Prive-geloof

afbeelding van Amelie

In bittere tijden houdt mijn prive-geloof me overeind. Het is heel simpel. Verdrietige dingen worden altijd gecompenseerd door mooie dingen en je iets naars zo plotseling kan overkomen, dan kan iets geweldigs je ook plotseling overkomen.

Maar nu daal ik ineens dieper en dieper. Wat als het leven helemaal niet zo evenwichtig is? Wat als het "gewoon" onrechtvaardig is? Wat als het zo onrechtvaardig is dat er nooit meer zo'n geweldig iemand als D langskomt?
Wat als dit gemis niet ophoudt? De somberheid is terug en ik moet oppassen dat al die gedachtes geen overtuigingen worden.

Toen ik de plotselinge breuk na verloop van tijd wat beter kon begrijpen en zelfs begon te denken dat het onafwendbaar was, voelde ik me een tijdje beter. Dacht zelfs dat ik de deur niet wijd open zou slingeren als hij weer terug zou willen. Toch is het opeens weer terug. Het doet godsafschuwlijk veel pijn. Ik heb hem de hele dag naast mij gevoeld. Ik weet dat hij aan me denkt. Het is verdorie niet eerlijk dat iets ons uit elkaar heeft gerukt!

De afgelopen acht maanden heb ik gevochten als een leeuwin. Keihard aan mezelf gewerkt. Maar nu vind ik het wel genoeg. Nu moet ie maar weer terug komen...

Een loslaattip? Iemand?

afbeelding van Anja Meyers

Slechte kantjes

Zoveel mogelijk aan zijn slechte kantjes denken
kan wat helpen.
Je kunt het in elk geval proberen.

afbeelding van femmie

loslaten...

Tja, wat is loslaten? Mijn idee van loslaten is nu dat ik hem juist een special plekje in mijn hart geef. Ik laat alle liefde die ik voel voor hem toe... en ergens voelt dat goed omdat hij dan dicht bij me blijft. Maar het maakt ook dat ik hem meer mis. En er is ook meer hoop als toen ik nog boos op hem was. Toch voelt het voor mij als de juiste weg. Ik hou echt van hem, dat ga ik toch niet ontkennen? En nee, we zijn niet bij elkaar. Maar hij is nog steeds een deel van mijn leven. Ik denk dat ik er op zo'n manier naar kan kijken omdat hij nooit zo gemeen tegen me is geweest als veel exen zoals ik hier lees. Hoe de dingen gelopen zijn past in mijn beeld van wat er was en wie hij is. En ik denk dat daar de moeilijkheid ligt als een relatie zo plotseling omgeslagen is en iemand zich opeens als een hond gedraagt. Je hele beeld van alles wat er was wordt dan in twijfel gesteld, en dat is heel moeilijk. Hield hij wel echt van me? Was alles wat hij zei dan niet waar? Het was waarschijnlijk allemaal wel waar, op dat moment. Maar hij veranderde. Hoe laat je alles dan los, als zelfs het verleden nog geen plek heeft? Misschien door toch ook het verleden te koesteren in je hart, hem te koesteren zoals hij toen was. En nu is die persoon er niet meer. Hem het beste gunnen vanuit je hart is denk ik heel moeilijk als hij jou zo klote behandeld heeft. Jezelf het beste gunnen lijkt mij dan prioriteit. Ik denk dat iedereen z'n eigen manier van loslaten moet vinden. Het hangt af van de situatie. Ik denk dat de boosheid weg moet zijn voor je echt kunt loslaten.

En over de evenwichtigheid van het leven, ergens is geluk ook af te dwingen. Ga alleen om met mensen waarvan je weet dat ze goed voor je zijn. Ook dan kun je gekwetst worden, maar het scheelt. Als je bang bent voor een nieuwe relatie, begin er dan niet aan. Of laat iemand heel hard voor je vechten net zolang tot het vertrouwen er wel is als die persoon de moeite waard is. Accepteer geen gelul, zoek het geluk op. En dan alsnog gebeuren er dingen die je niet had kunnen voorzien, zo is het leven. Maar ik denk dat iedereen zelf ook invloed heeft op de balans tussen shit en geluk.

Amelie, laat je pijn toe. Het gaat over...

afbeelding van Anja Meyers

Een punt

Daar heb je wel een punt Amelie,
dat als er plotseling iets naars kan gebeuren
er ook plotseling iets geweldigs kan gebeuren.
Laten we ons daar aan optrekken.

Liefs,
Anja

afbeelding van italygirl

femmie

Heel wijze raad van Femmie!! Die ga ik heel goed proberen te onthouden, positive thinking is het enige wat we nog kunnen doen....

En indeed, mijn woede begint ook over te gaan, ze slaat dan weer eerder soms over in de andere richting, zo van: Wat heb ik fout gedaan?
Maar nee, dat mag ook niet, ik moet het laten rusten.
In een relatie zijn er altijd 2 mensen, dus ook 2 mensen die fouten kunnen maken, maar ook heel mooie herinneringen...

Liefs aan alle gebroken hartjes x

afbeelding van Boa

Bloesem

Zoals de bloesem een voorbode is van het fruit in de zomer, zo zijn wensen en verlangens van mensen een voorbode van hetgeen ze later kunnen realiseren.

Dit komt uit een mooi boekje, genaamd De Creatiespiraal. Ik geloof niet in rechtvaardigheid van het lot. Ik geloof wel in de kracht van je gedachten, gevoelens en uitstraling. En nee, daarmee kan je die ene hem niet dwingen terug te komen. Maar je kan wel je leven sturen. Loslaten is een keuze, denk ik.
xBoo