Lotgenoot,

Het is raar om te zien dat er zich zowel ongeveer twee jaar geleden, toen we hier allebei zaten, als nu, wat parallellen lijken voor te doen. Okee, jij gaat dinsdag met haar praten en eigenlijk geloof je er geen sodemieter van dat het nog iets kan doen.

Ik heb vandaag een brief op de bus gedaan met van alles en nogwat erin en zie haar sowieso woensdag weer. Erover praten zullen we wel, maar echt het geloof hebben dat het nog wat gaat veranderen, nee, dat zit er bij mij ook niet zo in. Dat maakt ons wederom lotgenoten, I guess...

Misschien heb jij ook wel dat je wel met anderen hierover praat, die soms, goedbedoeld - je moet de moed er immers in houden - zeggen dat je het echt niet weet, je niet kunt voorspellen wat voor reactie je krijgt. Ik heb dat wel vaak gehoord, in ieder geval. Ook toen ik soortgelijke acties naar mijn eerste vriendin ondernam, trouwens.

Maar ik ben ook niet zo optimistisch gestemd. Heeft dat te maken met het feit dat we het stiekem gewoon echt wel door hebben? Dat we 'tussen de regels door' allang hebben gelezen dat het gewoon finito is, ook al snappen we niet helemaal goed waarom? En willen we onszelf misschien niet 'on top of the world' plaatsen en nemen we aan dat we er ook naast kunnen zitten, waardoor we het toch proberen? Terwijl we er misschien echt niet naast zitten, omdat we ondertussen best weten hoe het werkt, best signalen kunnen ontvangen en die ook best snappen?

Voor zover ik je heb leren kennen, ben je geen onzeker iemand. Dat ben ikzelf ook niet echt. Als je niet heel erg onzeker bent, ben je misschien ook beter in staat (of: getraind) om signalen op te vangen. Misschien hebben wij allang door dat de signalen die uitgezonden worden, niet wijzen op wat wij graag zouden willen? Maar kunnen we ondertussen, de signalen negerend, ook genoeg fantasie aan de dag leggen om een ander scenario op z'n minst niet uit te sluiten? En komen we zo in dit soort situaties terecht, waarbij we wel iets proberen, er ondertussen niet echt in geloven, maar rationeel gezien niet kunnen weten wat er gebeurt? (terwijl we het stiekem best weten).

Nouja, jij dinsdag, ik woensdag (waarschijnlijk, tenzij ik al eerder iets hoor). 't Is fijn om je hier weer te hebben, toch, op de een of andere manier .