Erg rot voor je. Ik denk wel dat je je te lang anoniem hebt gehouden. Zij reageerde heel lief zonder het eigenlijk te weten naar wie ze het stuurde. Jij van jouw kant dronk haar worden op (wat begrijpelijk is) maar zonder 100% te beseffen dat ZIJ het wel naar een ANONIEM persoon stuurde. Je hechte je al aan die woorden vast alsof ze wist dat jij het was. Hierdoor ben je van haar geweldig vinden veranderd in totaal verliefd. Zij op haar beurt heeft waarschijnlijk van alles zitten fantaseren over die anonieme persoon en daarbij totaal niet aan jouw gedacht. Toen jij bekend maakte dat jij het was, bleek het heel iemand anders dan zijn gedacht had. En dan ontstaat er dus een probleem waarbij één persoon al helemaal verliefd is en de ander niet. Ze is eigenlijk verliefd geworden op een anoniem persoon die ze in haar fantasie vorm heeft gegeven, en niet verliefd op jouw. Je had dus eerder moeten zeggen dat jij het was

Hoe nu verder weet ik niet. Het is iig positief dat ze het contact niet verbroken heeft. Blijf geduldig, overlaat haar niet met 'geslijm' zegmaar, probeer gewoon normaal leuk te doen.

Hey,

op het einde van je blog schrijf je:
Ik hou zoveel van haar dat het pijn doet. Ze blijft maar lief doen naar me om vervolgens niet meer van zich te laten horen. Ik wordt gek van alle gedachten die door mijn hoofd blijven spoken. Wat moet ik hier nou mee doen? Ik wil deel uitmaken van haar leven al is het maar vriendschappelijk. Alleen het blijft zo pijnlijk. Hoe kun je iemand om wie je zoveel geeft anders gaan zien?

Dat doet me heel hard denken aan hoe verliefd ik was op mijn chatvriendin een aantal maanden geleden. Waarbij dat ook niet wederzijds was. En dan de teleurstellingen en tenslotte de pijn die ik dan voelde als ze tijdens een leuk chat gesprekje vertelde over leuke uitstapjes die ze gemaakt had, pijn omdat ik daar graag bij wou zijn maar zij dat niet toeliet. Pijn toen ze me op het einde vertelde dat ze iemand had ontmoet waarmee het wel klikte,...

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat verlopen hé. Maar ik denk, dat als zij niet verliefd wordt op je, dat het dan heel moeilijk wordt voor jullie. Het lijkt me dat jij al erg sterke gevoelens hebt voor haar. Om dat terug onder controle te krijgen en tegelijkertijd een "gewone" vriendschap met haar op te bouwen... dat lijkt me eigenlijk onmogelijk. Maar dat geloofde ik enkele maanden geleden ook niet hoor Ik hield me ook steeds voor dat ik over die verliefdheid heen was. Dat ik tevreden zou zijn met een gewone vriendschap... Wat voor mij uiteindelijk een goed "meetinstrumentje" lijkt is jezelf voor te stellen hoe je je zou voelen wanneer ze je komt vertellen dat ze iemand gevonden heeft waarbij het helemaal klikt, iemand waar haar hart voor smelt, die ze niet uit haar gedachten krijgt. Wanneer je daar een oprecht blij gevoel van krijgt, blij voor haar dat ze zo gelukkig is, dan denk ik dat je ver genoeg bent om te proberen een "gewone" vriendschap op te bouwen. Zolang je echter spijt blijft voelen dat jij niet die persoon kon zijn voor haar... dan wordt dit een vriendschap die je helemaal naar beneden gaat halen denk ik.

2emotional

Erg pijnlijk dat, als het aanvankelijk zo goed (lijkt) te gaan, ze je eigenlijk gewoon niet IRL 'zo' blijkt te zien. Ook een reden om allerlei gedachten aan te wakkeren in je hoofd over het waarom en wat er dan aan je mankeert. Ik weet niet of dit bij jou zo is hoor, maar zo werkt het bij mij, en ik weet dat je je daardoor heel naar kunt gaan voelen, want gedachten van minderwaardigheid, kunnen gevoelens van ellende oproepen. En omdat ze aanvankelijk zo ontzettend enthousiast was, is de teleurstelling nog groter...

Laat je niet op je kop zitten kerel. Ik heb hier geen kant-en-klare oplossing voor. Elk woord is een cliché. Desondanks wil ik je een hart onder de riem steken.

Je verhaal deed me denken aan dit liedje van Veldhuis & Kemper

Laat je niet wijsmaken dat je niet goed bent. Je vindt de ware nog wel. Er zijn genoeg vrouwen die een lieve man willen. Dat neemt niet weg dat het pijnlijk is om afgewezen te worden. Je moet dat echter niet zien als een tekortschieten. Het is gewoon dat jullie niet bij elkaar passen, niet compatible zijn zeg maar. Dat ligt evenveel bij haar dan bij jou.

'k ben precies tegen mezelf bezig nu 'k heb het er ook erg moeilijk mee wanneer iemand me niet goed genoeg vindt. Want zo komt dat over hé, zo denk je daarover als je afgewezen wordt. Of als iemand je ineens niet meer in haar leven wil, je eruit zet. Dan denk je, ben ik echt zo waardeloos dat ik als een vuilniszak aan de deur wordt gezet...

Zo mag je het dus niet zien. Zegt iedereen me Ergens hebben ze gelijk, weet ik wel, maar ergens kan ik dat gevoel toch ook niet volledig van me afzetten.

2emotional