Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Wat een hel
Ik kan niet geloven dat er iets is wat erger is dan dit gevoel. Alsof ik ben geraakt door een trein, echt een betere omschrijving is er niet.
Ik heb vannacht alles geprobeerd, praat radio luisteren over de economische crisis, alles om maar heel even, al is het 10 minuten, aan iets anders te denken.
Nu zit ik op werk, wat ik al een hele grote overwinning vind van mezelf. Ik weet dat er ergere dingen op de wereld zijn, alleen dat kan ik me nu gewoon even niet voorstellen.
Ik heb hem niet gebeld, ik heb hem verwijderd uit mijn telefoon, alleen die berichtjes, die smsjes, die kon ik nog niet verwijderen, ik kon het niet. En daarom had ik toch nog zijn telefoon nummer waardoor ik hem vanmorgen toch een reactie heb gegeven op zijn smsje.
Zijn smsje was:
Ik hoop dat je weet hoeveel ik van je hou en hoe bijzonder je voor me bent. Ik weet niet wat ik moet voelen, ik voel niets. Ik kan de situatie niet bevatten. Ik hoop dat we in de toekomst gelukkig worden, met of zonder elkaar. Als het toch nog goed komt, dan gaan we samen naar parijs.
Een berichtje wat de hele situatie niet makkelijker maakt, omdat ik niets liever wil dan samen naar onze stad parijs. En ik niets liever wil dan naar zijn huis toe rijden en hem nooit meer loslaten.
Ik heb hem gesmst dat ik me vanmorgen realiseerde dat het echt over was, dat ik hem nooit meer zal vasthouden, knuffelen. Dat het nu na al die jaren een gesloten boek is, en dat ik niet weet hoe ik daarmee moet leven.
Ik haat dit gevoel... Ik haat het.. echt
- Daisy01's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
wat weet je het goed te
wat weet je het goed te omschrijven.
Het is echt een van de ergste dingen die er bestaan.
ik ben veel ouder dan jij, 47, de afgelopen 10 jaar ben ik hier 4 keer doorheen gegaan.
Ik ben zo stinkend jaloers op degeen die gewoon 20 jaar getrouwd zijn, dit gevoel nooit hoeven mee maken.
Het enige pilletje ertegen heet alcohol en dat maakt het alleen maar erger.
Lichaamsbeweging, wandelen, helpt enigszins.
Als ze dit bij mijn geboorte hadden gezegd, had ik gezegd, laat mij dan maar lekker in de baarmoeder zitten.
sterkte.
@Daisy01
Je doet t prima, gezien de omstandigheden. Wat goed dat je naar je werk bent gegaan. Ik weet hoeveel moeite het kost om te blijven doorgaan alsof je daadwerkelijk een doel hebt. Maar dat komt echt wel weer. Tot die tijd wordt t klunen en proberen jezelf niet gek te maken.
Dus helpt zo'n smsje van hem niet echt mee. In mijn ervaring zeggen mensen allerlei dingen tegen elkaar aan t eind om elkaar maar niet onnodig te kwetsen. Waarschijnlijk valt dat smsje in die categorie, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Probeer in elk geval om zijn woorden los te laten, want het zijn niet meer dan dat: woorden. En het zijn de daden waar t om draait. Mijn ex zei ook allerlei lieve dingen toen het over was, dingen waar ik me aan vastklampte als een reddingsboei. Maar haar daden zeiden wat anders; het is niet goed gekomen en ze heeft daar ook geen enkele moeite voor gedaan. En daar zit je dan met een geamputeerd gevoel...
Ergens zijn we geen wijsheden in deze situaties, alleen overleven en dat is precies wat je nu moet doen en al doet. Allerhande tips zijn wel terug te vinden op deze site. Geloof dat Quasimodo er al een paar blogs aan gewijd heeft. Mij hielp om onder de mensen te blijven en dingen te gaan doen die ik normaal misschien niet had gedaan (vrijwilligerswerk). En elke dag een gesprek met een vriend of vriendin inplannen en een blog op deze site. Neem jezelf bijvoorbeeld voor om elke avond er een te schrijven. Heb je een doel en helpt. Al is het misschien maar even en heel miniscuul.
Veel sterkte!
Oh, meisje, ik- en vele
Oh, meisje, ik- en vele anderen hier- weten heel goed hoe je je nu voelt... Het is inderdaad verschrikkelijk. Zelfs ademhalen doet pijn en geloof me, dat houdt nog wel even aan..Zelfs na 5 weken overweeg ik nog elke dag hem gewoon te bellen en te zeggen dat ik wel op oude voet verder wil, dat het me niet uitmaakt dat hij er niet voor gaat, als ik hem maar kan aanraken... Dus dat ik eigenlijk liever kies voor constant aanwezige pijn die ook verschrikkelijk is, maar minder verschrikkelijk dan de pijn die ik nu voel. Uiteindelijk zal het beter worden en zal de liefde voor jezelf groeien en de liefde voor hem overschaduwen.
Elke dag is er een, elke ademhaling is er een... Hou je taai, we zijn er hier allemaal voor je.
@daisy
ik reageer ook nog even hier! Ik vind je heel dapper!
en inderdaad..dat rot gevoel die vreselijke pijn..dat voelen we allemaal! Zeker de eerste weken!
Blijf rustig ademen! Huilen op zijn tijd! Zoek afleiding!
En ja, zo'n sms..daar helpt hij je inderdaad niet mee! Tja, en beloven om samen een weekend naar Parijs te gaan..is wat anders dan beloven dat hij écht voor je zal gaan. Ik herhaal toch nog even je eigen woorden: als een relatie uitgaat, dan heeft dat een bepaalde reden. Zolang er niks aan die reden verandert, is er geen terugkeer mogeljk! Probeer daaraan te denken! Hou vol! Dit is een eerste stap om weer jezelf te worden!
Een virtueel zakdoekje met knuffel voor jou!
@blauwezon @senzy
Wat kan het fijn zijn om je verhaal kwijt te kunnen bij mensen die begrijpen aar je door heen gaat.