te lang goed gegaan

afbeelding van filosoofje

Het moest er es van komen... wat een klote-examen! Nix heb ik kunnen invullen, helemaal nix :'(.
Ik ben aan het eind van mijn latijn. Tot nu toe heb ik me op schoolvlak nog niet laten kennen, maar ineens kwam die klap. Ik kruip straks in mijn bed, en ik kom er de hele dag niet meer uit. Ik herpak me morgen wel, want ik kan mijn andere examens niet laten schieten hé...
Nu wil ik alleen maar huilen, huilen en nix anders. Wanneer komt hij nu toch verdomme trug! Hoe kan hij mij zo'n pijn doen?

Wanneer wordt ik weer es gelukkig zonder meer, en worden deze weken slechts een vieze herinnering...

afbeelding van noa3

Kop op, ik heb hetzelfde

He filosoofje.
Jouw verhalen komen zo overeen met die van mij. Huilen is goed, vooral veel doen. Dat helpt. Probeer je nu eens te concentreren op de niet leuke dingen van je ex en daarna vooral op jezelf. Wij vrouwen hebben nogal de neiging om ons op die ander te concentreren. Weet je onze exen denken niet eens meer aan ons, anders zouden ze toch wel contact opnemen ? Ga nu niet teveel op je gevoel af, beide benen op de grond en ben realistisch. Het is over. En een nieuw leven met een nieuwe lievere man staat voor de deur.

Succes met je examens.
Noa3

afbeelding van filosoofje

gelijk heb je

Ik heb me vandaag wat herpakt. Ik moet doorwerken, anders kom ik er niet. Hij heeft voor deze hele hoop ongeluk gezorgd, dus waarom zou ik eigenlijk bezorgd zijn om hem, en de hele dag aan hem denken? Mijn verstand neemt hier ff de overhand, nu moet alleen mijn hart nog mee...