Bron: www.nu.nl
"Relatiecrisis komt steeds sneller
Uitgegeven: 30 oktober 2007 15:50

BRUSSEL - De 'seven-year-itch', de eerste grote crisis in relaties, komt steeds vaker al na vijf jaar in plaats van na zeven. Dat blijkt uit onderzoek uit de Verenigde Staten, Rusland en de Scandinavische landen.

Ook de Belgische hoogleraar psychologie Stefaan Lievens heeft in zijn praktijk steeds meer stellen met problemen ver vóór hun zevende jaar.

"De meerderheid van de stellen komt een eerste kritische kaap al na vier à vijf jaar tegen. Als de 'fun' eruit is en de sleur om de hoek loert", zegt Lievens dinsdag in de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws.

Vreemdgaan

Hij geeft een aantal redenen: meer buitenechtelijke escapades, een veranderde moraal over vreemdgaan of scheiden en de emancipatie van de vrouw. "Al die dames op de werkvloer: dat is de kat bij de melk zetten", aldus Lievens."

Wat denken jullie hier van? En hoe zou je er mee om moeten gaan?
Mijn relatie eindigde dus na zes jaar.. En ik wil nog steeds niet snappen waarom ze niet veel harder gevochten heeft om alles wat wij in die zes jaar hadden opgebouwd te redden. Iedere relatie kent toch z'n mindere momenten en twijfels? Heb ik ook gehad, alleen ik heb toen voor haar gekozen. Waarom zij niet voor mij? Het was haar grote angst dat ik haar zou verlaten. Waarom heeft zij niet voor mij en ons nieuwe appartementje kunnen knokken?
Het gevoel voor de ander is er even niet meer.. Kan gebeuren na zes jaar, maar knok dan godverdomme. Je weet toch hoe fantastisch het samen was. Kon je dat gevoel niet meer opzoeken? Je laat degene die zo lang je liefje en je maatje en je steun is geweest toch niet zo makkelijk los?

Ja, ik weet dat dit vragen zijn die ik nooit beantwoord zal zien. Omdat dat simpelweg niet mogelijk is. Maar toch, het veroorzaakt zoveel pijn. Wij hadden het zo goed samen. En nu... loopt zij de happy single uit te hangen. Lees ik dingen dat ze nooit had geweten dat er zoveel leuke mannen op de wereld rondlopen.
Ik weet dat dingen zo werken en dat dat bij ldvd hoort. Maar toch. Het is zo oneerlijk. Ze heeft mij maanden aan het lijntje gehouden, dat was een grote rottijd voor ons allebei en nu heeft zij het uitgemaakt en breekt een nog grotere klotetijd voor mij aan, terwijl zij al weer volop aan het rondscharrelen lijkt te zijn.. Dat voelt zo enorm oneerlijk.

Bah.. op dit moment wint de emotie het even van het verstand... rotgevoel. Waarom kon iets dat perfect aanvoelde niet gewoon zo blijven? Alles ging super tussen ons. Het samenwonen in het eerste huis dat gesloopt zou gaan worden ook. We waren klaar voor een 'echt' appartement. En juist dan laat zij mij zo hard vallen.