positief, en dan toch weer niet???

afbeelding van heart-broken88

Afgelopen donderdag schreef ik nog dat ik een flinke dip had, dat was vrijdag net zo.
Uit wanhoop hem weer als vriend toegevoegd op facebook en ben gaan slapen.
Tot mijn grote verbazing zag ik toen ik wakker werd dat hij me had geaccepteerd had, het hoefde natuurlijk niets te betekenen maar ik voelde me weer goed.
Ben die avond weggeweest en de olgende dag naar een recreatieplas, ff wat afleiding.
Op de terugweg, in de file, checkte ik mijn facebook, en uiteraard die van hem en dat meisje waar hij een oogje op had.
Hij is hobbyfotograaf en zij had als haar omslagfoto's de foto die hij had gemaakt, maar tot mijn verbazing heeft ze die verwijderd.
Ik kon het niet van me afzetten en bleef maar malen, ik kon niks anders bedenken dat het dan over moest zijn.
Maar o wat was ik nieuwschierig.
Ik ben maar gaan slapen want had een kort nachtje gehad.

Maandag: Zo abrupt uit elkaars leven zag ik toch niet zo zitten en was van gedachte veranderd en wilde hem dat zeggen.
Maar omdat hij me overal (behalve op facebook) geblokkeerd heeft (dacht ik), gaat dat moeilijk, en om dat nou op zijn profiel te zetten, is ook wat he?
Dus ik probeerde het via de sms en via de chat op fb.. geen reactie....
Later die avond kreeg ik een sms, dacht dat het van iemand anders zou zijn maar het was van mn ex.
'Wat ik in gedachte had en op welke manier contact'
heb het beantwoord dat ik graag af en toe contact wilde, het leuk hebben en mocht er meer uitkomen dat dat prima was.
Daar stond hij voor open..
Hij heeft me weer gedeblokkeerd en we hadden een heel leuk gesprek, bij gekletst en t voelde zo goed Grijns
Uiteraard heb ik hem ook gevraagd hoe dat nou zat met dat meisje uit israel, maar daar wilde hij niet echt antwoord op geven, hij vind dat niet een gepast gespreksonderwerp en daarom vraagt hij ook niet of ik een ander heb.
Hij vertelde dat hij afgelopen zaterdag een fout heeft gemaakt, hij was iemand tegengekomen maar hij stapt niet makkelijk op een meisje af, en dat heeft hij dus niet gedaan en daar heeft hij spijt van.
Daaruit maak ik op dat het meisje uit Israel exit is...

Dinsdag: Weer leuk geappt, gezegd dat ik weer wilde afspreken, een soort van daten.dat ik wist dar er op dit moment een relatie gewoon niet haalbaar is maar dat ik toch hoop dat we de weg weer na elkaar zullen vinden.
Bij het woord daten begon die een beetje te flippen, want daten had een bijbedoeling en dat wilde hij niet.
Ik zei: dat ik dat in principe ook wilde, dat een relatie nu niet kan op t moment maar dat ik weer wilde afspreken, het leuk wilde hebben, kijken of er nog iets is tussen ons..
In principe komt het op hetzelfde neer als daten, want bij daten weet je van te voren ook niet of het iets gaat worden.
Hij zei: das waar!
Hij vroeg op een gegeven moment of het goed was of we hier morgen verder over konden praten, want hij moest weg.
Ik antwoorde met: alleen als je goed nieuws hebt, heb ik het geduld om te wachten Tong
Dit klonk weer als mn ex, die het dan toch wel zou proberen, zelf het intiatief nemen om voor ste stellen het gesprek voor te zetten, Dit klonk goed!

