Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Vast bijten in het verleden!!
Luitjes,
Zoals meerdere mensen bevind ik me op dit moment nog steeds in een dipje. Winter dipje of oudjaars dipje? Ik weet het niet. Soms lijkt het wel of het TE GOED met me gaat. Dan ben ik zelfs BANG dat het te goed met me gaat. Omdat ik de situatie dan mijn of meer vergeet. En dan confronteer ik mezelf er mee door terug te denken. Van hey, vergeet het niet he. Dit en dit en dit is er gebeurd. Omdat ik het gevoel heb dat als ik er niet aan denk ik het ook niet verwerk. Teminste, zo voelt het. Als ik kijk wat er is gebeurd (voor sommige mensen check vorige blogs) dan hoor ik niet gelukkig te zijn en vrolijk. Maar verdrietig. En hoor ik me niet lekker te voelen.
Soms lijkt het ook alsof de tijd mee schuift. Dat ik zelf qua gevoel wel stapjes vooruit ga. Maar het steeds blijft lijken alsof alles een maand geleden is gebeurd. Dat ze nog steeds zo dicht bij me staat. Dat ik toch denk hey ze was mn vriendin. Toch altijd van mij. Dat het soms lijkt of het allemaal "net" gebeurd is. Het klinkt misschien heel vreemd. Het duurt ook heel lang voordat ik dit hier neer gezet heb. Omdat ik echt goed moet nadenken over hoe ik daar nou over denk. Maar het is in Oktober uitgegaan. We zitten inmiddels over 2 dagen in Januarie. Dan ben ik ongeveer 2,5/3 maanden verder. En toch lijkt heeel de situatie nog zo dicht bij te staan. Zodat ik niet het gevoel krijg. pfff het is al weer lang geleden ik heb nu alweer mn eigen patroon in mijn leven. Nee, het blijft me achtervolgen.
Dat is het probleem.....weet niet of iemand hier iets in herkent?
Maar alvast bedankt voor het lezen.
Grz, Dwight
- Dwight's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@dwight
Denk dat ik me ongeveer hetzelfde voel.
) hij was nog niet zo lang geleden van mij..Zou zo graag ff terug in de tijd gaan. Soms lijkt het dan weer al veel langer geleden.
Weet het niet zo goed.
Mijn relatie kwam ten einde begin september dus binnenkort zijn we een vier maand verder. Als ik de vraag lees: Hoe kijk jij terug op 2009? Nou ik wil er helemaal niet op terugkijken eigenlijk. Wil er niet mee bezig zijn..Hop 2010, kom maar af.
Voel me ook niet echt ongelukkig op het moment. Misschien morgen wel ff..
Denk nog wel elke dag aan 'hem' (niet constant) maar ik laat het wel niet teveel toe om te denken aan wat we allemaal deden tijdens onze relatie of wat hij nu wel niet allemaal aan het doen is. Dat is zelfkwelling en heeft geen zin. (komt natuurlijk soms wel boven want iedereen wordt wel eens herinnerd aan zijn of haar ex meestal door iets heel stoms).
Wel heb ik het nog moeilijk met de manier waarop het eindigde en het feit dat hij zo vlug iemand anders had en helemaal geen steun was toen mijn broer stierf. Dat komt nog wel regelmatig bovendrijven en dan denk ik eveneens..Goh het is eigenlijk nog maar zo kort geleden. En dan glipt het wel eens in mijn hoofd van potjandorie (
Soms heb ik het gevoel dat ik dingen onderdruk en niet verwerk maar misschien is onderdrukken niet dat wat ik doe, misschien is het gewoon het gezonde besef dat het voorbij is en de wil om energie in leukere dingen te steken.
Ik hoop het toch..
Weet niet of je het op dezelfde manier aanvoelt
@ Dwight
Denk dat het voor ons allemaal moeilijk is. De kou vind ik sowieso heel irritant. Zitten al zo diep en dan ook nog de kou van buiten grrrr. Ik heb ook mijn momenten dat ik opeens kan lachen met vrienden, dat mijn gedachtens ergens ander liggen, maar opeens besef ik weer wat er met mij aan de hand was. Ik denk dat dit ook nog in de verwerkingfase hoort.
Je bent er pas als je fatsoenlijk kan kijken naar een foto met je ex en je bedenkt van "Was een mooie tijd, maar ben nu ook gelukkig met mijn leven zoals het nu is". Naar die tijd leven wij allemaal. Deze tijd zal er pas zijn als je niet meer zoveel op het forum komt, deze tijd ben je voorbij zonder dat je hetzelf beseft. Dat is het moeilijke van alles.
@hopenderwijs
Daar heb je ook wel gelijk in. Maar ik kom ook op dit forum om te leren van anderen.
