Praten, praten, praten en hopen

afbeelding van Suria

Gisteren werd ik er toch weer helemaal gek van. Ik doe zo mijn best het goed te doen en dan gaat het toch weer mis. Ik gluurde weer op die site, weer datzelfde berichtje en ik kwam weer tot de conclusie: hij was wél bij haar.
Huilen.
Hij vroeg wat er was. Ik 'niks'.
Wat heb ik dan nu weer fout gedaan? 'Niks'.
Wat dan?
Praten. Dat ik het moeilijk vond hem te geloven, maar dat het daar uiteindelijk niet om ging. Hoe jammer ik het vond dat het allemaal zo mis was gelopen. Dat het moest veranderen, dat ik het ook niet meer zo wilde. Dat ik ook had gedacht: als dit het is, wil ik niet meer.
Het was een goed gesprek. Niet boos meer. We hebben allebei pijn, dat is duidelijk. Maar het is zo moelijk dat hij niet meer gelooft, niet meer wil. Ik zei dat ik het gevoel had dat hij zat te wachten tot ok de stekker eruit trok. Hij ontkende, maar zei dat hij heel weinig heil meer zag. Dat we al zo lang hadden geprobeerd... Hij heeft gelijk. En toch: toch heb ik nog niet het gevoel dat ik alles heb gegeven. En ik zei dat ik zou volhouden, daarom. Maar dat ik het niet alleen kon...
Daar komt het steeds weer op neer. Als we samen... Maar alleen wil niet.
Ach, het gesprek was goed. Eerlijk. Verdrietig. Er was zelfs een moment dat hij zei: 'maar er moet dan héél veel anders'.
Jammer genoeg kwamen toen de kinderen. We moesten naar een feestje, zodat ik dat glimpje niet kon uitbouwen. Misschien moet dat ook niet. Te hard blazen en het vonkje gaat uit? Misschien was het ook geen vonkje, alleen maar wishful thinking...

Wakker gelegen vannacht. Het kan niet. Ik wol niet...
Nieuwe dag.

afbeelding van odie

suria

Hang je niet te vast aan die hoop. Je moet vooruit en als je op hem blijft wachten, blijf je stil staan. Ik heb het ook gedaan, wachten totdat het zwaard viel, en toen was het nog veel erger. Pas later besefte ik dat ik beter, zoals ik de eerste keer had gedaan, mijn eigen koers kon gaan volgen.

Ik herken zijn uitspraak: 'maar er moet dan h?ɬ©?ɬ©l veel anders'. Zo werd het ook bij ons gezegd, en ondertussen had hij al lang een besluit genomen.

Lieve Suria, ik heb ook niet de wijsheid in pacht, wil je enkel graag behoeden voor de fouten die ik ook maakte. Door te wachten en te hopen kwam ik niet vooruit (dat was bij de 2e keer). Toen ik bij alle verdriet ook heel veel boosheid voelde (en dat had ik w?ɬ®l bij de 1e keer) pas toen kon ik weer hetzelfde gevoel oppakken. En kon ik met me zelf verder. Ik hoop dat je me een beetje begrijpt, staat hier geloof ik wat warrig. En je mag altijd een mailtje sturen. Liefs Odie

afbeelding van Suria

Oei, Odie Ik lees jouw

Oei, Odie
Ik lees jouw weblog nu en 'au!'. Het is alsof ik mezelf voor. De hunkering, het verlangen dat hij gewoon eens lief doet. Maar hij doet het niet. Het verlangen naar liefde, maar ik krijg het niet. De wetenschap dat iedereen anders het wel kan krijgen, maar ik niet. Een toekomst aan flarden, een half leven achter je dat niets meer waard is. Weten dat ik geen liefdeloos leven wil, niet dit. De rust als je even alleen bent, even weg van hem. Jezelf sterk voelen worden: ik laat me hier n?ɬ?et door omlaag halen, ik knok door. En jezelf dan toch weer jankend in een hoekje terugvinden. Weten dat je niet genoeg meer bent en dat het waarschijnlijk niet te redden is. Koppig volhouden, hopen...
Hoe groot zijn jouw kinderen. Dat maakt me ook zo wanhopig, de gedachte dat hij zijn kinderen hun gezinsleven ontneemt. En tegelijk: dat heeft hij al gedaan en inderdaad, in de vakantie, toen ik alleen was met de meiden ging alles super. Je komt terug en de stront dendert weer over je heen...
Maar hoe kan iemand na zo veel tijd je zo behandelen? Zo liefdeloos. Die 19 jaar moeten toch iets geweest zijn?
Ik heb altijd van hem gehouden, ondanks alles. Ik hou nog steeds van hem. M?ɬ?jn man. Waarom kan hij het niet nog een keer proberen? Waarom doet hij net alsof er niets meer is, terwijl dat er w?ɬ©l is... Als hij maar wil?

