Wisselvallig

afbeelding van BLUExCHICK

Het is inmiddels al 2 weken uit. Inmiddels alle foto's weggehaald hier. Spullen die bij hem vandaan komen zitten grotendeels nog ingepakt. Email getypt, opgeslagen als concept en die mag ik van mezelf na 30 dagen geen contact naar hem versturen, ik zit nu op dag 15. Ik hoop dat hij mij voor die tijd zelf al benaderd..

Ik ben de eerste week vaak naar strand geweest. Het eerste weekend alleen viel me echt zwaar, heb de hele dag op bed gelegen en zondag weer naar strand geweest en gepraat met m'n pa en de nieuwe vriend van mijn tante, die een paar jaar geleden is gescheiden. Hij heeft me verteld dat ik niet achter de vragen aan moet zitten, omdat het me niet verder helpt. Ik begrijp dat op dit moment nog niet.

Vorige week maandag mijn nichtje opgebeld, verteld dat het uit was en meteen afgesproken om wat te gaan doen als ze weer terug was in Amsterdam.

Die week ook nog naar strand geweest. Donderdag met mijn vriendin afgesproken en het haar verteld. Ze vond dat ik het eerder had moeten vertellen en heeft meteen een aantal afspraken met me ingepland. Die dag samen naar strand geweest en ik had wat tijdschriften meegenomen, waar zo'n invulverhaal stond, die om de beurt met elkaar gedaan en voor het eerst kon ik weer lachen. Dat voelde weer even goed! Vrijdags zijn we gaan lunchen op de boulevard en ook dan vergeet je 'het' ff. 'S middags met mijn moeder en tante gaan shoppen. Viel me wel zwaar, omdat mijn ex en ik dat altijd samen deden. Maar confrontaties moet je aangaan, anders blijft het lastig. Zaterdagavond Ajax gekeken bij m'n vriendin met haar broertje en een vriend van hem. Ik had een fles malibu meegenomen en heb wat gedronken. Gek genoeg dronk ik best veel en vergat ik op dat moment echt alles. Daarna met ze meegegaan naar de discotheek, maar ik vond er niet gek veel aan. Waren weinig bekenden, en alles daar was denk net 16. Zondag hele dag in bed gelegen en 's avonds nog een potje hartenjagen gespeeld met m'n ouders. Gister naar Amsterdam gereden, want afgesproken met m'n nichtje. Ze werd gebeld om even op te passen en dus konden we toen ff praten over mijn ex. Ze vertelde mij dat ze zelf moest huilen toen ik vertelde dat het uit was, omdat ze ons zo leuk vond samen en hem mij echt gunde, omdat ik qua vriendjes altijd de verkeerden trof. En dat was in dit geval niet zo. Daarna zijn we nog ff naar het buikslootermeerplein gegaan om te shoppen. Tijdens het passen van kleren mistte ik hem echt. Hij ging namelijk altijd mee.. daarna ff wat boodschappen gehaald, want ik bleef daar ook eten en toen naar het huis van haar vriend gereden. Met z'n drieën het eten klaargemaakt en gegeten. Daarna nog tot een uur of 1 buiten gezeten en gepraat. Kon daar nog blijven slapen, maar ik had geen schone kleren bij me en ik vertrouwde mijn buikgriep niet, dus ben toch maar naar huis gereden. De bedoeling wat om vandaag weer ernaartoe te rijden, maar ik had vanochtend weer veel last van m'n buikgriep. Ik zal morgen de dokter wel bellen, want ik heb dat al bijna 2 weken..

Vandaag dus de hele dag in bed gelegen en dat pakt bij mij verkeerd uit... ik ga dan op z'n facebook kijken en in principe staat alles er nog, alleen heeft hij nu weggehaald dat we 3,5 jaar samen zijn (precies 1 maand geleden). Van mijn statushheeft hij zijn naam weggetagt, zodat hij er niet meer aan gelinkt was. Verder staat alles er nog, verdere statussen, lieve berichtje van mij, foto's van ons samen. Alleen had ie me 2 weken geleden ontvriend en heeft me in die tussentijd niet toegevoegd. Ook geen berichtje niks.. waarom is hij toch zo makkelijk over me heen? Of loopt hij nog steeds weg voor zijn gevoelens? Waarom wil hij me zo graag vergeten? Waarom laat ie niks horen? Waarom praat ie er met niemand over?

Kan je nagaan wat zo'n dag in bed blijven met me doet... hoelang voel ik me nog zo, pffffff...

afbeelding van petals

nou ik vind het knap hoor dat

nou ik vind het knap hoor dat je er zo op uit gaat. Zou ik ook meer moeten doen. Beterschap en veel sterkte!!

afbeelding van BLUExCHICK

Ik zie er van te voren wel

Ik zie er van te voren wel erg tegenop hoor, maar ik weet hoe ik me voel als ik in bed blijf liggen..

afbeelding van montampat

sterk

ik vindt je supersterk.

je doet in ieder gavl goed je best, en dat je af en toe een mindere dag hebt is niet erg.
weet je zeker dat hij over je heen is, nooit met iemand praat? en dat is niet altijd beter hoor, horen dat hij dit of dat zegt, en dat hij nergens heen gaat, terwijl hij anders nooit thuis was.

weten dat hij ook pijn heeft, doet misschien nog wel meer pijn.

sterkte met je volgende 15 dagen. alleen daarom bewonder ik je al. hou moed!

afbeelding van BLUExCHICK

Misschien komt het doordat

Misschien komt het doordat hij dit in het belang voor mij doet. Ik weet dat hij me loslaat voor mijn bestwil. Maar snappen doe ik het nog steeds niet. Dat neemt niet weg dat ik af en toe wel eens boos op hem ben, met de gedachten: waarom laat je me zo in de steek en waarom interesseert het je niet hoe ik eraan kapot ga.

