat betreft woede naar lieve ex. Ben ik het eens met torn. Er is inderdaad geen reden om boos te zijn op hem. Hij behandelt me met respect. Ja ben wel duidelijk geweest naar hem dat hij zijn gevoelens eerder met mij had moeten delen maar dat erkent hij echt wel. Met tranen in zijn ogen zelfs. Ik denk ook niet dat hij het heeft uitgemaakt omdat hij totaal niet meer van mij houdt of mij ineens een kutwijf vind maar omdat ik nog met gemene ex in mijn rugzak liep en die was nog te zwaar. Ik heb dat nooit afgesloten en mijn gedrag was er ook naar. Niet dat ik onuitstaanbaar was maar lieve ex kon mij niet helpen met mijn angst en minderwaardigheidscomplex en geloof me hij heeft het echt geprobeerd. Hij heeft me bijgestaan toen gemene ex geld van me aftroggelde, ik uit huis werd gezet door gemene ex, toen gemene ex elke dag appies stuurde over wat een hoer en/of slet ik was. Lieve ex trooste me toen ik huilde om wat gemene ex mij aan heeft gedaan. En toen ik fysiek van gemene ex af was was hij nog aanwezig mentaal. Angst, mezelf kleineren, geen liefde kunnen aannemen was wat lieve ex heeft gedreven tot dit.

Dan word ik boos op mezelf. Want diep van binnen wist ik dat ik mijn kop in het zand aan het steken was. Nu doet lieve ex niks waar ik boos om kan worden. Ja hij heeft het uitgemaakt. 1 met name omdat hij voor zichzelf kiest wat goed is. Zou ik ook moeten doen en 2 hij dwingt me nu om mn kop uit het zand te halen en te werken aan mijn angst en te leren van mezelf te houden. Al mijn smeekbedes en verdriet heeft hij aangehoord, me getroost, mij gekalmeerd zonder mij valse hoop te geven en mij te respecteren.

Dus op lieve ex hoef ik niet boos te worden. Op gemene ex zou ik misschien boos moeten zijn maar ook op mezelf waarom heb ik dat toegelaten allemaal? Is het uiteindelijk niet beter om aan mezelf te werken en mezelf te leren vergeven inderdaad?! Grenzen aangeven leer ik. Ben er nog niet maar ik leer het wel.

afbeelding van waterman

Hoi Lieve TrueHeart

Je hoeft op lieve ex niet boos te worden, hoor. Als je daar geen reden toe ziet. Op gemene ex? Daar heb je waarschijnlijk wel reden om daar boos op te zijn......

Citaat:

Ik kan iemand heel makkelijk mijn grenzen laten overgaan. Dat heb ik 6 jaar gedaan met gemene ex. Ik heb daar nooit echt woede over geuit. In het begin wel omdat je machteloos staat over de situatie. Maar met die woede kon ik niet omgaan en stortte in elke keer. Ik voelde me er zeker niet beter door. Ik ben van nature geen kwaad of boos persoon. Nooit geweest. Wat niet goed is, is dat ik mensen snel mijn grensen laat overgaan. Mee eens. Maar ik moet zeggen dat ik het leer.

Dit stukje is denk ik heel belangrijk voor jou. Het is duidelijk dat je hier niet in een keer doorheen bent, maar wees het je wel bewust. Wees je bewust dat jij over je grenzen laat gaan. En dat dat leidt tot kwaadheid (logisch, dat hebben we allemaal). En dat die kwaadheid zich uiteindelijk richt tegen jou (niet logisch: iemand anders ging immers over je grenzen heen). Snap dat achter die kwaadheid verdriet zit..... Dat kwaadheid en verdriet heel dicht bij elkaar liggen. En help jezelf met dat verdriet. Laat anderen je helpen met dat verdriet...... Ga er over praten, blijf er over praten. Tot het een plekje heeft. Dan is je verdriet weg. En daarmee je kwaadheid ook. Wens ik je toe.

Ik denk dat je het snapt...... Ik denk dat het een hard gevecht is om het ook te doen.......

Heel veel sterkte, je komt hier zeker doorheen! Wijzer en sterker!
Waterman

afbeelding van torn

@Trueheart: Vergeven

Trueheart schreef:

Op gemene ex zou ik misschien boos moeten zijn maar ook op mezelf waarom heb ik dat toegelaten allemaal? Is het uiteindelijk niet beter om aan mezelf te werken en mezelf te leren vergeven inderdaad?