Woensdag: Hij nam het intiatief met appen en wilde wel een keer wat leuks gaan doen.
Ik vroeg hem of het duidelijk was dat ik hoopte dat het wel weer goed zou komen?
Ja dat was duidelijk, en daarom kon hij wat afhoudend reageren om mij niet het verkeerde idee te geven.
Dus ik vroeg hem of hij nou ook wilde dat het goedkwam?
Hij zei: we zien wel hoe het loopt ok?, blijf wel open staan voor andere, hij wil me niet teleurstellen als hij iemand anders tegenkomt.
Dat schoot bij mij het verkeerde keelgat, Hoe kan ik hem dan vertrouwen, elke keer als hij dan de hort op is zal ik bang zijn dat hij iets leukers tegenkomt, en ik wil hem weer kunnen vertrouwen.
Volgens hem begreep ik hem verkeerd.
maar zulke gesprekken lopen bij ons altijd verkeerd af, en hebben altijd last van miscommunicatie.
Ik vond dat hij player achtig gedrag vertoonde,
Hij zei: je weet dat ik geen player ben, ken je me toch niet zo goed als dat je dacht.
Ik heb later nog mn excuses aangeboden en gezegd dat ik gister nogal een kort lontje had van het te weinig slaap door de hitte, kreeg terug dat we wel een andere keer verder gingen praten want hij had ook een pesthumeur.
Vroeg of alles ok was tussen ons? en dat was zo
Toch zit het je dan niet lekker he?

Vandaag: Berichtje gestuurd of we konden afspreken, want leek me beter als we dat face 2 face zouden doen bij dit onderwerp, ik wil zien of ik hem nou echt zo verkeerd begrijp..
Kreeg uren later pas terug dat hij geen zin had vandaag en dat af en toe contact niet elke dag betekende.

Ik zei dat het toch belangrijk is dat we op 1 lijn komen te zitten en dat we daar niet te lang mee moesten wachten.
kreeg geen reactie, gevraagd of ik iets had gedaan?
uur later (terwijl die wel paar x online is geweest) dat hij snel opgefokt raakt door me, en dat t altijd over hetzelfde ging en hij werd daar zo moe van..
heb hem gestuurd dat ik hier ontzettend van baal, eindelijk weer leuk contact en dat ik het niet terecht vind wat hij nou zegt, ik wilde ook helemaal niet vandaag een afspreken, wilde alleen vragen of we konden afspreken omdat ik dit soort gesprekken niet meer over de app wil voeren.
dat hij me nu een ontzettend kutgevoel gaf doordat ik het gevoel krijg dat het weer aan mij ligt terwijl ik het gewoon weer leuk wil hebben.
Baal hier ontzettend van!!!

Ligt het nou echt aan mij??

afbeelding van torn

Miscommunicatie

heart-broken88 schreef:

en hebben altijd last van miscommunicatie.

Dat klopt,je ex komt vrij duidelijk over in zijn boodschap/verwachting,....leuk hebben zonder gedoe en verplichtingen.

Jij zegt Maandag het zelfde te willen, om hem vervolgens woensdag aan de ketting te willen leggen.

Even kort door de bocht als ik het zo lees. Hij is duidelijk, jij niet.

afbeelding van heart-broken88

@Torn

Bedankt voor je reactie..

Toch even fijn die feedback, het klopt ook idd ergens wel wat je zegt.
Ik wil hem in principe gewoon terug, alleen weet ik dat een relatie nu niet haalbaar is, dat het op dit moment niet gaat werken. en ik wil het idd gewoon leuk hebben alleen zonder het open staan voor anderen.
het is ook totaal geen player type, het is een goeduitziende jongen, alleen erg onzeker over zichzelf maar ik weet dat hij heel wat kan krijgen, als hij daar open voor gaat staat ben ik bang dat hij zo een ander heeft, en dat zit me dwars.
Ik wil juist weer kunnen werken aan mijn issues, het leuk hebben en dat die vonk weer overslaat.
maar dat zal niet gaan als ik constant bang ben dat hij een leuker iemand tegen gaat komen. en tuurlijk dat kan altijd gebeuren maar als hij daar open voor gaat staan.. het zit me gewoon niet lekker en ben dan bang dat ik hem alsnog kwijt raak nu het weer een beetje de goede kant opgaat.

afbeelding van torn

Hoop

Juist door in je angst te gaan zitten, ga je nog harder aan hem lopen trekken. Je wil zekerheid, daar is niet vreemds aan. Alleen verval je dan in, zeg maar, wurgslang gedrag, waardoor hij weer terugdeinst en je wegduwt.
Voor beide partijen om gek van te worden, aantrekken-afstoten.