afbeelding van Me1985

Ik herken je verhaal heel

Ik herken je verhaal heel goed. Ok?ɬ© ik ben vast een stuk jonger dan jij, was niet getrouwd en onze relatie duurde maar 5 jaar geen 19 jaar. Maar met mijn 22 jaar was dat toch ook bijna een kwart van mijn leven.

Mijn ex had eigenlijk ook al lang een besluit genomen. Hij is toen nog wel een tijdje bij me gebleven en gaf toen ook aan dat er een hoop aan mij moest veranderen. Ik deed heel erg mijn best, maar op de 1 of andere manier heeft mij nooit echt meer de kans gegeven te laten zien dat ik echt voor hem wilde veranderen etc. Kort daarna trok hij alsnog de stekker eruit...er was niet eens een ruzie of noemenswaardig voorval aan vooraf gegaan. Nu zie ik dat hij al lang daarvoor zijn besluit had genomen. Ik kon op mijn kop gaan staan dan nog was hij bij me weg gegaan.

En ik weet hoe pijnlijk dat is. Het betekend dat je moet accepteren dat jij het niet meer in de hand hebt, de zaak naar je hand kan zetten. Tot een maand na onze breuk heb ik dit ook nog op allerlei manieren geprobeert. Maar elke keer kwam ik er gekwetst van terug. Want hij wilde echt niet meer. Zelf vind ik het ook nog onbegrijpelijk dat iemand niet meer voor een relatie wil vechten en zich zo makkelijk overgeeft. Daar ben ik zelf ook wel heel erg in teleurgesteld. Mijn ervaring is dat ze de tijd met jou zsm achter zich willen laten nadat de kogel eenmaal door de kerk is. Mijn ex toont geen enkele compassie, ik krijg nog steeds de schuld van onze breuk. Ik vind dat niet eerlijk. Waar 2 kijven hebben er ook 2 schuld. En verder zoekt hij ook geen contact meer met me. Hij is gewoon bezig het keihard te 'deleten'. heel hard. Jullie hebben kinderen, dus dit zal voor hem niet gaan.

Hoop dat je een beetje tot jezelf kan komen. Ik weet hoe moeilijk het is, maar probeer hem een tijdje los te laten. Laat hem maar uitzoeken wat hij nu ?ɬ©cht wil, zonder dat jij daar steeds met hem over in gesprek bent.
Sterkte

