De laatste week heb ik flink te kampen gehad met stemmingswisselingen... Pfff... echt zo onrustig, verwarrend en frustrerend. Het ene moment voel ik me sterk, positief en heb ik volledig vertrouwen in alles wat nog komen gaat.
Het ene moment denk en voel ik klaar met hem te zijn, maar het andere moment is er weer veel verdriet en gemis en vooral ook idealisatie. Dan lijkt het net of het punt waar ik bvb een tijd daarvoor was ineens weer verdwenen is en ik weer terug bij af ben.
Het wisselt heel erg per dag, soms zelf in uren..

Als ik een verliefd stelletje zie lopen denk ik aan ons toen, als ik langs zijn afrit kom denk ik aan hem, heel veel doet me momenteel aan hem terugdenken.

Ik probeer dan bij mezelf uit te zoeken waarom ik dat gemis nog heb naar hem, wetende dat het beter is voor beiden dat het over is.... Waarom nog verlangen naar iets wat geen waar geluk was? Ik weet het niet... Maar wel een rare fase.....

Denk dat het het missen is van een relatie, niet perse hem als persoon... Of toch niet??
Ik weet het even niet.... Laat het maar over me heen komen allemaal. Me er tegen verzetten heeft geen zin denk ik.
Mijn vorige blogs terug lezen helpt me eventjes, maar das dan puur rationeel!

Kom net terug van een dagje uit met familie, thuis in een leeg huis, niemand even kunnen vertellen hoe het was geweest, niemand om lekker tegenaan te kruipen, net wanneer ik daar juist zo'n behoefte aan heb. Maakt me verdrietig....
Maar dit zal voor velen hier wel heel bekend in de oren klinken.

Mogelijk ben ik ook te ongeduldig. Wil dat mijn hart mijn verstand volgt..... Maar de laatste week wil het niet lukken.....

De tijd maar gewoon zijn werk laten doen denk ik....