Het beste is om eerlijk te zijn naar jezelf te zijn of je dit wel kan en wel op deze manier wil, nog met elkaar omgaan.
En dat is moeilijk want je houdt je nu nog vast aan hoop.

afbeelding van petals

wat herkenbaar. Ik sluit me

wat herkenbaar.
Ik sluit me helemaal aan bij torn. Wat jij doet is met hem meegaan om hem tevreden te stellen, want je voelt wel aan dat je niet te veel kunt eisen nu. Want dan gaat hij er vandoor. Dus je gaat akkoord met iets waar je helemaal niet akkoord mee bent in je hart. Dan speelt die angst op, en je denkt: oh shit, als ik hem nu alleen laat, wat dan... dan komt hij misschien iemand anders tegen. En dan begint het pushen. Precies hetzelfde patroon zat ik twee weken geleden in. Hij gaf aan: als er al een kans is om bij elkaar te komen, dan nu even rust. Eigenlijk was hij daarin de verstandigste. Maar ik begon te pushen. Te vragen. Te dreinen (ja echt, mooi woord). Voor hem te willen zorgen. Maar hij WILDE dat niet, hij communiceerde heel duidelijk. Maar ik kon dat niet geloven, en dacht als ik nu afstand neem, dan ben ik hem kwijt.

Jij moet nu loslaten. Je moet stoppen met voortdurend contact willen, voortdurend trekken. Kijk: als het uitgaat, dan sta je er ook alleen voor. Je moet nu eigenlijk net doen of het al uit is. Je moet door dat verdriet heen jezelf weer gaan zien. Verder met je eigen leven. Niet gaan hangen, gaan smeken, want dan word je sowieso een soort blok aan zijn been en rent hij alleen maar harder weg. Hij wil het niet benoemen als relatie nu, misschien krijgt hij er gewoon even paniek door, benauwt het hem. Je moet kunnen accepteren dat hij even wil bepalen nu hoe veel en hoe vaak, niet steeds pushen. En dan zelf dus verder gaan. Dan sta jij ook sterker en kun je hem sterker tegemoet treden, veel beter dan steeds de overduidelijk afhankelijke persoon die je nu bent.

Stop met overcommuniceren, praten, verduidelijking vragen. Laat alles gewoon even zoals het is en ga aan jezelf werken. Als hij terugkomt, komt hij wel terug. Zo niet, dan niet. Zo hard is het even. Als het niet van hem komt nu, dan komt het sowieso niet meer.

afbeelding van heart-broken88

@Torn & Petals

@ Torn
Wow je reactie die doet het hem, ik kom weer ff met beide beentjes terug op aarde..
een wurgslang.. een mooie omschrijving wat ik nu eigenlijk aan het doen ben, bah heb een hekel aan die beesten;-)
En verdorie, ik vertoon weer het gedrag waardoor die het toen destijds uitmaakte, na maanden lang aan zijn kop gezeurd te hebben, moet ik nu juist blij zijn dat hij er weer voor open staat, contact te hebben.
Thanxx