Wat is de meerwaarde van nu nog boos zijn en verwijten blijven maken richting jezelf of je 'gemene' ex? Draagt het echt iets positiefs bij aan je gevoel in het hier en nu? Volgens mij werkt het alleen maar belemmerend naar jezelf en levert het alleen maar negatieve energie op. Daarnaast geloof ik er zelf niet zo in dat, zoals er vaak hier vaak geschetst wordt, mensen er bewust voor kiezen zich destructief te gedragen naar een ander of binnen een relatie.

Mensen worden niet zo geboren (mits er een genetische aanleg voor is), maar worden helaas door gebeurtenissen in hun leven zo gevormd. Zeer triest voor hen, mag je compassie voor hebben, maar moet je niet in je leven willen hebben of jezelf de illusie voor houden dat je door je eigen grenzen te verleggen of jouw liefde en begrip daar verandering in zal kunnen brengen.

Je bent in staat redelijk objectief terug te kijken/reflecteren op beide relaties, kan zien wat het je gekost heeft en gebracht heeft, weet waar je eigen kwetsbare punten liggen waar je aan wil werken en je handelt er ook naar om daar iets aan te gaan doen door naar een psych te gaan. Hoezo dan je ex(-en) niet mogen vergeven en milder, positiever naar/voor jezelf te leren zijn en verdrietig mogen zijn i.p.v. kwaad op jezelf. Kost al genoeg energie volgens mij om jezelf te leren vergeven en is een stuk werkbaarder en functioneler.

Citaat:

Wat niet goed is, is dat ik mensen snel mijn grensen laat overgaan. Mee eens. Maar ik moet zeggen dat ik het leer.

Citaat:

Grenzen aangeven leer ik. Ben er nog niet maar ik leer het wel.

Je kan het misschien ook ander stellen: op het moment dat jij ongeacht in welke relatievorm je dan ook zit (partner, vriendschappen of werk)herhaaldelijk je grenzen moet stellen of duidelijk maken kan je jezelf afvragen of het voor jou dan wel de juiste relatie/persoon/omgeving is. In mijn beleving, maar dat is hoe ik er tegen aankijk, heb je dan niet de juiste persoon/mensen om je heen.

Stippel een traject met je psych uit waar aan wil gaan werken of wat je nog te verwerken hebt en verwacht ook geen wonderen van jezelf,....het zal altijd een bewegend en lerend proces blijven wat je je hele even doorloopt.

Citaat:

Al mijn smeekbedes en verdriet heeft hij aangehoord, me getroost, mij gekalmeerd zonder mij valse hoop te geven en mij te respecteren.

Nou volgende week of in een later stadium niet boos op jezelf gaan worden dat je dat gedaan hebt. Knipoog

afbeelding van Trueheart

@torn @waterman @mariah @petals @kroegtijger

Lieve allemaal,

Bedankt voor jullie reacties en ik begrijp overigens wel wat iedereen bedoelt denk ik.

Woede ervaren en eerst kwaad worden om te starten zodat je kan "beginnen" met vergeven snap ik wel. Opkroppen van woede en, zoals ik doe, op mezelf richten is inderdaad ook niet de juiste oplossing. Dat blijkt wel. Ik denk wel dat de woede naar mezelf toe ook mijn gedrag bepaalt. In mijn eigen ogen kan ik weinig goed doen of doe ik het niet goed genoeg. Of het is gedrag was ik "gewend" ben uit mijn relatie met gemene ex of het is mezelf straffen. Geen idee welke 2 het is.

Grenzen aangeven ben ik nog aan het leren omdat ik snel mijn grenzen over laat gaan door mensen. Je geeft ze eerst een vinger, dan 2 vingers, dan een hand en dan je hele arm enzovoorts. De juiste mensen weten op een bepaald moment te stoppen. De niet juiste mensen vreten je op. Wil ik dat soort mensen in mijn leven? Qua vriendschappen, nee niet meer. In een relatie? Hell no, na gemene ex zeker niet meer. In werk? Ja sommige collega's zijn zo en daar begon ik het te leren en ik ben daar wel trots op. Ik word er ook wel wat beter in. En op mijn werk gaat alles goed. Dat is mijn basis en daar leer ik elke dag en ontwikkel ik mezelf op veel gebieden. Ik krijg steeds meer taken en er wordt mij veel toevertrouwd (als directie assistent en hrm manager) dat geeft mij ook zelfvertrouwen.

