Helaas ben ik het met je eens, iemand die besluit om een einde te maken aan een relatie beslist dat niet 1-2-3 maar dat gaat soms echt weken aan vooraf. Heb je niets gemerkt haar? Afstandelijk zijn, niet willen praten of zo? Ik vind het heel erg voor je dat ze je daar niet in gedeeld heeft want anders konden jullie naar een oplossing zoeken of zelfs ervoor vechten, maar dat is helaas niet gebeurd. Dat vind ik zonde want als je zo lang samen bent geweest dan vecht je toch ervoor?

Mijn ex heeft ook heel lang met zijn gevoelens rond gelopen, zo van: is dit wat ik wil? Hou ik nog steeds van haar? Een ding is wel anders bij mij gegaan: Mijn ex gaf al aan dat hij het anders wou, ervoor wilde vechten... en ik met mijn stomme kop zag het niet, wilde het niet zien, wou het niet eens weten alleen omdat ik het nodig vond niet om naar hem te luisteren in de veronderstelling dat het wel vanzelf zou weggaan als ik het hem maar naar de zin maakte. Ik weet tot op de dag van vandaag nog niet precies waarom ik dat gedaan heb, maar dat terzijde. Op een gegeven moment gaf mijn ex het op om hints te geven en liet het even doormodderen tot dat hij niet echt meer kon. Daarop verbrak hij de relatie met mij omdat zijn gevoelens te ver heen was, hij had zo hard geprobeerd om tot mij door te dringen maar hij gaf het op. Ik kan hem dat niet eens kwalijk nemen. Daar zal ik altijd spijt van blijven hebben dat ik het niet wou zien want anders waren we vast en zeker nog samen geweest en mijn ex beaamde dat toen we erover praatten enkele weken na het verbreken van onze relatie. Tuurlijk had mijn ex ook zo zijn foutjes, hij had bijvoorbeeld niet mogen toestaan dat ik vluchtte voor zijn beweegredenen dat hij dacht van: is dit wat ik wil? Dit had ik dus echt serieus moeten nemen. Maar dat is niet de enige reden waarom mijn ex de relatie verbrak, dat is een van de reden.

Wat ik dus eigenlijk hier mee wil zeggen, is dat je hiervan lering uit moet trekken, in welke situatie ook, dat je echt met elkaar moet praten en ervoor vecht nu het nog kan. Communicatie is het grootste probleem, soms moet je echt aan werken om te kunnen communiceren. Ik bedoel: je kunt wel luisteren naar een ander, maar luister je echt wel en denk je verder door en begrijp je dan ook wat de ander echt bedoelt? Dat is ontzettend moeilijk en voor een slechthorende meid als ik is het al helemaal moeilijk. Maar gelukkig heb ik ervan geleerd en dat kun jij ook!! Het is alleen jammer dat het soms niet meer terug te draaien is, ook al zijn er uitzonderingen.

Je zegt dat zij onbetrouwbaar is, is ze dat de laatste vier jaar dat altijd geweest of in de laatste maanden omdat ze geen raad meer wist met de situatie? Dan kun je echt stomme dingen gaan doen omdat je de ander niet wilt kwetsen...helaas kwets je daar toch het meeste mee omdat je dan niet eerlijk meer bent..

Ik hoop dat je hier wat aan heb, en dat je morgen weer goed voelt....

Liefs PINO

Climb,

Heel goed deze blog... Schrijf maar allemaal van je af... Hoop dat je dat goede gevoel vast kan houden!
Vaak zijn we geneigd onze ex te idealiseren als hij of zij er niet meer is. Zij of hij die ons het goede gevoel gaf is ineens weg, en dan krijgen we het benauwd, en gaan we hem of haar zoveeeeel mooier maken als ze eigenlijk zijn. Want ja, dan kunnen we aan dat goede gevoel blijven terug denken.
Jij houdt je koppie er goed bij, stuurt je gedachtes daarin, goed bezig!!!!

Gewoon lekker van je af blijven schrijven hier. En ook al is het morgen anders, heb je weer pijn of verdriet, dan schrijf je gewoon weer van je af. Het bespreekbaar maken, en delen met anderen, maakt het allemaal al wat meer draaglijker. Vind ik dan.

Take care,

Liefs Lin

Helemaal waar Arnout.

En weet je wat zo lief was van een vriendin van mij? Ze zei dat ik haar in ieder geval nooit zou kwijt raken. Dat soort dingen doen dan weer goed. Af en toe even beseffen wat je hebt.