@Petals
Ook in jou reactie kan ik me helemaal vinden, Op het feit na dat je zegt "als het uitgaat, sta je er ook alleen voor"
het is namelijk al paar maanden uit..
het is idd uitgegaan doordat ik bleef pushen en hij helemaal gek van me werd, en ik van hem omdat hij mij niet de duidelijkheid wilde geven.
Ik moet idd een beetje afwachtend reageren, ik wil wel inderdaad een persoonlijk gesprek hierover, om te kijken wat hij nou precies bedoeld, en eventueel op een lijn komen te zitten..en dan kan ik inderdaad beslissen of ik daarin meega.
Ik wil even duidelijk hebben wat hij nou precies bedoelt met open staan voor andere, dat hij echt op zoek gaat of mocht het hem overkomen, daar zit namelijk ook al verschil in..
Thannxxx (sterkte)

afbeelding van petals

ik zou echt niet om een

ik zou echt niet om een persoonlijk gesprek gaan vragen nu. Laat het even. Laat het gaan. Hij komt echt vanzelf weer. Want je gaat niet op 1 lijn komen te zitten. Het is uit. Dus ja als hij echt niet wilt, laat hem dan op zoek gaan naar anderen. Hij is daar vrij in. Daar moet jij geen controle over willen hebben. Hij moet 100% uit vrijheid naar jou terug komen. Jij probeert nog steeds ergens hem in te dwingen een uitspraak te doen. Je moet jezelf denk ik echt even helemaal los van hem gaan zien, en hem van jou. Het hele proces door, alle stappen, hem helemaal los laten. Pas dan kun je zien of jullie echt weer bij elkaar gaan komen.

afbeelding van heart-broken88

@ Petals

Citaat:

Hij komt echt vanzelf weer.

Is dat zo? Dat weet ik dus zo net nog niet, Er is natuurlijk al een hele geschiedenis aan vooraf gegaan.
Het ging uit, ik bleef aan hem trekken, waardoor ik hem heb weggedreven, Hij gaf aan niet meer van me te houden of geven.
Ik bleef hem maar vertellen waarom we weer bij elkaar moesten komen, dat ik hem miste etc..
Nu ineens staat hij toch open, iig voor vriendschap en of het meer wordt, Tja dat zien we wel.. (dat zegt hij)

Dus ik moet niks doen en al het contact vanuit hem laten komen?

afbeelding van petals

ik bedoel: als hij echt wil,

ik bedoel: als hij echt wil, dan komt hij echt vanzelf weer.
Als hij niet wilt, wat heb je er dan aan? Of wou jij in je eentje een relatie opbouwen met iemand die dat niet wil.
Ik zou inderdaad gewoon helemaal niks doen. Misschien heeeeeeel af en toe gewoon een kusje sturen of zo. Om hem te laten zien dat jij aan hem denkt. Maar niet meer communiceren, hoe raar dat ook klinkt. Niet meer met al die woorden. Laat het allemaal maar komen vanuit hem.

afbeelding van torn

In cirkeltjes blijven draaien.

heart-broken88 schreef:

Het ging uit, ik bleef aan hem trekken

*even in scan-modus.*

Je eerste blog gelezen te hebben snap kan ik mij daar ergens wel iets bij voorstellen waar dat wurgslang gedrag bij je vandaan komt. Een relatie met iemand hebben, en dan nog zo met een ex op een actieve manier in zijn/haar leven geconfronteerd worden zonder dat daar echt en duidelijke reden voor is. Ik lees nergens getrouwd, kindjes in het spel of financiële verplichtingen naar elkaar. Alleen een relatie/band die al 9 jaar bestaat, een soort van emotionele binding die hij niet kon/leek los te laten voor jou.

Wat bij jou continue je onzekerheid aan het voeden was, waardoor je nog meer bent gaan lopen trekken om de zekerheid te krijgen die jij nodig had. Waar hij weer doodziek van werd, enzo,enzo,... Beetje vicieuze cirkel. Waarop hij er vervolgens mee stop,..wat bij jou weer nog meer,....jij het zo graag terug wil,.....hij achter over leunt en jij aan het werken bent,....hij jouw verteld dat hij iemand anders heeft ontmoet,...waardoor jij nog meer...... Tsjoep, van de ene vicieuze cirkel in de andere.

heart-broken88 schreef:

Dus ik moet niks doen en al het contact vanuit hem laten komen?

