Hey,

Ben een beetje opstandig omdat ik zat ben van het verdriet.

Ik ben teleurgesteld in hoe mijn ex omgaat met dingen (reeds bekend wellicht;1,5 maand na onze relatie van 3 jr had hij al iemand anders) en misschien eigenlijk ook wel in het beeld van liefde. Maar natuurlijk ben ik ook verdrietig omdat hij iets met een ander uitspookt, omdat het in mijn hoofd niet kan werken zoals hij dat doet nu doet, ik begrijp t gewoon niet.

Ik wordt er een beetje tegendraads van en ben van mezelf af. Ik heb een beetje zoiets van ik ga mezelf centraal zetten en doe wat ik wil en trek me weinig aan van wat anderen ervan vinden(for a change).

Waarom kunnen mensen nou niet gewoon normaal doen en doen ze dingen die anderen(o.a. mij)kwetsen? Is dat onvermogen of gewoon een andere manier van omgaan met gevoel.

Mijn opstandigheid uit zich in t feit dat ik mijn mensenkennis meer in mijn voordeel wil gebruiken en ook mijn vrouwelijkheid en charmes en ben nieuwsgierig naar wat flirten kan doen. Eerder maakte ik hier geen gebruik van omdat ik vond dat je hiermee een beetje een schijnrealiteit creeert omdat je dan niet contact hebt op basis van connectie door persoonlijkheid of (op werk) gewaardeerd wordt voor alleen je vaardigheden.

Ik ben mijn leven weer opnieuw aan t opbouwen maar vind t soms moeilijk om nieuwe dingen aan te gaan terwijl ik niet lekker in mijn vel zit. Ik zit mezelf dan een beetje in de weg want wil graag nieuwe leuke ervaringen om plezier te hebben en niet meer aan hem te denken. Maar aan de andere kant sta ik hier ook niet helemaal blij in omdat ik behoefte heb aan de vertrouwde contacten om me heen.

Herkent iemand dit na beeindiging van een relatie of hoe reageren anderen? Hoe kan ik er nou voor zorgen dat ik me lekkerder voel?

Merci,
Six