Deze blog heb ik op 14 november op mijn eigen weblog gepubliceerd.

Iedereen gaat anders met zijn liefdesverdriet om. Daar waar ik rustig blijf en me neerleg bij het eindigen van een eerst mooie relatie waarvan het einde voelbaar was, ging mijn ex mij 'lastigvallen'.
Een klein fragment van hoe ldvd uit de hand kan lopen.. En ook om te illustreren hoe moeilijk het soms is in te spelen op iemand die elke 2 uur van houding verandert (boos, verdrietig, lief)

NB Hij heeft mij begin december meerdere malen bedreigt per telefoon, voicemail, sms en mail. Ik besloot niet de politie te bellen maar zijn ouders. Dit is een goede keus geweest, het is daarna stil gebleven.

EX:
‘Prrrrt’ hoor ik. Mijn telefoon ligt op tafel en trilt.
Het is weer zover, de smsjes stromen binnen. Niet van een leuke nieuwe lover maar van mijn ex.
Het is bijna twee maanden uit en ik voel me goed. Ik heb veel leuke mensen leren kennen maar zie niemand in het bijzonder. Hij daarentegen zit naar eigen zeggen ‘in een diep zwart gat’.

We woonden samen en ik wilde graag weer wat ruimte voor mezelf. Apart wonen maar wel samen blijven, dat is wat ik wilde. Tenminste, totdat hij me steeds meer ging claimen, manipuleren en controleren. Mijn hyves, facebook en twitter moesten het ontgelden, er werd ingelogd, gecontroleerd en meer dan eens moest ik me zogenaamd ‘verantwoorden’ voor dingen die hij verkeerd las. Ik moest hem troosten wanneer hij weer in bed lag te huilen en zei dat ik hem zou verlaten. De nieuwe ontwikkelingen in mijn leven zouden ons uiteen drijven. Ik zou hem verraden en ’vernietigen’.
Ja, uiteindelijk ben ik wel degene geweest die hem ‘alleen liet’. Ik kon hem niet meer de support geven die hij nodig had. Keer op keer bevestiging geven terwijl ik zelf ging twijfelen of ik wel verder wilde. Zijn labiele gedrag heeft bij mij geleid tot de beslissing waar hij juist zo bang voor was.

Hoewel we regelmatig afspreken dat hij geen contact meer zal zoeken, ben ik nog steeds niet van hem af. Hij woont dichtbij, kan zien of ik wel of niet thuis ben, en stuurt me regelmatig smsjes. Deze gaan van ‘Ik mis je, ik hou nog steeds van je’ tot ‘ik maak je kapot’ tot ‘ik maak een eind aan mijn leven.’ Ik probeer zo weinig mogelijk te reageren.
Ik hoopte dat hij me nu, nu het bijna twee maanden uit is en hij bij een psycholoog loopt, meer rust zou geven.

Deze week:
ma 12.30u: Ik voel me zo rot lief ‘Zusje van Willem’
ma 23.30 Waar ben je? Je bent niet thuis
di 05.44: Ik ga dood van binnen
di 05.46: Ik kan hier niet mee dealen
di: 05.53: Je hebt geen idee wat je met me doet. Waarom ‘Zusje’? Je laat me bloeden
di 06:03: Ik dacht dat het bijzonder was. Ik ben compleet verraden. Compleet
di 06.10 Mijn hart zit in mijn keel. Ik ben misselijk en krijg hoofdpijn
Ik:06.13 Ik lig te slapen. Net als zo’n beetje ieder ander mens op dit tijdstip. Je zou me met rust laten, minstens een week!
Di 06.20 Weet je wat ik een belemmerende factor vind in een vriendschap? Dat je compleet verschillende emotionele waarden hanteert. Jij wordt gewoon boos op mij. Dit heb ik echt niet verdient.
-welke vriendschap? Dat kan toch helemaal niet zo?-
Wo 17.23 Het gaat niet goed.
Ik: 17.26 sorry ik kan er niks aan doen.
Wo 17.34 jij doet mij zo’n pijn. Ik ben zo gevoelig
wo 17.37 Ik kan niemand bereiken. Ik ben bang
wo 17.40 Ik hou zoveel van jou. Ik kan er niet meer tegen. Je bent zo hard
wo 17.44 Niemand moet mij. Best. Vaarwel
wo 17.56 Het spijt me voor de zoveelste keer. Ik had weer een wegvalmoment. Ik ben ook niet zo lekker
wo 19.26 je hebt zeker een nieuwe vent en ik lig hier moederziel alleen. Verdorie
wo 22.14 Waarom snij je mij open? Zo snel een nieuwe vent. Ik vind het walgelijk.
Do 00.57 Hej Irene, ik lig lekker in mijn bedje. Slaap lekker strakjes
-Wie is Irene?-
do 01.22 je bent alweer met die gast. Ik hoef je nooit meer te zien
ik 01.23 Wat lul je nou? Ik ben gewoon thuis en wil slapen.
do 01.26 ja dus?
do 09.04 Wat lul jij nou. Je bent echt wel met iemand geweest. Doe nou niet zo tof met wat lul je nou. Ik verdien beter dan dit.
Do 09.31 Waarom drijf jij mensen tot wanhoop? Vind je dat leuk?
Do 13.35 nou?
Ik Do 13.38 Laat me nou gewoon met rust. Ik heb geen idee over wie jij het hebt met ‘met hem geweest’. Doe niet zo paranoia
hij do 13.40 Ik laat me niet uitmaken voor lul en paranoide. Zeg dat maar tegen mensen die jou iets aangedaan hebben ofzo. Tss.
do 13.41 je zal me nooit meer horen
do 13.43 ik wil jou dus ook nooit meer horen.

Dat was eerder deze week. Dit gesms, in deze frequentie, gaat al bijna twee maanden zo. Bellen doet hij ook. Als ik niet opneem heb ik voordat ik het weet vijftien oproepen gemist.

Vier dagen was het stil. Vanmorgen kwam ik hem tegen. Bellen doet hij niet maar smsjes komen weer binnen:
zo 19:53 Ik had je liever gedag willen zeggen
zo 19:56 Het gemis is weer erger door de ontmoeting
zo 20:10 Als je eens wist hoeveel spijt ik heb van onze ruzies. Het spijt me nogmaals

Ik lijk misschien bot in mijn antwoorden maar ik weet eerlijk gezegd na twee maanden ’gestalk’ niet meer hoe ik moet reageren. Moet ik überhaupt nog reageren? Het doet me pijn te zien en te merken dat hij het zo zwaar heeft maar ik kan hem niet helpen. Hetgeen dat hij wil kan ik hem niet meer geven.

Ik besluit niet te reageren.