Ik zou je aanraden je eerste blog nog eens goed door te lezen. En i.p.v. vast te houden en je focus te richten op "ik ben bang dat ik hem kwijt raak, ik wel hem zo graag terug", je gevoel naar jezelf te richten en te voelen hoe dat allemaal echt voor je was. En je zelf vervolgens de vraag stellen; wat is het in mijzelf dat ik hier voor gekozen had en dat accepteerd ? En wat is nou echt de reden dat ik mijzelf laat denken dat ik het nog zo graag terug wil.

afbeelding van heart-broken88

@Torn

Je slaat weer de spijker op zn kop..

Toen het uit was heb ik mezelf heel vaak de vraag gesteld, Stel we komen weer bij elkaar, kan ik het dan accepteren?
Ik denk het wel.
Toen ik deze site had ontdenkt, weer Hortsensia mij op haar blogs, miss dat ik er iets aan had, en dat had ik.
Ik weet dat wat hij deed niet juist was, maar ik heb wel geleerd dat ik hem nooit voor de keuze had moeten stellen, ik of zij (relatie of vriendschap).
Hij kwam ook regelmatig met het verweer, als ik jou zou vragen om je vriendschap met je beste vriendin opzij te zetten, zou je dat toch ook niet doen, waarop ik dan zei: ik heb toch geen sexuele relatie gehad met haar!
Maar hij ziet zijn ex puur vriendschappelijk en ik zie haar haar als zijn ex.. en hij word gesteund door zijn familie, want die kunnen het alleen uit zijn oogpunt bekijken en zich totaal niet verplaatsen in mij.
Met als gevolg dat ik uitgekotst werd door zijn fam omdat ik besloten had niet meer naar verjaardagen mee te willen als zij daar ook was.
Ik kreeg gewoon het gevoel dat hij mijn gevoel niet respecteerde, en het had geen probleem hoeven zijn, als hij bv bij haar op visite ging, vrat ik me op terwijl als hij gewoon een berichtje had gestuurd "ik denk aan je en vanavond lig ik weer naast mijn meisje' dan was het gevoel al heel anders geweest, dan had ik gezien dat hij wel aan me denkt en graag bij me is..
Nu liet hij rustig de hele aaf niks van zich horen, ik uit frustratie maar na bed en als ik dan vroeg of het gezellig was en je krijgt '' jaa het was heeel gezellig' dan blijft dat aan mij knagen.

Maar op je vraag te komen waarom ik hem zo graag terug wil.
Dat is omdat het voor de rest super was, ik wil met hem oud worden, het punt is alleen dat zijn ex tussen ons in bleef staan en dat daardoor er andere irritatie's zijn ontstaan (vooral vanuit zijn kant) terwijl dat makkelijk op te lossen viel.. maar we maakten elkaar gelukkig, hij is voor mij nog steeds het beste wat me ooit is overkomen, ik ben stapelgek op hem. en wat we hadden was mooi, puur en echt..

Hij is nu na een festival en ben nu ontzettend bang dat hij iemand anders gaat tegenkomen.
Wil iets van me laten horen, dat ik er ook nog ben maar ik weet inmiddels dat dat averechts zal zijn.
is er dan verdorie echt niks wat ik kan doen???

afbeelding van Just a guy

Hoi Heart-Broken

Ik herken hier en daar wel wat in deze blog, het gedrag dat jij hebt, heb ik ook en in onze beider situaties heeft dat, iig voor een aanzienlijk deel, bijgedragen in het stuklopen van onze relatie.

