Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Woorden en zo....
Ik denk dat ik de hoop heb laten varen. Ik denk niet dat je ooit van mij zal zijn. Alle mooie woorden, alle beloften... Waar zijn die gebleven? Weten mensen wel dat woorden het enigste is dat we hebben? Dat als je iets zegt, ik dat geloof? Als je iets niet zeker weet, waarom zeg je het dan alsof het wel 100% zeker is? Woorden geven hoop, woorden zijn veel meer dan slechts woorden, woorden zijn voor mij de waarheid. Daar houd ik me aan vast...
En nu? Waar zijn die woorden gebleven?
Dat ze het verleden toebehoren betekent toch niet dat je ze nooit hebt gezegd? Weet je wel dat ik deze woorden heb moeten aanhoren en dat deze zich een weg naar mijn hart hebben gebaand? Ik HOOR wat je zegt....
Ik heb je nog zo gezegd om voorzichtig te zijn met woorden, want ik heb je gezegd wat woorden voor mij betekenen. Ik heb me kwetsbaar opgesteld en toch verzekerde je me met woorden dat ik niet bang hoefde te zijn. Dat je wist wat je zei en dat je meende wat je zei.... DAT JE GAUW VAN MIJ ZOU ZIJN.....
Waar zijn die woorden dan naartoe? Alsof je me nooit iets beloofd hebt? Alsof je die woorden nooit tegen me gezegd hebt....
Ik ben niet iemand die je aan je woorden zal herinneren, ik zal je niks verwijten, want je zal vast wel je redenen hebben waarom je je niet aan je woorden hebt gehouden.... Dat zegt voor mij al genoeg....meer dan genoeg....dat zegt eigenlijk alles.... Van hoeveel waarde je aan mijn kwetsbaarheid hebt gesteld, van hoe je nu omgaat met diezelfde woorden.... Van de leegte in je woorden.... Harteloze omgang met liefdevolle woorden....
Ben je wel zo geweldig als ik denk dat je bent? Wil ik wel houden van iemand die zo met woorden omgaat?
Als ik NU moet kiezen, zeg ik NEE, je bent mij niet waard....maar wat zeg ik vanavond als ik in bed lig?
Waarom zijn mensen zo liefdeloos?
"Hart en verstand zijn buren, vrienden worden ze nooit."
- Amapola's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Waarom zijn ze zo
Waarom zijn ze zo liefdeloos, Ja dat vraag ik mezelf ook steeds ag. Hoe kunnen ze t ons toch aandoen om alles maar aan de kant te schoppen, alsof het afval is, alsof het nooit heeft bestaan. Wat een rotstreek is het! En we blijven horen van anderen en zeggen: ze zijn ons niet waard, maar dat is zo moeilijk te begrijpen als je zoveel van iemand hebt gehouden.
Ze slaan niet alleen ons hart aan diggelen maar ook de waarheid die we samen deelden. Die komt niet meer terug, en dat is het allermoeilijkste om ooit te leren begrijpen.
Ik leef met je mee.
x LJ
cry yourself a river, build yourself a bridge and get over it
Lieve Amapola, Ik lees het
Lieve Amapola,
Ik lees het verdriet uit je blog. En ook best wel herkenbaar, een aantal zaken.
Ook ik was altijd iemand die woorden aannam, er in geloofde, ze zag als waarheiden van iemand wat kwam uit zijn of haar hart.
Toch heb ik door de jaren heen geleerd dat woorden eigenlijk zo weinig zeggen, soms niets. Dat er heel veel mensen zijn die woorden heel makkelijk zeggen, uiten om het zeggen, maar niet omdat het vanuit hun hart komt.
Erg triest, jammer, maar het is wel zo.
Nu kijk ik niet meer naar wat iemand zegt, maar ook naar wat iemand voor mij doet, voor mij laat, en niet geheel onbelangrijk, hoe het voelt. Dat zegt namelijk zoveel meer (voor mij).
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs
Actions....
Actions speak louder than words zeggen ze inderdaad.....
En toch is het altijd weer zo pijnlijk als mensen iets zeggen, jou hoop geven en dan doen alsof er nooit iets gezegd is.... Want je hoort de woorden....
En ja, kijken wat iemand voor mij doet....en hoe het voelt....
Hij doet niet veel voor mij nee....hij heeft de regels verzonnen.....hij is degene die regels breekt als het hem uitkomt..... Ik houd me aan alle regels want woorden hebben voor mij wel een betekenis. Maar ik ga mee met hem...als hij smst, sms ik terug. Misschien moet ik dat gewoon niet meer doen. Als hij mij "nodig" heeft dan ben ik er voor hem....maar als ik hem nodig heb is hij er niet voor mij (want ik houd me wel aan de regels).
Hij neemt me voor lief....waardeert me niet....dat voel ik.... Hij heeft zijn leven onder controle.... Ik niet.... Wat betekent zijn "Ik mis jou" en "Ik wil jou..." Wetende dat zijn woorden in het verleden blijkbaar niks hebben betekend....
Ik heb me mee laten sleuren.....en hij heeft het allemaal perfect onder controle.....ik niet....
En dan "Sorry, je zal niemand vinden die beter dan ik bij je past" Mij lekker maken en dan wegblijven....precies aan mij vertellen en verwoorden waarom wij zo perfect bij elkaar passen (die dingen kloppen wel allemaal en zijn zo waar) en dan wegblijven (ook al heb je anders tegen mij gezegd, ooit...toen).....
Wat voor actie is dat? Hoe sadistisch? Maar ik "weet" dat hij gelijk heeft, want ik houd niet voor niets van hem...maar...dat hij dat zo zegt....
Of maak ik me dat ook zelf wijs?
"Hart en verstand zijn buren, maar vrienden zullen ze nooit worden."