Merk echter wel dat ik heel angstig en huiverig wordt naar hetgene wat nu goed gaat....mn werk. Het gaat daar zo goed dat ik bang ben dat het elk moment over kan zijn (zoals veel bij mij gebeurt elke keer) daar handel ik ook naar. Ga overdreven mijn best doen en erg op mijn tenen lopen. Dat is ook niet goed. Maar goed dat is weer een ander verhaal

afbeelding van waterman

Hoi TrueHeart

Citaat:

Wil ik dat soort mensen in mijn leven? Qua vriendschappen, nee niet meer. In een relatie? Hell no, na gemene ex zeker niet meer.

De kern zit er volgens mij in dat je het hier heeeeeeeeeel erg met jezelf over eens wordt. Dat je weggaat hier uit de passieve rol (hij is het slechtste wat mij is overkomen) en dat omzet in een actievere rol, waarin jij verantwoording neemt voor je volgende stapje.... "Dat soort klootzakken laat IK niet meer in MIJN leven toe. IK neem MIJN eigen beslissingen over MIJN leven." Actief.... jij bent de controlerende persoon: "Ik laat dit soort klootzakken niet meer toe in mijn hoofd. Mijn hoofd is van mij". Niet passief... "ik hoop dat het mij niet nog een keer overkomt.......".

Wie is hier nu eigenlijk de baas? Jij toch zeker? JIJ TOCH ZEKER? JIJ???????? JIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!

JIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

BAAS!!!!!!!!!!!!!!!!!

Over JOUW leven...........

En dat is het waard om voor te vechten, om heel boos om te worden en heel hard voor te gaan vechten. Jouw leven is dat waard.

Juist hierom, he....

Citaat:

De niet juiste mensen vreten je op. Wil ik dat soort mensen in mijn leven? Qua vriendschappen, nee niet meer. In een relatie? Hell no, na gemene ex zeker niet meer.

Praat door, he, met psych, en vriendinnen. Vertel ze waar je kwaadheid zit, waar je verdriet zit, waar je angsten zitten. Pak deze fase aan als mogelijkheid om er nu voorgoed mee te breken. Om als een vernieuwde Trueheart uit de strijd te komen.
Wij steunen je, zo goed en kwaad als dat gaat, dwars door internet heen......
Waterman

afbeelding van torn

#International caps-lock day

waterman schreef:

"Dat soort klootzakken laat IK niet meer in MIJN leven toe. IK neem MIJN eigen beslissingen over MIJN leven." Actief.... jij bent de controlerende persoon: "Ik laat dit soort klootzakken niet meer toe in mijn hoofd. Mijn hoofd is van mij". Niet passief... "ik hoop dat het mij niet nog een keer overkomt.......".

Wie is hier nu eigenlijk de baas? Jij toch zeker? JIJ TOCH ZEKER? JIJ???????? JIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!

JIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

BAAS!!!!!!!!!!!!!!!!!

Over JOUW leven...........
En dat is het waard om voor te vechten, om heel boos om te worden en heel hard voor te gaan vechten. Jouw leven is dat waard.

Dude,......seriously? Verdrietig

Al dat harde geschreeuw en die grote woorden. Schrik je nooit als je dit zelf terugleest?
Laat je wel eens lezen wat je hier schrijft door een objectieve buitenstaander die hier niet actief is. Een reflectie op dat wat hier loopt mede te delen en zenden?

En wat je in al je enthousiasme en het dwangmatig willen overbrengen van wederom jouw eigen boodschap overheen lijkt te lezen, je totaal niet op lijkt te richten of toch even opmerkt is dat trueheart zich ontzettend kwetsbaar hier opstelt, keihard aan het werk is met professionele hulp en heel goed op haar zelf weet te reflecteren. En dat voor iemand die op diverse terreinen met haar zelf aan het werk is.

Ik zou bijna gaan denken dat er soms sprake bij je is van overdracht. .....Als in dat er iets diep verstopt van jezelf in deze reactie zit. Boos en kwaadheid, alsof je aan het vechten bent..... Om gehoord te willen worden. Maar dat is een aanname.

