Weer een nieuwe dag dat begint met buikpijn.. wanhoop.. Wat een rotgevoel zeg. Ik denk elke minuut, elke seconde aan hem. 's Morgens is het het moeilijkst..omdat ik dan besef dat er weer een dag is zonder hem en ik niet weet hoe ik deze dag moet doorkomen.. Het doet pijn dan hij helemaal niks meer van zich laat horen. Je kan je gewoon niet voorstellen dat voor hem de 2,5 jaar écht over zijn en dat hij gewoon verder gaat.. net of het nooit is gebeurd. Hij wil me niet meer zien.. waarschijnlijk ook niet meer spreken. Ik kan dat niet.. ik kan nog niet verder. Ik had voor hem willen vechten. Elke keer denk ik hoe lief hij elke dag voor me was, en dat we zoveel met elkaar hebben meegemaakt. Ik voel me zo rot, ik weet het echt niet meer. Ik kan zo niet verder, het doet zoveel pijn. Ik kan het gewoon niet omschrijven. Ik zit nu al zo erg tegen kerst en oud&nieuw aan ook al is dat nog ver weg. Ik had dan zo graag bij je willen zijn. We hebben samen zo'n leuke tijd gehad. Ik wil zo graag opnieuw iets met hem beginnen. Ik zal alles anders doen.. ik heb zoveel dingen verkeerd gedaan. Vandaag is het de twaalfde. Precies 31 maanden terug kregen we weer met elkaar. Ik ben zo gelukkig met hem geweest.

Vanacht heb ik gedroomd dat hij ziek was, ernstig ziek en dat hij daaraan zou overlijden. Ik werd gek.. omdat ik hem niet kwijt wilde. Zo voel ik me nu ook, maar ik ben hem al kwijt. Zo droom ik elke nacht over hem.

Het doet zo'n pijn dat ik zonder jou door moet..Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet doen..