Mijn ex heeft meteen toen we een punt achter de relatie hebben gezet al aangegeven wel heel erg graag contact te blijven houden, gewoon als vrienden, maar is ook direct heel duidelijk geweest dat ze nooit meer een relatie met me wil... en hoe duidelijk dat ook is... ik blijf hopen op meer en ik herken je angsten... ik blijf mezelf ook vertellen dat ik het los moet laten, moet accepteren dat ze doorgaat met haar leven en dat ik dat ook moet doen, dat ze op den duur een nieuwe relatie zal krijgen en dat ik daar dan tzt mee om zal moeten leren te gaan... dat ik ontzettend blij moet zijn dat ze vrienden wil blijven, dat ze deel wil blijven uitmaken van mijn leven en dat ze heel veel om me geeft... maja dat is mn rationele ik aan het woord he....
Mn emotionele ik schreeuwt daar keihard dwars doorheen NEEEEEEEEEEE!!!!!! IK KAN DIT NIET, IK WIL JE NIET KWIJT (lekker realistisch ook die emotionele ik.... ik ben dr al lang kwijt en hoe meer ik mn emotionele ik de vrije hand geef.... hoe meer ik dr kwijt zal raken) WE HOREN BIJ ELKAAR!!!... WE ZIJN NEGEN JAAR SAMEN GEWEEST!!!.... IK HOU ZO ENORM VEEL VAN JOU!!!! NEEEEE GEEN NIEUWE VRIEND!!!! WAT HEEFT EEN ANDER DAT IK NIET HEB!!!!! JE HEBT TOCH ALTIJD VAN ME GEHOUDEN!!!! JE HOUDT NOG STEEDS VAN ME!!!! WAAROM KUNNEN WE DAN NIET MEER SAMEN VERDER!!!! gelukkig schreeeuwt mn emotionele ik in stilte, diep van binnen, want dat soort dingen daadwerkelijk tegen je ex uitspreken heeft ook totaal geen zin, duwt je ex alleen maar verder van je weg en dat is nou net het probleem.... je emoties vertellen je dat je dat soort dingen wel moet vertellen, dat je moet laten merken hoe erg je je ex mist, hoeveel je van je ex houdt... terwijl je ex dat al lang weet en helemaal niet (meer) zit te wachten op dergelijke informatie.
En zelfs hier houden we onszelf mee voor de gek.... want vervolgens gaan we ons best doen om "afstand te houden" en "elkaar de ruimte te geven".... alleen doen we dat met in ons achterhoofd toch stiekum weer de hoop dat het dan misschien alsnog goed komt.... een valkuil in een valkuil in een valkuil... rationeel weet ik dat ik geen afstand moet nemen met de hoop op meer... maar dat stukje heb ik nou net geen grip op.

Misschien vul ik nu allerlei dingen in die voor mij van toepassing zijn en waar jij je helemaal niet in herkend heart-broken, in dat geval... sorry voor mijn waarige onzin verhaal Knipoog

Sterkte

afbeelding van petals

je omschrijft het echt

je omschrijft het echt precies!

afbeelding van Just a guy

Hoi Petals

Tja... ervarings deskundige zullen we maar zeggen...
Vervelende is dat er zo'n enorm gat zit tussen WETEN en VOELEN/HANDELEN

afbeelding van heart-broken88

@justaguy

Just a guy schreef:

Mn emotionele ik schreeuwt daar keihard dwars doorheen NEEEEEEEEEEE!!!!!! IK KAN DIT NIET, IK WIL JE NIET KWIJT (lekker realistisch ook die emotionele ik.... ik ben dr al lang kwijt en hoe meer ik mn emotionele ik de vrije hand geef.... hoe meer ik dr kwijt zal raken) WE HOREN BIJ ELKAAR!!!... WE ZIJN NEGEN JAAR SAMEN GEWEEST!!!.... IK HOU ZO ENORM VEEL VAN JOU!!!! NEEEEE GEEN NIEUWE VRIEND!!!! WAT HEEFT EEN ANDER DAT IK NIET HEB!!!!! JE HEBT TOCH ALTIJD VAN ME GEHOUDEN!!!! JE HOUDT NOG STEEDS VAN ME!!!! WAAROM KUNNEN WE DAN NIET MEER SAMEN VERDER!!!!