B.t.w, international capslock-day is pas op 22 oktober. En dit jaar het 15 jarige jubileum.
Nog even geduld dus.....

afbeelding van 2BME

waterman

Kerel ….steunen,zeg je….dwars door t internet heen nog wel….je schept n behoorlijk hoge verwachting….kun je die waar maken??....hoe ziet dat eruit dan?...ben je op dit forum als drs waterman on-call 24/7?....24 uur bereikbaar en oproepbaar hier met je zgn deskundige hulp?....zou wel je prominente aanwezigheid verklaren….doe je ook,naast je overmatig pb verkeer, huisbezoeken en telefonisch spreekuur op dit forum??....je hebt t er maar druk mee…
laten we t ff hebben over de steun die jij bied….lees je laatste reactie ff terug….doe je dat wel ns…je eigen stukken teruglezen??....de lading ….gefrustreerd geschreeuw….dwingend herhalen….in hoofletters en uitroeptekens….je eigen misplaatste frustratie en boosheid druipen v je reactie af….mss je zelf ff tijdje op non actief zetten…..ook zonder jou gaat t hier gewoon door nl.....je vind jezelf op dit forum zo belangrijk….met het constante nodig zijn….dat je niet meer in de gaten hebt dat je je eigen boodschap loopt te pushen….steeds terugkomen….en hetzelfde herhalen…dwars door blogs,reakties en uitleg v een blogger heen….je vertoont n patroon….
ik heb op afstandje de reakties hier gevolgt….zou je ook ns moeten doen….afstand nemen zonder meteen je dwingende positie weer in te moeten willen nemen….en dan heb ik t niet over een paar uur offline zijn omdat je geroepen wordt voor t avondeten….maar ns met andere dingen bezig zijn dan de rol die jij op dit forum zo dwangmatig wil blijven vervullen….jezelf serieus en kritisch ns vragen stellen over de dingen die je altijd schrijft….zoals je dat in je begin dagen nog deed….of de vragen die jij v anderen krijgt ns op je in laten werken…..waar je nooit op wil in gaan…..en vooral hoeveel v je eigen opgekropte frustraties en ervaringen je feitelijk steeds loopt te projecteren op de blogs v anderen….je zgn steun is ermee doordrenkt….maar je hebt t niet door zo te zien….mss als je ns een periode afstand zou nemen….zoals hier wel meer gebruikers doen….dan krijg je n ietwat breder perspectief….ipv die tunnelvisie waar je in vastzit….
je blijft maar sturen naar trueheart….terwijl zij de gebeurtenissen toch heel goed lijkt te zien….dingen erkent….inziet….van de exen….van zichzelf….waar ze aan wil werken,wil verwerken.….duidelijk aangeeft dat ze zich niet beter voelt door kwaad of boos te zijn….omdat ze v nature geen boos persoon is….mss staat ze op dat punt wel dichter bij zichzelf dan ze denkt….boosheid verbergt tenslotte verdriet…..zelf aangeeft dat t voor haar gaat om grenzen…..en dat t pad voor haar mss wel gaat over zichzelf vergeven….wat ik zelf n hele mooie vindt….en niet gaat over kunstmatig boos worden omdat dit door jou en n paar anderen hier steeds maar benadrukt moet worden…..hoe t voor haar werkt ook helder weet uit te leggen…..je kan niet meer baas zijn dan op die manier naar de dingen en jezelf te kijken….k zie daar niets passiefs aan...
en dan kom jij weer dwingen en duwen op dat heel hard boos gaan moeten zijn….lees je wel???....want fock,man….wat een eigenaardige boosheid druipt er v jou af….jouw eigen boosheid….v niemand anders ….ipv dat je hier altijd bezig bent met t verhaal v anderen waarop je je eigen ervaringen en frustraties ventileert….mss toch ns je eigen shit gaan verwerken??...daar is dit forum voor tenslotte….vraag je jezelf wel ns af of je mss niet iets over t hoofd ziet???.... ik betwijfel t….dat t nog steeds geen vragen oproept….hoe jij jezelf steeds als de goeie betrouwbare kerel,t wijze vaderfiguur neerzet….en de vrouwtjes op dit forum zal helpen behoeden voor al die zielige kereltjes en psychopaten en narcisten en klootzakken op deze wereld…..
je reactie….een goed bedoelde troost boodschap….maar als jou manier v steunen eruit ziet zoals je dit nu in je reaktie maar weer ns duidelijk word….loop je met je eigen frustraties....en je eigen drang tot boos zijn en anderen aanwijzen als de klootzakken….vooral t proces v iemand anders te verkloten….ken je plaats,gozer…

afbeelding van waterman

2BME, of hoe je ook heten mag,

het is niet heel beleefd andermans blogs te vervuilen. Als je zelf nog wat issues te verwerken hebt, moet je die in je eigen blogs maar kwijt.
Waterman

afbeelding van 2BME

waterman

op en top n waterman reactie…. iedereen,waaronder ook jij verschuilt je hier achter anonimiteit…dus hoe ik ook heten mag is irrelevant....neemt niet weg….jezelf hier zien als de almighty waterman….nooit aanspreekbaar is….ook niet wil zijn op dat wat ie schrijft….met dwingende toon jezelf in blogs blijven herhalen….en dan als boodschapper verschijnen van wat beleefd zou zijn en wat niet…iets met grootheid en waanzin…dans t er uit zou ik zeggen....

