Bah! Ik heb weer een heel weekend verpest, door constant alleen maar aan hem te denken. En wat hem toch dwars zou kunnen zitten, wat er toch in hem omgaat... Ik zou zo graag zijn gedachten willen lezen hè? Waarom zegt hij niet gewoon wat er op zijn hart ligt?

…

Vorige zondag hadden we voor de tweede keer afgesproken buiten school. We lagen de hele middag op zijn bed. Ik stelde voor om naar het centrum te gaan. Ik kreeg als antwoord: "het is zondag, schat". Maar ik was nog nooit in het centrum van zijn dorp geweest en wilde de winkelstraat afstruinen. Hij zei iets van: "ik wil liever met jou hier zijn". Zucht… oké, ik heb hem zijn zin gegeven. Er werd volop gezoend en afgetast. Ik bedenk me ineens dat we de eerste afspraak buiten school ook de hele tijd op bed hebben gelegen, maar dan op de mijne…
Hij zat (erg) veel aan mijn billen, mijn borsten en mijn… voorbillen. Op een gegeven moment wilde ik niet echt meer. Als hij me probeerde te zoenen weer, duwde ik zijn hoofd weg "ik wil niet meer zoenen". Ik duwde ook zijn handen van mijn lichaam, elke keer als hij me weer ergens aanraakte op één van mijn intieme gebieden. Eén keer lag ik op mijn buik, en hij zat naast me. Hij ging met zijn hand onder mijn shirtje. Ik schrok en ik begon zowat te gillen en gaf hem per-ongeluk een flinke stoot met mijn elleboog ergens in zijn gezicht. Oeps… Hij weet ergens toch wel dat ik niet wil? Hij blijft doorgaan. Heeft hij geen zelfbeheersing? Hij zei ook die middag: "als ik het lef had, had ik zo al je kleren van je lijf gescheurd." Ik moest lachen toen, maar toen ik thuis was begon ik erover na te denken. Hij zou me dus wel willen verkrachten, als hij het lef er maar voor had?! Nah, hij bedoelt het vast niet zo… of wel?
Het was iets van kwart voor zes 's avonds en het was tijd om te gaan. En hij had ook al ergens moeten zijn. Hij woont in een flatje. Onderaan de flat stonden we dan.
Ik vroeg: "Krijg ik geen…?"
Er liepen wat mensen over de parkeerplaats. Even keek hij om zich heen en zei toen: "nope…" En weg was hij.
Oké? Waarom geeft hij me zo vaak het gevoel dat hij zich voor mij schaamt?! Geen afscheidskusje of omhelzinkje. Met een verdrietig rotgevoel stapte ik op mijn fiets en reed naar huis. Rotjoch! Ik kan hem wel haten . Ik krijg steeds meer het gevoel dat het hem alleen maar om de seks gaat! Ik ben trouwens 22 jaar en nog maagd (en dat weet hij natuurlijk ook).

Dinsdag zagen we elkaar weer op school. Ik had besloten om hem een week lang te negeren. Ik voelde me boos op hem. Ik gunde hem die dag geen blik waardig. Hij zei niet eens 'hoi' ofzo, toen hij het lokaal binnenliep. Dat maakte me nog laaiender!
Toen het pauze was, waren alleen wij tweeën nog over in het lokaal. De rest was al in de pauzeerruimte. Nog steeds negeerde ik hem. Ik deed alsof hij er niet was. Ik hoorde hem een bekend wijsje fluiten, terwijl ik mijn bureau opruimde. En toen heel snel liet ik hem alleen in het lokaal. Ik kon het me verbeelden, maar terwijl ik hard wegliep, hoorde ik een zucht van irritatie tussen zijn gefluit door…
Zo! Dat voelde ergens wel goed. Weet hij ook eens hoe dat voelt om genegeerd te worden. Hij doet het ook zo vaak bij mij! En laat me dan achter met een enorm rottig gevoel…
Ik zag hem donderdag online staan op MSN. En kon het niet meer volhouden! De week van het negeren was nog niet voorbij, maar ik kon het niet weerstaan en klikte hem aan. Ik begon het gesprek met "hey jij". Ik kreeg een chagrijnige "wat is er? " terug. Ik vroeg: "Waarom gaf je dinsdag mijn oorbel niet terug?" Ik had één oorbel verloren in zijn kamer. Waarschijnlijk door het gerollebol in zijn bed. Hij was hem zogenaamd vergeten mee te nemen. Misschien was het wel de bedoeling dat ik hem kwam ophalen, zodat hij me weer kan proberen over te halen om te seksen, dacht ik. Ik was in een vrolijke bui, maar hij… Hij was boos!!! Hij zei dat hij chagrijnig was, omdat hij de slaap slecht kon vatten. Ja, zal wel… Ik wist meteen dat dat een leugen moest zijn. Ik wist meteen: die is boos op mij persoonlijk. Die zondag, toen we bij elkaar waren, sliep hij zelfs! Hij lag bovenop me in mijn armen en lag binnen tien seconden te snurken… Right, maar ik speelde het spelletje maar mee.
Toen ik lollig voorstelde om een slaapliedje te zingen door de microfoon, reageerde hij meteen met: "Nee, niet door JOU , dankje beleefd." Toen wist ik het zeker, want zo'n barslechte stem heb ik toch niet? Veel mensen, inclusief hij, zeggen dat ik een mooie stem heb.
"Het lijkt alsof je boos bent op mij. Wat heb ik verkeerd gedaan?" Vroeg ik zoiets. Hij antwoorde met een emoticon, die twee middelvingers opstak en "ik ga slapen". En weg was 'ie.
Nu is hij ook al bijna drie dagen niet online geweest. Normaal komt hij ALTIJD elke dag wel online. Ook al is het maar even… Ik denk niet dat hij me geblokkeerd heeft. Ik begin te denken dat hij speciaal voor mij altijd online komt. Maar nu dat hij boos is op me…
Maar waarom is hij boos, denken jullie? Omdat ik hem geen seks geef? Of omdat ik die dinsdag hard van hem wegliep? Ik weet het niet hoor…
Officieel hebben we, in mijn ogen, geen relatie. En ik wil geen seks, tenzij ik in een vaste relatie zit. Anders is dat toch best wel hoerig, of niet? En ik wil ook nog niet, omdat hij me het gevoel geeft dat het hem alleen maar om de seks gaat . Ik ben best wel wanhopig. Ik hou best wel veel van die jongen. Ik denk erover na om hem dinsdag face to face te vragen voor een relatie. Dinsdag is de enige dag van de week dat we elkaar echt zien. Doen of niet? Best wel eng! Ik denk dat mijn wereld gaat instorten, als hij 'nee' gaat zeggen!