Voor diegenen die soms twijfelen of er wel licht aan het eind van de tunnel komt, wil ik even delen met jullie hoe het met mij gaat nu. Want dat licht komt echt!!

Ik heb super veel pijn gevoeld door alles wat er gebeurde met de jongen van wie ik hield. Herken alle gevoelens van verdriet en gemis die mensen hier opschrijven. Het sloopt je en vreet al je energie weg. Ik merk dat het de laatste tijd veel beter gaat met me. Ik krijg steeds meer rust met hoe de dingen nu zijn, en voel me elke dag sterker worden. Ik ben hem nu echt aan het loslaten, en wat mij daarbij heel erg geholpen heeft is vergeving. Boosheid naar je ex is normaal: vaak hebben exen je op een kutmanier behandeld en het is ok om die boosheid ook te uiten. En je verdriet ook om wat er gebeurd is. Maar als je daarin blijft hangen, kun je niet loslaten. Hem vergeven voor wat hij deed is voor mij de stap geweest naar hem echt loslaten en me weer vrij voelen.

Voor de een is het makkelijker om te kunnen vergeven dan voor de ander. Voor mij koste dat me niet veel moeite, omdat ik hem begrijp. Hij zat met zoveel shit in zijn hoofd, ik snap waarom hij zich niet kon geven en me behandelde zoals hij deed. Ik keur het niet goed, maar ik begrijp het wel. Onze weg samen liep dood, en nu volgen we allebei onze eigen weg.

Ik heb hem gemaild, en gezegd hoeveel hij voor me betekend heeft en nog steeds betekent. Dat ik nog vaak aan hem denk, over wat er was in verleden tijd, maar dat ik soms ook wel denk aan hoe de dingen zouden kunnen zijn als onze wegen ooit weer samen zouden komen. Dat hij me sterker heeft gemaakt, en dat ik er vertrouwen in heb dat hij zijn eigen weg vindt die goed voor hem is. Dat mailtje was ergens een afscheid, maar ook berusting. Het is goed zoals de dingen nu zijn.

Ik sta zoveel dichter bij mezelf nu, en richt me lekker op mijn eigen leven. Hij zal altijd blijven leven in mn hoofd omdat ik enorm veel van hem en door hem geleerd heb. Ik zal altijd van hem houden, maar om samen te kunnen zijn moeten beide partijen dat voor 100% willen. En als dat niet zo is, om wat voor reden dan ook, dan is het beter om zonder elkaar te zijn.

Lieve mensen, de pijn kan voorbij gaan. Een deeltje ervan zal altijd blijven, maar de dingen worden echt beter als je eraan blijft werken. Probeer te vergeven, te koesteren en los te laten. Alles op zijn tijd. Als de dingen nog vers zijn: laat al je emoties toe maar laat ze je niet beheersen. Neem rust, geef jezelf tijd en probeer je weg omhoog te vinden. Als je weer hoger komt zie je de wereld in een ander perspectief: alles is mooier, alles heeft een glans, je hart voelt sterker omdat je weet dat je enorm veel liefde kan voelen en alles kunt geven en je er ook uit kunt komen als alles misloopt.

Veel sterkte iedereen, ik blijf zeker nog op deze site hangen, om anderen een hart onder de riem te kunnen steken, en om zelf ook door te blijven klimmen op de weg naar boven waar ik nu zit! Veel liefs!