afbeelding van torn

#Grenzen bevechten!!!

waterman schreef:

En als je niet boos wordt, dan weten anderen niet dat ze over je grenzen heen zijn..... En dan doen ze het dus nog een keertje..... En nog een keertje...... En nog een keertje..... Net zo lang tot jij wel ontploft.....

Volgens mij sla je hier in al je enthousiasme even wat stappen over. Op het moment dat je in een relatie/omgang zit waarin je eigen grenzen moet gaan bevechten, want zo lijkt het over te komen zoals jij het beschrijft, door middel van boosheid of kwaad te worden kan je stellen dat je in een disfunctionele relatie zit en er iets emotioneel/communicatief goed mis is.

Dat een ander niet instaat is je te zien en horen kan iets zeggen over de persoon zelf. Dat je zelf zover wil gaan om je om je grenzen te willen gaan 'bevechten' zou dan weer meer over jezelf kunnen zeggen. Bijvoorbeeld dat je je eigen grenzen (nog) niet eens helder en duidelijk hebt of dat je die wel weet kenbaar te maken (uit kan spreken) maar ergens om wat voor reden dan ook niet naar weet/durft te handelen........de keuze durft te maken om in te zien dat je in iets zit wat op den duur niet zal gaan werken en vervolgens uit die relatie te stappen. Wat weer leidt tot frustratie en daaropvolgend boosheid/kwaadheid.

afbeelding van kroegtijger

Grenzen horen erbij

Als ik je goed begrijp stel je dus dat zodra je je grenzen kenbaar moet gaan maken, je dus in een relatie zit die op den duur niet zal werken? Of begrijp ik je hier verkeerd?
Als ik je dan dus goed begrijp ben ik het niet met je eens. Immers, een grens leer je over het algemeen pas kennen door deze te overschrijden, tenzij deze impliciet dan wel expliciet duidelijk is. Ik kan genoeg grenzen bedenken die je pas leert kennen nadat je die hebt overschreden, maar dat wil niet zeggen dat je daarom die grens niet kan en wil respecteren. Even een praktijk-voorbeeldje; mijn ex wilde graag met mooi weer naar buiten, terwijl ik liever wielrennen zat te kijken. Als ik daarvan zou hebben geweten dat elk weekend koers kijken voor haar een grens overschrijden was, dan had ik geen enkel probleem ermee om bijvoorbeeld om het weekend een koersje over te slaan en dus 3 van de 4 weekenddagen met haar door te brengen. Daarmee respecteer ik dus haar grens met betrekking tot naar buiten gaan met mooi weer, maar hou ik ook mijn grens aan door wel van tijd tot tijd naar het wielrennen te kunnen kijken. Daar had ik prima mee kunnen leven dan.
Naar mijn mening is dan ook de moeilijkheid die er ligt voor de ene partij het aangeven van een grens zonder meteen heel drastische middelen toe te passen maar wel duidelijk is, en voor de andere partij het “lezen” van de grens die wordt aangegeven. Pas als de grens die gesteld wordt “onleefbaar” is voor iemand, dan ga je een probleem tegemoet. Een relatie is geven en nemen in dat opzicht, en je zal denk ik nooit een 100% aansluiting vinden bij iemand. Dat is een ideaalbeeld dat in de praktijk denk ik niet haalbaar is. Wel streef je ernaar en zoek je iemand waarbij je dicht naar die 100% komt, waar je je fijn bij voelt en jezelf kan zijn.

afbeelding van torn

Jazeker wel

kroegtijger schreef:

Als ik je goed begrijp stel je dus dat zodra je je grenzen kenbaar moet gaan maken, je dus in een relatie zit die op den duur niet zal werken? Of begrijp ik je hier verkeerd?

