Nou mensen, hier zit ik dan weer achter mijn laptop. Fijn een blogje schrijven op LDVD.NL Jullie hebben een tijd niets meer van me gehoord op een enkel stukje commentaar na. Had immers een nieuwe vriendin en er was voor mij dus niet zoveel reden meer om hier mijn verhaal kwijt te moeten.

Nu is het dus ineens weer heel anders zo voor de feestdagen. Sinds vrijdag is het na 5 maanden ook over met mijn nieuwe vriendin. Heel jammer, maar achteraf gezien misschien wel het beste aangezien we beiden op bepaalde punten niet echt gelukkiger van elkaar werden.

In augustus kregen we iets met elkaar. Voordat wij iets met elkaar kregen had ze kort iets met een van mijn beste vrienden. Dat ging op een vervelende manier over en daar zat ze wel mee. Afijn... ze trok steeds meer naar mij toe en ik moest er eerst niet zoveel van hebben. Ik vond haar maar een beetje een losbol die van de een naar de ander leek te hoppen. Ze overlaadde me continu met complimentjes en zei dat ze zeer gecharmeerd van me was enzo. Het lag er dik bovenop dat ze me leuk vond. Ik nam dit allemaal maar met een korreltje zout, want ik vond het iets té allemaal. Bovendien was die vriend van mij niet de enige die met haar de lakens had gedeeld in een korte periode. Ze was daarvoor ook al een tijdje (lees een maand of 2) met een andere kennis van me geweest. Dit hoorde ik overigens via via, want in die periode kende ik haar nog niet.

Afijn... op een gegeven moment is ze toch met me mee naar huis gegaan. Het was ontzettend gezellig en ze is toen blijven slapen. Vanaf dat moment trokken we steeds vaker met elkaar op. Ik kon ontzettend met haar lachen, goed praten, ze was heel intelligent, ze zag er bovendien ook nog eens heel goed uit etc etc. Dit was het wel voor mij. Wat een toffe griet was dat zeg. We zaten zo op 1 lijn... te mooi om waar te zijn eigenlijk. Ik was praktisch mijn ex waarmee ik 5.5 jaar ben samen geweest vergeten. Natuurlijk spookte ze zo nu en dan door mijn hoofd, maar goed... dat lijkt me normaal. Met mijn ex had ik dit allemaal niet... ik had echt het gevoel iemand tegen te zijn gekomen die écht bij me past.

Ik bleef echter voorzichtig en sprak naar haar uit dat ik bang was om weer gekwetst te worden enzo. We hadden toen dus eigenlijk nog een vriendschap-plus relatie. Naarmate de weken verstreken, zagen we elkaar ook steeds vaker en vaker. Ze heeft haar eigen stekkie in een andere stad, maar ze was ieder weekend van vrijdag tm maandagochtend bij me. Ik ging doordeweeks nog weleens een nachtje naar haar toe. Zo pendelden we een beetje op en neer. Na een maandje wilde ze weten hoe ik in het geheel stond, omdat ze toch wel gevoelens voor me had ontwikkeld. Toen hebben we maar uitgesproken dat we toch wel erg op elkaar gesteld waren. Het grote woord was eruit.... "We hebben een relatie".

Het bleef super tussen ons. Echt, geen moment gehad dat ik me met haar verveelde. Nu is het dus na zo'n 5 maanden uit. Wat de oorzaak precies is...tja.. dat is een beetje moeilijk. Ik zal het proberen uit te leggen.

Jaloezie van mijn kant is denk ik wel de hoofdoorzaak. Ze is namelijk best een flirterig type. Flirterig is misschien niet eens het goede woord. Ze houdt van aandacht en geeft dat ook graag weg. Ze kon om gasten (ook vrienden van mij) heen hangen en zeer amicaal met ze doen. Opzich niet echt heel boeiend, maar bij sommige van die gasten begon het erop te lijken alsof ze hen wel heel erg leuk vond. Het leek erop, het was niet zo. Ook was er een vriend van me die haar vaak sms-te en soms ook belde. Heel platonisch allemaal, maar ik dacht dat er iets tussen hen aan het ontstaan was. Ik werd achterdochtig. Stupid Me!! Ik ging mezelf gek zitten maken enzo. Tja... en als ik dan teveel gedronken had, dan gooide ik het haar opweg naar huis allemaal voor haar voeten. Heel fout natuurlijk, maar goed... het gebeurde wel. Nuchter sprak ik er niet over en liet ik het maar voor wat het was.

Door de drank heb ik ontzettende ruzies gecreëerd. Mijn eigen onzekerheid en al mijn opgekropte shit kwam dan naar buiten. Dit is een keer of 4 voorgekomen (in 5 maanden tijd!!). Die ruzies waren zo heftig, dat ze kwaad en verdrietig wegliep en (onder invloed) naar haar eigen huis reed. Ik kon mijn frustraties gewoonweg onder invloed niet in bedwang houden en flapte alles eruit (nooit fysiek btw). Heel onredelijk ook vaak. Ook zij was geen makkelijke als ze gedronken had. Ze kon ook heel raar en onredelijk doen.... tot het hysterische aan toe zelfs. Dus, je kunt wel raden hoe het dan botste.

