Gisteren belde mijn ex dat hij met me wilde praten. N.a.v. dat ik ondekte dat hij met "dat kind" een weekend weg was geweest en hij tijdens dat hij daar was mij smste dat hij het gestopt had met haar. Ik met hem afgesproken gisteren.
Begon rustig ik liet hem vertellen wat hij nou echt de afgelopen maanden had gevoeld en gedaan, komt er op neer dat hij tegen ons beide heeft gelogen. Dat weekend weg had hij al geboekt een paar dagen nadat hij het had uitgemaakt met mij. En toen hij had gezegd het met mij nog te willen proberen zag hij haar ook nog steeds. Toen hij bij mij was dacht zij dat hij bij me kwam om dingen af te handelen, zij wist niet dat wij nog met elkaar in bed beland zijn, dus liegt hij daarover tegen haar. Zij denkt dat ik hem steeds benader en contact zoek, terwijl hij degene is die dat doet. Hij zei dat hij het gevoel had alsof hij er een potje van had gemaakt (understatement!) en dat hij het gevoel had dat hij met ons *(hij en ik) zoveel kapot had gemaakt dat hij wel verder moest met haar (alleen zijn wilde hij niet) Maar eerlijk zijn tegen haar ook niet want hij wilde haar niet beschadigen, zij had nog nooit eerder een vriendje gehad (mijn vriend is nu dus haar vriendje... : . Dus ik zei in een boze bui zal ik het haar dan maar zeggen? Toen werd ie kwaad, dan maakte hij het nog liever uit met haar maar dan wilde hij mij ook niet meer zien, wat had ik er nou aan om haar te beschadigen, ja geen idee ook. Maar ik zei dat hij eens een keer geconfronteerd moest worden met wat hij allemaal maar deed, en iedereen zo voor te liegen. Maar goed meneer lijkt er wel heel makkelijk mee om te springen.

We besloten in de auto te gaan zitten en zijn ergens naar toegereden, toen ging zijn telefoon. Zijn opmerking: Daar heb je dat kind vast weer met haar gesikkeneur. Dat kind? zijn woorden... Ik dwong hem me in mijn ogen te kijken en te zeggen dat hij haar verkoos boven mij, dat kon hij niet. Op een gegeven moment moest ie huilen dat hij niet snapte dat hij dit allemaal had kunnen laten gebeuren. Dat hij ook in zag hoe goed we het hadden maar dat hij het gevoel had niet meer terug te kunnen. Tot voor het weekend dat hij met haar wegging had hij terug willen komen bij me, maar daar was hij toch echt ook wel verliefd op haar geworden. Vervolgens zegt hij nog iets over dat wij zulke goede seks hadden en dat dat met haar wel anders was, ja lekkere info dan... Na lang doordringen zegt ie laf indirect heb ik het toch al gezegd? dus hij wilde voor haar gaan, zij was jarig gisteren en wil hem dit weekend gaan voorstellen aan haar ouders en vrienden en hij kon het toch niet maken om dat meisje nu te kwetsen en er mee te stoppen. Nu maar bij mij doet ie niet anders. Toen was ik er klaar mee, reed hem weg naar het station. Onderweg vroeg hij nog of ik hem alsjeblieft nog tijd wilde geven, een maand ofzo, ik zei natuurlijk niet, je blijft haar toch ook gewoon zien, daar pas ik voor. Aangekomen bij het station wilde ik hem ook niet meer aankijken en hij wilde niet uitstappen.

We zaten in de auto en hij bleef maar aandringen dat ik hem aan zou kijken en ik wilde niet. Uiteindelijk toch voor de bijl. Begint hij hoe mooi ik ben, hoe goed we het hadden, hoe lief ik ben, hoe aangetrokken hij zich nog tot me voelde, dat het maar goed was dat we niet thuis waren want anders... tja allemaal informatie waar ik natuurlijk helemaal niks mee kon. Ik dacht ook laat ik de volwassene zijn, dus ik gaf hem een knuffel en zei dat ik ondanks alles en hoe graag ik ook wilde, hem niet haatte maar nog steeds van hem hield. Dat de tijd die we samen hebben gehad me heel dierbaar is geweest en dat ik hem oprecht ga missen. Dat ik wel vergelijkingsmateriaal had qua relaties en dat je iets wat wij hadden niet zomaar tegenkomt. Dat hij nog steeds de belangrijkste persoon in mijn leven is en dat ik me niet kan voorstellen dat dat nu voorbij was. Toen brak hij, helemaal, echt ontzettend huilen en zeggen hoe stom hij was dat hij klem zat en het niet meer wist of hij dan een grote fout maakte. Ik zei ja natuurlijk, en los van als je niet meer bij mij wil zijn of je gevoelens anders zijn dan kun je beter er mee stoppen, maar aan zijn kant zijn er duidelijk nog gevoelens voor me dus hij heeft het echt niet slim aangepakt. En wat voor kans heeft hij nou met dat meisje als je op zon manier ene relatie begint? Ik zei tegen hem dat als ik haar was ik het niet had gewild, maar ja zij heeft nul ervaring op liefdesgebied blijkbaar dus dan kan ik daar ook nog wel begrip voor op brengen. Maar voor hem, zo wil je toch niet iets opstarten? met leugens en zulke twijfelachtige gevoelens? Dat hij beter ons beide niet meer kon zien en hij moest nadenken voor zichzelf wat hij wilde. Nu laat hij zich leiden door haar enthousiasme en haar verliefdheid. (lijkt het althans). Ineens ging hij me zoenen, ik schrok ervan maar omdat het zo vertrouwd was ging ik er in mee, meteen daarna zei hij dat kan niet meer. Ow nee dat mag niet van je nieuwe vriendin natuurlijk zei ik. Heel apart. Toen vroeg hij nog dat wanneer hij bijvoorbeeld over twee maanden zou ontdekken dat hij de stomste fout van zijn leven had gemaakt of hij dan nog een kans zou maken. Ik heb gezegd dat ik daar niet op kan antwoorden.

Daarna hebben we nog samen buiten gestaan nog een laatste knuffel gegeven en ben ik in de auto gestapt zonder hem nog aan te kijken en ben ik weggereden. Dat was bijna vier jaar van mijn leven. Ik dacht dat ik al verder was, dat ik hem kon haatten, maar het voelt alsof ik weer helemaal ben teruggevallen...

Pff een heel verhaal maar moest het op een of andere manier kwijt. het liefst zou ik hem nog een sms of een mail sturen, bij voorkeur dit weekend (zijn intro in haar familie) zodat hij weer van slag raakt (zoals in Budapest) en in de war wordt. Of haar een linkje sturen, van mijn blogs hier... Maar ja dat is een super kinderachtige gedachte en schiet daar zelf helemaal niks mee op, toch?