Ja, het lijkt erop dat jij mij verkeerd begrijpt of wil begrijpen. Wederom iets met ontvangen en een drang tot willen zenden....ja,ja, zo snel beklijft nieuw aangeleerd gedrag niet. Knipoog

Ik beweer nergens in mijn reacties dat wat jij mij nu spreekwoordelijk in de mond probeert te leggen met je vraagstellingen. Waar je het overigens bij had kunnen laten zonder meteen je eigen boodschap uit te willen dragen.

Het ging hier over het herhaaldelijk moeten bevechten of aangeven van je eigen grenzen zover dat het tot boosheid en zelfs kwaadheid leidt.....ongelijkwaardigheid en destructief gedrag.

En dan gaat het volgens mij niet over een dagje koersen kijken, naar buiten willen of regelmatig een bloemetje geven. Dat heeft voor mij meer te maken met je partner voor 'granted' nemen.

kroegtijger schreef:

Als ik je dan dus goed begrijp ben ik het niet met je eens..

Dat mag. Ben je vast niet uniek in hier op het forum. Daar is het ook een forum voor waarin er een diversiteit van visies aanwezig zijn waar over uitgewisseld kan worden.

afbeelding van kroegtijger

If...Then...Else... conditional statements

Citaat:

Ja, het lijkt erop dat jij mij verkeerd begrijpt of wil begrijpen. Wederom iets met ontvangen en een drang tot willen zenden....ja,ja, zo snel beklijft nieuw aangeleerd gedrag niet.

Of een gebrek van de kant van de zender natuurlijk. Kennelijk was je boodschap dan niet duidelijk genoeg. Het heeft niets te maken met de drang tot willen zenden te maken. Ik vraag immers niet voor niets of ik je goed begrijp.

Citaat:

Ik beweer nergens in mijn reacties dat wat jij mij nu spreekwoordelijk in de mond probeert te leggen met je vraagstellingen. Waar je het overigens bij had kunnen laten zonder meteen je eigen boodschap uit te willen dragen.

Ik probeer je ook niets in de mond te leggen, ik vraag immers of ik je goed begrepen heb. Kennelijk is dat niet zo dus. En ja, ik had ook alleen kunnen vragen of ik je goed had begrepen. Dat klopt. Daarom begin ik mijn verhaal ook met “als ik je dan dus goed begrijp…”. Gegeven dat dit niet het geval is, kan je alles wat eronder staat dan ook negeren. Immers, er wordt een heel duidelijk statement gemaakt. Wel eens gehoord van een “If…then…else...”statement? Dat is hier letterlijk van toepassing. Er wordt niet voldaan aan de “If” daarmee is “then” dus niet van toepassing en gegeven dat “else” niet gedefinieerd is, kan je verder gaan met de procedure. Impliciet kan je er wel uit afleiden dat “else” dus zou zijn “kan je je reactie dan verduidelijken”.

afbeelding van 2BME

Kroegtijger

gebruiker torn die jou te kennen geeft….dat je m niet hebt begrepen….en jij die al je interesante wiki en google info en e-cursussen empathie en weet ik veel wat nog meer….hier mooi zou kunnen gaan toepassen in de praktijk….ik dacht hier de vruchten te gaan zien waar je eerder over sprak..….ip daarvan kom je met dat als jij m niet heb begrepen het wel zal liggen dat zijn boodschap kennelijk niet duidelijk genoeg was….gebrek aan de kant vd zender….want als jij t niet hebt begrepen ligt t volgens jou dus automatisch aan de zender ? je zegt open te staan voor feedback en opmerkingen…dus here goes
de reaktie van torn,zoals ik…immers ook maar n lezer net als jij….het lees…. gaat niet over t kenbaar maken van grenzen maar vooral t BEVECHTEN ervan….nav de ‘ deskundige ‘ adviezen dat grenzen kenbaar maken gewoon en normaal gepaard gaan met boos worden…..het niet boos willen of kunnen zijn waar trueheart over schrijft….word door n paar gebruikers hier juist steeds naar de boosheid toe getrokken…..verschijnt natuuuurlijk weer die sirene v een petalvrouw die ook hier weer n kans ziet liggen om de woede over dr ex weer de vrije loop te laten….zucht…en maar blijven zeggen dat ze niet in boosheid blijft hangen terwijl ze dr ex tegelijkertijd nog steeds de pleuris wenst….een plaat die alleen nog maar draait op de krassen die in t vinyl staan…
t bevechten v grenzen roept bij mij iets op van met hand en tand VERDEDIGEN en BESTRIJDEN…..boosheid,woede,kwaadheid…. emotioneel geweld….beschadigde partners die beide vechten om bestaansrecht….zijn veelal geen gezonde mechanismes in n relatie….vaak juist ondermijnend voor de betrokken personen is mijn ervaring….totale bs dat grenzen stellen gepaard zal of moet gaan met boos er over worden…of dat t normaal is dat er boosheid volgt wanneer iemand je grens overschreid….in gezonde relaties gebeurt het kenbaar maken v grenzen en deze respecteren met wederzijds begrip,zonder dat er met woede en boosheid om gestreden moet worden…
het is iets waar ik nu pas achterkom….na heel wat vorige relaties…waarin het er heftig aan toe ging met dat grenzen aangeven en beschermen….elkaar niet begrijpen…verwijten….je eigen grens boven die v die ander stellen…en gaan verdedigen….daardoor over de grens vd ander heen lopen….patronen die ontstaan…….etcetc….alleen ernstig beschadigde of getraumatiseerde personen….zien grenzen kenbaar maken gepaard gaan met boosheid en woede….

