Ik had ooit eens een blog over waarheid, toen ging het over wat anders. Door een niet zo fijne situatie hier kwam ik met iemand in gesprek over een onderwerp wat me de inspiratie gaf nog een blogje te schrijven. Ik denk hierbij terug aan mijn ex en mijn eigen rol tijdens en na de breuk. In feite ook tijdens de relatie.
Het gaat om waarheid. Vooral bij liefde is waarheid vaak een moeilijk onderwerp.
Het gebeurd zeer vaak dat je iemand niet kwijt wilt en daarom maar je werkelijke gevoelens gaat verbergen, een rol gaat spelen, het spel taktisch spelen.

Ik herinner me nog zeer goed hoe ik tijdens de breuk eerlijk was over mijn gevoelens. Er viel ook geen rol te spelen, want het verdriet was zo groot en mijn tranen kon ik niet inhouden. Echter ik kroop ook weer vrij vlug in de rol van begripvolle emotional. Dat ik van binnen kwaad, teleurgesteld was op de manier waarop alles gegaan is, hoe zij alles deed etc. hield ik maar voor mezelf. Stel je voor ik zou haar nog mijn mening zeggen, dan zou ze zeker niet meer terugkomen. Nee, liever begripvol zijn, dan weet ze dat ze hier altijd terecht kan.
Dit hield ik ook nog wel even vol, maar door het verdriet werd het steeds moeilijker. Uiteindelijk begon ik me ook rot over mezelf te voelen, er bleef naast het verdriet, deuk in zelfvertrouwen het gevoel knagen dat ik niet de waarheid had gezegd. Integendeel, min of meer had ik haar nog een bevestiging gegeven dat het goed was hoe zij alles aangepakt had. Dit bleef knagen en bouwde zich steeds meer op. Dan op een dag..werd me alles te veel en stuurde ik een spervuur van boze smsjes. Toch maar nog alles eruit gooien, mijn onvrede over hoe alles liep en wat ik er van dacht en ook van haar. Mede doordat het pas later eruit kwam was de woede natuurlijk nog groter.
Zij schrok natuurlijk, ikzelf ook. Die woede eruit laten, de waarheid zeggen luchte enorm op. Maar met de opluchting kwam een gevoel "oei dit is stragetisch gezien geen goede zet geweest", de angst kwam naar boven...ze zou natuurlijk nu denken "bekijk jij het maar". Dus werden er smsjes met excuses verstuurd, dat ik het niet meende en me heb laten gaan. Na het versturen daarvan kwam er weer een gevoel van opluchting, maar samen met deze opluchting kwam weer een gevoel van woede. "zit ik mij nu te excuseren dat ik in de steek ben gelaten??" Nee, dus toch maar opnieuw laten weten dat ik mijn excuses terugneem.
Nou, zo ging het een tijdje door.

Dit verhaal was goed afgelopen, want we hebben dit een half jaar later uitgepraat. Zij begreep het volkomen, gelukkig. Maar er was weer contact, mijn liefde was er nog dus we gingen opnieuw het taktische spel spelen. Hoe gaat het me je, vroeg ze. Jeetje wat een vraag...nu komt het erop aan dacht ik. Als ik nu zeg het gaat miserabel, dan wil ze zeker nooit naar een hoopje ellende terug. Laat ik me sterk houden, het gaat wel goed. Ik heb nu goed contact met die en die, doe leuke dingen etc. Wat had ik het toch leuk.
"zie je wel, je komt sterker uit zulke situatie's" zoiets zei ze. Nou zeg, ik voelde me alles, maar niet sterker.
"Ja dat gaat wel" loog ik. Ze had de indruk dat het wel goed met me ging, goed zo...sterke kerel zou ze denken, daar kun je wat mee. Na dat gesprek zat ik een uur te huilen.

De taktiek werkte niet naar behoren, gesprekken met mijn ex deden me teveel. Als ze het moeilijk had, wanneer ze bang voor hem was, wanneer het goed tussen hun ging, het waren allemaal onderwerpen die me pijn deden, soms hoop gaven, soms verdrietig deden voelen. Ikzelf bleef maar vaak niet dat zeggen wat ik echt dacht of voelde. Al helemaal niet zeggen hoe ik eraan toe was. Tot ik het plots niet meer hield en gewoon weer eerlijk over alles was. Overigens duurde dat niet lang, want ik was niet zo goed in rollen te spelen tegenover mijn ex. Het heeft allemaal niets uitgemaakt, maar ik ben er toch blij om dat ze wist hoe mijn gevoelens en situatie was.
Over het algemeen wil ik daarom de meeste mensen als tip geven, wees zo eerlijk mogelijk over je gevoelens naar je ex toe, het is met name vaak beter voor jezelf.

Tot slot even een voorbeeldje, wat je vaak hoort. Wees altijd sterk richting je ex, niet laten merken dat je hem/haar mist of nog gevoelens hebt, doe alsof je het ontzettend leuk hebt etc. dat hoor je vaak.
In zekere zin is het zo dat men eerder naar positieve mensen gaat dan naar negatieve mensen.
Maar hier even een situatie.
Ex denkt "Ik mis X toch wel erg. Hij zal het ook wel moeilijk hebben. Misschien had ik niet moeten weggaan, misschien is er nog een kans. Ik bel hem eens, misschien eens een beetje tasten hoe de situatie is"
Gesprek verloopt redelijk oppervlakkig, X heeft het erg leuk, laat niet merken dat hij ook maar enig verdriet heeft of haar terug zou willen.
Na het gesprek denkt X "pffffff, wat was dat moeilijk. Maar nu hopen dat ze weer vaker zal bellen. Ik kan niet meer, ik ga helemaal kapot. Ik hou nog zo van haar."
Ex denkt na het gesprek. "Nou, daar hoef ik ook niet meer aan te komen. Die is mij al helemaal vergeten.

Dus je weet het eigenlijk nooit. Dat is ook iets wat ik hier vaak gezegd heb, ik weet niet hoe een ex terug te krijgen (als de ex dat tenminste zou willen want it takes two), want iedere situatie, ieder mens is anders en vooral...je zou moeten weten wat die ander denkt en voelt. Maar door de waarheid te zeggen, heb je vaak een beter gevoel over jezelf en je weet dat de ander precies weet hoe het zit. Waar het vooral om gaat, dat heb ik al vaak ervaren, als je te lang wacht...komt het vaak plots tot een explosie van gevoelens.
Okee, soms kan het ook beter zijn even het spel taktisch te spelen of begrip op te brengen.
Maar het kost zeer veel energie en je ldvd kost al enorm veel energie. Vooral wanneer je taktiek niet blijkt te werken kan dat voor nog meer frustratie zorgen. Vooral kan het proces langer duren, want omdat je misschien rol speelt blijft het contact veel langer hoopgevend, terwijl die misschien niet terecht is.
Overigens of je eerlijk wilt spelen of een rol spelen, overdrijf beiden niet...dat zou ik ook nog als tip willen meegeven. Ik maakte ook de fout door te vaak contact te blijven zoeken, maar vaak word dat toch als irritant ervaren.
Een best lange blog geworden, ik wilde het eigenlijk ook nog hebben over waarheid tijdens een relatie. Ander keertje misschien