Thank you Kitty & Eeffie....

Ik voelde me al hulpeloos en moedeloos omdat niemand reageerde....zal wel komen omdat ik nieuw ben....was bang dat het misschien kwam omdat ik in mijn geval "de (verafschuwde) ander" ben.... Maar ik heb nooit gestookt....we zijn hele goede vrienden geworden in een hele korte tijd....Ik ken zijn vriendin niet persoonlijk, heb ook helemaal niks tegen haar.... Het klikte, meer dan we wilden, meer dan we hadden verwacht.....
Maar inderdaad Kitty....hij heeft inderdaad voor haar gekozen....en ja Eeffie ik gun hem ook alle geluk van de wereld.... Met haar, met Marietje, Pietje, alleen.... Maar het blijft zo moeilijk omdat ik moet vechten tegen het verlangen in mijn hart.... Ik wil hem gelukkig maken en dat hij mij gelukkig maakt en we weten allebei dat ook kan........
Ik wil hem niet meer willen....ik wacht met smart op iemand die mij wel datgene kan geven waar ik zo naar hunker...."one who can sweep me totally off my feet"....ik ben bang dat ik zoveel van hem houd, dat ik van niemand anders zou kunnen houden....

Hij is een hele goede vriend....hij zal dat altijd blijven.... Maar zolang ik wat ik nu voor hem voel blijf voelen dan ik toch niet doodleuk vrienden zijn? Over koetjes en kalfjes en het leven praten en dan in mijn hart naar hem verlangen....

Ja, ik accepteer en respecteer zijn keuze....ik ben niet boos op hem, ik houd nog even veel van hem....gun hem alle liefde en geluk van de wereld....ik heb tijd nodig om niet meer van hem te houden, voordat ik weer "gewone" vrienden kan zijn.... Ik weet niet eens of me dat gaat lukken eigenlijk.....

Ja, het doet pijn, want ik mis hem ondraaglijk veel....

Maar zoals ze zeggen (weet precieze woorden niet) "To love sometimes means letting go of the one you love"....en dat probeer ik....

Het gaat niet.....

Ja Ingrid....we hadden heel veel contact m.n. sms & msn omdat dat alles is wat we hebben natuurlijk, want hij heeft officieel nog een vriendin.....
Daarom is het ook zo ondraaglijk want hij zei inderdaad dat we alleen nog maar moesten msn-en (hoewel ik hem vandaag niet online heb gezien....ik probeer maar niet te denken waarom dat is....piekeren helpt toch niet....)
De laatste 4 maanden hebben we onze zielen aan elkaar blootgesteld....het leven, onze dromen, onze angsten, onze verlangens, wie we diep in ons hart zijn.... De kleinste, mooiste, pijnlijkste dagelijkse gebeurtenissen met elkaar gedeeld....steun en toeverlaat.....werk, vrienden, familie, etc etc....

En dat is een klap allemaal weg gevallen....ineens sta ik weer helemaal "alleen" in de wereld....omdat hij de enigste was bij wie ik echt helemaal voor 100% mezelf kon zijn...Hem moet ik nu dus missen...iedere bloem, iedere ster, iedere deurknop (ja, de meest idiote dingen)ieder woord herinnert me wel aan hem.....

Het leven is zo veel mooier met hem....natuurlijk is het leven mooi....ook zonder hem....dat was het voor hem ook....GROTE MAAR....ik weet nu hoe veel mooier het kan zijn en dat moet ik iedere seconde missen....en dat is zo ondraaglijk....

Als je iets niet kent...kan je het ook niet missen...maar ik ken het maar al te goed, zo pijnlijk om het te moeten missen...

Asar en iedereen....uit ALLE berichten put ik kracht....want alleen kan ik het echt niet....ik blijf het proberen.....het gaat nog steeds niet......