Maar in principe mag ik helemaal niet boos op hem zijn. Hij is eerlijk geweest, heeft me nooit bedrogen en heeft me nooit geslagen.

Totale onbegrip, dat is waar ik het meeste mee stoei. Aan de ene kant zei hij dat we contact moesten houden, maar intussen ontvriend hij me overal. Hij drinkt ineens, terwijl hij dat nooit deed. Hij verteld alleen dat we uit elkaar zijn, wanneer iemand naar mij vraagt. Ik moet blijven zoals ik ben en absoluut niet veranderen. Een gezamelijke vriend had voorzichtig gevraagd hoe het ging en aan hem vertelde hij dat hij er al overheen was tijdens het uitmaken. En dat komt dan weer niet overheen dat hij juist zo eerlijk was, me zo lang vasthield, huilde en vertelde dat hij het ook moeilijk vond en me niet aan het lijntje wilde houden. 1001 vragen blijven onbeantwoord. Ik heb in mijn email gezet wat nou de bedoeling is, of we vrienden blijven, wat ik van hem kan verwachten, want hij van mij verwacht? Maar die email mag ik pas over 15 dagen sturen...

Als hij gewoon over zijn gevoelens had gepraat met iemand, hoe was het dan verlopen? Weer een vraag waarop ik geen antwoord zal krijgen..

Ik kan dus wel blijven piekeren, maar ik moet het voor mezelf ook aantrekkelijk maken. Ik heb niet een half jaar uitgekeken naar een vakantie waarin ik elke dag in bed blijf om te huilen. Ik zou het wel willen, maar m'n verdriet gaat er niet van weg. En bovendien ben ik dan eerder geneigd om contact met hem op te nemen. En zo zal ik hem juist van me afduwen en dat is het laatste wat ik wil. Ik moet wel afleiding zoeken, praten.. daar voel ik me ook beter door, maar de stap om het daadwerkelijk te doen is echt moeilijk. Ik ben juist hartstikke bang dat ik ergens ineens moet huilen, maar dat is het risico.

En ik hoop dat het loslaten wat makkelijker gaat worden. Want mocht ie ooit toch spijt krijgen, wil ik kunnen beslissen of ik het nog echt wil of niet. Dat ie me echt moet laten zien dat ie er niet meer aan zal twijfelen en dat ie me genoeg aandacht gaat geven. Dat ie meer moeite doet. Dat is toch heerlijk als je dat zelf in de hand kan hebben. Maar daar gaat helaas heel veel tijd inzitten, en daar moet je toch doorheen, dus waarom probeer je het jezelf niet naar je zin te maken. Je kan je ex niet dwingen om bij je terug te komen..

En natuurlijk heb ik het hier onwijs moeilijk mee..

afbeelding van Just a guy

Hoi Blue

Afgezien van je terugval van vandaag (maar wel logisch als je je lichamelijk ook niet helemaal top voelt) ben je echt heel erg goed bezig Blue, al zal dat absoluut niet zo voelen, je bent actief, probeert echt afstand te nemen, zoekt contacten, gaat confrontaties met pijnlijke herinneringen en moeilijke momenten niet uit de weg... echt goed bezig.

De vragen die je hebt, die je jezelf stelt, die je in je mailtje hebt klaar staan, die maken het je zo moeilijk denk ik en ik bergijp het hoor, ik zit zelf ook nog met vragen en denk dat ik mijn eigen tip om die vragen allemaal op te schrijven en ze dan goed overdenken, ook maar eens op moet gaan volgen, welke antwoorden verwacht ik en welk effect verwacht ik van die antwoorden, wat zijn de mogelijke alternatieve antwoorden en wat doen die antwoorden met mij... vragen vragen vragen...

Sterkte Blue en alle anderen die dit lezen

afbeelding van Jeannette

@blue..

Meid ik ben trots op je hoor!!
Je toont karakter door toch dingen te ondernemen terwijl je er totaal geen zin in hebt ( herkenbaar) en blijf standvastig door niet eerder contact op te nemen!
Top!!!!!
En ik weet dat afleiding erg goed kan werken om je gedachten even te verzetten.
Om je misschien iets te kunnen helpen met zo graag de antwoorden willen hebben kun je misschien een oudere blog van chelle eens lezen..
(Van De Ex Een) “Afsluiting Eisen” Om Maar Niet (Zelf) Te Hoeven Afsluiten…
Dit heeft mij wel iets geholpen ooit nl!
Ik zou zeggen...keep up the good work!
Knuffel van mij!