Zeik niet zo

afbeelding van MeMarij

Maandagochtend. Weer vroeg wakker. Weer gelijk mijn hoofd vol ronddwarrelende gedachtes..
Ik mis hem. Ik mis hem met heel mijn hart. Dat hij vandaag heeft willen afspreken helpt daar absoluut niet bij. Aan de ene kant ben ik blij en trots dat ik 'nee' heb kunnen zeggen. Aan de andere kant doet het afschuwelijk veel pijn. Wat nou als dit zijn manier is geweest om te zeggen; ik wil je terug? Wat nou als hij hetzelfde denkt als ik; vooral niet laten zien hoe zwak ik me voel, hoe kwetsbaar. Doe jij er maar een keer moeite voor. Het voelt als een gemiste kans om dingen weer goed te maken.
Iedere keer als mijn telefoon gaat schrik ik op. Ik hoop dat ik weer een berichtje van hem heb. Eigenlijk zou ik het contact moeten verbreken. Maar ik kan het niet. Ik kan niet ook nog eens mijn beste vriend verliezen.
Maar omdat hij zo tegenstrijdig is doet hij me pijn. Hij doet het niet bewust. Hij wil geen spelletje met me spelen. Ik weet dat hij niet zo is. Maar daarom doet het nog wel pijn en mag hij best wat meer rekening houden met mij. Hij heeft me zelf gezegd dat hij dat van nu af aan wil doen. Hij heeft me zijn excuus aangeboden, niet één maar drie keer. Hij heeft door dat hij te ver gegaan is. En eigenlijk zou ik het allemaal een halt toe moeten roepen, maar ik kan het niet.
Mijn gevoel is ervan overtuigd dat hij niet goed weet wat hij wil op dit moment. Waarom hij weg is gegaan weet ik nog steeds niet precies. Misschien had hij rust nodig?
Als ik alles met mijn verstand beredeneer kom ik er ook steeds op uit dat hij niet weet wat hij wil. Hij zegt me dat hij me niet meer wil. Voor nu. Dat sloopt me.
Ik weet van mezelf op het moment even niet meer goed wat ik wil. Hij verteld me dat hij zichzelf steeds moet voorhouden waarom hij het uitgemaakt heeft. Mijn hoofd zegt me; logisch. Jullie zijn zo close geweest. Hij heeft het moeilijk. Maar ergens wil ik niet dat hij het moeilijk heeft. Hij heeft dit besluit genomen en ik wil dat hij er 100% achter staat! Ik wil dat hij standvastig is. Of kies voor mij. Of ga door zonder mij en zeik niet zo. Dat is eigenlijk wat ik denk.

afbeelding van Rodeo

je beste maatje?

Je zegt daar dat je het contact niet kan verbreken, omdat je dan ook je beste vriend verliest.

Ik had net hetzelfde. Mijn ex was mijn beste maatje... zogezegd.

Je beste maatje kwetst je normaal gezien niet zo. Je ex is nooit een beste maatje geweest, maar een levenspartner waar je alles aan kon vertellen. Nu echter niet meer. Je ex is één persoon, geen twee : levenspartner, of helemaal niets. Daar zul je mee moeten leren leven.

Misschien binnen enkele maanden, waarschijnlijk jaren, kan vriendschap sporadisch terugkomen. Maar nu, wanneer het allemaal zo emotioneel ligt, zeer zeker niet.

Sterkte, en wens je een leuk dagje toe,

Rodeo

afbeelding van Donno

maatjes

Ik denk en hoop best dat dat kan.. mischien heb ik ongelijk.

Maar als ik een aantal weken verder ben met mijn verdriet hoop ik goede vriendschap over te houden met mijn ex. ik heb vroeger zoveel meegemaakt en zij ook.. dat hebben we allemaal gedeeld. sommige dingen weet niemand behalve die persoon. als je daar over wil praten is zij die gene waarmee dat kan. In de eerste paar weken heb je daar geen behoefte aan natuurlijk maar denk na een x aantal weken heb je toch weer behoefte aan een goed gesprek.. een "vriendschappelijk" gesprek..

als ik ongelijk heb hoor ik het..

afbeelding van roosje1970

Hoi

Hoi,
Laat het los, vaak komt dan vanzelf iets terug he?
Is ze nog erg boos?

Lfs Roosje

afbeelding van Donno

hoi

geen idee,

probeer al het contact te vermijden word er gek en vermoeid van.. ik wil zo graag 1 belletje doen.. met alleen de vraag hoe het gaat..

dus weet niet of ze nog boos is.. hoop het niet maarja.. i dont know.. zo blijf je altijd met zulke vragen zitten.. moeilijk.. hard.. verdriet en vermoeiend..

ik houd me een beetje vast aan de zin die hier laatst werd gezegd. "geef haar de tijd om je te missen"