Sinds ik een aantal weken geleden dat besluit had genomen om voorlopig uit zijn leven te gaan weer heel erg veel gebeurd. Er zullen hier best mensen zijn die mij voor gek verklaren maar so be it.

Eerst redelijk volgehouden om geen contact te zoeken. Toch nog wel zwakke momenten gehad maar toen toch niet naar hem gesmst. Echt zwak waren dus ook weer niet. Anyway, na verloop van ongeveer een week of 2 elkaar gezien op de zomerfeesten bij hem in de stad. Ik was er op donderdag omdat mijn buurmeisje Ali B wou zien. Ik dacht hij is voetballen dus zie hem toch niet. Ergens hoopte ik het natuurlijk wel maar ja. Hem dus toch gezien. Kreeg een dikke knuffel en zoen en toen moest ik weg. Had ongeloofelijk veel munten nog dus vrijdag's met mijn zus naar Cooldown Cafe. In een beetje aangeschoten bui hem gesmst of hij ook in de stad was? Hij smste terug van niet maar misschien later die avond. Uiteindelijk hem niet meer gezien. Nog steeds een hoop munten over dus zaterdagavond weer ernaartoe. Zag hem eerst voorbij lopen, niets gezegd en hij zag mij niet. Later die avond toch gesmst en ja toen toch weer gezoend. Verder niet echt boeiend contact gehad, ja over parkeren voor Decibel Outdoor. Elkaar daar dus gezien. Om een lang verhaal kort te maken met hem meegegaan na afloop. Misschien heel erg stom maar heb er absoluut geen spijt van. Daarna geen contact gehad tot vorige week vrijdag, gemaild en voor afgelopen maandag afgesproken om te praten over wat er nou allemaal weer gebeurt was. Heel goed gesprek gehad van ruim 2,5 uur. We hebben nu echt samen besloten om er een punt achter te zetten. Hij wil mij dit absoluut niet aan blijven doen. Heb hem ook gezegd dat hij niet steeds alle schuld bij zichzelf moet leggen want ik ga er net zo goed in mee. Het is zo vreselijk frustrerend doordat er bij ons allebei gevoelens zitten. Als we samen zijn kunnen we bij wijze van spreke de hele wereld aan. Heb hem gesmeekt hulp te zoeken want zo kan het niet langer. Hij zou dit doen. Dus als je dit leest, DOE HET A.U.B.
Het was een vreselijk moeilijke beslissing en heb ook verschillende tranen gelaten, wou hem ook niet echt loslaten toen hij me trooste. Helaas is er gewoon echt geen andere oplossing, nu niet iig. Iedereen zal wel weer gaan schrijven dat ik niet moet gaan hopen dat het nog goed komt maar dat doe ik wel. Hoe vaak kom je iemand tegen waarbij je je gelijk zo verdomde goed voelt, wie je gelijk vertrouwd? Ik weet donders goed dat het NU niet kan werken maar waarom zou het in de toekomst niet kunnen werken als hij hier uit is?

Vandaag sowiezo een ongeloofelijke klote dag gehad. Door wat er allemaal gebeurd is maandag en vandaag is het ook nog eens 3 jaar geleden dat een vriend van mij is verongelukt. Komt allemaal lekker op die hoop.

Ik vraag me soms echt weleens af welke les(sen) ik moet leren nu en waarom ze zo verrekte zwaar zijn? Wie het antwoord heeft, ik hoor het graag.

Liefs Tweety