Drie maanden geleden liep (vluchtte) ze weg uit mijn leven. Ze moest op zoek naar zichzelf, ze moest weg van hier. Ze ging naar het buitenland, daar werken en leven. De bedoeling was dat ze na drie maanden weer terug zou keren. Bij mij, in ons nieuwe appartement.
Na een week was het echter ineens duidelijk voor haar, ze zou niet meer terugkeren. Haar liefde was weg.

En nu is het 2008, nu hoorde ze eigenlijk terug te komen naar Nederland. Terug bij mij, bij alles wat we opgebouwd hadden.

Het is nu ruim vier weken uit... Een week voordat ze het uitmaakte vertrok ze naar het buitenland. Heftig afscheid. Het zat niet goed met haar, met ons.. maar ik geloofde heilig erin dat het goed zou komen. Dit zou het beste zijn.
Een helse week ging voorbij. Zij wilde eigenlijk geen contact (hoe fout achteraf gezien), ik had dat contact heel hard nodig. Ik besloot naar haar toe te gaan om hier over te praten. Om positief naar de toekomst te kijken. Zij wilde dat niet en stuurde me (kort gezegd) terug naar NL met de mededeling dat ze niet met me verder wilde. Een heftig en leeg afscheid.

Vandaag (donderdag) is het vier weken geleden dat zij het uitmaakte. Hoe is t nu met me?

Het ging eigenlijk best goed de laatste tijd, sinds ze haar spullen weg heeft gehaald uit ons appartement. Ik weet dat het beter is dat het uit is. Een relatie met haar zou op dit moment gewoon onmogelijk zijn geweest. Daar is er te veel voor gebeurd en vooral veranderd (bij haar). Ben niet kwaad op haar, maar verwijt haar wel hoe ze me behandeld heeft het laatste halve jaar. Hoewel ik daar ook wel weer begrip voor kan opbrengen (ik weet namelijk als geen ander hoe ze in elkaar zit).

Ik zit daar de laatste tijd over na te denken.. Je hebt samen een jarenlange relatie opgebouwd. Echt voor elkaar gekozen, in welke vorm dan ook (van samenwonen tot trouwen en kinderen). Maar op een gegeven moment gebeurt er iets waardoor een van de twee (meestal de partner voor de mensen die hier schrijven ) de relatie beëindigt.
Het waarom is voor de meeste mensen de grootste vraag. Waarom laat hij/ zij mij nu vallen, terwijl we al zo lang samen zijn en zo veel samen hebben opgebouwd.

Bron: www.nu.nl
"Relatiecrisis komt steeds sneller
Uitgegeven: 30 oktober 2007 15:50

BRUSSEL - De 'seven-year-itch', de eerste grote crisis in relaties, komt steeds vaker al na vijf jaar in plaats van na zeven. Dat blijkt uit onderzoek uit de Verenigde Staten, Rusland en de Scandinavische landen.

Ook de Belgische hoogleraar psychologie Stefaan Lievens heeft in zijn praktijk steeds meer stellen met problemen ver vóór hun zevende jaar.

Vandaag komt ze haar spullen ophalen uit mijn appartementje (voorheen ons appartementje). Ik heb er deze week flink tegenop gezien, maar nu niet meer eigenlijk. Mij gaat ze niet meer gek maken. Als ze kan, dan wil ik best proberen te praten met haar over vanalles. Ik betwijfel alleen of zij het wel kan.

Heb haar gisteren gesproken. De afspraak gemaakt dat ze komende zondag al haar spullen komt ophalen. Daar stond ik echt op, het zakelijk gedeelte zo snel mogelijk afhandelen.
Maar nu komt het dus heel dichtbij.. heel erg dichtbij. Het moment dat al haar frutsels en boeken het huis uit zullen gaan. Het moment dat ze haar sleutel aan mij zal afgeven.
Ik weet, er is nu al geen weg meer terug. De relatie is echt voorbij. Het is over en uit. En waarschijnlijk is dat beter ook. Maar toch... pff, wat mis ik haar, wat hou ik nog steeds veel van haar.