Anderhalve week geleden kwam je nog wat spullen brengen. We hebben goed gebabbeld. Het was emotioneel en deed ons beiden deugd. We hebben dan nog gezellig samen gekookt en gegeten. We hadden het beide moeilijk, hebben intens geknuffeld, wat we al lang niet meer deden. Het afscheid was moeilijk. En we gingen nog eens afspreken voor de rest van mn spullen. De week erop had ik het superdruk. Je stuurde me maandag nog een sms om me voor die werkopdracht success te wensen. Dit weekend was ik ziek. Zodra de werkstress van me afviel vrijdagavond. Heb je nog niets gestuurd. Je wacht wsl op een berichtje.
Ik weet het niet meer. Ik weet dat als ik terug contact zoek dat er kans is dat het terug goed komt. Maar jij bent degene die de relatie stopte. Durf ik het risico nemen? We hebben beiden dingen om aan te werken. Wat als het na een paar maanden weer fout loopt? Die kans is zeer reëel. Ik wil hier niet nog eens doorgaan.
Ik mis jou, ik mis jou kinderen, enorm.
Wat moet ik doen?
Pfff ik weet het niet meer.
Ik wil er voor vechten, voor ons, voor jou, maar wil jij dat ook?
En heeft dat zin?
Is it meant to be?