He allemaal daar ben ik weer. Het is nog maar een klein maandje uit maar ik voel me zo ruk. Ik en mijn ex hadden 2.5 jaar een hele leuke en zorgeloze relatie, tot hij 4 maanden geleden van gedrag ging veranderen en heel afstandelijk werd. We zijn in de zomer nog samen naar Afrika geweest, waar het het grotendeel van de tijd erg fijn was en vertrouwd, maar we ook hele moeilijke gesprekken hebben gehad omdat ik erg onzeker werd van zijn afstandelijkheid. Een week na Afrika kwam het hoge woord eruit, hij had een knagend gevoel omdat hij vrij wilde zijn en nog niet toe was aan een echte lange vaste relatie. We hebben er toen over gepraat, en hij zei dat hij me nog niet wilde laten gaan omdat er nog wel heel veel gevoel zat maar dat hij iets met dat knagende gevoel moest. Nog geen week later was hij er dan toch uit en heeft hij het uitgemaakt. Hij zegt met pijn in zijn hart, hij zegt dat hij me nog steeds leuk vind en me ook heel erg mist. Maar dat hij dit moet doen voor zichzelf. Ik stond en sta machteloos in deze beslissing, wat het heel moeilijk voor mij maakt om er overheen te komen. Ik doe wel heel erg mijn best, maar het feit dat we beide dezelfde studie doen en dezelfde vrienden hebben maakt het nog veel moeilijker. Daarbij komt ook nog dat hij rond de periode dat hij zo raar begon te doen contact kreeg met een ander meisje van onze studie. We hebben daar toen ook over ge praat omdat ik het vooral heel raar vond dat hij opeens zo vaak met haar praatte, maar ik wilde hem ook niet in de weg zitten voor nieuwe vriendschappen. De avond voor dat we naar Afrika vertrokken ging hij ook bij haar eten en hij zou op tijd thuis zijn, toen ik om 1 uur thuis kwam was hij er nog niet, terwijl hij had beloofd om er al te zijn. Toen ik hem belde moest hij nog naar huis fietsen vanaf haar, en toen hij thuiskwam hebben we daar ook echt nog heel lang over gepraat. Hij zei op een begeven moment: "Wil je dat ik eerlijk ben, Ik ben niet vreemd gegaan" Ik wist niet wat ik met die uitspraak moest en ben maar gewoon gaan slapen omdat we toch de volgende ochtend vroeg op moesten om naar het vliegveld te gaan. In afrika kwam ik erachter dat hij met haar naar een concert gaat, zij had kaartjes voor hem gehaald.. ik wilde er niet te veel stampij over maken, maar het voelde allemaal zo raar en verkeerd.

Nu is het dus een maand uit en ik heb me proberen niet bezig te houden met de gedachte dat hij het mss helemaal niet heeft uitgemaakt omdat hij vrij wil zijn, maar omdat hij gevoelens voor dat andere meisje heeft. Gister fietste ik langs de universiteit en kwam ik hem tegen, hij fietste de andere kant op net van de uni afkomend. Toen ik doorfietste zag ik voor mij Haar fietsen, en ik had het gewoon allemaal even niet meer. Ik weet niet in wat voor hokje ik dit moet plaatsen en de allerergste scenario's gaan door mijn hoofd. Natuurlijk heb ik nu niets meer te zeggen over wie hij wel en niet leuk kan vinden. Maar ik wil gewoon weten of hij gevoelens voor haar heeft, de puzzel zou dan erg goed in elkaar passen voor mij. En natuurlijk zou dat heel erg kut zijn, maar het allerkutste zou dan zijn dat hij daar gewoon glashard over heeft staan liegen tegen mij.

Ik weet niet wat ik hier mee moet, of ik het hem gewoon nog een keer moet vragen. En wat als hij nee zegt, moet ik hem dan maar op zijn woord geloven. Ik mis hem alleen maar steeds meer en ik maak mezelf zo verdrietig met al deze gedachten..wat moet ik doen