Na een relatie van zes jaar met mijn eerste liefde is het nu een maand uit, net na nieuwjaarsdag was het officieel uit, uitgemaakt door haar via whatsapp.

We kregen ruzie op 28-12 en spraken elkaar niet tot na 1-1-13.
Ik stuurde der een bericht: "waar zijn we mee bezig", en zij antwoordde toen
- dat ik der niet 100% gelukkig zou maken
- dat we te verschillend zijn
- andere geloven hebben en dat het niet zou werken.

Ze had mijn zusje nog gewhatsappt dat ze het uit had gemaakt en dat ze vroeg mijn zusje of ze op me wou letten dat ik geen gekke dingen zou doen, omdat ik zo een gevoelig mannetje zou zijn, ze zei me zusje nog dat wij zoveel van elkaar houden en dat ze nog steeds van mij houdt en dat ze het juist uitmaakte omdat ze van mij hield.

Toch moeilijk te bevatten als je iemand door en door kent en die gene besluit niet meer met je door te willen. Is het dan allemaal niks meer waard voor je?
Feitje: 18 december hadden we 6 jaar, twee weken later maakte ze het uit. Ik had der een iphone 4 gegeven voor "ons" "jubileum".

Heb ongelofelijk veel voor haar gedaan... we waren elkaars eerste, ik wist zoveel van haar en zij van mij. We pasten zo goed bij elkaar, kwa uiterlijk en innerlijk...

Nu is het ongeveer een maand uit, soms droom ik nog over der. Soms denk ik een halve dag niet aan der, dit lukt bijna nooit. Heb nog soms huilbuien, soms heb ik geen tranen meer over.

Het idee dat zij met iemand anders zoent, in iemand anders zijn bed ligt maakt me ook gek en verdrietig. Hoe zou ze dat kunnen? Niet te bevatten.

Nu ben ik vooral bang, bang voor de toekomst, bang voor wat komen gaat.
We hebben elkaar niet meer op facebook, als ik der profiel bezoek (doe ik soms, eens per 2 weken ofzo) zie ik bij de profielfoto teksten staan, quotes....

Ben zo teleurgesteld in haar en zie me zelf echt nooit meer gelukkig zijn met een ander meisje... dit meisje had alles wat ik zocht in een meisje. Ik heb er geen vertrouwen meer. Als de wereld vergaat vind ik het prima.