Hoi Nico,

Ik denk dat de conculten van een psycholoog te vergelijken zijn met alle voeding-adviezen die je kan krijgen voor je lichaam.

Er zijn algemene dieeten
Er zijn "trend" dieeten
Er zijn op maat gemaakte dieeten
Er zijn dieeten voor proffesionals
En er zijn legio mensen die zonder dieet kunnen, maar wel hetzelfde effect bereiken.

Of het nu gaat om lichaam of ziel, het principe is eender: wat is je doel? en hoe denk je dat te gaan bereiken?
In alle gevallen is het in ieder geval duidelijk dat er iets moet gebeuren, dus er dient actie ondernomen te worden.
En in alle gevallen betekend het dat je de slechte dingen moet beperken of verwijderen.

De tijdsduur van de oplossing is ook gelijk-evenredig aan de mogelijkheden en de hoeveelheid energie die erin gestoken wordt.

Met andere woorden:
1) elke psycholoog heeft een andere benadering (er zijn verschillende theorieen en benaderingen)
2) elke psycholoog heeft een andere diepgang (de 1 geeft 'standaard' adviezen, de ander gaat veel dieper)
3) het ligt aan je eigen bereidheid om aan jezelf te werken en te zoeken waar het probleem met de oplossingen liggen.
4) een consult aan een psycholoog is voor de 1 een toevoeging (hulpmiddel / begeleiding), voor de ander heeft het geen effect.

Maar in elk geval weet je zeker: wil je wat bereiken, dan gaat dat gepaard met veel energie, pijn en doorzettingsvermogen voordat je daadwerkelijk resultaten boekt.
Kijk maar naar de body-builders...die zetten zichzelf onder curatele en dat gaat gepaard met heel veel discipline, energie, pijn en doorzettingsvermogen.

Doe mij ook een soul-builders menuutje a.u.b.

Zoals al geschreven, met liefdesverdriet heeft t niet zoveel zin om naar een psycholoog te gaan. Een psychiater al helemaal niet. Dat is vergelijkbaar met een mug proberen te doden met een howitzer. Als je echt jaren ldvd hebt en geen stap verder komt, dan zou t evt zin hebben. Of als je zelf denkt dat er andere dingen meespelen in de mate van je verdriet (verlatingsangst oid).
Zelf ben ik op eigen initiatief naar de huisarts gestapt destijds en een verwijzing gevraagd voor een psychotherapeut. Uiteindelijk 'stuurde' zij me maar weg, omdat zij niet t idee had dat ze me kon helpen, want ik had ldvd....
Wat mij echter wel hielp was Haptotherapie. Wel flink aan de prijs met een forse eigen bijdrage, maar omdat je daar meer met je gevoel bezig bent (in letterlijke zin) ipv er alleen over praten, hielp dat mij wel. Alleen bleek na 3 sessies dat deze therapeute mijn ex kende (vriendin van haar dochter blijkbaar), dus exit therapeute. Hoezo toeval??
Gezien de desillusie hiervan en de prijs, maar niet naar een ander gegaan ook.
Maar misschien is het ook niet zozeer de therapie als wel de therapeut die er toe doet. Voel je je veilig? Kan je je verhaal kwijt? etc