Wat bij mij hielp, maar ja wie ben ik, mijn relatie is uit, is er echt een keer goed voor zitten. En dan met heerlijk avondeten, een wijntje en wat knuffelen. En naast vervelende dingen bespreken ook leuke dingen. Zoals een dagje uit plannen of een filmavond. Wat je ook maar leuk vindt. Iemand van jullie twee moet ff zijn trots opzij zetten en zeggen: schat ik hou van je en het spijt me dat ik de laatste tijd voor veel ruzies zorgde. Ook al heeft de ander ook fouten gemaakt, als het goed zit tussen jullie twee zal de ander ook zijn excuses aanbieden. Kleine gebaren zoals knuffels en dankjewel zeggen blijven belangrijk voor een fijne omgang. Man, wat mis ik die knuffels!

Allereerst, angst voor iets werkt vaak datgene in de hand waarvoor je bang bent, een betere optie zou zijn om deze angst te ‘negeren’ of te ‘onderdrukken’ en je focus te leggen op de mogelijke oorzaak van de ruzies.

CITAAT: We willen beiden ook helemaal geen ruzie, want wij weten allebei dat het daardoor fout ging tussen ons, en dat het weer fout kan gaan als dit zo blijft.. Maar ik weet niet wat we er aan kunnen doen om die ruzie's te vermijden.. CITAAT ENDS.

Het uitgangspunt dat beiden er geen behoefte aan hebben is een mogelijk goede basis eens samen te beschouwen wat er nu tijdens zo’n misverstand gebeurt, wie initieert de ruzie, en wat vind er plaats in jullie beiden waarom dit geschil ontstaat, kijk eens bij jezelf, en hij ook, wat er precies gebeurt op zo'n moment. (denk hierbij aan bijv. 'niet gehoord worden' niet erkend worden' onvoldoende aandacht voor elkaar...)

Je geeft aan dat om ‘kleine’ dingen gaat waardoor er een spanningsveld optreed tussen jullie, is er misschien een vorm van bijvoorbeeld competitie gaande, het laatste woord willen hebben, of een vorm van onvrede in de standpunten ten aanzien van invalshoeken die jullie hebben tov elkaar?
Of, gaat er een meningsverschil vooraf aan de ‘strijd’ die vanuit bijvoorbeeld ‘koppigheid’ wordt volgehouden?

Bijv: jij wilt het één kijken op tv, en hij wil iets anders zien, en hier ontstaat vervolgens een bepaalde ontevredenheid bij één, of beiden, die niet oplosbaar is door een middenweg te zoeken?

CITAAT: Wanneer er sprake is van een ruzie, lijkt het net alsof we elkaar niet begrijpen. En dat de ruzie daardoor alleen maar erger wordt.. CITAAT ENDS.

Als er onbegrip is, en dit is niet voldoende bespreekbaar, of kan anderzijds niet duidelijk gemaakt worden aan de ander, is het logisch dat de ‘strijd’ heviger zal worden.

Je geeft aan dat jullie veel meer praten dan voorheen, wordt er echter ook daadwerkelijk echt geluisterd door beiden, of wordt er bijvoorbeeld vaak onderbroken door de ander, en onvoldoende gelegenheid gegeven om elkaar uit te laten praten?

Ik heb deze al eens eerder geplaatst, misschien kun je er iets mee?

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt
en hij geen adviezen geeft
of probeert dingen voor je te regelen.

Hij luistert alleen maar
en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft,
luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.

.. .. ..

Z

Ik denk dat de ruzies niet de oorzaak zijn van dat jullie moeite met elkaar hebben. Meer het gevolg. Er zit een laagje onder. Waarom hebben jullie steeds ruzie? Waarom irriteren jullie je zo erg aan elkaar? Snap je waarom jij steeds ruzie met hem krijgt? Snap je waarom hij steeds ruzie met jou maakt? Wat verwachten jullie eigenlijk van elkaar? En zijn dat reële verwachtingen van elkaar, verwachtingen die jullie waar kunnen maken? En zijn het reële verwachtingen die jullie waar willen maken? Wat zijn de onderliggende patroontjes?

Vaak helpt het om alleen maar naar jezelf te kijken. Zijn gedachten, zijn gevoelens en zijn wensen blijven vaak wat duister, en kan je alleen maar naar gokken. Maar je eigen wensen, en je eigen frustraties. Kan je die onder woorden brengen? Weet je waar jij steeds tegenop loopt? Probeer niet als uitgangspunt te nemen dat 'jullie bij elkaar horen', en dat 'de irritaties alleen maar hobbeltjes zijn die weggenomen moeten worden'. Probeer jouw eigen behoeften en jouw eigen persoon als uitgangspunt te nemen. Als heel erg belangrijk uitgangspunt. En dan te bedenken of jullie wel bij elkaar passen. Waardoor 'het bij elkaar blijven' meer het resultaat is, en niet het uitgangspunt. En als jullie blijkbaar uiteindelijk niet zo goed passen, probeer dan niet bij elkaar te blijven. Het moet allemaal echt meerwaarde hebben, he, anders lukt het niet. Kan je die meerwaarde nog zien?

Heel veel sterkte!
Waterman