afbeelding van Freespirit

Ik ben slechts jou in een

Beste Suria,

Het klinkt misschien keihard..maar als je man d?ɬ©ze pruik op zijn kop heeft is het zinloos om te vechten...
Als hij namelijk na alles wat jullie hebben moeten doorstaan deze weg bewandeld en zich overal van afschermd, zegt dat in mijn ogen genoeg.
Met wat jullie hebben meegemaakt met jouw ziekte kan een relatie twee kanten opgaan...namelijk de band kan zich verstrengelen en zeer hechter worden
of hij kan zware emotionele putten slaan. In mijn ogen is dit bij jullie gebeurt.
Alleen al de 'onwil' van jouw man zijn kant om in zijn geheel de communicatie-kraan dicht te draaien..zegt eigenlijk alles al.
Hij schuift de schoen aan jouw voet...wat ik overigens wel erg grof vind hoor...Hij was het tenslotte niet die te horen kreeg dat hij kanker had..
en hij was tenslotte niet diegene die misschien afscheid van het leven moest nemen en met alles erin of erom..
Hij was de schipper aan de wal...en nu alles in rustiger vaarwater is gekomen heeft hij de mogelijkheid om keuzes te maken.
Keuzes die hij eerst niet kon maken toen jij out of the blue kanker kreeg...toen moest hij wel 'meegaan' in alles
omdat het niet meer dan zijn plicht als jouw man en als vader was. Maar nu ligt het anders...
Hij heeft intussen zijn heil gezocht op internet en hij heeft beet. Mag hij jou op de mouw spelden wat hij wil..in mijn ogen is hij niet zuiver op de graat.
En begrijp me niet verkeerd lieve Suria....maar je hebt alle andwoorden al gehad denk ik of hij 'jullie' waard vind om voor te vechten...
En het andwoord is nee...helaas...Zijn liefde voor jou is niet groot genoeg om de putten die geslagen zijn te overbruggen...Hij is aan het 'thrillseaken' ergens anders..
Hij heeft een 'schouder' gevonden om tegenaan te janken..genoeg om jou leugens te vertellen. Je gevoel belazerd je niet hoor, neem dat maar van mij aan!
Zijn angst voor wat er komen ging voor h?ɬ©m..was groter dan de angst om jou te verliezen..zijn geliefde...de moeder van zijn kinderen...
Jouw ziekte heeft dingen van hem geeist die eigenlijk nog niet tot ontwikkeling waren gekomen bij hem...het besef dat jullie niet elkaars ware zijn..
De kar die hij heeft moeten trekken deed hij uit plichtsbesef...niet uit ware liefde...
Als dat wel het geval had geweest dan had er nu geen vuiltje de lucht geweest..dan had hij de problematiek die er nu heerst begrepen en zijn volle inzet gegeven om het recht te trekken
en hadden jullie van elke minuut samen genoten en beseft dat jullie door het oog van de naald waren gekropen...elkaar geen verwijten gemaakt over jullie moeilijkste uren in zwakheid..
Dan hadden jullie geleerd dat liefde vele kanten van het leven beslaat en dat als het er op aan komt liefde alles is wat er is wat je staande houdt...en dat zou het nu ook moeten doen...
Het heeft niets te maken met falen van jouw kant of dat je 'slecht' bent..helegaar niet..of dat je tekort bent geschoten of dat je eisen hebt gesteld die niet haalbaar waren...
Het heeft niets te maken dat jij misschien meer dan eens gevloekt hebt of onredelijk bent geweest...je had daar tenslotte alle reden toe als je dat toen deed meis..
je vocht tegen kanker..dus wat wordt er nu verlangd van jou? Wat valt jou kwalijk te nemen? En ik geef je echt geen vrijbrief vanwege je ziekte hoor...maar laten wel wel alles in het midden houden.
Nu ..na alles zou hij feitelijk de koning te rijk moeten zijn dat hij heeft behouden wat hem zo lief was/is..Maar blijkbaar is hij zichzelf tegen gekomen en is zijn houden-van niet wat het feitelijk wezen moet.
De makkelijkste manier is dan inderdaad die communicatie-kraan dichtdraaien en op ijzere-heinige manier stug volhouden zoals hij nu doet...praten zou t?ɬ© pijnlijk zijn..want praten is toegeven..analyseren, incasseren..
Moeten aanhoren waar het ook aan scheelt bij hem...en dat terwijl hij juist alle redenen tot vertrek bij jou neerlegt...jij bent diegene waarmee niet meer mee te leven valt..toch?
Jij bent toch de 'aanstichter tot alle kwaad'? Jij bent toch diegene waar geen land mee te bezeilen is? Waar niet meer mee te leven valt? Nou grote bullshit hoor Suria...
Als iemand toch werkelijk van je houd dan wil je die toch niet kwijt? of ben ik nou achterlijk geworden? Laat je niks op je mouw spelden..luister naar je gevoel.
Controleer hem maar als je daar de behoefte aan hebt...hij geeft je genoeg redenen hoor. Vergeet niet dat hij ?ɬ°lle reden heeft om te liegen! De waarheid vertellen is kleur bekennen!
Hij wacht simpelweg tot de bom barst..dat je er wel achter komt...Of hij vertrekt met de mededeling dat het nooit meer goed zal komen, w?ɬ°t je er ook aan zal doen.
Trouwens...waar haalt hij het ( lef,moed,idee) vandaan om jou te zeggen dat er wel h?ɬ©?ɬ©l v?ɬ©?ɬ©l moet veranderen wil hij nog wel een poging wagen met je? Wie is hij dan?
Scheelt er niks aan Mister Perfect dan? Is het niet zo dat ?ɬ??ɬ?k h?ɬ?j zijn steentje zal moeten bijdragen? Of ben jij het alleen? Ik bedoel maar Suria...
Alsof dat als jij ineens vleugels zou laten groeien dat alles dan ok?ɬ© is....stuf dat z?ɬ?jn gedrag van de afgelopen tijd uit? Is hij de afgelopen jaren zo`n GoldenBoy geweest dan?
Precies...denk het ook niet..Dus alles maar even jouw hoek intrappen kan gewoon niet. HIJ is tenslotte nu ook degene die lekker zit te flirten op internet! Hij vindt dat geoorloofd?
Nou als hij die mening toebedeeld is zou ik als ik jou was snel van het zinkende schip afstappen, want w?ɬ°t je dan ook zal doen...niks zal dan baten Suria...
Je zal je op jezelf moeten focussen..je bezig houden met je kop boven water te houden...Je nieuwe koers uitstippelen...
Geloof me dat ?ɬ°l je vragen n?ɬ??ɬ?it beantwoord zullen worden...de waaroms ook niet...Maar neem jezelf niets kwalijk meis...Het is gewoon zo gelopen omdat het zo heeft moeten lopen..
Er staan je andere dingen te wachten in het leven..Dingen die je nu misschien nog niet ziet maar wel nodig zijn voor jou en tijd zal je dat leren.
Bijt je niet stuk op die 19 jaar..want wat hebben de aankomende 19 jaar voor waarde als je ze niet in vol levensgeluk zou leven?
Wat voor waarde heeft alles als je in je laatste dagen terug kijkt en alleen maar kan huilen van spijt? Kies daarom nu ook voor jezelf..nieuw geluk, een nieuw leven, een nieuwe liefde met de tijd.
Ik weet het...het klinkt je nu nog als nagels over een schoolbord in je oren....maar er komt een tijd dan zie je dit...
Heb vertrouwen in jezelf en in je eigen kunnen. Je bent niet afhankelijk van hem..je geluk hangd niet af van hem..Je kunt ?ɬ°lles in je leven doen wat je wil doen..
Its all a state of mind...Laat je niet leiden door emoties of angst...want dat zijn slechte raadgevers en ontnemen je je zelfvertrouwen.
Vertouw erop dat alles goed zal komen..ook al sta je er dalijk alleen voor. Hou er aan vast dat je het gaat redden..hoe dan ook! Je bent een sterke vrouw, vergeet dat niet!