Dit herken ik zeker! het is absoluut geen onzin verhaal Grijns
Toen het uit was gegaan, heb ik zulke teksten ook regelmatig gestuurd waardoor ik hem echt heb weggedreven.
Ook gezegd dat ik geen vrienden kan zijn want ik kan het niet aanzien dat hij gelukkig zal worden met een ander terwijl ik dat nog steeds wil.
Ik wil(de) een relatie of niks, daarom heeft hij ook al het contact verbrokenm gaf aan niks meer voor me te voelen en geven.

Maar toch zo abrupt uit elkaars leven vind ik niks..
En nu staat hij ineens toch open, (voor vriendschap sowieso) maar ook of het eventueel weer meer kan worden.
Dat is al zo anders, vergeleken hoe hij eerst dacht..

maar nu weer ik dus niet meer wat te doen.. Verward
Moet ik dan echt het contact van hem laten afhangen???

afbeelding van Just a guy

Hoi Heart-Broken

Ik heb dergelijke uitspraken gedeeltelijk ook gedaan, maar wel uitsluitend op de avond dat we uit elkaar gingen, daarna heb ik me kunnen inhouden (met uitzondering van zo nu en dan zeggen/schrijven dat ik nog steeds heel erg veel van haar hou)

Ik herken het exact heart-broken, ook ik denk niet dat ik het aankan als ze met een ander zou zijn... maar ik heb er toch voor gekozen om (vriendschappelijk) contact te houden voor zolang als ik dat trek... en dat gaat met ups en downs (sommige hele diepe downs) juist omdat ik idd ook niet zomaar abrupt kan doen of ze nooit bestaan heeft en juist ook omdat ze zelf ook aangaf nog steeds veel om me te geven en contact te blijven houden.

Ik kan je moeilijk adviseren wat het beste is en wat je "moet doen" dat kan ook niemand denk ik, er is geen "relaties voor dummies" (misschien ook wel, maar geen enkel emns is hetzelfde en dus is geen enkele relatie hetzelfde, dus zo'n boek is weinig zinvol)

Ik kan je alleen vertellen hoe ik het zelf aanpak...
We smsen en mailen zo af en toe, maar probeer dat ook wel tot een minimum te beperken, soms een paar per dag, maar altijd omstebeurt, niet 5 van mijn kant zonder dat ze reageert, soms een paar dagen helemaal niet.
We zien elkaar 1 a 2 keer per week, soms gaan we ergens wat eten, soms ff een wandeling maken, maar ik laat dat initiatief vooral aan haar, niet omdat ik dat initiatief niet zelf wil nemen, maar omdat zij zal moeten aangeven hoeveel, hoe vaak en in welke mate ze contact wil.... wat ik wil is duidelijk, maar wat ik wil is niet relevant.
Hoe moeilijk ook... ik probeer (en dat gaat redelijk) zo min mogelijk te vragen naar wie ze buiten mij ziet, hoe vaak ze wat met wie doet.... niet dat het me niet interesseert, maar ik heb feitelijk niets aan die informatie, ik kan er niets mee, ik heb er geen invloed op.
Of dit een goede aanpak is... ik heb geen flauw idee... ik pruts ook maar wat... het is soms moeilijk (tot depressiviteit toe moeilijk) en soms lijkt het redelijk te gaan, maar ik realiseer me dat het ook heel erg snel heel erg veel slechter met me kan gaan op het moment dat ze over een tijd een nieuwe relatie zou krijgen...
Voorlopig leef ik van dag tot dag en kijk ik wel hoe het loopt.

Ik hoop dat je (of eender wie dit leest) hier iets aan hebt...
Sterkte