Om te kijken hoe andere mensen zich gedragen in zulk soort situaties. Uiteindelijk doet er niemand echt iets speciaals en doet iedereen ongeveer het zelfde. Iedereen reageerd er een beetje gelijk op. Wil niet zeggen dat ik er niks van leer. Maar het komt allemaal beetje op het zelfde neer.
Het is precies de moeilijkste en minst leukste periode van het jaar. Ondanks feestdagen. En dan maak je het precies dan mee. Opzich ook weer goed, anders zou je zomer verknalt zijn. Dat is ook niet de bedoeling natuurlijk. En uit de dip komen we wel weer. Hoop ik.
Dankjewel.
-
Herinneringen-herbeleven.
Dat is nog steeds mijn grote probleem. Mn eigen vast klampen een mooie tijden, en haar. In het dode verleden.
Bah
@ dwight
Aan de ene kant lijkt het allemaal "ver" weg maar aan de andere kant toch zo dichtbij, de gemengde gevoelens waar je soms even geen raad mee weet.
Toch dwight, zijn ze herkenbaar en horen ze bij het verwerkingsproces van ldvd.
Je zult "goede dagen" ervaren waarbij je minder aan je ex denkt en alles wat gebeurd is, maar dan opeens is er een soort van flashback waarin je terug lijkt te gaan in de tijd.
Heel verwarrend, dat ben ik met je eens.
Ik herken de verwarring zeker, maar denk dat je langzaam maar zeker aan het loslaten bent maar je daar gevoelsmatig veel moeite mee zult hebben.
Ik denk dat het hierin het belangrijkste is, te accepteren dat je voelt wat je op dat moment voelt en laat het maar toe.
Als je vrolijk bent en niet verdrietig, is dat alleen maar mooi meegenomen.
Maar wanneer je opeens weer even voelt, terug te zijn .. bij af, laat de gevoelens die daarbij horen dan ook zeker toe.
Het gevoel hebben dat je na een aantal maanden geen stap verder bent gekomen en toch ook weer wel ....... , klinkt bekend.
2 a 3 maanden is nog niet zo lang geleden, en soms lijkt de tijd een loopje met je te nemen.
Soms lijkt de tijd ver vooruit te staan maar soms lijkt de tijd ook weer stil te staan.
Je gevoelens zijn nog niet in balans maar dit heeft tijd nodig, veel tijd.
Schrik niet van de gemengde gevoelens die je hebt, maar accepteer ze zoals ze komen.
Ik wens je ondanks alles toch alvast een mooie jaarwisseling en groetjes van Layla
@Layla,
Hey Layla,
Bedankt voor je bericht. Ik heb er via de mail op gereageerd!
Natuurlijk jij en iedereen, goede jaarwisseling!
Liefs, Dwight
-
Wat ik ook heb is dat ik bang ben, ALS ik haar tegen kom dat mijn gevoelens dan in 1x terug komen. Zowel de gevoelens voor haar, als de klote gevoelens.
Ik heb er al lange tijd niet meer persoonlijk gesproken 1,5maand. En om nou te zegge ik hou van haar. Nee. Ik hield van haar zoals eerst. Maar niet zoalsze nu is. Maar als ik haar dan zie, maakt me dat toch gek denk ik. Natuurlijk stel ik mezelf dn wel sterk op. Maar ik denk wel dat ik van binnen even in elkaar geschupt word. Soms denk ik, misschien valt het wel mee. Maar ik weet bijna zeker dat het niet meevalt. Ik ken mezelf langer. Ik ben er gewoon zoals ik al zei, bang voor. Serieus; Bang.
Mn vrienden zeggen, je moet ze niet ontlopen. Dat is ook zo. Maar ik denk dan; Als ik weet dat ze op een bepaalde plaats uitgaat, waarom zou ik er dan ook heen gaan? Waarom zou ik de ellende opzoeken. Dan wacht ik liever tot dat ik stuk sterker in mn schoenen sta. Dus het is een beetje een kwestie met 2 kanten!
De eerste keren dat ik haar zal zien, zullen zeker vooral de eerste, uitermate rot zijn. Maar je leert met je gevoelens omgaan op dat moment. Dus de keren erop zal het minder gevoelig zijn denk ik. Omdat je weet wat je gaat voelen. Je doet dus soort van ervaring op. Maar heeft hier niemand ervaring mee?
Grz, Dwight
Dwight
Hummm, ik had mijn ex man al 4 maanden niet meer gezien en hij moest hier spullen uit komen zoeken, dus ik was voorbereid dacht ik. Nee dus. Na een kort gesprek met hem, stond ik al weer te huilen.....terwijl ik mezelf zo had voorgehouden om sterk te zijn!! Moeilijk dus.