Hoop dat je wat aan mijn schrijven hebt...

Een warme groet, FreeSpirit

afbeelding van Freespirit

Ik ben slechts jou in een

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

afbeelding van Freespirit

oeps

Sorry ging wat fout geloof ik..misschien kun je het wissen?

FreeSpirit

afbeelding van Suria

Me1985, Freespirit,

Me1985, Freespirit, Odie
Bedankt. Jullie woorden steken me een enorm hart onder de riem. Ook om te geloven in m?ɬ?j.
Elke keer als ik hem zeg: 'we zullen toch moeten praten', wordt hij boos. Hij 'moet' niks, zegtie.
Als ik zeg: 'ik mis een arm om me heen', zegtie: 'je weet waar dat van komt.'
Ja, ik heb het gevoel dat hij me straft voor wat er is misgegaan, ook al zegt hij van niet.
Gisteravond voor de tigste keer mezelf bijelkaar geraapt, na al jullie woorden, na een goed gesprek met mijn zus. Ik moet mijn eigen leven weer op de rails krijgen, laat de tranen achter me. Ook de frustratie van het op de bank zitten en geen kant op kunnen.
Hij zakt maar efjes weg in zijn eigen stront. En ik hou op met mijn pogingen hem te behagen. Ik kom toch niet bij hem en als ik bij hem kom, duwt hij me weg.
Mijn ding, mijn leven, mijn geluk.
Dat moest ik maar eens terug gaan halen.