afbeelding van kroegtijger

@2BME

Citaat:

gebruiker torn die jou te kennen geeft….dat je m niet hebt begrepen….en jij die al je interesante wiki en google info en e-cursussen empathie en weet ik veel wat nog meer….hier mooi zou kunnen gaan toepassen in de praktijk….ik dacht hier de vruchten te gaan zien waar je eerder over sprak..….ip daarvan kom je met dat als jij m niet heb begrepen het wel zal liggen dat zijn boodschap kennelijk niet duidelijk genoeg was….gebrek aan de kant vd zender….want als jij t niet hebt begrepen ligt t volgens jou dus automatisch aan de zender ? je zegt open te staan voor feedback en opmerkingen…dus here goes

Nee, dat zeg ik niet. Wat ik zeg is dat het aan de zender kan liggen. Daarom vraag ik ook om verduidelijking, omdat ik niet zeker ben of ik de zender goed heb begrepen. Miscommunicatie kan op 3 plekken plaatsvinden. Bij de zender, bij de ontvanger, of tijdens verzending. Het aspect van tijdens verzending kan in dit geval amper een rol spelen. Immers, het is tekst die controleerbaar is. De kans dat letters plots veranderd zijn is dermate minimaal dat ik dat wel durf uit te sluiten. Dan kan het dus bij de ontvanger mis gaan (ik dus) die de boodschap niet goed begrijpt, of bij de verzender mis gaan die de boodschap niet helder genoeg over brengt. Gegeven dat ik geen zekerheid heb dat ik het goed heb begrepen vraag ik dus ook of ik het goed begrepen heb. (De “If” dus in dit verhaal. Daarna vervolg ik het statement (immers, “If==True: Then … Else…”). Ik geef zelfs nog impliciet en daarna nog expliciet aan dat een verduidelijking gewenst is, maar helaas heb ik die voor alsnog niet van Torn mogen ontvangen.

Citaat:

de reaktie van torn,zoals ik…immers ook maar n lezer net als jij….het lees…. gaat niet over t kenbaar maken van grenzen maar vooral t BEVECHTEN ervan….nav de ‘ deskundige ‘ adviezen dat grenzen kenbaar maken gewoon en normaal gepaard gaan met boos worden…..het niet boos willen of kunnen zijn waar trueheart over schrijft….word door n paar gebruikers hier juist steeds naar de boosheid toe getrokken…..verschijnt natuuuurlijk weer die sirene v een petalvrouw die ook hier weer n kans ziet liggen om de woede over dr ex weer de vrije loop te laten….zucht…en maar blijven zeggen dat ze niet in boosheid blijft hangen terwijl ze dr ex tegelijkertijd nog steeds de pleuris wenst….een plaat die alleen nog maar draait op de krassen die in t vinyl staan…
t bevechten v grenzen roept bij mij iets op van met hand en tand VERDEDIGEN en BESTRIJDEN…..boosheid,woede,kwaadheid…. emotioneel geweld….beschadigde partners die beide vechten om bestaansrecht….zijn veelal geen gezonde mechanismes in n relatie….vaak juist ondermijnend voor de betrokken personen is mijn ervaring….totale bs dat grenzen stellen gepaard zal of moet gaan met boos er over worden…of dat t normaal is dat er boosheid volgt wanneer iemand je grens overschreid….in gezonde relaties gebeurt het kenbaar maken v grenzen en deze respecteren met wederzijds begrip,zonder dat er met woede en boosheid om gestreden moet worden…
het is iets waar ik nu pas achterkom….na heel wat vorige relaties…waarin het er heftig aan toe ging met dat grenzen aangeven en beschermen….elkaar niet begrijpen…verwijten….je eigen grens boven die v die ander stellen…en gaan verdedigen….daardoor over de grens vd ander heen lopen….patronen die ontstaan…….etcetc….alleen ernstig beschadigde of getraumatiseerde personen….zien grenzen kenbaar maken gepaard gaan met boosheid en woede….

