Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
wel of niet
Ten eerste wil ik zeggen dat het lezen van de blogs mij doet beseffen hoeveel mensen verdriet hebben. Al die emoties vanwege het stoppen van relaties. Sterkte allemaal!
Afgelopen Kerst heb ik samen met mijn vriendin doorgebracht. Wanneer we samen zijn lijkt het net of er niets aan de hand is. We hebben het fijn, knuffelen wat af en zijn lief voor elkaar.
Toch blijft het moeilijk. Ze heeft ruim een maand geleden aangegeven weer terug te gaan naar haar eigen woning om rust te vinden, na te denken wat ze wil en haar gevoel terug te vinden. Ze zegt dat ze weet dat ze van me houd maar zegt ook meteen dat er veel is gebeurt en haar gevoel volledig weg is. Niet het gevoel van houden van naar mij toe maar ze voelt zich nu een robot. We hebben al eens de keuze gemaakt om er mee te stoppen maar dat deed ons beiden zoveel verdriet dat we nu de weekenden weer bij elkaar zijn. Ook heeft ze in die korte periode van uit elkaar zijn ingezien dat ook zij verantwoordelijk is voor wat er gebeurt is.
Ik merk alleen dat de weken voor mij enorm zwaar zijn en ik weet niet wat zwaarder is.... stoppen met de relatie of zo doorgaan.
Wanneer we ermee zouden stoppen zou het voor mij voelen alsof ik haar afval. Ze zit nu eenmaal in een diep dal en ik wil haar helpen daar uit te komen maar iedere vorm van hulp weigert ze. Ze wil dit zelf doen.
Ik weet alleen niet hoe ik de weken door moet komen. De weken duren lang, ik kan me niet concentreren op het werk en voel me enorm verdrietig. Vlucht naar vrienden, ben bijna niet thuis, eigenlijk alleen om te slapen. Ook dat wil niet echt lukken maar daarin heb ik geen keuze.
Door de week wil ze eigenlijk geen contact, ze wil niet dat ik bel, sms of mail.
Heeft iemand van jullie advies? Kan ik haar het beste door de week laten of groeien we dan juist uit elkaar? Hoe kan ik haar steunen of moet ik voor mezelf kiezen?
Kan iemand hier alsjeblieft op reageren.
Dank je.
Aanmezelf werken
- aanmezelf werken's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@aan mezelf werken
Zoals je beschrijft hoe je je voelt,dat komt me ernstig bekend voor.
Evenwel heel erg lastig om je iets zinnigs te zeggen,immers ken jij haar het beste.En tegelijk sta je er niet ver genoeg vanaf.Mijn gevoel zegt dat ik in eerste plaats voor mijzelf zou zorgen,ware ik jou. Mezelf weer wat op de rails krijgen en sterker worden. Juist wel genoeg slapen, sporten en goed eten. Wordt je sterker,dan zul je je ook zo voelen,ook emotioneel. En dat straal je vervolgens weer flink uit, waardoor zij ook meer steun aan je heeft, mocht je dat dan nog willen en kunnen geven..Dat is een scenario. Kan me ook voorstellen dat t beter is om haar ff te laten (los van bovenstaande),omdat ze lucht nodig heeft en hulp.Maar ik denk dat dat niet van jou kan, omdat jij deel bent van het probleem.
Blijft superlastig.Heb ook een situatie meegemaakt met mijn ex, waar ze echt mijn steun en hulp bij had kunnen gebruiken, maar na een wat onhandige poging,kwam zij tot de conclusie dat t niet werkte. Zij en ik hadden een probleem (nu ja, zij wilde bij mij weg) en om mij vervolgens weer zo dichtbij te laten, dat strookte niet met de afstand die ze kostte wat kost wilde bewaren.
Misschien heb je er wat aan, misschien heeft iemand anders nog een gouden tip.
Sterkte in elk geval.
wat nu?
Bedankt voor je reactie.
Het is lastig om haar los te laten. Ze geeft aan rust nodig te hebben om na te denken maar of ze dat ook doet? Ik heb meer het gevoel alsof ze de tijd neemt om alles weg te duwen. Geen confrontatie met zichzelf aan te hoeven gaan.
Gisteren zijn we heel de dag samen geweest. We zijn gaan winkelen en 's avonds een filmpje gekeken. Ze wil dan niet dat ik blijf slapen. We zijn bijna 4 jaar bij elkaar, hebben daarvan minimaal 1 jaar samen gewoond en toch laat ze me dan alleen naar huis gaan. Ik begrijp dat niet, echt niet. Hoe ik het ook bedenk, waarom doet ze dat?
Wanneer we samen zijn, probeer ik geen zware gesprekken aan te gaan en ik merk dat dat is wat ze wil. Geen gesprekken maar samen leuke dingen doen. Het leven bestaat helaas niet uit alleen leuke dingen, toch?
Wel gaat ze volgende week naar een therapeut om het aan te pakken en heeft ze nu een soort van anti-depressiva. Misschien is dat een goede start. Hopelijk werken mijn pogingen wel maar ben wel heel bang.
Misschien gaat het werken.....
Moeilijk en heel erg
Moeilijk en heel erg herkenbaar... ik kan je niet echt adviezen geven, maar wel aangeven dat je ook om jezelf moet denken.
Mijn ex trok zich helemaal terug vanwege een "depressie", ik werd nergens meer bij betrokken, wat ik ook deed of vroeg, voor mijn gevoel werd ik als oud vuil aan de kant gezet.
Ik trok dat niet meer en heb voor mezelf gekozen en het uitgemaakt.
Het doet nog steeds pijn dat ik die keuze heb gemaakt/moeten maken.
Maar ik ben van mening dat je in een relatie beiden moet blijven vechten om het goed te houden, dat kan niet van 1 kant blijven komen.
Tot de dag van vandaag heb ik niks meer van haar gehoord en ik vrees dan ook dat zij minder inzicht heeft dan jouw vriendin; mijn ex zal helaas nooit toegeven dat ook zij fout zat en medeverantwoordelijk was voor de breuk.
Sterkte!