Gelukkig kwam het altijd wel weer goed. Ik maakte mijn oprechte excuses en zij accepteerde die. Toch gebeurde het na verloop van tijd weer. Zij bleef dat gedrag vertonen en ik gooide het er weer eens uit als ik teveel gezopen had. Ik bleef gewoon jaloers, ondanks dat ze me verzekerde gek op mij te zijn en niets in die gasten te zien. Puur mijn eigen onzekerheid dus. Het enige dat ik wel vind is dat ze net iets te ver ging in haar aandacht naar andere gasten. Ze hield niet echt rekening met mijn gevoelens, terwijl ze wel wist dat ik bepaalde dingen echt niet trok. Ze heeft echter nooit werkelijk mijn vertrouwen geschaadt. In mijn gedachten voorzag ik de meest vreselijke dingen, maar goed... als je onzeker bent, dan haal je de raarste dingen in je kop.

Vrijdag hebben we besloten dat we maar beter onze eigen weg kunnen gaan volgen. Dit naar aanleiding van onze laatste ruzie.... de spreekwoordelijke druppel. Ze twijfelde of ze nog verder met me wilde na al dit gedoe. Begrijpelijk. Ze wilde tijd voor zichzelf. Ik was even te veel. Ze was bang dat het weer een tijdje goed zou gaan om vervolgens weer in dezelfde shit te belanden. Terecht natuurlijk, want ik had namelijk al eerder beterschap beloofd. Overigens begreep ze mijn frustraties over haar gedrag.

Het ging haar aan het hart. Ze had heel de dag niet gegeten en zat met een knoop in haar maag. Ik heb haar uitgelegd waardoor ik zo onzeker ben en wat die onzekerheid triggert. Zij vertelde dat ze nu eenmaal zo is als ze is en dat ze op dit moment in een moeilijke periode van haar leven zit. En dat zit ze wel, dat is iets dat ik al gemerkt had en waar we ook al uitvoerig over gesproken hadden. De laatste tijd heeft ze op prive en zakelijk vlak best wel wat dingen voor haar kiezen gekregen. Die dingen hadden we meerdere malen uitvoerig besproken.

Nu weet ze niet meer wat ze precies wil. Ze wil kunnen doen en laten wat ze wil. Ze wil de beest uithangen wanneer dat haar uitkomt. Ze wil kunnen flirten en weet ik wat nog meer. Ook zegt ze dat ik haar heb doen inzien dat ze niet klaar is voor een vaste relatie. Het 'rekening houden met' is iets dat haar op dit moment niet lukt.

Het grappige is dat ze al die tijd het tegenovergestelde naar buiten bracht. Ze zei dat ze helemaal gek van me was en dat ze het zo tof met mij had. Dat wat wij met elkaar hadden echt uniek was. Ze belde me regelmatig op mijn werk, ze sms-te me meerdere malen per dag, ze vroeg 's avonds of ik nog ff naar haar toe kwam etc etc. Totaal het tegenovergestelde dus van het vrijgezellenleven.

Afijn... ze wilde het niet uitmaken, maar ze kon ook niet zeggen dat ze met me verder wilde. Ze wilde tijd hebben om na te denken over zichzelf en wat ze nu echt wil. Ik kan haar dat niet geven. Ik wil niet in een periode van onzekerheid leven om vervolgens te horen te krijgen dat het toch over is. Dan maar meteen een punt erachter. Dat kon ze begrijpen. Ze sloot niet uit dat we in de toekomst misschien weer bij elkaar zouden komen, maar op dit moment kon dat gewoon niet.

Vandaag sprak ik haar nog. Ze wil echt vrij zijn en leren in haar eentje happy te zijn. Ik had gehoopt dat ze zich zou bedenken, maar in plaats daarvan lijkt ze nu ineens vastbesloten. Het is over.... of ze gelukkig van haar besluit gaat worden zou ze dan wel zien. Op dit moment wil ze gewoon geen relatie omdat er teveel is dat niet gecombineerd kan worden met een relatie. Ze zegt ook dat ze misschien wel een beetje in de war is en dat ze eigenlijk niet precies weet wat ze nu met haar leven wil.

Gelukkig zijn we vriendschappelijk uit elkaar gegaan. Voel me er toch wel rot onder, maar goed... het zij zo. Ik heb mijn fouten gemaakt. Ik had van te voren al moeten zien dat ik zo'n vrijgevochten type niet trek. Niets voor mij. Natuurlijk moet je elkaar vrij kunnen laten in een relatie, maar de manier waarop zij met anderen omgaat is mij net iets teveel van het goede. Op dit moment heb ik best wel weer een klap te verwerken. Toch zegt iets in mij dat ik hier vrij snel overheen zal zijn.

Laten we hopen dat 2007 een stuk positiever is dan 2006. Ook voor jullie!

EDIT: Overigens ontbreken er in mijn verhaal nog aardig wat details die niet geheel onbelangrijk zijn. Best moeilijk om alles correct te verwoorden. Hoop dat er geen verkeerd beeld onstaat over wat er nu precies is gebeurde enzo.