Ik snap je punt denk ik. Klopt het dat wat jij bedoeld (en correct me if i’m wrong zou ik willen zeggen) is dat je grenzen stelt, en een van de manier van dit te uiten is door boos te worden als je grens wordt overschreden, maar dat dit niet de juiste manier is? En klopt het dat de juiste manier zou zijn door dit met wederzijds begrip te doen?

Als dat inderdaad is wat je bedoelt (en let op, dit is dus weer een if, then, else; het is dus niet gezegd dat ik je goed heb samengevat, en daarmee kan onderstaande dus ook totaal niet meer van toepassing zijn), dan ben ik dat deels met je eens. Het is in een ideale situatie zo dat het op die manier werkt. De praktijk is naar mijn mening echter anders, en gebeurt het nu eenmaal wel eens dat je even boos moet worden om je punt te verduidelijken. Boos worden heeft daarmee naar mijn mening dan ook niet direct als gevolg dat je de ander niet respecteert of dat je de ander niet begrijpt, maar dat je de grens even duidelijk stelt. Tuurlijk ligt de voorkeur bij niet boos worden, maar dat lijkt me ook logisch. Het is denk ik niet zo dat als je eens een keer boos wordt, dat je daarmee dus meteen in een relatie zou zitten die niet levensvatbaar is, of niet zou werken. Het wordt een ander verhaal als je dagelijks met grote ruzies je grenzen moet gaan bewaken uiteraard, maar dat is dan ook weer meteen het andere uiterste.

Samenvattend is mijn mening dus dat af en toe even boos worden en een kleine ruzie om je grenzen aan te geven niets vreemd is, en zelfs gezond is voor een relatie, maar dat je er naar zou moeten streven om dat niet nodig te laten zijn.

afbeelding van torn

@kroegtijger

kroegtijger schreef:

maar helaas heb ik die voor alsnog niet van Torn mogen ontvangen.

Nope dat klopt. Voor mijn gevoel was mijn reactie helder en duidelijk genoeg is. Sorry, maar met alle respect, ligt er dan niet bij mij de drang of uitdaging om het dan meteen op afroep nog eens te gaan uitleggen.

2BEME zet het nog eens uitgebreid voor je uiteen. Ik quote even een essentieel stukje voor je uit die reactie

2BME schreef:

in gezonde relaties gebeurt het kenbaar maken v grenzen en deze respecteren met wederzijds begrip,zonder dat er met woede en boosheid om gestreden moet worden…

Dan stip ik nog even aan dat er volgens mij niet altijd wederzijds begrip voor elkaars grenzen kan en hoeft te zijn, wel dat de verschillen aanvaardbaar en leefbaar voor beiden zijn.

Helaas lijk je zelf die uiteenzetting niet helemaal goed te lezen of te begrijpen:

kroegtijger schreef:

Het is in een ideale situatie zo dat het op die manier werkt. De praktijk is naar mijn mening echter anders, en gebeurt het nu eenmaal wel eens dat je even boos moet worden om je punt te verduidelijken. Boos worden heeft daarmee naar mijn mening dan ook niet direct als gevolg dat je de ander niet respecteert of dat je de ander niet begrijpt, maar dat je de grens even duidelijk stelt. Tuurlijk ligt de voorkeur bij niet boos worden, maar dat lijkt me ook logisch. Het is denk ik niet zo dat als je eens een keer boos wordt, dat je daarmee dus meteen in een relatie zou zitten die niet levensvatbaar is, of niet zou werken. .

*maakt nog net geen *eye-roll*

Het ging over het moeten bevechten van je grenzen in een relatie, keer op keer. Kwaadheid nodig hebben om je grens duidelijk aan te moeten geven en op te moeten staan voor je bestaansrecht in een relatie.
Niet om af en toe keer boos op elkaar zijn of ruzie met elkaar hebben. Komt in de beste huwelijken zelfsvoor.

Je lijkt alles wat je leest letterlijk te interpreteren en toe te willen passen? heb ik dat goed ?