Letje
@Letje,
Nu is natuurlijk niet elke situatie het zelfde. En nu zijn we als persoon natuurlijk nooit het zelfde. Maar ik ben gewoon echt bang! Ik zit daar gewoon echt mee in mn maag zeg maar.
Dwight
Volg dan gewoon je gevoel, als je inderdaad weet dat je je ex kan tegenkomen, ga er niet naar toe, en inderdaad iedereen is anders.. ik ben gewoon een emotionele doos, ik weet het van mezelf maar dacht toen echt, dat ik het aankon grrr.
@letje
Okee, maar ik bedoel. Ontlopen is ook niet echt een oplossing. Het gebeurd toch een keer. Het spits moet toch een keer afgebeten worden.
En de eerste keer zal toch wel klote zijn.
Verleden
Door dat ik me als een tijger in het verleden vast bijt/grijp maak ik het zo moeilijk voor mezelf. Terwijl ik daar niks aan kan veranderen. Ik blijf malen over het verleden, hoe leuk we het wel niet hadden. En dat maakt het zo onbegrijpelijk dat ze NU AL een ander heeft. Dat kan ik nog steeds niet begrijpen, echt NIET gewoon. Ik blijf soms maar malen en malen en piekeren en piekeren over dat mooi verleden. Die goede herinneringen. Ik vind het zo donders moeilijk. Bah Hoe kom ik nu toch verder. Het gevoel lijkt net of dat gewoon niet meer over gaat...
@dwight
Waar is het cursief naartoe?
. Ben je niets mee.. 
. Je weet niet wat je te wachten staat
Als ik jou blog lees (relatie kende hetzelfde einde) dan vraag ik me af of ik verder of net niet verder dan jou sta. Ik heb geen zin om stil te staan bij mijn verleden met hem. Al zeker niet bij het leuke aspect.
Mijn relatie met mijn ex liep al een tijdje niet goed meer dus ergens begrijp ik dat hij voor iemand anders koos. Wat mij zo lastig maakt is dat hij de ballen niet had om eerder de knoop door te hakken. Nee mij nog lekker voor lange tijd het gevoel geven niet 'juist' te zijn en letterlijk zei dat er bepaalde dingen aan me zijn die hij onoverkomelijk vond. Waar hij op stuitte en waarschijnlijk anderen ook op zouden afknappen.
Dat ik diegene was die moest veranderen of nee ik was gewoon niet wie hij wou. Dat gaf hem het recht om me keer op keer neer te halen. En uiteindelijk voor iemand anders te kiezen.
Goed...zijn ding...als ik niet was waar hij het leven mee wou delen is één ding..als hij dacht ergens beter te halen..goed...maar toen mijn broer stierf en hij niet eens de moeite nam om te vragen of ik ok was? Ook dat probeer ik te begrijpen. Maar of het steekt? Ja behoorlijk fel..
Denk natuurlijk wel aan mooie momenten maar na dit alles lijken ze zo mooi niet meer.
Ben over mezelf bezig hé
Ze heeft waarschijnlijk net als iedere ex al eerder afstand genomen. Ze heeft je misschien signalen gegeven waarvan ze dacht dat je ze lezen kon. Of misschien groeide ze gewoon uit de relatie.
Probeer niet teveel vast te houden aan 'vroeger'. Het is goed die mooie momenten te koesteren maar als het een kwelling wordt en je er niet los van geraakt is het weer een andere boel.
Je bent goed bezig...dat heb ik eerder al gelezen.
Kop op! Een nieuw jaar
x
@Amber
Amber,
Dank voor je reactie. De cursief is hier weer. Was hem vergeten!
Oke, maar mijn situatie was wel anders natuurlijk. Wij zijn heel anders uit elkaar gegaan. Mijn ex ging niet zo met mij om. En ik ook niet met haar. Dus wij waren zeg maar nog wel wat liefdevoller toen we uitelkaar gingen.
En dan kan het verleden soms nog best zeer doen. Het zijn toch dingen die je mee maakt en uit eindelijk aan terug denkt. Je doet het toch wel automatisch. En iedereen heeft daar zn eigen gevoel bij. Sommige meer moeite als de andere. Je kan niet zeggen van: Ik schakel het NU uit. het verleden. Ik denk dat het gewoon ja toch moet slijten. Dat je op een gegeven moment terug denkt aan een mooie tijd waar ik trots op kan zijn. Maar ook gewoon tevrede ben met het leven wat ik dan leef. Met of zonder partner.
We zien wat 2010 ons te wachtten staat. Ik zal eens mn best doen. En wie weet....
Grz, Dwight