Die eerste dag na geen contact lijkt niet om te komen, ik ben misselijk, moet steeds huilen en heb nu toch een beetje spijt van mijn acties gisteravond, toen ik m heb gebombardeerd met smsjes, met als afsluiter: ik hoop in ieder geval dat je flink pissig op me bent, dat maakt t makkelijker. NB om geen geen contact meer te hebben: dat lijkt me namelijk niet werken, hij vind t wel best en gezellig, ik loop er steeds tegen aan dat het verder nergens toe leidt, of dat ik toch steeds een gevoel van hoop blijf houden. Nu terwijl ik dit schrijf, weer de andere kant op: misschien toch wel goed om me even zo te laten gaan en is alle lust tot contact m vergaan. Wat beter is.
Ik merk nu al dat schrijven helpt, en alle verhalen op deze site, de beschrijvingen van gevoelens helpen me wel. Wat heerlijk dat er zoiets bestaat...........